Capítulo Cinco – Lluvia
Year 2009 – First semester
“Eto ang panyo” sabay abot nito ni Timothy kay Patsy.
“Timothy, maraming salamat” sabi ni Patsy.
“Timber na lang, para maiba naman” seryosong sabi ni Tim.
“At kailangan sabayan ng name change ang malakas na ulan” biro ni Patsy kay Timber kahit na umiiyak ito.
“Ikaw nga sinabayan mo rin ng paghagulgol mo ang ulan” biro ni Timber sa umiiyak na si Patsy.
“Ano ba yan?” sigaw ni Timber. Merong isang lalaki na biglang sumugod sa waiting shed na kinatatayuan nila ni Patsy.
“Timothy, Patsy, sorry” paghingi ng tawad ni Chigo dahil sa muntikan na niyang matulak ang dalawa palabas ng waiting shed.
“Ok lang iyon, alam ko namang di mo sinasadya. Gusto mo rin namang kaagad makasilong dito para hindi ka mabasa ng ulan” mahabang sabi ni Timber.
“Salamat, Timothy” tugon ni Chigo.
“Update lang kita, nagpalit na siya ng pangalan, Timber” paliwanag ng umiiyak na si Patsy.
“Nice name bro, initial ng pangalan mo, Timothy Bermudez” paghanga ni Chigo.
“Salamat” maikling tugon ni Timber.
“Patsy, bakit ka ba umiiyak?” diretsong tanong ni Chigo.
“Hindi kasi ako nakasali sa mga finalist for Ms. University” naiiyak na sagot ni Patsy.
“Bakit daw, you deserved to be on the contest” pagpapalakas ng loob na sabi ni Chigo.
“Yun nga, after all the effort hindi man nila ako napansin, mas pinili pa nila yung mga graduating students na dinadaan lang sa make-up ang face value nila” naaasiwang paliwanag ni Patsy.
“Malay mo hindi mo pa time, kung ikaw gusto mo bang makipag-compete sa kanila?” tanong ni Timber.
“Sabagay, walang effort ang pagkapanalo ko kung sila ang makakalaban ko” pagmamayabang ni Patsy.
“Mukhang napalakas yata ang hangin?” biro ni Chigo.
“Chigo, pero in fairness naman kay Patsy, mukhang may point siya. At isa pa, siguradong mananalo siya sa Best in Talent dahil sa pagbubuhat niya ng sariling bangko” panggagatong ni Timber sa biro ni Chigo, at sabay silang nagtawanan.
“Hindi na ba kayo naawa sa akin, na-reject na nga ako tapos pinagtatawanan niyo pa ako” malungkot na sabi ni Patsy.
“Pinapasaya ka lang namin, tama na ang pag-iyak. Darating din ang oras para makasali ka sa contest” si Timber.
“Salamat, Timber. Mukhang malungkot ka din?” tanong ni Patsy kay Chigo.
“Ako, malungkot, hindi ah. Kailan nyo ba ako nakitang nalungkot sa klase natin?” pagtanggi ni Chigo.
“Chigo, kita ko sa mga mata mo ang kalungkutan” pagpapatuloy ni Patsy.
“Ok, maglalakas loob na akong sabihin sa inyo. They removed me from the list of candidates running for Student Council Officer” malungkot na sagot ni Chigo.
“Bakit daw? Ikaw na yata ang pinaka-active na Class President sa College natin tapos hindi ka nila isasali” takang sabi ni Timber.
“Because of my sexual preference, because I’m bisexual. Hindi daw ako magiging magandang halimbawa sa mga kapwa natin estudyante” pagpapatuloy ni Chigo.
“Hindi naman pwede iyon, hindi dapat gawing grounds yon para i-reject ka nila from list of candidates. Mas deserving ka pa nga compared sa ibang candidates” naiinis na sabi ni Patsy.
“Unfair sila, hindi ibig sabihin na straight sila they can perform better or be a good model to other students” matigas na sabi ni Timber.
“Hayaan na muna natin sila, it’s they’re last year sa college at ako, meron pang ibang pagkakataon” mahinahong sabi ni Chigo.
“That’s good, salamat at naka-relate ako” sabay yakap ni Patsy kay Chigo.
Year 2010, Internet Café.
“Lagi ko talagang naaalala ang pagkabuo ng friendship natin tuwing umuulan” sabi ni Patsy habang umiinom ng maiinit na kape, habang nakatingin sa pagpatak ng ulan sa labas ng shop.
“Senti mode?” tanong ni Chigo habang busy sa pagharap sa laptop.
