Dreamer C13

Dreamer

Chapter 13

Vince and Ken

Tatlong araw na ang nakakalipas buhat ng mangyari ang aksidenteng iyon kay Emil na kung saan ay napakalaking pagbabago ang ginawa nito sa buhay nila at sa takbo ng mga pangyayari.

“Sigurado ka bang kaya mo na?” nag-aalalang tanong ni Ken kay Emil.

“Oo naman!” dagling sagot ni Emil. “Saka kailangan na nating masimulan iyong projects sa Metro-Cosmo saka dapat makapagsubmit na ako ng first part ng story ko. Malapit na ang release nang January issue nang Metro Cosmo.”

“Nakahanda na ba ang mga gamit mo?” tanong ni Mang Mando kay Emil pagkapasok.

“Opo!” sagot ni Emil saka ito namano sa ninong niya na bagong dating na sinundan naman ni Ken ng pagmamano.

“Tara na at naghihintay na ang sasakyan nating tricycle.” wika pa nito.

“Sige po Ninong.” nakangiting sambit ni Emil.

“Si Tito naman!” tila may tampo sa himig ni Ken. “May kotse naman po ako tumawag pa kayo ng tricycle.” tugon pa ng binatang artista.

“Nakakahiya naman kasi sa’yo Ken.” sagot naman ng ninong ni Emil.

“Wala po iyon sa akin.” sagot ni Ken. “Mas makakatipid pa din po kung sa kotse ko na lang tayo sasakay.” wika pa nito.

“Ikaw na bata ka!” wika pa ni Mando. “Hala, sige, papabalikin ko na sa paradahan iyong tricycle.”

“Tama tito!” napangiting sagot ni Ken. “Saka ayos nga kung sa kotse kasi hindi makakasagap ng pollution si Emil saka mas kumportable pa ang biyahe.”

“Si nanay nga po pala?” tanong ni Emil sa ninong niya.

“Nasa bahay!” sagot ni Mando. “Gusto daw niyang makabawi sa’yo kaya nagpaiwan sa bahay.” sagot nito.

“Si nanay naman!” sambit ni Emil. “Ano naman kaya ang connect nang pagbawi niya sa pagpapaiwan sa bahay.” tugon ni Emil saka tumulis ang nguso nito.

“Ewan ko sa nanay mo!” sagot ni Mang Mando.

“Baka naman may inihahanda sa’yong surpresa.” singit naman ni Ken saka umakbay kay Emil at pinisil ito sa ilong.

“Surpresa ka d’yan!” sagot ni Emil saka gumanti nang pisil sa pisngi kay Ken.

“Hala at umalis na tayo.” aya naman ni Mang Mando.

“Ah ninong!” habol ni Emil. “Si Vince po?” tanong naman ni Emil. “Hindi ko pa po nakikita si Vince mula ng madala ako dito.” wika ni Emil.

Nakaramdam naman nang kirot si Ken sa tanong na iyon ni Emil. Hindi niya mawari ngunit sa tingin niya ay nasaktan siya sa pag-aalala ni Emil kay Vince.

“Bakit nmalamukos iyang mukha mo?” tanong ni Emil.

“Hindi!” maang na sagot ni Ken.

“Tara na nga at umalis na tayo.” sagot ni Ken saka hinatak si Emil palabas.

“Talagang kayong mga bata kayo!” tangnig nasambit ni Mang Mando.

Sa kotse ni Ken – si Ken ang driver samantalang sa likuran naman umupo sina Emil at Mang Mando.

“Sige Ken! Ikaw muna an gaming back seat driver!” pang-aasar ni Emil kay Ken.

“Ang swerte mo naman!” sagot ni Ken. “Isang gwapong leading man pa ang driver mo!” ganting biro ni Ken.

“Ikaw kasi, nagvolunter ka pa!” sagot naman ni Emil dito. “Hala sige! Iuwi mo na kami!” utos ni Emil dito.

“Papaano ko naman kayo iuuwi eh hindi ko naman alam ang bahay ninyo!” sagot ni Ken.

“Patay na!” wika ni Emil.

“Sige na Emil sa harap ka na umupo!” nakangiting wika ni Mang Mando.

