Forbidden Kiss - C5

5 of 20 Chapters
--------------------------

“Kamusta ang unang buwan mo dito?” tanong ni Sis. Meding kay Micco.

“Masaya po” sagot ni Micco na nakangiti.

“Mainam kung ganuon” sagot ng superyora “nga pala may darating tayo na bisita sa susunod na linggo” sabi pa nito “kung pwede sana ikaw na ang maghanda sa mga bata para sa araw na iyon.” tila pakiusap nito kay Micco.

“Naku Sis. Meding, wala pong problema” nakangiting saad ni Micco “kung gusto po ninyo ay maghahanda pa kami ng intermission number.” pahabol pa ni Micco.

“Maganda kung gayon” tila umaliwalas na lalo ang mukha ng superyora “aasahan ko iyan.” pahabol pa ng superyora.

Si Micco ay mahilig sa mga pagtatanghal, presentations at intermission numbers. Lampa man nga daw at hindi marunong sa sports ay may likas namang kakayahan at talento sa pagsayaw, pagkanta, pag-arte at pagdidirect ng mga productions. High School ng mahilig si Micco sa ganito, sa isang school program nagsimula ang pagkahilig niyang magtanghal sa harap ng mga tao.

Agad na umisip ng konsepto sa gagawing intermission, pinagtagni-tagni ang bawat detalye at nang handa na ay ikinunsulta kay Liz at nang aprubahan na ni Liz ay dagli niyang tinawag ang mga bata matapos nitong magsipag-aral. Tulong sila ni Liz para maiayos ang intermission na iyon, habol sa mga bata, takbo dito, hanap duon. Saway dito, pigil duon, iyak mamaya, iiyak ulit pamaya-maya. Nahirapan ang dalawa ngunit, magbubunga naman kaya?

Oras na – dumating na ang araw nang pagdating ng mga bisita. Naghanda ang mga bisita ng mga pagkain, nagbigay ng mga supplies and materials at nag-abot ng konting halaga para makatulong. Habang nagkakagulo ang mga bata sa labas ay nanatili na nakatago si Micco at inaayos ang lahat ng props na gagamitin nila. Eto na ang oras, papakilala na sila ni Liz –

“To our beloved guests, we are proudly giving you our deepest gratitude that will be expressed though a special intermission number, so without any further adieu, here are the children of Fortitude Refuge of the Forgotten Children” sabi ni Liz at pumalakpak naman ang mga guest ng Fortitude.

Nagsimula nang tumugtog ang background music nila, paunti-unti lumabas ang mga bata. Isang musical role play ang ginawa at pinagtulungan nila Micco at Liz. May pakanta-kanta pa ang mga bata, pasayaw-sayaw at may pag-arte din. Kwento nang Batang May Pangarap ang ginawa nilang title dito, tungkol sa batang inulila ngunit patuloy na nangangarap at umaasam na makamit ito. Sa katotohanan lang, kwento talaga ito ni Matthew, ang batang inampon nila Micco para magpasko sa kanila.

Pinasalubungan naman ng masigabong palakpakan ang mga bata, madami ang natuwa at madami ang napaluha sa kwento ng ginawa ng mga bata.

“Son, bakit ngayon ka lang?” bati at tanong ng mama ni Adrian “sayang, you haven’t watched the presentation.” dagdag pa nito.

“You’ve missed the chance to see such a nice short story” komento pa ng ama niya.

“Sorry ma, pa” nahirapan kasi akong mag-excuse sa isa kong travel agency, nagka-aberya kasi kami sa isa naming client.” pagdadahilan ni Adrian “Sayang nga, sana isasama ko ang mga bata, kaso hindi na ako nakadaan sa bahay” dagdag pa nito na may panghihinayang.

“Anyways son, hope you will enjoy the day.” sabi pa ng mama ni Adrian.

Sinuklian naman ng ngiti ni Adrian ang sinabi ng kanyang mama. Agad na nagpalinga-linga at tila may hinahanap sa umpukan ng mga tao na binubuo ng mga volunteers ng kapitolyo na kasama ng papa niya at ng mga batang ulila at mga volunteers na nag-aalaga sa mga ito.

