Friday, September 30, 2011

Without You 1

To all the avid readers of this blog:
Hi, I'm Uri and this is my first time to blog my stories and I chose this blog para maibahagi ko naman sa buong mundo ang mga saloobin ko sa buhay.


The title speaks my synopsis for this story, Its about a guy named Caleb and his adventures in finding his one true love. But it ended up with a twist that he wouldn't forget. If you fall in love with two persons that has changed you life forever, paano mo sasabihin na "How can I be... Without You"?


Enjoy the first installment of this story... and don't mind to leave a comment, i would highly appreciate it :)

E-mail: uri_kido10@yahoo.com
Website: urikido.blogspot.com

WITHOUT YOU
(如果没有你)
By: Uri_Kido
Chapter 1: Caleb
Kung marunong ka nang magmahal lahat kaya mo nang gawin, lahat kaya mo nang ibigay, lahat kaya mong suungin para lang sa taong minamahal mo, wala naman sa pagmamayabang pero ganyan ako magmahal. Ganyan ksi ako pinalaki ni mama dapat kasi marunong kang maging siya (ang mahal mo) at hindi na ikaw kapag nagmahal ka na nang lubusan. Di ko parin makuha-kuha ang gusto niyang sabihin pero I always do my best kahit na ako parin ang nasasaktan sa huli.

Siya nga pala ako si Caleb, 17. Caleb Uriel Tan ang buo kong pangalan, my dad is pure Chinese while my Mom is a Filipino, eldest ako sa tatlong magkakapatid, actually dalawa nalang kami ngayon yung bunso namin namatay noong 2 years old sya, Cystic Fibrosis yung dahilan. Si Lea ang kapatid ko, 10 years old pa lang siya. Dahil pure blooded Chinese si papa he expects a lot from me as the eldest son.
Bata palang ako alam ko na ang pasikotsikot sa negosyo namin. Chinese-Filipino Hospital ito, ang pinaka malaki ay dito sa probinsya namin meron din sa Manila at isa sa Davao na mga kapatid ni papa ang nag ma-manage. Dahil ako ang tagapagmana nito ay gusto niya akong maging isang medical doctor, pero dahil ako pinakamamahal ni papa ako parin ang pinapili niya nang curso na gusto ko bago ako mag proceed nang medicine, at Nursing ang napili ko, di naman siya tumutol sa gusto ko.

2nd year na ako ngayon, maaga kasi akong nag aral, 3 years old palang noong pinasok na nila ako sa school, nagmamadali na silang maging president ang anak nila. Noong elementary ako napaka mahiyain ko, pihikang makipaglaro, makipaghalubilo sa iba, walang kaibigan. Dahil mataba ako, walang may gusting kumausap sa akin kaya noong high school napag-isipan kong mag transfer nang school, at unti-unti din akong nag lifestyle change. Laking gulat nila noong 2nd year ako noong nagkaroon na nang hugis ang pangangatawan ko, dahil narin siguro sa pag gym ko (meron kaming gym sa bahay).

Naging good looking ako noon, habulin nang mga chicks, di nila ma resist ang mga Chinese eyes ko na nahaluan nang hazel eyes ni mama, yung nag iisa kong dimple sa left side nang pisngi ko na nakakalaglag panty daw pag lumabas, makinis din ang balat ko, medyo maputi dahil nga Chinese pero tanned naman nang konti dahil narin sa pagiging pilipina ni mama. Halo-halo talaga ako. Mula sa malaking bilbil ay 6 packed abs na ang makikita niyo. (yabang ko noh… hahaha)

3rd year high school na ako noong nagka girlfriend ako, pinatulan ko ang unang babaeng lumapit sakin sa kissing booth noong school fair, matagal ko nang alam na may gusto siya sakin. Siya si Jessie, sweet naman siya sobra, napakalambing, maganda at sobrang sexy, parang diyosa nga ito sa school dahil lahat napapaamo niya. Pero super aggressive, gusto niya daw na ako ang maka una sa kanya sa kama, kaya lahat annag paraan para maakit ako ay nagawa na niya. Mr. Good Moral pa ako noon kaya di ko pa kaya ang mga ganoong bagay, yun ang sabi ko sa kanya, ang totoo ayaw kong e disappoint siya dahil hindi padin naman ako nabiBINYAGan. Pero yun ang nagustuhan ko talaga sa kanya, nirirespeto niya ang aking mga desisyon, especially sa bagay na yon.