“Sige po ninong! Baka kung saan pa tayo mapunta nito.” sang-ayon naman ni Emil.

“Sa tabi ko din pala ang bagsak mo!” turan ni Ken sa sarili na naging sanhi para mapangiti ito.

“Sige na! Palakarin mo na!” wika ni Emil.

Pinatakbo na nga ni Ken ang sasakyan.

“Aba at maingat ka atang magpaandar ngayon.” puna ni Emil kay Ken.

“Siyempre naman!” sagot ni Ken. “Ayoko kasing may mangyaring masama sa Bien ko pag hindi ako nag-ingat sa pagmamaneho.” wika ni Ken sa sarili.

“Siguro natakot ka nang magpaharurot at magyabang sa kalsado ano!” tudyo pa ni Emil dito.

“Quiet!” sabi ni Ken. “Nagdadrive ako ginugulo mo ako!” wika pa ni Ken. “Hindi ako natatakot na magpatakbo ng mabilis, natatakot akong maaksidente na kasama ka dahil ayaw ko na ikaw ay masaktan.” sabi ulit ni Ken sa sarili.

Ilang sandali pa at nasa bahay na sila Emil –

“Welcome home anak!” pambungad na bati ni Aling Choleng kay Emil.

“Welcome back Emil!” saad naman ni Vince saka ito nagsabit nang lay sa leeg ni Emil.

“Salamat Vince!” sagot ni Emil saka nagbigay ng isang matamis na ngiti.

“Aba at aagawin mo pa ang atensiyon nang Bien ko!” saad ni Ken sa sarili saka tumingin nang masama kay Vince.

“Tingnan ko lang kung makaporma ka pa ngayon kay Emil!” saad naman sa sarili ni Vince saka ginantihan ang titig na iyon ni Ken. “Puputulin ko ngayon ang kayabangan mo!” habol na bulong pa ni Vince sa sarili.

“Sisiguraduhin kong hindi ka makakaporma sa Bien ko!” tila nadinig ni Ken ang bulong ni Vince sa sarili kaya naman nasagot niya agad ang hamon nito.

“Emil!” sambit ni Ken. “Halika na sa loob!” aya naman ni Ken sa binatang scriptwriter saka ito hinawakan sa kamay at inalalayan papasok sa loob ng bahay.

“Emil ako na ang magdadala nang bag mo.” pagboboluntaryo naman ni Vince dito saka kinuha kay Ken ang bag ni Emil.

“Pare ako na lang!” sagot ni Ken na ayaw bitiwan ang bag ni Emil.

“Ako na pare! Baka nabibigatan ka!” wika ni Vince. “Saka nakakahiya sa isang artistang tulad mo.” pang-uuyam pa ni Vince kay Ken.

“Ako na sinabi!” giit ni Ken.

“Hala!” awat ni Emil. “Kung makaasta kayo para kayong mga bata!” nahihiwagaang sagot ni Emil.

“Akin na nga iyan!” madiing wika ni Benz saka kinuha ang pinag-aagawang bag.

“Umayos nga kayo!” bulong pa ni Benz sa dalawa. “Nagmumuka lang kayong katawa-tawa!” habol pa nito.

“Kuya Benz!” masayang bati ni Emil sa kanyang kapatid. “Buti naman at nandito ka! Akala ko may taping kayo ngayon!” habol pa nito.

“Siyempre naman!” tugon ni Benz. “Ngayon kaya ilalabas sa ospital ang mahal kong kapatid kaya dapat nandito ako!” masayang tugon ni Benz na pilit itinatago ang pait nang panghihinayang.

“Hindi lang ang kuya mo ang nandito!” sagot naman ng ama ni Emil. “Pati siyempre ako!” habol pa ni Mang Tino.

“Tay!” lalong masayang sambit ni Emil.

“Halina sa loob Emil!” aya ni Benz sa kapatid saka ito inalalayan pagpasok sa loob ng bahay.

Sumunod naman sa loob sina Vince at Ken ngunit bago pa man makaupo ang dalawa ay muli silang binulungan ni Benz – “ako muna at haharap sa inyo bago ang kapatid ko kaya humanda kayo!” may himig nang pagbabanta kay Benz.