“Tama si Patsy, ako rin lagi kong naaalala yung nagsisiksikan tayo sa maliit na waiting shed habang sinasabayan ninyo ng pagsasabi ng mga problema ninyo ang pagbuhos ng ulan” kwento ni Timber.
“Sandali lang, ibig sabihin kaya nandoon ka rin kasi may problema ka kay Javvy?” tanong ni Chigo.
“Ang hina talalga ng pick-up mo, oo naman pero hindi lang siya nagsalita noon” biro ni Patsy.
“Eto naman, kung makapang-husga parang perpekto na, kahit na maganda ka lagi ka na namang natatapilok kapag may grand entrance ka” pagganti ni Chigo kay Patsy.
“Sige na, quits na tayo. Timber, bakit hindi mo kina-usap si Javvy after ka nyang iwan?” tanong ni Patsy.
“What’s the point, yung mga kilos niya, yung pag-iwan sa akin, at yung pinagpalit niya ako ay sapat ng dahilan para malaman kong tinapos na niya kung ano man ang namamagitan sa amin. That’s the least thing I can do, ako na nga ang iniwan ako pa ang gagawa ng paraan to talk to him” paliwanag ni Timber.
“Sabagay tama ka. Kumusta ka naman ngayon?” tanong ni Chigo.
“Masaya, kasi meron na akong Mitos sa buhay ko” masayang sabi ni Timber.
“Akala mo ikaw lang, kami na ni Migui” pagbubulgar ni Patsy.
“Siempre hindi ako papahuli dyan, sinagot na ako ni Milton” kinikilig na sabi ni Chigo.
Taong mil ochocientos noventa uno (1891).
“Irog ko, maraming salamat sa pagmamahal at panahon na nilalaan mo sa akin” maaliwas na sabi ni Yago.
“Salamat din sa pagdala mo sa akin sa kakaibang mundo ng pag-ibig, hindi ko inakala na posible tayong magmahalan” sagot ni Miguel.
“Wala naman pinipiling kasarian ang pag-ibig, ang dapat naging gawin ngayon ay ang mag-ingat sa mapagmasid na mata ng lipunan. Gusto ko mang isigaw sa buong mundo na mahal kita ngunit mas nais kong ingatan ka laban sa sasabihin ng ibang tao” malungkot na sabi ni Yago.
“Nararapat lamang na ganyan ang gawin natin, ako rin naman ay hindi pa handa na ipakilala kita sa mga magulang ko” si Miguel.
“Ang importante masaya tayong magkasama, kung paglalaanan natin ng panahon ang posibleng masabi sa atin ng ibang tao, tayo lang ang mahihirapan” paliwanag ni Yago.
“Sobrang mahal kita, ayokong mawala ka sa akin kaya mas nanaisin kong ilihim ang pagmamahalan natin para mas matagal kitang makasama” si Miguel.
“Wasto ang iyong tinuran. Irog ko, sobrang saya ko sa mga nagdaang buwan na kasama kita. Kahit na hindi madalas ang pagkikita natin, sapat na iyon para mapasaya mo ako ng labis” masayang sabi ni Yago.
“Irog ko” tawag ni Miguel.
“Ano iyon, irog ko?” tanong ni Yago.
“Mukhang masungit ang panahon, nararapat sigurong lisanin muna natin itong burol para hindi tayo mabasa ng ulan” pagyaya ni Miguel.
“Tayo na at baka abutin tayo ng malakas na ulan” sabay takbo ni Yago.
“Ang daya mo talaga” sigaw ni Miguel, pero wala na siyang magawa kungdi tumakbo na rin para abutan si Yago.
Pero kahit anong bilis sa pagtakbo ng magkasintahan, ay naabutan pa rin sila ng malakas na ulan.
“Ayos ka lang ba, irog ko?” tanong ni Yago.
“Giniginaw lang ako, maki-silong muna tayo sa kamalig na iyon” pagyaya ni Miguel.
“Huwag doon, sa iba na lang tayo sumilong, baka kasi magalit ang may-ari” pagtanggi ni Yago.
“Iyon na ang pinakamalapit na pwede nating silungan, wala naman siguro diyan ang may-ari, ang lakas ng ulan para pumunta diyan” pagpipilit ni Miguel.
Wala ng nagawa si Yago kundi sundin ang nais ng kasintahan. Pagdating nila sa loob ng kamalig, hindi pa rin tumigil ang panginginaw ni Miguel.