Flashback…………..

Nagsimula ang pagbabago sa buhay ko noong 15th birthday ko, buong araw wala ni isang tao ang nag greet sa akin, kahit ang pinaka matalik kong kaibigang si Felix, si Jessie naman ay hindi ko makita kung nasaan, lubha akong nag damdam noon dahil ngayon palang sila nagging ganito. Last class na namin noong araw na yun, pasimple akong binigyan ni felix nang naka fold na quiz paper.

Hintayin mo ako mamaya sa may bench natin pagkatapos nang class, may sasabihin ako super important” na excite naman ako baka may surprise siyang hinanda para sakin. Pagkatapos nang klase pasimple na akong pumunta sa may bench at hinintay siya. Natagalan siya kasi pintawag pa siya nang guidance councilor, isa kasi siya sa mga peer facilitators namin sa school. Noong nakita ko na siyang papalapit seryoso ang look niya.

“Tol, bakit mukha kang biyernes santo? Pinagalitan ka ba ni Sir Estante?” pauna kong sabi.

“Hindi tol, di lang ako mapakali sa sasabihin ko…” agad niya namang sagot, na nagging sanhi nang pagbilis nang tibok nang puso ko. “…Pero wag tayo dito tol!” agad niyang kinuha ang kamay ko at dinala sa kotse niya. Di pa siya pwedeng mag drive kasi under age pa siya, kaya may driver siya.

Dinala niya ako sa hotel nila, na bigla din akong kinabahan, May ari sina Felix nang mga hotel at restaurant dito sa amin, half Chinese din siya kagaya ko. “anong meron dito tol?” Tanong ko sa kanya, pero wala siyang sinagot, pumasok kami nang elevator at pinindot niya ang “P” na button, alam kong papunta kami nang penthouse suit nang hotel nila na nasa roof deck nito. Napakalaki nito, parang bahay, may living room, dining area, tatlong bedroom at saka pool sa labas. Di ko lang alam kung bakit doon niya ako dadalhin at doon kami mag uusap.

La parin kaming imikan sa may elevator, hinawakan niya ang kamay ko na bigla kong ikinagulat. What! ANU TOH!?! Sigaw ko sa isip ko. Tinignan ko lang siya.

DING! Senyales na nasa roof deck na kami. Pagbukas nang elevator ay dapat poolside at ang garden ang makikita mo. Pero binalot nang tolda ang hallway papunta nang penthouse. “Ba…” napatigil ako nang “Nagrerenovate sila dito kaya mas maigam na dito tayo mag-usap” biglaang pagputol niya sa tanong ko, at mas lalo niya nang hinigpitan ang pagkahawak sakin. Agad niyang binuksan ang door gamit ang sarili niyang card, may ari kasi siya kaya pwede niyang gawin yun.

Noong pumasok na kami hindi niya pinaandar ang ilaw, bigla niyang isinara ang pinto. Naramdaman ko nalang na bumilis ang tibok nang puso ko kasi napakadilim sa loob mukhang pati ang mga bintana ay may tolda. Naramdaman ko nalang na humakbang siya papalapit sa akin. Hinawakan niya ang magkabilang braso ko. SHIT!!! ANU BAH TOH! Sigaw ko sa sarili ko. Inilapit niya ang kanyang bibig sa tenga ko “Happy Birthday Best!” bulong niya at biglang bumukas ang ilaw.

“SURPRISE!!!!! HAPPY BIRTHDAY!!!!” at lumabas sa mga lungga nila ang mga talapindas kong mga kaklase at mga kaibigan. May malaki din na banner na may nakasulat na “HaPpY BiRTHdaY!” sa likod, at biglang lumabas si Jessie mula sa master’s bedroom na may dalang Chocholate Cake, na super favorite ko pa noon.

“Happy Birthday Sugarplum! Nagustuhan mo bah? Kami ni Felix ang may pakana nito, buti nga lang at it all went well thanks to him.” At tumalikod ako kay Felix na ngiti lang ang sinukli sa akin, “Oh make a wish na and blow your candles” sabi niya na super galak sa mga panahong iyon, binigay ni Jessie ang cake sa katabi nito pagkatapos kong hipan at bigla niya akong niyakap at siniil nang halik, hindi lang smack kundi maalab at mainit na halik. Sabik na sabik siyang halikan ako.

