Forbidden Kiss - C13

Forbidden Kiss

Chapter 13

Si Michelle at Si Pinsang Glenn sa Mall

“Tabi tayo?” suhestiyon ni Adrian pagkauwi nila galing sa bar.

“Ayoko nga!” sabi ni Micco.

“Sige na.” pamimilit ni Adrian “Please!” kasunod ang isang pilyong ngiti.

“Ayoko!” nakangiting wika ni Micco sabay sara sa pinto ng kwarto niya.

Agad na hinabol ni Adrian ang paglolock ni Micco sa pinto, kaya naman ay napasok din niya si Micco sa loob. Pagkapasok ay agad na isinara at ini-lock ni Adrian ang pinto at agad na sinunggaban si Micco.

“Kay arte ah!” wika ni Adrian kay Micco.

Ngiti lang ang tanging sagot ni Micco sa sinabing ito ni Adrian.

Ngayon nga ay nakapatong na si Adrian kay Micco sa ibabaw ng kama. Hawak ni Adrian ang dalawang kamay ni Micco habang nakadagan siya sa katawan nito. Agad namang nagtama ang kanilang mga paningin, muli ay gumapang ang milyong boltahe ng kuryente sa kanilang katauhan at ang mga titig na iyon ay waring may nanunulay na mumunting mga bagay na nakakapagbigay sa kanila ng kakaibang kiliti. /walang anu-ano ay magkahinang na ang kanilang mga labi.

Bagamat masasabing eksperto na si Adrian sa gawaing ito ay tila ba iba ang pakiramdma niyang sa mga labi ni Micco niya ito ginagawa. Ibang kaligayahan ang taglay niya na sa wakas ay hindi na niya kailangan pang lokohin ang sarili para ikubli ang tunay na laman nito. Alam niyang ang halik na ito ang makakapagsabi na tunay niyang mahal ang taong ngayon ay nasa harapan niya. Kakaibang kasiyahan ang nadarama niya sapagkat sa pagkakatong ito ay alam niyang nasa tamang labi na mga labi niya.

Si Micco na nakaranas na ng halik ay tila ba kakaiba ang nadarama niya ng mga oras na iyon. Sa wari niya ay iyon na ang pinakamasarap na nangyari sa buhay niya. Ang halik ni Adriuan na sapat na para mawala siya sa katinuan. Ang malambot nitong labi na ngayon nga ay inaangkin ang kanyang mga labi. Pakiramdam niya ay buo na ang pagkatao niya, dumating na taong matagal na niyang hinihintay. Ang isang kwneto ng pag-ibig na muntikan na niyang kalimutan at itaboy palayo. Ang isang damdaming akala niya ay walang pag-asa.

Ang mahinay na halik ay wari bang natututunan ang bagong ritmo at hindi naglaon ay natutunan nilang maging mapusok. Ang mga kamay ni Micco ay unti-unting nakawala sa pagkakahawak ni Adrian at ngayon nga ay yapos na niya ang katawan ng binata. Ilang minuto din sila sa ganuong posisyon nang si Micco na ang unang bumitiw. Hihingal-hingal itong kumawala sa isang halik na wari’y wala nang katapusan.

“I’m sorry.” paumanhin ni Adrian.

“Loko” sagot ni Micco “bakit ka nagsosorry?”

“Kasi napagod kita.” sagot ni Adrian.

“Enjoy nga eh!” pilyong sagot ni Micco na may pilyong ngiti.

“Ah ganuon pala, ulitin natin.” sabi naman ni Adrian.

“Ayoko nga.” dagling sagot ni Micco. “Saka tumayo ka nga, ang bigat mo kaya. Hindi ako makahinga” dugtong ni Micco.

Imbes na tumayo ay humilig lang sa pagkakahiga si Adrian at ngayon nga ay yapos naman niya si Micco. Ramdam na ramdam niya ang mainit na katawan ni Micco ang malambot nitong mga palad at ang makinis nitong balat. Gayundin si Micco na bagamat nakatalikod kay Adrian ay ramdam niya ang katawan nito. Ang mainit nitong palad na nakahawak sa kamay niya na yumayakap naman sa katawan niya. Ang braso nito kung saan ay ito ang unan niya at ang mag mumunting halik na iginagawad nito sa kanyang batok na sumasapat na para nagwala ang kanyang puso.

Sandaling tumayo si Adrian, hinubad ang kanyang polo shirt at pantalon. Naiwan namang nakatulala si Micco at kinakabahan, kinakabahan sa kung ano ang maaring mangyari sa kanila.