“Kuya naman! Exempted na ako d’yan!” pakiusap ni Ken sa kinakapatid.

“Kailan ka pa natutong tawagin akong kuya?” tanong ni Benz kay Ken. “Si Emil lang ang pwedeng tumawag sa akin ng kuya!” paghahamon pa niya dito.

“Parang hindi ka kinakapatid ah!” may tampo sa himig nito.

“Tama iyon walang exemption, dapat pantay ang laban natin!” wika ni Vince kay Ken.

“Good Vince!” wika ni Benz kay Vince. “Ikaw naman!” saka itinuon ang pansin kay Ken. “Patunayan mong karapat-dapat ka sa kapatid ko bago kita palusutin!” hamon pa nito saka ginulo ang buhok ni Ken.

Muling lumapit si Ken kay Emil pagkaalis ni Benz.

“Ikukuha na kita ng pagkain.” pagboboluntaryo ni Ken kay Emil.

“Ken padala naman ito sa labas!” singit na pakiusap ni Benz kay Ken.

“Pero!” tututol pa sana si Ken subalit –

“Sige na naman!” pakiusap ni Emil dito.

“Naman! Nang-iinis ka ba talaga Benz!” asar na bulong ni Ken sa sarili.

“Hahaha. Buti nga sa iyo!” nagdidiwang ang kalooban ni Vince sa nakitang iyon. Siya naman ang lumapit kay Emil at may dalang inumin.

“Baka nauuhaw ka?” tanong ni Vince saka abot kay Emil nang juice.

“Salamat! Sakto at nauuhaw ako!” singit ni Benz saka kinuha ang juice na dala ni Vince para kay Emil.

“Lintik na!” asar na usal ni Vince sa sarili.

“Hahaha! Akala mo makakalusot ka!” masayang wika ni Ken sa sarili nang makita ang nangyaring iyon kay Vince.

“Emil tara sa labas!” aya ni Ken kay Emil.

“Sige ba!” tugon ni Emil dito.

“Si Ken!” sigaw ni Vanessa papasok kasama ang iba pa niyang mga kaibigan.

“Pa-autograph naman saka pa-picure.” request pa ng grupo ni Vanesa.

“Sige!” alangang sagot ni Ken.

Lumakad naman palayo si Emil para hindi siya makagulo pa sa kinakapatid at sa mga kaibigan niya at kabarkada.

“Good Job Vanessa!” pagbati ni Vince ka kapatid. “Tagalan pa ninyo tulad nang plano natin!” nangingiting wika pa ni Vince saka lumakad papunta kay Emil.

“Tara sa labas!” aya naman ni Vince kay Emil. “Maingay na dito sa loob.” sabi pa nito.

“Sige!” nakangiting tugon ni Emil na unti-unti nang naguguluhan sa sitwasyon.

“Akala mo Vince magtatagumpay ka!” saad ni Ken sa sarili nang mapansing papalabas na sila Vince at Emil na palabas.

“Emil!” tawag ni Ken dito saka nilapitan. “Sama ka sa picture taking nila!” aya ni Ken dito.

“Oo nga Emil para mas memorable!” sang-ayon naman nang mga kaibigan ni Vanessa.

“Naku huwag na baka masyadong mapwersa si Kuya Emil!” kontra ni Vanessa na makita nito ang senyas nang kuya Vince niya.

“Maganda kung kasama ni Emil para may kasama na din tayong sikat na writer sa picture.” tutol nang kaibigan ni Vanessa.

“Oo nga!” sang-ayon naman ng lahat.

“Sige na nga!” sang-ayon naman ni Emil.

“Vince baka naman pwede mo kaming kuhanan!” pakiusap ni Ken dito.

“Akala mo nakaisa kana!” nagsasaya ang kalooban ni Ken nang mga oras na iyon.

“One! Two!” pagbibilang ni Vince “and” biting wika ni Vince saka pindot sa camera.

Todo ngiti naman ang lahat nang –

“Ay battery empty!” sigaw ni Vince.

“Aya!!” sabay-sabay na nasabi nang mga nakangiti nang kukuhanan ng picture.

“Buti nga sa inyo! Buti na lang at nagbattery empty.” wika ni Vince sa sarili.