Matapos ang mga nakakagulat na eksena sa loob nang penthouse ay lumabas kami nang pool area. Nandoon ang party, maraming pagkain, nadoon sina papa at mama at si Lea, pati narin ang mga magulang ni Felix, lahat sila nag-uusap-usap samantalang ang mga classmates ko naman ay nagsipagkainan na at nag sasayawan na ang iba. Napakasaya ko kasi maganda ang takbo nang party at nandito ang lahat na nagmamahal sa akin.

Madilim na noong napag isipan kong tumambay mag isa sa gilid nang rooftop, overlooking ang magandang siyudad.

“Zhù nǐ shēngrì kuàilè zuì hǎo de péngyǒu (Happy Birthday Best Friend)” Si Felix na lumapit sakin. “Xièxiè (Thank You)” maliit kong tugon.

“Wǒ zhēn de hěn gāoxìng, yīn wéi jīntiān nǐmen dōu zài zhèlǐ (Masaya talaga ako dahil nandito kayo lahat) Lalo na at alam kong mahal na mahal niyo ako” sabi ko sa kanya. “Bùyòng dānxīn (don’t worry) nandito lang kami palagi para sa yo, Tèbié shì wǒ (lalo na ako)!”dugtong niya, at ginantihan ko lang siya nang ngiti.

Nagkwentuhan pa kami nang matagal di din naman ako hinanap nang mga bisita kaya halos isang oras din kami doon sa kinatatayuan namin.

Lumapit si Papa sa amin “Felix, maraming salamat dito sa munting regalo mo para sa anak ko, Zhè shì yīgè tā yǒngyuǎn bù huì wàngjì de shìjiàn (this is an event he will never forget)” sabi ni papa na nagpangiti sa akin. “nako Tito Edison, la pa to sa mga naitulong na ni Uri sa akin, Hé nín de jiārén fēicháng jiējìn méikuàng (and your family is very close to mine), im just returning the gratitude and hospitality you’ve been giving us.” Pa humble naman nitong sagot. Uri nga pala ang tawag niya sa akin, gusto niya daw maiba siya sa iba kong mga kaibigan, gusto ko naman na tawagin akong Uri kasi it sounds Chinese.

Lumalim na ang gabi at unti-unting umuwi ang mga bisita. Umuwi narin ang mga magulang ko at si Lea. Kami nalang nang barkada ang nandoon, FLiCK 5 ang tawag nila sa amin galing ito sa pinagtagpi-tagpi naming mga initials si Felix, Lester, Isa, Caleb at Klea. Sila ang mga bestfriends ko mga nakaalalay sakin kahit sa anung unos. Doon din sila matutulog sa gabing yon.

“Parekoy. Doon na kami sa room malapit sa dinning area, kayo na ni Jessie ang gumamit nanag master’s bedroom” pang-aalaska ni Lester.

“pare naman eh… walang mangyayari sa amin ni Jessie, swear!” sagot ko

“Pa virgin kapa bez alam naman naming gusto mo” dugtong pa ni Klea.

“Kayo talaga oo… kung di ko lang kayo… di ako papaya na gaganyanin nyo ako sa birthday ko”

Biglang dumating si Felix sa kinaroroon namin. “Tol, naghihintay na si Jessie sa kwarto niyo”

“Tan-tan-tanan(wedding march)!Hahaha” biglang sabi nilang tatlo at sabay kaming nagtawanan. Pinuntahan ko agad si Jessie kasi baka magalit pag natagalan pa ako, sumpungin pa naman yun.

Nang pumasok ako nang kwarto madilim ito, may pulang ilaw na galing sa socket sa likod nang bed. Ang buong paligid ay may mga kandila at rose petals. Nakahiga naman si Jessie sa kama na naka lingerie lamang, napakanda niya nakawayway ang buhok na wavy, makinis, maganda talaga ang katawan masasabi mong diyosa siya sa lagay na yun. Naka nga-nga nalng ako nang pumasok sa loob at sinara ang pinto. Agad din naman itong tumayo at pinuntahan ang kinaroroonan ko. Titig na titig nalng ako sa kanya, sa totoo lang namumuo na ang laway sa lalamunan ko noon, malakas ang kabog nang dibdib ko, at pinagpapawisan na ako noon.