“Lintek naman” wika ni Micco sa sarili “kaya away kong tumabi iyang gwapong mokong na iyan dito, macho pa pala. Rereypin lang ako niyan.” bulong ni Micco sa sarili ngunit kahit na ganuon ay nakaramdam ng kakaibang kilig si Micco lalo na’t iisipin ang posibleng mangyari.

“Hubad na!” wika ni Adrian na naging sanhi para maputol ang pagpapantasya ni Micco.

“Hah?!” tanging sambit ni Micco.

“Sabing hubad na.” wika ni Adrian sabay lapit kay Micco at ito na ang nag-alis ng damit ng binata.

Ngayon nga ay naka-sando shirt na lang si Micco at boxer short na tipikal niyang ipinanloloob sa mga panlakad niyang damit. Samantalang si Adrian ay topless at fit na boxer shorts at kita naman ang katawan nitong parang nililok nang isang magaling na iskultor. Ngayon nga ay doble na ang kaba ni Micco. Hindi pa siya handa sa kung anuman ang iniisip niya nang mga oras na iyon.

“Tulog na tayo.” aya ni Adrian.

Tila nakahinga ng maluwag si Micco sa sinabing iyon ni Adrian. “Tara” sagot niya. “Pangarap na naging bato pa.” sigaw naman nang isipan ni Micco.

Naunang humiga si Adrian, pagkahiga naman ni Micco ay agad itong niyakap ni Adrian. Tulad kanina ay inuunan ni Micco ang bisig ni Adrian na nakayakap din naman sa kanya. Ang isang kamay ni Micco ay nakapatong sa dibdid ni Adrian habang ang isa ay pilit na inaabot ang mukha ng binata. Kakaibang proteksyon ang nararamdaman ni Micco ng mga oras na iyon. Hindi pagnanasa o pagpapantasya, isang pakiramdam na sa tingin niya ay ligtas siya sa kung anuman mang bagay at protektado siya ng isang taong may hawak sa puso niya.

“I love you Micco ko!” wika ni Adrian na may pahabol na hindi maipaliwanag na ngiti.

“I love you too Sir Adrian!” sagot ni Micco na nahihiya sa bagong sitwasyon nila ngayon.

“I love you Micco ko!” ulit ni Adrian.

Ngiti lang ang ginawang sagot ni Micco.

“I love you ulit Micco ko!” ulit ni Adrian at kagaya nang nauna ay ngiti lang ang ginawang sagot ni Micco.

“Nakakatampo naman!” sabi ni Adrian “napakamanhid mo naman.”

“Hala! Ano ang ginawa ko Sir Adrian?” nagtatakang tanong ni Micco.

“Kita mo na” sagot naman ni Adrian “di ba tayo na? Bakit Sir ang tawag mo?”

“Sorry po Kuya Adrian!” sagot ni Micco.

“Ayoko din ng kuya” sabi naman ni Adrian “madami kang tinatawag na Kuya.”

“Baby na lang?” tanong ni Micco kasunod ang isang mahinang tawa “kaso hindi bagay, kay laki mo na para maging baby.”

“Tapos ikaw ang daddy!” tila pagsang-ayon ni Adrian.

“Eew naman, mas damulag pa ang baby kaysa kay daddy?” sabi ni Micco.

“Ayos lang iyon daddy!” sagot ni Adrian “all is fair in love naman.”

“Anong connect?” sabi ni Micco “ikaw na lang ang daddy!” tila pag-uutos na ni Micco kay Adrian.

“Ikaw ang bahala Micco ko.” sagot ni Adrian.

“Ayan, malinaw na” sabi ni Micco “I love you daddy Adrian.”

“I love you too Micco ko.” sagot ni Adrian kasunod ang isang ngiti sa noo ni Micco.

At hindi nga nagtagal ay nakatulog ang dalawa sa ganuong ayos at posisyon nang mahimbing.

Kinaumagahan ay walang nakitang Adrian si Micco sa tabi niya. Tanging note lang ang nakuha niya na nakadikit pa sa noo niya.

“Walanju naman ang daddy Adrian ko.” sabi ni Micco na imbes na makadami nang inis ay napangiti pa.

Micco ko, sarap na sarap ka kasi sa tulog mo kaya hindi na kita ginising. I love you and I will miss you. I miss you na pala kasi nasa office na ako ngayon habang binabasa mo ito. Breakfast ka na saka wag magpapakagutom o magpapakapagod. Sarap mo pa lang yakapin baby Micco.

Love lots your Daddy Adrian.