“Sir Adrian kayo pala!” bati ni Liz kay Adrian.

“Hi Liz” sabi naman ni Adrian “kamusta ka na?” tanong pa nito.

Si Adrian ay minsan sa isang buwan kung bumisita sa ampunan, laging tumutulong at kilala na siya ng mga bata. Matapos ang kamustahan ay agad namang nagpaalam si Adrian kay Liz para puntahan ang superyora ng ampunan.

Sa kabilang banda naman ay binati ni Sis. Meding si Micco dahil sa magandang pagtatanghal na ginawa ng mga bata. Ang kwento, ang presentation, props at ang kabuuan nito. Hindi nagtagal ay umalis na din siya sa opisina nito para naman puntahan si Liz at pasalamatan. Tumatakbo siyang palabas nang –

“Arayyy” mahinang usal ni Micco habang pinipilit niyang tumayo sa pagkakabuwal.

“Ayos ka lang ba?” tanong ng nakabangaan niyang kapareho niyang pinipilit tumayo mula sa pagkakabagsak.

“Wow! Boses pa lang ulam na” buyo ng isip ni Micco.

“Salamat, ayos lang ako” sagot ni Micco saka pinintahan ng isang ubod tamis na ngiti ang mga labi bago i-angat ang mukha sa nakabangga niya.

“Ikaw” sabay nilang sigaw.

Ang mga ngiting nilagay ni Micco sa labi ay muling naalis sa pagkadismaya sa nakitang ang lalaking magaspang na ugali pala ang nakabangaan niya.

Sa kabilang banda ay muli na namang umakyat sa ulo ang dugo ni Adrian sa nakitang ang lalaking tatanga-tanga pala ang bumangga sa kanya.

“Kaya naman pala” simula ni Adrian “ang tatanga-tanga pala ang bumunggo, no doubt, tanga nga.” inis na wika ni Adrian.

Muli na namang uminit ang tenga ni Micco sa narinig na sinabi ng lalaking magaspang ang ugali. “Kaya pala nasaktan ako kasi kasinggaspang ng sahig ang ugali ng bumangga sa akin” ganting banat ni Micco.

“Magaspang man ang ugali ko pero hindi naman kasing gaspang ng utak mo ang utak ko” sabi ni Adrian sunod ang mapang-asar na ngiti.

“Careless lang ako! Okay!” sagot ni Micco “hindi ako tanga!” dugtong pa niya na may diin sa salitang tanga.

“Stupid!” mariing wika ni Adrian sabay ang tayo.

“Adrian, ikaw ba iyan” wika ng superyora.

Agad namang gumawa ng aksyon si Adrian para hindi mahalata ang sagutan at away nila ni Micco – “Sorry ulit” sabi ni Adrian sabay lahad ng kamay “tulungan na kitang tumayo” sabay ngiti nito kay Micco.

“Echoserong palaka” sabi ng isip ni Micco nang maramdaman ang bait-baitan ng lalaking magaspang ang ugali “Orocan, Tupperware or White Horse?” dugtong pa nito. Kahit na naasar sa ngiti nito at paglalahad ng kamay ay inabot pa din niya ang kamay ng lalaking magaspang ang ugali dahil nahihiya siya kay Sis. Meding na bastusin ang bisita nila.

Sa pagkahawak nila ng kamay ay tila huminto ang mundo nila pareho. Dumaloy sa mga kamay nila ang milyong boltahe ng kuryenteng ngayon ay tumutunaw sa asar at inis na nararamdaman nila. Nakaramdam ng pagbilis ng tibok ng puso si Micco samantalang si Adrian ay labis na nakaramdam ng ligaya sa pagkakahawak nila ng kamay ni Micco.

“Arayy” muling sigaw ni Micco at muling napasalampak sa sahig.

“Ikaw kasi” sabi ni Adrian sabay upo sa tabi ni Micco at tinulungan ulit itong itayo “careless ka kasi!” dugtong pa nito.