“Hala! Bakit may banto ata lahat ng tao ngayon?” nahihiwagaang tanong ni Emil sa sarili.

Natapos ang araw na iyon na tila ba nagkukumpetensya sina Ken at Vince para sa aoras ni Emil. Lagi’t-lagi at walang nagtatagumpay sa kanila dahil laging andiyan si Benz para harangin ang mga plano nila kung hindi man ay nandiriyan ang mga sarili nilang plano para mailayo si Emil sa isa pa.

Kinabukasan –

“Are you sure na ready ka na sa first day mo?” tanong ni Mr. Ching kay Emil.

“Yes sir!” bibong tugon ni Emil.

“Good!” sagot ni Mr. Ching. “Umaasa akong magiging maganda ang resulta nang unang project mo dito sa Metro-Cosmo.”

“Before anything sir, heto nga pop ala iyong concept kong kwento para sa column ko sa Metro-Cosmo.” saad ni Emil saka abot kay Mr. Ching nang hawak niyang envelope.

“Very catchy ang title mo.” papuri ni Mr. Ching. “Sa Pagitan ng Tama at Mali or Between the Righteousness and proposed titles mo.”

“Sir, depende pa po iyan sa kung ano ang column ko, English or Tagalog.” sagot ni Emil. “Anyways Sir, included po diyan ang one page synopsis ko.” habol pa ni Emil.

“I’ll read it later but for sure it will be approved.” paninigurado pa ni Mr. Ching. “For now start your interview with Ken and be sure to follow him up to his pictorial.”

“Sure!” sagot ni Emil saka ito umalis na sa opisina ni Mr. Ching at ngayon nga ay tinutungo na niya ang lugar na usapan nila ni Ken.

Ilang sandali pa nga at nasa usapang lugar na si Emil at nakita na din niya duon si Ken. Bihis na bihis ito at ayos na ayos ang pagkakaporma. Bagong gupit din ang binata na mas lalong bumagay sa kanya at nagpatingkad sa kanyang kagwapuhan.

“Tara na!” nakangiting salubong ni Ken saka umakbay kay Emil.

“Tara!” sang-ayon naman ni Emil. “Saan ba tayo unang pupunta? tanong pa nito.

“Sa Bulacan siyempre!” sagot ni Ken. “Let’s talk about my childhood.” turan pa nito saka nag-iwan ng simpatikong ngiti.

“Childhood?!” tanong ni Emil sa sarili. “Ikukwento mo kaya ang nakaraan natin?” tanong pa ni Emil sa sarili. “Maaalala mo na kaya ako?”

“Hoy!” gulat ni Ken kay Emil nang mapansing nahulog ito sa malalim na pag-iisip.

“Oh!” sagot naman ni Emil.

“Anong iniisip mo?” tanong ni Ken.

“Tara na nga at nang makatapos na tayo ngayong araw.” aya ni Emil na hindi na sinagot ang tanong ni Ken.

Habang nasa sasakyan –

“Kwento ka na.” simula ni Emil sa usapan.

“Anong ikukwento ko?” tanong ni Ken.

“Kahit anon a tungkol sa’yo.” sagot naman ni Emil.

“Ayos na interview to, kahit ano ang gusting sabihin.” tila pang-aasar ni Ken kay Emil. “Kaya nga interview kasi magtatanong ka sa akin ng gusto mong malaman.” dugtong pa ni Ken.

“Tinatamad kasi akong magtanong.” sagot ni Emil. “Kaya bahala ka na lang magkwento.”

“Aba at unang araw mo tinatamad ka na kaagad.” pagsasalubong ng kilay ni Ken.

“Joke lang!” sagot ni Emil. “Mamaya na lang ako magtatanong, siyempre kukuha pa ako nh konting background sa’yo.” palusot pa nito.

“Ewan ko sa’yo!” saad ni Ken.

Ilang sandali pa at binabagtas na nila ang isang pamilyar na daan para sa kanilang dalawa at walang anu-ano ay inihinto na ni Ken ang sasakyan.

“Siguro naman hindi na bago sa’yo itong lugar na’to.” wika ni Ken.

“Siyempre naman! Nasa Pulilan na kaya tayo.” nakangiting saad ni Emil.