“uh… Para sa ano to Honey?” tanong kong pautal-utal. “Birthday gift ko sayo sugarplum…” hinawakan niya agad ang aking kamay at pinatong sa kanyang likod at diniin niya pa ang katawan niya sa akin at siniil ako nang halik, iba ang halik na yon, maalab, at sa sobrang init nito, hindi ko na napigilan na mapaungol. Matagal kmi sa ganoong sitwason nang naramdaman ko nang tumatayo ang alaga ko. Sigurado ako ramdam niya ang nangyari kaya bumitaw siya sa paghalik sa akin at parang pok-pok na binitin ako sa ganoong kalagayan. Tinuon niya ang stereo at nagpatugtog galing sa IPod ko na nasakanya na pala. “Kiss ni Prince na version nang Glee” ang kanta, alam ko kasi IPod ko nga ang gamit niya. Bumalik siya sa akin at pinaupo ako sa kama at tinangagal ang aking damit pang itaas.

Nag sasayaw siya sa harap ko, inaakit ako. Nabighani naman ako, alam kong magaling sing sumayaw pero ngayon ko lang siya nakita mag dirty dancing, binabalik balikan niya ako sa kinauupuan ko at hinahalik halikan ang aking mga utong, at hinahagod nang dila niya ang aking abs. init na inita na talaga ako noon, ungol nlng ang ginagawa ko pag dumadampi ang mga katawan namin. Tumayo naman ako at sinamahan siyang sumayaw, ngayon nakatalikod siya sa akin at binabangga niya ang pwet niya sa galit kong alaga, bilang ganti hinahalikan ko ang leeg niya, napakasarap nang pakiramdam, ang mga kamay niya ay lumalakbay na patungo sa puwet ko at bigla niya binaon iyon papunta sa kanya na agad ko namang ginantihan nang ungol na natigil dahil sa paghalik niya sa akin. Tinulak niya ako sa kama na naging sanhi na pagkakahiga ko, hinablot niya ang pantalon ko. At inumpisahan na niyang kainin ang kanina pang galit na alaga ko. At alam niyo na kung saan papunta yun.

Nagising ako kinaumagahan nang may mga ngiti sa mga labi, nakatalikod ako sa kanya noong mga panahon na iyon. Hinarap ko siya para siilin nang halik pero wala na akong katabi sa kama. Bumangon ako at sinuot ang boxer shorts kong nakalatag sa sahig nang kuwarto. Naka boxers lang ako na lumabas alam ko namang nandoon ang buong barkada pero sanay na akong naka boxer shorts lang sa harap nila tuwing natutulog kaming lahat sa bahay. Walang tao sa sala o sa kitchen kaya naisipan kong lumabas sa poolside para magpahangin. Nakita ko si Jessie doon, napangiti ako at gusto ko siyang yakapin nang mahigpit. Papalapit na ako nang nalaman kong may kausap siya sa telepono.

“Girl, buti naman na contact na kita… I have a lot of things to tell you, especially sa nangyari kagabi…” si Jessie na kinakausap ang girl sa phone. “… yes, yung sa amin ni Caleb… Tama ka girl I already tasted his masculinity last night…” Nanlaki ang mga mata ko sa nadinig. Pinag-uusapan nila ang nangyari sa amin kagabi, f**k, ano ito? Reality show na ang private matters namin ay dapat malaman pang malaman nang iba. “… OMG girl, ang laki kaya, tama ang tantiya ko… Mas malaki kesa kay Alvin…” isa pang rebelasyon, so hindi ako ang naka una sa kanya kundi ang basketball player na si Alvin, P**ang**a, matagal na pala akong gina***o nitong babaeng to. “…of course girl hinding hindi ko na to pakakawalan, by hook or by crook… sige girl una na ako balik na ako sa kanya baka hanapin ako nun pag nagising… cge bye” Nang natapos niyang ibaba ang phone napalingon siya sa kinaroroonan ko. Nagulat siya nang nakita ako na nakatayo malapit sa kinatatyuan niya, para siyang nakakita nang multo.

