Akda ni Jubal Saltshaker
Fifteen
“A secret to tell,
I got something they don't have.
and baby it's you that is lifting me high.
I just wanna be close to you, 'cos I understand
the strength of your hand.”
-Whigfield
ALAS-otso na nang gabi nang makapag-simula na kaming makakain. Nang makauwi kami ni Viktor mula sa pantyon at nang makapag-linis nang katawan ay namalagi lamang kami nito sa kanyang kwarto at nag-kwentuhan. Hanggang sa sabihin na nitong bumaba na kami upang mag-hapunan. Nagprisinta na ako upang magluto dahil matagal ko na rin naman itong hindi nagagawa. Nagpasama ako kay Valeria sa palengke sa kanilang lugar at dito ay namili kami nang sangkap sa aming hapunan. Ipinagluto ko sila nang Adobo at bumili din kami nang isang rolyo nang Cake sa isang panaderia bago kami naka-uwi. Tuwang-tuwa naman ang mga kapatid ni Viktor lalo na ang mga naka-babata. Tinanong ako ni Viktor kung ano ang okasyon ngunit sinabi ko lang dito na mas masarap kumain kapag maraming pagkain sa hapag. Hindi ko alam na maaga pala ang kanilang tulog at ang alas-otso na naming kain ay masyado na palang gabi para sa kanila. Napansin ko din na bago kami umalis ni Valeria kanina ay halos tulog na ang mga tao sa buong paligid kahit na ala-sais pa lang naman nang gabi. Ganito nga lang talaga siguro sa probinsya.
Matapos makakain ay nag-linis na akong muli nang aking katawan at umakyat na sa kwarto ni Viktor upang maka-usap nang muli ito. Agad na itong umakyat bago pa man ako pumasok nang kanilang banyo at sila Valeria naman ay nagpumilit na sila na ang maglilinis nang aming pinag-kainan. Bukod daw sa talagang gawain nila yun ay sobra daw nilang ikinatuwa ang aking inihaing hapunan. Nang maka-akyat ako sa kanyang kwarto ay nakita kong naka-upo ito sa kanyang papag at tila ba hinihintay lang akong makarating bago sya kumilos.
“Anung ginagawa mo?”
Bungad kong tanong dito.
“Para sa’yo.”
Dito ko lamang napansin ang hawak-hawak nyang Teddy Bear na nakita kong naka-display kagabi sa kanyang lamisita.
“A-ano yan?...”
“Oso. Bakit ayaw mo ba?...”
“Hindi yun, bakit mo binibigay yan sa kin’?...”
Umupo na ako sa kanyang tabi.
“Noong bata pa ako, pinabili ko yan kay Mama noon sa perya...tapos sabi nya sa akin na ingatan ko daw at ibigay sa taong mamahalin ko...”
Ngumiti lang ako sa kanyang sinabi at hindi muna umimik dito.
“Nagustuhan mo?”
Tanong nito habang nakatingin sa akin.
“O-oo naman, maraming salamat talaga...ngayon lang ako naka-tanggap nang ganito...”
Bahagya kong pinisil ang stuffed toy at iniharap ito sa akin.
“Di’ ba nagka-girlfriend ka na?...binibigyan mo ba sila nang ganyan?”
“Bulaklak madalas kapag anniversary namin…Yung una kasi nagtagal kami nang 2 years yung isa naman three…”
“E’ tayo?...”
“Huh?...Lahat naman kasi nang pinapasok kong relasyon…palagi kong iniisip na forever magtatagal…”
“Kahit itong sa atin?...”
“Oo. Haha. Bakit mo tinatanong ang mga yan? Ayaw mo ba?...”
“Tingnan mo ko…”
Sumunod naman ako dito bago tumugon.
“Ayan nakikita na kita…”
“Anung nakikita mo?...”
“Syempre ikaw…hehe. Guwapo…”
“Seryoso ako…”
“Teka’ seryoso din naman ako ah’.”