“Tara na baba ka!” aya ni Ken kay Emil.

“Saan tayo pupumta?” maang na tanong ni Emil.

Hinatak naman ni Ken si Emil pagkababa ng kotse at mabilisnilang tinakbo ang isang direksyong pamilyar sa kanilang dalawa.

“Dito!” sagot ni Ken pagkahinto nila. “Sa Pulilan Central School! Dito ako nag-aral ng grade 1.” nakangiting tugon ni Ken.

“Oo Ken, alam kong dito ka nag-aral ng grade 1. Kaklase mo pa nga ako di’ba!” nais sanang sabihin ni Emil subalit nakakaramdam siya ng hiya na baka hindi siya naaalala nito. Binakasan ng lungkot ang mukha ni Emil sa alalahaning iyon.

“Hindi pwedeng makalimutan ko ang mga masasayang araw ng pagkabata ko na nangyayari lang pag kasama kita, aking Bien.” saad ni Ken sa sarili na nagiging sanhi para magkaroon na kakaibang ngiti ang mga labi ng binatang aktor.

“Bakit nalamukos ang mukha mo?” tanong ni Ken kay Emil.

“Wala!” sagot ni Emil. “Alam mo bang di’yan din ako nag-aral ng elementary.” tila pagmamalaki pa ni Emil.

“Oo Bien alam na alam ko.” unang bagay na pumasok kay Ken pagkasabi ni Emil nang mga salitang iyon.

“Talaga?!” tila gulat na sinabi ni Ken. “I-A ako nung grade one, baka kaklase kita ah.”

“I-A din kaya ako ah!” sagot ni Emil na tila pumatol na lang sa laro ni Ken.

“Anyways, past is past.” sagot ni Ken.

“Alam mo ba nung grade one ako nagmahal na ako?” simula ni Ken sa kwento niya habang papasok sila sa loob ng eskwelahan.

“Talaga?” tanging nasabi ni Emil na makikitang binakasan ng kakaibang ligaya.

“Kaso nakalimutan ko na kung ano ang pangalan niya eh.” pagsisinungaling ni Ken. “Akala ko nga puppy love, pero hindi din pala! Kasi hanggang ngayon, mahal ko pa din iyong tao na iyon.” pagkasabi ni Ken ay tumingin ito sa mga mata ni Emil.

“Hindi nga?” may kakaibang tuwa na naramdaman si Emil sa mga sinabing iyon ni Ken. Alam niyang siya pa din pala ang mahal nito kahit nakalimutan na ang kanyang pangalan. Gusto na sana niyang sabihing siya ang tinutukoy ni Ken subalit…”

“I remember that place!” wika ni Ken saka pumunta sa isang puno na malapit sa isang classroom.

“Hello! I’m Kenneth Cris!” pakilala ni Ken sa isang batang lalaking nakaupo sa may punong malapit sa classroom nila.

“Bien Emilio!!” nakangiting pakilala naman ng isa. “Emil na lang! Iyon kasi ang tawag nila sa akin.” habol pa nito.

“Kenneth Cris nga pala ang real name ko. Pero Ken na lang.” tugon naman ni Ken.

Ngiti lang ang sagot nang mahiyaing si Emil.

“Bien na lang ang itatawag ko sa’yo.” tila suhestiyon ni Ken. “Para katunog ng Ken saka walang katulad na tawag sa’yo.” paliwanag pa nito.

“Ikaw! Bahala ka!” wari bang hindi kumportable si Emil sa bagong kaibigang ito. Nakakaramdam siya ng kaba para sa kaharap na sa tingin niya ay may isang bagong yugto sa buhay niya ang mabubuksan.

“Bakit ang tahimik mo?” tanong ni Ken dito. “Wala ka pa bang kaibigan dito?”

Iling lang ang naging tugon ni Bien sa sinabing iyon ni Ken.

“Alam ko na!” tila may naisip na solusyon si Ken. “Ako na lang ang bestfriend mo! Dapat lagi tayong magkasama saka lagi tayong maglalaro.” saad pa ni Ken. “Dapat aalagaan din kita!”