“Corny naman” wika ni Micco ngunit sa totoo lang ay kinikilig siya sa ginawa ni Adrian.

Agad namang lumabas si Micco sa kwarto niya at masayang binati ang mayordoma at iba pang katulong nila Adrian.

“Masaya ka ata ngayon Micco?” bati sa kanya ng mayordoma.

“Si manang talaga, lagi naman po akong masaya.” sabi naman ni Micco.

“Parang si Sir Adrian lang kanina.” komento naman ni Connie na isa sa mga katulong nila Adrian.

“Talaga?!” tila lalong umaliwalas ang mukha ni Micco “masaya din si dad – rian.” tila bumaba nang bahagya ang tono ni Micco at nakaramdam ng kaba. – “Tilapiang bilasa ni San Andres, muntikan na” sisi ni Micco sa sarili kasunod an gisang malalim na buntong-hininga.

“Oo naman” sagot ni Connie.

“Anung oras ba kayo umuwi kagabi?” tila tanong ng mayordoma kay Micco. “Saka saan ba kayo galing?” kasunod pa nito.

“Ipinakilala lang po ako sa mga kaibigan niya. Ala-una na po ata nang makauwi kami.” nakangiting wika ni Micco.

“Kaya pala kagigising mo lang.” sabi nang mayordoma.

Huntahan lang ang ginawa nila habang kumakain siya at kahit na nagtatrabaho sila sa loob ng bahay ay todo pa din ang kwentuhan. Ang daming itinanong kay Micco, kung ano ang nangyari sa kanya nung nasa ampunan siya at kung ano ang nangyari nung gabi.

“Micco, nagriring ung cellphone mo” tawag sa kanya ng mayordoma. Palibhasa ay may tiwala siya sa mga kasamahan sa bahay kayat kung saan saan lang nakakalat ang mga gamit niya.

Nagulat siya sa pangalang nakarehistro. – “A Daddy Adrian. Nagalaw pa pala ang cellphone ko bago umalis.” sabi ni Micco sa sarili kasunod ang isang mahiwagang ngiti.

“Hello” sagot ni Micco saka siya lumabas na malayo sa lahat.

“Good Morning Micco ko. Nagustuhan mo ba ang name entry ko sa cellphone mo?” tanong ni Adrian kay Micco.

“Loko ka talaga. Mamaya mabasa nila dito iyon.” sabi ni Micco.

“Ayaw mo nun? Alam na nilang pagmamay-ari na kita kaya kahit yakapin kita o halikan sa harap nila ayos na.” sagot naman ni Adrian.

“Ang daddy Adrian talaga.” malambing na wika ni Micco.

“Pumunta ka dito sa office ko mamayang 5pm.” sabi ni Adrian.

“Ha? Malay ko bang pumunta diyan.” sabi ni Micco.

“Pahatid ka kay Mang Teban pagkauwi ng mga bata.” sabi ni Adrian.

“Hala!” kontra ni Micco.

“Basta pumunta ka.” tila utos ni Adrian kay Micco sabay pindot sa end call.

“Lokong mokong iyon.” asar na wika ni Micco.

“I love you!” pahabol na text naman ni Adrian kay Micco.

“Huwag ka nang magreply, inubos ko na ang load mo kanina.” sunod na text ni Adrian.

Sinubukan ni Micco kung totoo ang sinabi ni Adrian at totoo nga, wala na siyang load. “Hay, ang lokong iyon talaga. Kung hindi ko lang talaga mahal magagalit ako.” wika ni Micco.

Pagkarating ng mga bata ay nagpahatid na siya kay Mang Teban para puntahan sa opisina si Adrian. Nagpaalam na siya sa mga bata at sa ibang tao sa bahay. Tahimik na tao lang si Micco kaya naman walang usapang naganap sa pagitan nila ni Mang Teban.

“Micco” masayang bati ni Adrian.

“Sir Adrian” bati naman ni Micco.

“Kamusta na ang baby ko?” tanong ni Adrian kay Micco.

Nagulat naman si Micco sa sinabing iyon ni Adrian. Higit pa ay nahiya siya dahil lang sila ang nasa opisina nito. Anduon ang sekretarya nito at dalawang lalaki ding sa tingin niya ay mga empleyado din ni Adrian.

“Bakit ganyan ang reaksyon mo? Kinakahiya mo ba ako?” tanong ni Adrian kay Micco.

“Adik ka ba? Ano ba ang tinira mo? Gulong o tsinelas?” pabulong na tanong ni Micco.