“Aba at ang demonyito” sigaw ng utak ni Micco at nag-aalsa na ang damdamin niya sa galit. Gusto na niyang bugbugin si Adrian kahit pa hindi siya marunong sumuntok. Sa utak niya ay isang bugbog saradong Adrian na ang nakikita at pinagtatawanan niya.

“Salamat!” sabi niya kay Adrian pagkatayo sabay tapak sa paa nito at idiniin pang lalo.

“Ouch” sabi ni Adrian.

“Sorry” sagot ni Micco “hindi ko sinasadya, napakacareless ko kasi.” dugtong ni Micco na may diin sa careless.

“It’s okay!” sagot ni Adrian.

Agad naman silang nilapitan ng superyora.

“Ayos lang ba kayo?” tanong nito sa dalawa.

“Opo Sister” sagot ni Micco “huwag na po ninyo akong alalahanin.”

“Mukang sanay ka nang maaksidente” nakangiting wika ni Adrian “siguro lagi kang napapahamak” dugtong na biro pa ni Adrian kasunod ang isang makahulugang tingin kay Micco.

Alam ni Micco na inaasar siya ni Adrian at hindi simpleng biro lang kaya naman agad siyang sumagot – “Oo nga eh, sa sobrang bait ko kasi lagi akong pinagtitripan” kasunod ang isang ngiting itinapon kay Adrian.

Naguguluhan man ang superyora sa kinikilos ng dalawa ay binalewala na lang niya iyon. Tuluyan nang nagpaalam ni Micco at pumasok na sa opisina ng superyora si Adrian.

“Pesteng lalaki iyon” anas ni Micco habang palabas na hawak ang beywang “nanadya, mauntog sana. Para naman siyang dininig ng langit dahil sa pagyuko ni Adrian ay nauntog nga ito sa lamesang nasa opisina ni Sis. Meding.

May isang palaisipang naglalaro kay Adrian – hindi niya maintindihan kung bakit ganuon ang naramdaman niya sa pagkakahawak ng kamay ni Micco. Hindi niya maipaliwanag kung bakit kakaibang saya ang naramdaman niya habang hawak ang mga iyon. Isa lang ang sigurado niya, bago ang ganuong pakiramdam para sa kanya at sa tuwing maalala ang nangyaring iyon ay napapangiti na lang siya ng hindi niya alam.

Sa kabilang banda – “Micco, kalimutan mo na nga ang lalaking iyon” buyo ng isip niya. katulad ni Adrian ay naguguluhan si Micco kung bakit ganuon ang naramdaman niya sa pagkakahawak ng kamay ng lalaking magaspang ang ugali. Tila ba sa tuwing maiisip niya iyon ay nawawala ang inis na nararamdaman niya para dito. “Micco, kaya ka lang kinabahan kasi naramdaman mong may masamang balak ang lalaking magaspang na ugali na iyon.” kontra ng isipan ni Micco.

“Huwag ko na sana siyang makita” sabay na pumasok sa kukote ng tatanga-tanga at ng lalaking magaspang ang ugali.

Tila nanadya ang langit dahil –

“Micco, halika bilisan mo.” aya kay Micco ni Liz sabay hatak dito.

“Micco” nakangiting wika ni Liz “this is Sir Adrian, he visits us regularly.” sabi pa ni Liz.

Pinilit na lang itago ni Micco ang pagkainis sa lalaking kaharap na ipinakilala sa kanya ni Liz. Nilagyan na lang niya ng ngiti ang mga labi para naman hindi nito masabing napikon siya sa ginawa nito kanina. “Adrian pala ang pangalan mo, bagay na bagay sa masamang ugali mo” wika ng utak ni Micco “Liz, ingat kayo, may demonyitong nakakapasok pala dito.” paalalang nais niyang sabihin kay Liz.

“Sir Adrian, this is Micco” pakilala naman ni Liz kay Micco “a new volunteer.”

“Yeah, we’ve met several times” sabi naman ni Adrian na may ngiting tila inaasar si Micco “naku mag-iingat kayo, Mr. Careless yan di ba?” pahabol pa ni Adrian.

Biglang naiba ang itsura ni Micco, tinitigan si Adrian. Sugatan, lupaypay, mahinang-mahina na, bugbog sarado at naghihingalo na ito sa isipan niya. Tadtad ng pasa at nagmamakaawa sa kanya at humihingi na ng tawad. “Lagot kang Adrian ka, may araw ka din sa akin.” sigaw naman ng utak ni Micco.

“Sige na Liz” paalam ni Adrian “Mr. Careless, mag-iingat ka next time.” paalala pa nito kay Micco.

Nang mga oras na iyon ay hindi naramdaman ni Adrian ang pag-init ng ulo hindi gaya ng mga una nilang pagkikita, mas nais niyang makitang mapikon si Micco, makita ang mukha nitong asar na asar sa kanya at ang makitang ekspresyon ng inis mula dito. Sa tingin niya ay mas magiging masaya siya pag ganitong ekspresyon ang makikita niya kay Micco.

Ang pagkikita nila ay muling naulit, galing si Micco sa may kusina at palabas na siyang may dalang tray na may lamang tinapay at inumin. Sa may pintuan sa kusina ay muli niyang makasalubong si Adrian na papasok naman sa pintuan na lalabasan niya.

Tumabi si Micco para paunahing makadaan si Adrian dahil sa masikip ang pintuan nang kusina. Imbes na maunang lumakad ay tila humarang pa ito at nang-aasar na ibinalandra ang katawan sa gilid ng pintuan.

“Aba, tilapiang bilasa ni San Andres, nang-iinis ba ang lalaking ito” sabi ni Micco sa sarili.

“Excuse me Sir Adrian!” pasintabi ni Micco kay Adrian “na magaspang at masama ang ugali” singit naman ng utak niya.

Nginitian lang si Micco ni Adrian at humakbang ito patalikod na tila nagbibigay daan kay Micco para makalabas ng kusina. Sa may kanang gawi lalabas si Micco at walang anu-ano nang palabas na siya ay muli siyang hinarangan ni Adrian. Dahil sa humarang si Adrian ay lumipat si Micco sa gawing kaliwa, subalit tila nang-iinis si Adrian na humarang din pakaliwa. Muling pihit si Micco sa pakanan at muling harang ni Adrian sa gawing kanan. Lilipat sa kaliwa, at ganuon din si Adrian na lilipat sa kaliwa.

“Anak ka ng” mahinang usal ni Micco na nakakaramdam na ng inis, mas lalong pagkainis pala. Agad siyang tumalikod at pumasok na lang sa loob ng kusina – “magsawa ka ngang mang-asar di’yan” inis niyang anas.

Tila naman nang-iinis si Adrian at agad itong pumasok sa loob ng kusina – “Mr. Careless sige na dumaan ka na” at nagtapon kay Micco nang isang napakatamis na ngiti. Ngiting lalong nagpa-inis kay Micco.

“Pwede ba, wag mo akong tawaging Mr. Careless!” sabi ni Micco at walang pagdadalawang isip na umalis agad palabas ng kusina.

“Sige Mr. Tatanga-tanga na lang” sigaw namang pahabol ni Adrian. “Ayaw tawaging tatanga-tanga, ngayong tinatawag na Mr. Careless ayaw din. Siya na nga ang nagsabing careless siya.” saad ng utak ni Adrian.

“May pangalan ako, Micco” madiin na sigaw ni Micco bago tuluyang makalabas sa kusina.

Lingid sa kaalaman ni Micco ay sinadya talaga ni Adrian na harangin siya sa pintuan, kahit walang dahilan ay agad itong pumunta sa kusina nang makitang palabas naman siya. Labis na tuwa ang nadarama ngayon ni Adrian sa nakikitang ekspresyon ni Micco. Ang inis, asar at halos pagsusumpa na sa kanya nito.

“May topak yatang talaga ang lalaking iyon!” sabi ni Micco sa mahinang tinig.

“Micco” tawag sa kanya ng superyora “bilisan mo at nais kang makilala ng gobernador.” pagbabalita ng superyora kay Micco.

“Talaga po?” nakaramdam ng kaba at ngiti si Micco sa narinig at agad naman siyang sumama kay Sis. Meding.

“Governor” sabi ni Sis. Meding “eto po si Micco, siya po ang nagturo sa mga bata.” sabi pa nito.

“Congratulations” bati sa kanya nang asawa ng gobernador “maganda ang presentation ninyo. Natutuwa ako.” saad pa din nito.

“Salamat po” nahihiya man si Micco ay natutuwa siya at nagustuhan ito ng gobernador at ng asawa nito.

“Maganda ang concept at maganda din ang kwento” sabi pa ng gobernador.

“Inspiration ko po iyong batang inampon namin para magcelebrate ng pasko sa bahay two or three years ago” sabi ni Micco.

“How wonderful!” sabi naman ng asawa ng gobernador “this proves na kahit simpleng pangarap ng mga bata ay may makukuha tayong aral.” nakangiting wika pa nito.

“Ma, Pa” bati ng isang tinig sa gobernador at sa asawa nito.

“Patay na!” sabi ni Micco sa sarili na tila ba alam na niya kung kanino at sino itong tumatawag na ito.

“Adrian” bati ng asawa ng gobernador na mama din ni Adrian “glad you’re here.”

“Napadaan lang po, naglilibot kasi ako” nakangiting sagot ni Adrian.

“If I know may masama ka na namang balak sa akin” buyo ng utak ni Micco.

“Actually Ma, I saw you here kaya pinuntahan ko na kayo” sabi ulit ni Adrian. “Actually Ma, I saw Mr. Careless here.” sabi pa ng isipan ni Adrian.

“This is Micco” pakilala ng mama ni Adrian sa kanya “siya iyong nagturo sa mga bata nung musical presentation na ginawa kanina.”

“Sorry, I’m late and I didn’t watched it.” sabi naman niya kay Micco sunod ang isang ngiti.

Kinabahang bigla si Micco sa ngiti na iyon ni Adrian, pakiramdma niya ay mapapasubo na naman siya sa isang gulo na gagawin ng lalaking nasa harapan niya. Sa kabilang banda ay tila nagliwanag ang isipan ni Adrian.

“Musical? Meaning music?” tanong ni Adrian.

“Yes my son, beautiful harmony indeed” sagot naman ng mama niya.

“I’m planning na bigyan ng music teacher ang mga bata” sabi naman ni Adrian “ayos pala at nakakita na ko dito, good thing at galing din siya sa ampunan mas maganda iyon para kay Matthew.” pahabol pa ni Adrian.

“It’s beautiful plan Adrian” bati niya kay Adrian “ano Micco, ayos lang ba sa’yo? Para mas maging kumportable si Matthew, alam mo na, galing din kasi dito ang bata.”

“Depende po kay Sis. Meding kung papayagan niya ako.” sagot ni Micco. Wala naman talagang balak si Micco na maging music teacher, lalo pa at ang amo niya ay si Adrian, subalit nang marinig ang pangalang Matthew at malamang galing ito sa ampunan ay tila ito na lang ang dahilan niya para pumayag sa kung anuman ang tumatakbo sa isipan ni Adrian.

“Walang problema sa akin iyon Micco” sagot ng superyora.

“Ayun naman pala” sabi ni Adrian “so next week, I’ll pick you up here.” dugtong pa ni Adrian. – “Lagot kang Micco ka, ihanda mo na ang sarili mo” pahabol pa ng isip ni Adrian.

Isang ngiti lang ang sinagot ni Micco. – “Humanda ka ng Micco ka at makakasama mo na ng mas matagal ang Adrian na’yan.” sabi naman ng utak ni Micco.

Sa katotohanan ay wala namang balak kumuha ng music teacher si Adrian, ngunit dahil sa naisip niyang plano ay agad na tumakbo sa kanya na kuhanin si Micco para sa posisyong ni minsan ay hindi sumagi sa utak niya. Ang gusto lang niya ay makita si Micco na naiinis at naasar sa kanya at mas magagawa niya ito pag naging madalas ang pagkikita nila, isang paraan dito ay magsama sila sa iisang bahay.