“Talaga Ken? Gusto mo akong maging bestfriend?” tila hindi makapaniwalang saad ni Bien na ngayon naman ay may hindi mapagsidlang lkaligayahan ang nararamdaman ng bata niyang puso.

“Oo naman!” wika ni Ken saka kinuha ang isang kamay ni Emil. “Tandaan mo, pag may umaway sa’yo isumbong mo sa akin.” nakangiting wika pa nito na buong sinseridad na sinabi kay Bien.

“Salamat Ken!” nakangiting tugon ni Bien na ngayon naman ay kita ang mga biloy niya sa pisngi na lalong nagbigay ng kagwapuhan sa mukha niya.

“Basa ka na ng pawis!” wika ni Ken saka pinunasan nang panyo niya ang pawis ni Bien.

“Ako na ang magpupunas!” saad ni Bien saka kinuha ang panyo kay Ken.

“Ako na!” pigil ni Ken. “Di ba sabi ko aalagaan kita!” nakangiti nitong turan.

Tila nakaramdam ng hiya si Bien sa sinabing iyon ni Ken kaya naman hinayaan na lang niya ito sa ginagawa.

“Alam ko na!” wari bang may naisip na plano si Ken. “Ibaon natin dito sa puno na’to itong panyo ko.” wika ni Ken. “Pati iyong panyo mo ibaon natin dito para magkasama.”suhestiyon pa niya.

“Anong ginagawa mo?” tanong ni Emil kay Ken pagdating sa punong iyon.

“Naalala ko, may binaon kaming panyo dito.” sagot naman ni Ken.

Ilang sandali pa at –

“Sabi ko naman sa’yo Emil mayroon kaming alaala dito.” wika ni Ken pagkakuha ng panyong nakabaon.

“Ken! Pilitin mong alalahanin! Ako si Bien! Ako ang bestfriend mo!” umiiyak ang puso ni Bien sa isiping iba na ang sitwasyon nilang dalawa.

“Emil!” wika ulit ni Ken. “May sasabihin sana ako sa’yo.” saad pa nito.

“Ano iyon?” sagot ni Emil na umaasang may bumalik nang alaala kay Ken.

“Iyong tungkol sa amin ni Julian.” wika ni Ken.

“Ah iyon ba!” nalungkot na saad ni Emil. “Huwag kang mag-alala hindi ko isasama ‘yun sa article ko.” paninigurado ni Emil.

“Not what you think!” tutol ni Ken. “Magpinsan kami ni Julian.” pagsasabi ni Ken ng totoo.

“So?” tanong ni Emil.

“I just want to make things clear.” sabi ni Ken saka nilapitan si Emil, malapit na malapit ang mukha at halos magkadikit na ang katawan at hinaplos ang mukha nito.

Wari bang napako si Emil sa ginawang iyon ni Ken. Pakiramdam niya ay lalamunin na siya ng lupa dahil sa simpleng bagay na ginawa nito sa kanya.

“Pinalabas lang namin ni Julian iyon dahil sa’yo!” tila nadulas ang dila ni Ken sa sinabing iyon. “I mean, dahil mahal pa din ni Julian si Benz.” pagbawi ni Ken.

“Palusot ka pa, nahuli na kita!” napapangiting wika ni Emil sa sarili.

“Did I make things clear?” tanong ni Ken.

“Yes Sir!” tugon ni Emil. “Iyong sa amin naman ni Benz hindi din totoo iyon ah!” pagpapaliwanag naman ni Emil.

“I already know that!” wika ni Ken. “Saka nga pala, ayokong masira ang tingin mo sa Kuya Benz mo dahil dun sa sulat, pakana lang iyon ni Julian.”

“Huwag ka nang magpaliwanag.” saad ni Emil saka hinatak si Ken pabalik sa kotse para pumunta na sa next destination nila.

Pagkarating sa sunod na destinasyon –

“Alam mo Emil, isa itong lugar na ‘to sa pinakamemorable sa pagkabata ko.” kwento ni Ken.

“Bakit?” tanong ni Emil.

“Alam mo bang sa lugar na ‘to ko laging dinadala ng bestfriend ko.” simula ni Ken sa kwento. “Biruin mo, ang bata ko pa nuon, halos walang muwang sa mundo saka sobrang inosente pa bigla kong mararamdamang nagmamahal na pala ako, at ang bestfriend ko pa pala ang mahal ko.”