“Nothing to worry Micco ko” sabi ni Adrian “alam nila ang tungkol sa atin. Kasasabi ko nga lang bago ka dumating.”

“Oo nga naman” sagot ng isang lalaki na katulad ni Adrian ay matipuno at gwapo din.

“Sige pare mauna na kami” sabi ng isa at lumabas na ang dalawang lalaki.

“Michelle” tawag ni Adrian sa babae “this is Micco.”

“Micco” sabi naman ni Adrian kay Micco “this is Michelle.”

Nagngitian lang ang dalawa.

“Sa tingin mo kaya mong imake-over si Micco?” tanong ni Adrian kay Michelle.

“Sir, mukhang mahirap po” sagot ni Michelle.

“Antipatikang babae ‘to, kala mo kung sinong maganda. Ano gusto niyang palabasin? Pangit ako?” nagngingitngit sa galit na wika ni Micco sa sarili.

“Kasi Sir gwapo na po si Sir Micco.” sabi pa nito.

“Iyon naman pala, lilinawin kasi sa susunod.” wika ulit ni Micco sa sarili.

“Basta, ikaw na ang bahala sa kanya basta before 8:30 nandito na kayo.” sabi ni Adrian sa babae.

“Micco ko, siya na ang bahala sa’yo.” sabi ni Adrian sabay hawak sa kamay ni Micco. “Baka pag may nakita kang gwapo lingunin mo pa, akin ka na Micco kaya huwag nang ambisyunin ang iba.” dagdag pa nito na may pilyong mga ngiti.

“Sira” nakangiting wika ni Micco sabay batok kay Adrian.

“Sweet naman nila.” tila buyo ni Michelle sa dalawa.

“Sige na Michelle, kay Mang Teban na kayo sumakay.” sabi ni Adrian.

“Sige po Sir Adrian.” mapang-asar na paalam ni Micco kay Adrian.

Pagkarating nila sa mall ay tila ba isang galing sa bundok si Micco na tingin dito, at tingin dun. Ang reaksyuon niya ay katulad sa kung ano ang naging reaksyon niya nang isama siya ni Adrian sa isa ding mall. Tila isa siyang bata na aya kay Michelle sa kung saan-saan.

“Kaya pala three hours ang ang binigay sa aking ni Sir Adrian para ayusin ka. Daig mo pa pala ang bata.” wika ni Michelle kay Micco.

“Pasensiya na taong-gubat ako.” sagot ni Micco.

“Naku, tara na.” aya ni Michelle kay Micco habang nakatingin sa mga display na laruan. Hinatak pa niya si Micco para lang naalis ang tila nakaglue na nitong paa sa sahig.

“Bakit ba nagmamadali ka?” tanong ni Micco.

“Mamaya ka na tumingin-tingin Sir Micco.” sabi ni Michelle.

“Aba!” sabi ni Micco “dahil sa sinabi mo kukulitin kita.” nakangiting saad ni Micco.

“Huwag naman Sir Micco baka makagalitan ako ni Sir Adrian.” dagling sagot ni Michelle.

“Basta huwag mo akong tatawaging Sir Micco para sumunod ako sa’yo.” Saad ni Micco.

“Iyon lang pala.” tila nakahinga nang maluwag si Michelle sa sinabing iyon ni Micco.

Apat na fashion boutique ang pinagdalan ni Michelle kay Micco at sa lahat na iyon ay may binili para sa kanya. Kahit na anung tanggi niya ay hindi naman niya kontrolado ang pera kaya laging nabibili ni Michelle ang mga ito. Limang pares din ng mga damit ang nabili sa kanya. Palabas na sila ng salon nang may makitang pamilyar na mukha si Micco. Dali-dali naman niyang kinaladkad si Michelle papasok ulit ng mall sa takot na makasalubong ito. Nagtago sila sa likuran ng estante nang tinapay na nasa entrance lang ng mall. Sa buong akala ni Micco ay nakaligtas na siya kaya naman subalit iyon din ang tinungo ng taong pinagtataguan niya.

“Michelle” sabi ni Micco “dahan-dahan lang ang hakbang palayo.”

Naguguluhan man ay sinunod ni Michelle ang sinabi ni Micco. Para silang may sira sa ulo base sa ginagawa nila. Walang anu-ano at –

“Ooops” sabi ng lalaki.

“Sorry” sabay lingon ni Micco sa nabunggong lalaki. “Patay na!” mahina niyang usal.

“Micco?” tanong ng lalaki.

Isang alanganing ngiti ang pinawalan niya at isang kaway kasunod ang – “Kuya Glenn.”