“Ka-ka-kanina ka-kapa ba diyan?” pautal-utal niyang tanong. Poker Face lang ang sinagot ko sa kanya, ganito ako mag deal sa ganitong mga sitwasyon, natutunan ko sa ama kong businessman, dapat daw kasi di lumabas ang emosyon mo kapag sa ganitong may problema para walang madadamay na iba. Hindi ako umimik kaya lumapit siya sa akin at niyakap ako nang mahigpit. Medyo matagal yun at naramdaman ko naming tumulo ang luha galing sa kanang mata ko.

“Akala mo ba makukuha mo ako sa ganyan?” sabi ko sabay tulak sa kanya. Nakita kong lumuluha na siya at humahagulgul na rin ito. “P**tang**a, GINAWA MO AKONG TANGA JESSIE!!!” napasigaw na ako, di ko na mapigilan ang galit na nararamdaman. “All my life, hinintay ko na ibigay ang sarili ko sa taong alam ko ay KARAPATDAPAT, alam mo yon, But you took that away from me. Nǐ tā mā de (Fu*k You!)” hindi man niya naintindihan ang huli kong sinabi bakas sa mga mata niya na guilty siya.

Nagkatitigan lang kami matagal yun, naramdaman kong lumabas ang mga kaibigan ko sa pintuan. “I thought you were different… na mahal mo ako… kasi ako minahal talaga kita! Masaya kana? Nakuha mo na ang gusto mo! Nakuha mo na ang pagkalalaki ko!” galit ko paring sabi.
“… m-mi-minahal naman talaga ki-“ magpapaliwanag pa naman sana siya nang bigla kong pinutol ito. “Zǒuchū!(get out)” matigas kong sabi. Hinarap niya lang ako nakatulala.

“I said GET OUT!! Get out of this place! And Get out of my LIFE!”

“Are you breaking up with me?”

“Hindi pa ba obvious? Now get out!” agad naman siyang tumakbo paalis, alam kong kinausap siya nang mga kaibigan ko, patuloy ang pag-iyak niya, sinamahan siya nang mga ito papasok.

Naisipan kong wala nang silbi ang buhay ko kaya tumalon ako nang pool, wala na akong balak na umangat pa, wala na rin akong silbi. Nakalubog na ako sa pool na medyo may kalaliman, matagal din bago ko naramdaman na mawalan nang malay. Naaninag ko ang liwanag galing sa araw pero unti-unti na akong pumipikit sa kamatayan. Nang makita ko na may tumalon para sa akin agad na akong nawalan nang malay.

Makatapos ang isang lingo back to normal na ang takbo nang buhay ko, nga pala, si Felix ang nagligtas sa akin, buti na lang may doctor sa hotel kaya na examine agad kung grabe ang damage ng lungs ko dahil sa pagkalunod, good thing hindi naman. Umpisa noon hindi na talaga ako nagtiwala sa mga babae, kaya papalit palit ako nang girlfriend na puro fling, at dahil nakuha na nga ang virginity ko eh walang hiya na ako kung makipag kantotan sa mga ito.

4th year high school ako nang maka experience ako nang ibang klaseng pakikipagtalik, Kakatapos lang noon nang JS prom namin, kaya gala na kami sa mga CLUB dito sa amin sayawan to the max ang nangyayari. Dahil nga after prom kaya super dressed for the occasion kaming lima. Sayawan lang nang sayawan inuman nang inuman. At dahil natuto na akong makipagtalik sa kung sinong stranger alam kong may makukuha na naman ako sa mga kasayawan ko, iba nga nakikipaghalikan pa sa akin. Dinamihan ko ang pag-inom noong gabing iyon, medyo nalalasing na pero go parin ako. Tumugtog na ang paborito kong kanta noong mga panahong iyon yung “LOW ni Flo-Rida”(uso-uso pa noon yun) kaya todo bigay ako noong narinig ko yun.

Nang may naka kuha nang atensyon ko. Nakaupo siya sa bar, mag-isa, lalaki, mestiso at mukhang halo ang dugo. Napansin ko na kanina pa niya akong pingmamasdan. Kaya habang sumasayaw ako nang medyo obscene ay nagkakatitigan lang kami, binigyan ko ito nang nakakapang akit na ngiti at ngumilay ako sa kanya. Ngumiti din ito pabalik. “Shit, ano to bakit ako naatract sa kanya? Hindi yun maari. Lalaki ako, malayo na magkagusto ko dito. Pero, teka nga, may itsura itong gagong to ah, baka mapasubo ako dito.” Sabi ko sa sarili ko. Tumayo siya at pinuntahan ako sa kinatatayuan ko, pareho kami katangkad, at talagang maamo ang kanyang mga mata, sumayaw na rin ito nang sexy at nang aakit, bigla ko siya hinawakan sa kamay at hinila palayo kasi katabi ko sina Felix at ayokong makita nila ang ginagawa namin.