Sandaling natahimik ang pagitan ng dalawa.

“I never know na pagmamahal na pala ang nararamdaman ko para sa bestfriend ko. I don’t know pero unti-unting nadevelop. Hindi ko na nga matandaan kung bakit o kung papaano. Nung magkalayo nga kami lagi na lang na siya ang iniisip ko hanggang ngayon siya pa din. Pinilit ko ding kalimutan na kasi usapang bata nga lang iyon, pero sa tuwing susubukan ko, nasasaktan ako. Hindi ko pala kaya. Sabi ko sa sarili ko, sa oras na magkita kami ulit, dito ko siya unang dadalhin, ipapaalala ko sa kanya na tutupadin ko lahat ng pangako ko, na handa akong ipagsapalaran ang lahat para sa kanya at nakahanda din akong ialay ang lahat lahat kung bibigyan niya ako ng bagong pagkakataon.” paglalahad ni Ken.

“Emil!” wika ulit ni Ken saka humarap dito at hinawakan ang mga kamay. Tiningnan niya ito ng diretso sa mga mata at muling nagsalita – “Pinapangako ko, babalikan ko ang taong una at nag-iisang nagpapatibok ng puso ko!” pagkasabi nito ay inilagay niya sa dibdib ang mga palad ni Emil.

Nanginginig ang buong katawan ni Emil. Hindi niya maintindihan kung bakit ganuon na lamang ang nadarama niyang kaba sa nagiging takbo ng usapan nila ni Ken at sa sitawasyon nila ngayon. Oo, labis na nagagalak ang puso niya dahil alam niyang mahal pa din siya ni Ken subalit may takot na bumabalot sa puso niya na naging sanhi para huwag sabihin sa binata na siya si Bien. May milyong boltahe nang mumunting kuryente ang naglalaro sa kaibuturan ni Emil. Nakikiliti siya nang hindi niya maunawaan, napipi siya at umurong ang dila na hindi magawang makapagsalita.

“Hala, bumalik na nga tayo ng Maynila at duon na lang mag-usap.” sabi ni Ken.

“Sige ba.” nauutal na wika ni Emil.

Si Emil at Ken ang magkasama ng buong araw na iyon. Kulitan dito at harutan duon ang nangyari sa kanila. Ganun pa man ay nakuha naman ni Emil lahat ng impormasyon niya para matapos ang article tungkol kay Ken. Hindi na siya nagpahatid pa dito sa bahay at pinilit na umuwi na lang.

Sa Bulacan pagkauwi ni Emil.

“Emil!” bati ni Vince dito.

“Ikaw pala!” tugon ni Emil.

“May gagawin ka ba ngayon?” tanong nito sa kinakapatid.

“Gagawin?” tila nag-iisip na tugon ni Emil. “Wala naman!”

“Samahan mo naman ako!” may paglalambing sa tinig nito.

“Sige ba!” sagot ni Emil.

Sa isang lugawan dinala ni Vince si Emil –

“Anong ginagawa natin dito?” tanong ni Emil kay Vince.

“Pasensiya ka na ah!” paghingi ng paumanhin ni Vince dito. “Dito lang kita kayang ilibre eh.” paliwanag pa nito.

“May ano?” nagtatakang tanong ni Emil.

“Wala lang!” sagot ni Vince. “Gusto lang kita ilibre. Saka di ba dati madalas kang mag-aya dito.” paglilinaw pa ni Vince.

“Naaalala mo pa pala iyon!” napangiting wika ni Emil. “Tagal ko na nga ding hindi nakakakain dito.” habol pa niya.

Sumaya naman ang aura ni Vince sa naging reaksyon na iyon ni Emil.

“Order ka na!” wika ni Vince dito.

“Ikaw magbabayad?” nakangiting tanong ni Emil.

“Oo naman!” sagot ni Vince. “Akong bahala.”

“Gusto ko Goto, ung madaming tuwalya, saka tokwa’t baboy.” wika ni Emil. “Pati pala halo-halo.” habol pa nito.

“Kaya ka tumataba ang takaw mo kasi!” masayang biro ni Vince sa kinakapatid.