“Oo nga, ikaw nga Micco.” sabi ni Glenn.

“Bakit ka nandito? Di ba nasa Italy ka?” tila nagugluhang tanong ni Glenn kay Micco.

“Kuya saka na ako magkwento.” tila paalam ni Micco kay Glenn sabay hila kay Michelle.

Imbes na hayaang maka-alis si Micco ay agad na hinawakan ni Glenn ang mga braso ni Micco. – “Hindi, ngayon ka magkwento.” madiing wika ni Glenn.

Sa isang fasfood chain sila pumasok, hindi alam ni Micco kung paano sisimulan ang kwento. Kinakabahan man ay lakas loob pa din siyang nagsimula. Oo, mahirap at madaming tanong sa kanya si Glenn, pero higit pa ang hiningi niya ay pang-unawa at ang maintindihan siya.

“Di ba sinabi ko sa’yo na sa susunod gagamitin mo iyang utak mo.” tila sermon ni Glenn kay Micco. “Wala na, nangyari na. Bakit hindi ka bumalik sa atin?” tanong ni Glenn.

“Ayoko kasing mag-alala pa kayo sa akin.” sabi ni Micco. “Saka gusto ko pag alam kong less reaction na ang magiging impact ako magpapakita.”

“Hindi mo ba alam na mas nag-alala ako ngayon? Sa nalaman ko, na habang naniniwala kaming natuloy ka sa Italy ay nandito ka lang pala sa Pilipinas at hindi naman namin alam.” sabi ulit ni Glenn.

“Sorry po.” tanging naging sagot ni Micco.

“Sorry” si Glenn ulit “the damage has been done.” wika pa nito.

“But it can be fixed and sorry will never be late, but regrets are.” gusto sanang sabihin ni Micco subalit dahil alam niyang nakasalalay sa pinsan niya ang kung mananatiling lihim ang sikreto niya ay pinili na lang niyang manahimik.

“Paano mo kami natiis?” tanong ulit ni Glenn.

“Wala naman po talaga akong balak na lokohin kayo habang-buhay.” sagot ni Micco.

“Excuse me!” paalam ni Glenn “sasagutin ko lang itong tawag. Kanina pa ito eh.” sabi ni Glenn.

“Sige, ano na ang bago mong number?” tanong ni Glenn kay Micco.

Agad naman niyang itinype ito sa cellphone ni Glenn – “09086286919”.

“Sige, text na lang kita. Nagmamadali kasi ako, pag sinabi kong magkita tayo pumunta ka kaagad.” sabi ni Glenn.

“Opo” tila maamong tupang sagot ni Micco.

“Huwag kang mag-aalala, hahayaan kitang ikaw ang magsabi sa kanila ng lahat.” wika ni Glenn pagkatayo.

“Salamat kuya Glenn.” biglang umaliwalas ang mukha ni Micco.

Habang nasa sasakyan na sila papunta sa salon ay tinanong ni Michelle kung sino iyong kausap niya kanina. Bagamat nakalayo ito mula sa table nila ay alam ni Micco na dapat na ding malaman ni Michelle ang lahat. Kaya naman ikunuwento niya kung sino iyong lalaki na iyon at kung bakit ganuon ito kung makipag-usap sa kanya kanina. Hindi naman niya isinalaysay ang kabuuan pero sinigurado niyang mauunawaan ni Michelle ang kwento niya.

Pagkadating sa salon ay agad na pinaupo si Micco at agad na inayusan. Ang buhok niyang may kahabaan na ay tinabas at nilagyan ng korte at ayos. Hindi tipikal na gupit barbero at hindi simpleng ayos. Ayos na babagay sa damit na ipinasusuot sa kanya ni Michelle. Hindi na nga nagtagal pa at tapos nang ayusan si Micco. Ang kaninang simple at gwapong binata ay mas naging gwapo at matikas tingnan. Bumata din ang itsura ni Micco, lalong nagmukang inosente at lalong naging isang unconscious flirt na Micco.

“Akala ko walang masyadong mababago sa ayos mo.” sabi ni Michelle. “Look, malaki din ang naging improvement mo.” sabi pa nito.

“Salamat Michelle.” pasasalamat ni Micco kay Michelle.

“You’re welcome.” sagot ni Michelle na kitang naging masaya din sa itsura niya.

Hindi pa man nagtatagal at nasa opisina na ulit sila ni Adrian. Kinakabahan siya at walang ideya sa kung ano ang mangyayari. Tanging ipinagpapasa-Diyos na lang niya ang kapalaran.