“Bakit ganyan ka na naman makatitig, nakita mo na ngang giniginaw ako” pagtatampo ni Miguel.
“Irog ko, huwag kang mag-alala, paiinitin kita” seryosong sabi ni Yago.
Hinalikan ni Yago si Miguel at kahit sobrang init ng salubong ng mga labi ng katipan ay nagawa niya iyong sabayan. Hinawakan ni Yago ang magkabilang pisngi ni Miguel, samantalang ang huli ay abala ang mga kamay sa pagkapa ng katawan ng kahalikan niya.
“Irog ko, patawad” malumanay na sabi ni Yago.
“Huwag kang mag-alala, handa na ako” sabi ni Miguel, muli ay ginawaran niya ng isang maiinit na halik sa labi si Yago, pababa patungo sa leeg.
Inalis ni Miguel ang kamiseta ni Yago para mapasadahan din ng mga labi niya ang dibdib ng katipan. Kahit na malakas ang tunog na dulot ng pagbagsak ng ulan, puro mga ulos ni Yago ang nangingibabaw sa pandinig ni Miguel, lalo na ng ibaba na nito ang salawal ng iniirog niya. Sinadya niyang huwag munang pansinin ang mala-kahoy sa tigas na nasa harap niya, para mas lalong manabik si Yago. Sinibasib niya ng halik ang paligid nito at hinayaan niyang tumama ito sa leeg niya.
Nang hindi na nakatiis si Yago, hinila niya pataas si Miguel para muli niya itong mahalikan, hindi niya binigyang pansin ang pambibitin na ginawa ng katipan, bagkus mas nanabik siya sa paglapat ng labi niya sa hubad na katawan ng kasama niya. Para magawa iyon, inalis niya ang kamiseta ni Miguel, hinalikan sa labi, pababa sa leeg, hanggang sa makarating sa dibdib nito. Habang nagpapakasawa ang labi niya sa isang dibdib, abala naman ang isang kamay nito sa pagpisil sa kabilang dibdib. Salitang ginawa iyon na Yago na dahilan upang humiway sa sarap si Miguel.
“Yagoooo” bulalas ni Miguel.
“Irog ko, ibababa ko na” paghingi ng permiso ni Yago.
Ibinaba ni Yago ang suot na salawal ni Miguel matapos pumayag ang huli. Nabigla si Yago sa nakita pero hindi niya iyon pinahalata, at kagaya ng ginawa ng katipan niya ay hinalikan muna niya ang paligid nito. Makalipas ang ilang minuto, hindi na napigilan ni Yago ang sarili, dinilaan ang ulo ng naghuhumindig sa tigas na nasa harap niya.
“Yagoooooooo” sigaw ni Miguel.
At tuluyan ng nilukuban ng bibig ni Yago ang ari ng katipan. Kasabay ng ulan ay ang pagtaas-baba ng bibig ni Yago at kasabay ng ingay ng bagsak ng ulan ay ang paghuhumiway sa sarap ni Miguel. Tumagal din ng ilang minuto ang si Yago sa ginagawa niya bago sila nagpalit ng pwesto Miguel.
“Kaya mo ba?” tanong ni Yago.
“Para sa irog ko, kakayanin ko” panigurado ni Miguel.
Sa unang pagkakataon, natikman ni Miguel ang kanina pang nasasabik na alaga ng katipan. At sa bawat galaw ng bibig niya siya namang dahilan para humiway si Yago.
“Irog kooooooooo” si Yago.
Hindi nila ang lamig na dulot ng ulat, hindi naging hadlang iyon para tumigil sila sa ginagawa nila, bagkus, sinabayan nila ng indayog ang bawat hampas ng hangin, at bawat bagsak ng patak ng ulan sa bubong na kamalig ay maririnig din ang ulong ng magkatipan.
Sa unang pagkakataon ay napag-isa nila ang kanilang katawan, naglalabas ng sobrang init ang mga halik, ang mga yakap, ang mga indayog ng katawan nila, ang mga pisil sa katawan ng bawat isa. Dahil sa pagniniig nila, napatuyanan nila kung paano nila kamahal ang bawat isa, kung paano kainit ang dulot ng pagmamahal nila.
“Irog ko” malambing na pagtawag ni Miguel sa katipan.
“Malapit na” sagot ni Yago.
Isang matamis na ngiti ang ginawad nila sa isa’t isa bilang pagtatapos ng kanilang pagniniig.
At kasabay ng pagtatapos nila ay ang pagtila ng ulan.
Chapter Five – Rain
No comments:
Post a Comment