“Tingnan mo nga ako…kung saan ako nabibilang…mahirap lang kami...
at propesyunal ka…”
“Viktor, ano ba yan?...”
“Kaya nga nang malaman kong nagkagusto ka sa akin…sobra ang saya ko..pati na rin ang isiping magkakagusto ka sa isang lalaki.”
“At bakit naman hindi?...itigil mo na nga yan. Ayoko nang ganyang usapan e’. Nagustuhan lang ba kita dahil sa estado mo?...Hindi. Gusto kita dahil ikaw yan, si Viktor. Yun ang gusto ko…O’ ano pang gusto mong marinig para maniwala ka sa kin’?...”
Bahagyang napataas ang tono nang aking pananalita ngunit hindi ko naman nakitang napahiya sya sa akin.
“Ikaw.”
Natahimik ako bago pa magsalita.
“Ay’ ilagay ko na to’ sa bagahe ko ha’, para di ko malimutan…
Anung gusto mong ipangalan ko dito?...”
“Kailangan ba yun?...Ikaw bahala…Uhm, Viktor gusto mo?...”
“Mas mabuti. Hello Viktor. Ikukulong na muna kita ha’…”
Nilapitan ko ang aking bag at agad nang inilagay ang laruan dito.
“Oo’ nga pala, Linggo na bukas…uuwi ka na…”
“Ang bilis nang oras no…pero pwede naman akong bumisitang muli dito di’ ba? At susunod ka sa akin…”
“Hindi ko nga lang alam kung kailan…”
“Basta tandaan mo na palagi akong naghihintay sa’yo…”
Bumalik na ako sa kaninang kinauupuan at humarap nang agad muli dito.
“Mukha kang pagod…inaantok ka na ba?...”
Tanong ko sa kanya. Matapos ay kinuha ko ang isang unan na malapit sa amin at saka
Ito ipinatong sa aking mga hita.
“Haha…baka ikaw. Sina-suggest mo yatang matulog na tayo e’…”
“Uy’ di ah’…teka…parang nangitim ka Viktor…”
Lumapit ako sa kanya upang mapagmasdang mabuti ang kanyang mukha at nang akmang hahawakan ko na ang kanyang kaliwang pisngi ay kinuha nya namang agad ang aking kamay at saka ito hinawakan nang mabuti.
“Oo’. Laging nasa arawan e’…kahit yata hangin dito nakakaitim. Hehe…”
Inilagay nito ang aking mga kamay sa kanyang mga labi na tila ba inaamoy.
“Huy’…inaamoy mu yan.”
Pag-puna ko dito.
Tumayo naman itong bigla at nagpunta sa switch nang ilaw sa loob nang kanyang silid.
“Patayin kong ilaw, okay lang?...”
“Sige.”
“Yun na lang gasera kong buksan natin…”
Matapos patayin ang ilaw sa loob nang kanyang kwarto ay kinuha nito ang kanyang maliit na gasera at agad na sinindihan. Matapos itong mailawan ay ipinatong nya ito sa sahig malapit sa akin.
“Wait lang ha’…buksan ko lang yung radyo natin…”
“Papatugtog ka?...”
“Um…ayaw mo ba?...”
“Di’. Okay lang.”
Narinig kong binuksan nito ang kanyang Radio at humanap nang istasyong aming pakikinggan.
“Dito ako nakikinig e’…puro tunog lang kasi sa stasyon na ito at walang kanta…instrumental.”
“Ah’…pampatulog ko yan pagganyan…meron kasi akong mga ganyang tape sa Walkman…”
Kaunting liwanag lamang ang ibinibigay sa amin nang gasera kaya’t hindi ko maaninag kung ano na ang ginagawa ni Viktor. Napansin ko na lamang na nakatayo ito sa aking harapan at inaalok nito ang kanyang kanang kamay sa akin.
“Sayaw tayo?...”
No comments:
Post a Comment