“Reklamo ka d’yan!” wika ni Emil.

Habang kumakain ay masayang minamasdan ni Vince si Emil. Ang mga kilos nito na walang kaarte-arte, ang mga ngiti nitong kaya nang magpalimot sa lahat ng problemang dinadala niya.

“Ano nagustuhan mo ba?” tanong ni Vince habang naglalakad sila pauwi.

“Siyempre naman!” wika ni Emil.

“Good!” tanging nasambit ni Vince.

Pagdating nila sa bahay –

“Tay!” gulat na bati ni Emil sa ama. “Anong ginagawa ninyo dito?” tanong pa nito.

“Kasama pa ninyo si Direk Donald.” nagtatakang tanong ni Emil sa tatay niya nang mapansing kasama din ng ama ang ama ni Ken.

“Nasaan ang Ninong mo?” tanong sa kay Emil ni Mang Tino.

“Nasa trabaho po si Tatay, pauwi na din po iyon!” si Vince na ang sumagot sa tanong na iyon ni Mang Tino saka napatingin sa kasama nito.

“Sino kaya iyong kasama ni Tito Tino?” tanong ni Vince sa sarili.

Sa kabilang bahagi ng Pilipinas –

“Okay and…” sigaw ni Benz. “Cut!” putol nito sa eksena.

“Good work team!” sabi ni Benz. “That is our last shoot for LD.” malungkot na pagbabalita nito.

“We will miss you direk!” sabay sabay na sigaw na mga katrabaho ni Benz.

“Joke ba ‘yun?” tila hindi makapaniwala si Benz sa sinabi ng mga kasamahan niya sa set.

“Yes Direk Benz!” sagot ni Marcel.

“Kayo talaga!” natutuwang wika ni Benz. “Nang-uto lang kayo.” wika pa nito.

“Totoo naman kaya!” giit ni Mae.

“Sana next project tayo ulit ang magkakasama.” wika pa ng isang staff ng LD.

“Sana nga!” tanging nasambit ni Benz. “Sige na pack-up na tayo.” sabi pa nito.

“Yes Direk!” tugon ng lahat.

“Don’t forget na may celebration tayo bukas!” habol pa ni Benz.

“Direk!” tawag ni Marcel. “Dikit na dikit po ang ratings natin sa KNP.” balita naman ni Marcel.

“We should be proud, kasi original story yan ni Emil.” masayang tugon ni Benz dito.

“Kaya nga po eh!” sagot ni Marcel. “Pero nagiging pangit na po iyong kwento ng KNP unlike sa original plot.” sabi pa ni Marcel.

“I know!” sang-ayon ni Benz. “I read the original manuscript of Emil and it is really different for what they are airing.”

“Salamat na din kay Emil para sa inputs niya para sa ending natin.” wika ni Marcel.

“Tawagan mo si Emil at magpasalamat ka!” wika ni Benz.

“Yes Direk!” sagot ni Marcel.

Pagkauwi ni Benz sa condominium unit niya –

“Package?!” nagtatakang kinuha ni Benz ang package na nasa pinto niya.

Pagkapasok ay binuksan niya iyon at binasa ang note.

“Congratulations ‘tol! Vaughn” sabi sa note.

Napangiti na lang si Benz saka idinial ang cellphone niya –

“Hello Vaughn!” sabi ni Benz.

“Benz napatawag ka?” nagtatakang tugon ni Vaughn.

“Salamat sa regalo.” sabi ni Benz.

“Wala iyon! Ikaw pa!” sagot ni Vaughn na kitang naging masaya ang boses nito.

“Nasaan ka ba ngayon?” tanong ni Benz.

“Kakauwi ko lang sa condo ko. Ikaw ba?” sagot ni Vaughn at balik tanong kay Benz.

“Kakadating ko lang din sa condo.” sagot ni Benz. “Tara, gimik tayo.” aya pa ni Benz sa kaibigan.

“Sure!” dagling sagot ni Vaughn.

“Sige, sa dating tambayan!” saad ni Benz.

“I’ll be there the soonest possible.” wika ni Vaughn.

“Ingat ka!” wika ni Benz saka pinindot ang end call.