Nang makalayo na kami ay bigla niya na akong sinayawan nang malaswa, as in dikit na dikit ang buong katawan niya sa akin, maraming tao kaya dikit na dikit kaming lahat at parang walang nakakapansin sa aming ginagawa, tumalikod siya at binundol ang pwet niya sa kargada ko na nararamdaman kong lumalaki na. Nang-iinit na ako, iba rin trip nito ah.

Tumingin uli siya sa akin at biglang hinalikan ang leeg ko, napaungol ako sa sarap, habang ang kamay niya ay dinadakma ang tayo ko nang kargada. Sayaw parin ako sa music na paborito ko, I then felt his hand on my belly, nilamyos niya ito at untiunting binaba pabalik sa kargada ko. He unbuckled my belt and unbuttoned my pants at pinasok ang kamay niya upang maramdaman ko ang mga ito. Gusto ko na talagang sumigaw sa ligaya sa mga oras na yun pero nakaw lang ang lahat dahil nasa publiko kami. Lumapit ang paghalik niya sa mga labi ko nang hinawakan ko ang batok niya at pinalayo ang ulo niya sa leg ko.

“Hindi ako magpapahalik sa isang lalaki, pasensya na pare!” sabi ko sa kanya na mahina ang boses. Tumango lang ito at nilapastangan uli ang aking leeg. Kinuha niya ang kamay niya, aaminin ko nabitin ako, ibang experience din yun para sakin. “Hali ka, tuloy natin sa kotse ko, kahit quickie lang!” binulong niya sa akin. Sumama naman ako sa kanya, dahil nga bitin ako sa nangyari.
Sa loob nang kotse niya, nagkatitigan lang kami nang ilang minutes saka niya pinahiga ang mga silya. Inalis niya ang polo shirt ko at hinimod ang buo kong katawan, nag hubad din siya nang shirt niya. Tinted ang buong sasakyan na naka park malapit sa walang taong lugar, kaya alam kong walang makakakita sa amin. Kinakabahan ako dahil first time, pero ang libog ko na ang pumapatol sa kanya noong mga sandaling iyon. Agad na niyang binuksan ang zipper ko at binaba ang pantaloon ko, mabilis ang mga pangyayari, tinangal na niya ang brief ko at sinubo ang aking alaga, napaungol ako sa naramdaman, iba siya kung sumipsip nang alaga, halatang expert ang taong yun. Napapalakas ang ungol ko, napapapikit at napahawak ako sa batok niya. Napansin kong linalaro na niya ang sarili niya.

“alam mo, Your hot…” napatigil talaga siya at hinarap ako. Ngiting nakakapang akit lang ang ginanti ko. Inilapit niya ang mukha niya sa akin at akmang hahalik “sabi ko na sayo, para lang sa mga babae ang mga labi ko” ngumiti lang siya sa akin at sinabing “Kantutin mo ako, gusto kong maramdaman ang pitong pulgada mo sa puwet ko” nagulat ako sa narinig pero ginusto ko din ito kasi first time akong makapasok sa puwet.

Nangyari na ang nangyari at nasarapan din naman ako. Matapos noon ay lumabas kami nang kotse niya para magsigarilyo. “Pare, nga pala ako si Niel, ikaw anung pangalan mo?” tanong niya. “Maki- Maki nalang ang tawag mu sakin” sagot ko na hindi siya nililingon, hindi ko sinabi sa kanya ang totoo para hindi na niya malaman at hindi na maulit ang nangyari sa amin.

“h-he. Masarap talaga ang experiences kung kagaya mong Straight Tripper ang maka sex ko” sabi niya. “Anu yun?” pagkalito ko. “Straight Tripper, mga lalaking nakikipagtalik sa kapwa niya just for sex. Alam ko namang straight ka eh, magaling lang talaga akong mang-akit nang tao.” Pagpaliwanag niya, Yabang naman nito. Umalis din ako kaagad at bumalik sa club kung nasaan ang barkada ko. At yun nga parang wala lang nangyari.

Doon ko nalaman na tama siya straight tripper nga ako, kahit sino papatulan ko, babae man, o lalaki. Basta type ko (choosy po), walang talotalo, no commitments just a good time sa kama. Di ko naman inaarawaraw but occasionally paglumalabas ako sa bahay.

-----present-----

Isa na nga akong nursing student ngayon, I excel in both academic and co-curricular activities, student leader kasi kailangan ko ring hasain ang sarili sa pagmamanage nang isang malaking grupo para balang araw ay matupad ko ang gusto ni papa para sa akin. Maayos ang buhay ko, no commitments just pleasure. Siguro frustration na ito, gusto kong maramdaman ang saya na ginawa ni Jessie sa akin, paano kung ako ang magpaiyak nang babae, siguro nga makakaganti ako sa kanya ngunit hnggang kailan naman? Hanggang kalian ko dadalhin nitong galit, ah basta, masaya ako, masaya ako ngayon kesa noong dati.

Naglalakad ako sa gilid nang university namin, napaaga ako noon dahil iniwasan kong makasabay si papa sa pagkain dahil kakausapin na naman ako noon sa pagkakaroon nang nobya, ayoko talagang pinapakialaman ang mga desisyon ko with regard to having a relationship, ano ako isang love dvd na pwede mu lang e select kung anu ang gusto mong papanoorin. Papasok palang ako noon sa klase nang biglang nakita ko ang pamilyar na babae sa gate, parati siyang nakaabang doon bago ako pumasok, nang makita ako na nasaharap niya ay bigla itong humarurot nang takbo. Nagtaka naman ako nang mangyari yun pero naiwan niya ang kanyang wallet, hahabulin ko pa naman sana siya nang hindi ko na siya maaninag sa bilis nang takbo niya.

Binuksan ko ang wallet niya, laking gulat ko nang ako ang nasa picture sa loob nang wallet niya. “Ha? Anu toh?” sabi ko sa sarili. At hinalughog ko nga ito upang malaman kung sino siya hanggang makahanap ako nang lumang ID. Hmp, she is interesting. Napangiti naman ako at napaisip.

“Sophie…”


_Abangan

Thursday, September 29, 2011

Minahal ni Bestfriend (part 14)

            Sa lahat ng readers at followers ng blog na ito, ako po sana ay may konting favor sa inyo. At sana pagbigyan nyo po ako dito.

            Kasali po ang ating minamahal na writer na si MICHAEL JUHA, sa dinadaos na PEBA (Pinoy Expat Blog Awards), kaya gusto ko po sana hingiin ang inyong supporta. Si MICHAEL JUHA po ang may akda ng "Ang Kuya Kong Crush ng Bayan", at maraming pang storya na ating minahal at sinubaybayan. Sana po ay supportahan natin sya. I will give out instructions kung pano nyo po kami matutulungan. :)

            Una, BASAHIN AT MAGCOMMENT: (This is a great story indeed! MUST READ!!)
             PEBA ENTRY - PANTALAN
             http://michaelsshadesofblue.blogspot.com/2010/05/pantalan.html


            Pangalawa, ILIKE ang PAGE:
             PEBA FB PAGE
             http://www.facebook.com/PEBAWARDS

             Pangatlo, paki LIKE and COMMENT sa PIC:
             PEBA PIC ENTRY
             http://www.facebook.com/photo.php?fbid=10150327552732974&set=a.10150283934452974.356615.134794097973&type=1&theater


             Pang-apat, BUMOTO sa POLL: (#24 Entry. Michael's Shades of Blue.)
             POLL VOTING



             Sana po ay pagbigyan nyo ang aking munting hiling. Ito po ay pakiusap ko sa inyo. Na sana ay pagbigyan nyo din po. Maraming salamat po. :)








            Ako po ay lubos na nagpapasalamat sa pagsasama natin hanggang sa chapter na ito. Maraming salamat po sa pagbabasa at pagsupport sa story na ito.. Hindi ko aakalain na dadami kayo ng ganito. Kaya maraming maraming salamat po talaga. Sana magsama sama tayo hanggang sa huli.

            Muli, ay nais ko pong pasalamatan sila Sir Mike, Mama Dalisay, Rovi Yuno, ang utol kong si dhenxo, zekie, Archie, