STRATA presents: Bulong ng Kahapon 4

STRATA presents

BULONG NG KAHAPON

PART 4 – Ang Malapit sa Wakas

Mabilis na lumipas ang araw, ang panahon at ang mga buwan dahil sa wakas ay kanila nang makakamit ang pinaka-aasam na dimploma para ibitn sa harapan ng kanilang bahay at ipangalandakan sa mga bibisita na nakapagpatapos sila ng anak. Sa magkaibang paaralan nag-aral sina Mercedes at Arman ngunit magkalapit lang ang kanilang inuuwian kaya nagagwa pa din nilang makapagkita araw-araw.

“Ang aking pagbati Mercedes!” simulang bati ni Arman sa kaibigan.

“Walang anuman!” sagot ni Mercedes. “Binabati din kita sapagkat sa wakas ay nakuha mo na ang minimithi mo.” tugon pa nito.

“Ano na ang mga balak mo?” tanong ni Arman.

“Papasok akong guro sa ating bayan.” sagot ni Mercedes. “Iyon naman ang tinapos ko, ang pagguguro. Pipilitin ko ding makapagpatayo ng pampublikong elementary sa ating nayon para naman iyong malalayo sa bayan ay may malapit na mapapasukan.” saad pa nito.

“Mainam kung magkaganuon.” sagot ni Arman.

“Ikaw? Itutuloy mo bas a pag-aabogasya ang tinapos mo?” tanong ni Mercedes.

“Alam mo namang mahirap ang pag-aabogasya at higit sa lahat mahirap din iyon sa bulsa kaya malamang ay hindi na lang muna.” sagot ni Arman.

“Ano na ang plano mo?” tanong ni Mercedes.

“Tatanggapin ko na muna ang alok sa aking makapagtrabaho sa pamahalaan.” maikling tugon ni Arman.

“Mainam naman at may plano ka na.” tugon ni Mercedes.

“Arman!” tawag ni Phillip mula sa likuran.

“Phillip! Ikaw pala.” sagot ni Arman.

“Phillip.” nagulat namang tugon ni Mercedes saka umakmang tatalikod.

“Sandali lamang Mercedes.” awat ni Phillip.

Natuwa naman si Arman dahil sa wakas at sa unang pagkakataon ay magkakausap na ang dalawa.

“Bakit?” maikling tanong ni Mercedes.

“May nais lamang akong ipagtapat sa iyon.” tugon ni Phillip.

Hindi mawari ni Arman subalit naging mabilis ang tibok ng kanyang puso ng mga oras na iyon. Hindi niya alam kung ano ang tumatakbo sa isipan ni Phillip subalit nakakasigurado siyang hindi maganda ang sasabihin nito kay Mercedes.

“Ano iyon?” tanong ni Mercedes.

“Si Arman ang dahilan kung bakit ako nakipaghiwalay sa’yo.” turan ni Phillip.

“Phillip!” madiing pagtutol ni Arman.

“Anung ibig mong sabihin?” tanong ni Mercedes.

“Mahal ko si Arman nang higit sa pagmamahal ko sa iyo.” wika ni Phillip. “At una ko siyang minahal. Sana Mercedes, ngayon ay nauunawaan mo na ang dahilan kung bakit ako nakipagkalas sa iyo.” wika ni Phillip na muling nalumbay ang tinig.

“Hindi ito totoo!” saad ni Mercedes saka tumakbo palayo.

“Mercedes!” hahabulin sana ito ni Arman –

“Huwag na Arman!” tutol ni Phillip.

Iwinasiwas lang ni Arman ang kamay ni Phillip saka mabilis na hinabol si Mercedes.

“Arman!” pigil ni Phillip saka hinabol na din niya ang binata.

Kahit na anung hanap ay hindi nagawang makita ni Arman si Mercedes. Nagalit din ito kay Phillip dahil sa ginawang hindi man lang siya kinukunsulta.

“Malamang ay pauwi na iyon sa inyo.” saad ni Phillip.

“Ano ba sa tingin mo ang ginawa mo?” tanong ni Arman.

“Sinabi ko lamang ang totoo.” wika ni Phillip.

“Ngunit bakit ngayon pa at sa tono nang pananalita mo ay parang hindi mo siya minahal.” sagot ni Arman.

“Malinaw ang sinabi kong mas minahal kita ngunit hindi ko sinabing hindi ko siya minahal.” sagot ni Phillip.

“Ganyan ka ba takaga mag-isip?” tanong ni Arman. “Wala ka na ba talagang puso para kay Mercedes. Kung saktan mo siya ay ganun na lang na tila ayos lang ang lahat.” paninisi pa ni Arman kay Phillip.

“Ngunit karapatan niyang mabatid ang katotohanan.” giit ni Phillip.

“Mali ang pamamaraan mo Phillip at iyon ang ikinagagalit ko.” sagot ni Arman saka lumakad nang mabilis palayo sa binata.

“Arman sandali lang!” pigil ni Phillip saka hinabol si Arman.

“Ano na naman ang sasabihin mo? Igigiit mo na namang tama ka at ako ang mali?” tanong ni Arman.

“Patawarin mo ako.” sinserong paumanhin ni Phillip. “Hindi ko sinasadyang masaktan ka.” dugtong pa nito. “Ayokong magkahiwalay tayo ngayong araw na may sama ka ng loob sa akin.” turan pa ng binata.

“Sa susunod ay iisipin mo kung ano ang sasabihin mo.” turan at pagpapayo pa ni Arman.

“Pinapatawad mo naba ak sinta?” tanong ni Phillip.

“Oo naman!” maikling tugon ng binata.

“Salamat! Pangako, hindi ko na uulitin.” masayang reaksyon at pangako ni Phillip saka niyakap si Arman.

Sa probinsya nila Arman naman ay agad na nagtungo ang pamilya nila Arman sa bahay nila Mercedes. May maliit kasing salu-salo na inihanda ang pamilya ni Mercedes dahil nakapagtapos na ito sa pag-aaral. Hindi magawang magtinginan nang dalawa dahil nagkaka-ilangan pa ang mga ito dahil nga sa hindi inaasahang pangyayaring kagagawan ni Phillip.

“Arman at Mercedes” simula ng ama ni Arman nang makaalis na ang mga bisita ng dalaga. “Alam naman nating mula pagkabata pa ay lagi na kayong magkasamang dalawa.” dugtong pa ng ama ni Arman.

“Napagkasunduan naming bakit hindi nalang kayo ang ipakasal para naman lalong tumibay ang samahan nang dalawang pamilya.” dugtong naman ng itay ni Mercedes.

“Hindi po maaari!” tutol ni Mercedes na biglang napatayo.

Agad namang nakadama ng kaba si Arman at batid niyang may panibagong problema siyang dapat harapin at may mas malaking unos na darating.

“Bakit hindi?” tanong ng itay ng dalaga. “Hindi ba’t hiwalay na kayo ni Phillip.” dugtong pa ng itay ng dalaga.

Tinitigan naman ni Arman si Mercedes at tila may pagmamakaaawa sa mata nitong huwag sasabihin ang tungkol sa lihim nilang relasyon.

Tumingin naman si Mercedes kay Arman at sa mata nito. Hindi niya kayang tagalan ang titig nang binata na animo nakikiusap sa kanyang huwag sasabihin ang kanyang lihim.

“Dahil si Arman at Phillip ay may pagtangi sa isa’t-isa.” nawika ni Mercedes saka ito tumakbo palabas.

“Mercedes!” awat ng ama ng dalaga.

“Hintayin mo ako!” tumayong habol ni Arman.

“Dito ka lang!” pigil ng ama ni Arman.

“Hhabulinn ko ppo ssi Meerceedees.” nanginginig na usal ni Arman.

“Gaano katotoo ang sinabi ni Mercedes!” nabigla subalit nananaig ang galit sa tinig ng ama niu Arman.

Nanatiling tahimik lang si Arman.

“Sumagot ka!” sigaw ng ama nito.

“Tama na! Natatakot na si Arman.” awat naman nang ina ni Arman.

“Huwag kang papasok sa loob ng bahay hangga’t hindi mo nakukumbinsing pakasal sa iyo si Mercedes.” madiing utos ng ama ni Arman.

“Pero aman…” tutol pa sana ni Arman.

“Pero totoo ang sinabi ni Mercedes?” tanong at paniniyak ng ama ni Arman.

Hindi alam ni Arman kung tatango ba siya o iiling. Natatakot siya at ito na ang simula ng bangungot para sa kanya.

“Hindi ako nagpapapasok sa bahay ko ng isang salot!” madiing lahad ng ama ni Arman saka ito umuwi na sa bahay.

“Arman!” pang-aalo naman ng ina ni Mercedes sa kanya. “Pagpasensyahan mo na ang anak ko.” turan pa ng ginang.

“Sige po tita.” paalam naman ni Arman sa ina ni Mercedes.

Sa bahay nila Arman –

“Hudas ka!” simula ng ama ni Arman saka ito sinampal. “Ngayon mo sa akin sabihin hindi totoo na may pagtatangi kayo ni Phillip para s aisa’t-isa.” galit na galit pa nitong tugon.

“Totoo po ama ang tinuran ni Mercedes. Hindi ko naman po sinasadya kung madadala ako sa nararamdaman ko. Ang alam ko lang po ay masaya ako at masigla ako sa bawat araw na kasama ko si Phillip.” paliwanag ni Arman.

“Hindi kita pinag-aral sa Maynila para maging ganyan Arman!” madiing pahayag nang ama ni Arman. “Madami akong pangarap sa iyo at hindi kasama duon ang pakikiapid mo sa kapwa mo lalaki.” wika pa ng ama ni Arman.

“Ama! Hindi naman makakaapekto sa mga pangarap mo sa akin kung makikisama ako kay Phillip.” sagot ni Arman.

“At sinasagot mo pa ako!” wika ng ama ni Arman saka muli nitong binigyan ng sampal ang anak. “Sa bahay na’to ako ang masusunod at kung sinuman ang ayaw sumuno sa akin ay makakalayas na ngayon palang.” madiing utos nang ama ni Arman.

“Ama!” tutol pa ni Arman.

“Ama! Wala kang karapatang tawagin akong ama! Damuho kang bata ka! Matapos ka naming alagaan at palakihin ganyan ang igaganti mo sa amin. Nagayon, kung ipagpapatuloy mo ang pakikisama sa Phillip na iyan, magbalot ka na at lumayas ka na dito.” utos nang ama ni Arman.

“Pero ama…” tutol ni Arman.

“Mamili ka na ngayon!” madiing utos nito.

“Opo, susundin ko po ang nais ninyo.” naisagot ni Arman.

“Hanapin mo si Mercedes at kumbinsihin mong pakasalan ka.” madiing utos nito sa anak.

“Opo!” masakit man sa dibdib subalit kailangan niyang sumunod sa ama.

“Ngayon na!” utos pa ng matanda.

Dala ng takot ay mabilis siyang nagtungo sa bahay nila Mercedes –

“Tita, nasaan po si Mercedes?” tanong ni Arman sa ina ng dalaga.

“Nag-aalala na nga ako dahil hindi pa din siya matagpuan nang tito mo.” wika nang matanda.

Tumulong na sa paghahanap si Arman buong magdamag subalit walang Mercedes silang nakita. Nabalitaan na lang nilang may nakakita daw sa dalagang pasakay ng bus at pa-byahe pabalik ng Maynila. Bumiyahe din si Arman pa-Maynila at una siyan gnakipagkita kay Phillip.

“Phillip! Ilang araw na naming hinahanap si Mercedes subalit hindi namin makita.” puno nang pag-aalalang simula nito ng kwento.

“Sinubukan mo na bang hanapin sa mga kaibigan niya?” tanong ni Phillip.

“Hindi pa, ngayon pa lang ako magsisimula.” sagot ni Arman. Wala pa sa balak niyang sabihin ang lahat kay Phillip dahil batid niyang lalo lang siyang maguguluhan sa kung ano ang maaring maganap.

Sinuyod nila ang ka-Maynilaan para mahanap si Mercedes subalit bigo ang dalawang binata hanggang sa –

“Dumito siya nung nakaraang gabi at kumuha ng ilang pirasong gamit. Ang paalam niya sa akin ay pupunta siya sa Quezon para magbakasyon.” sabi ng may-ari ng paupahang bahay na tinigilan ni Mercedes nuong ito’y nag-aaral pa.

“Phillip samahan mo ako sa Quezon.” aya ni Arman sa binata.

“Hindi ako pwede, kailangan pa ako ni papa sa negosyo.” malungkot na saad ni Phillip.

Mag-isang biniyahe ni Arman ang sinabing lugar na iyon ng matanda at sa hindi inaasahan ay nabangga ang sinasakyan niyang bus papunta nang Quezon at ang kawawang si Arman naman ay nahulog sa bangin kaya hindi ito napansin ng mga rescuers.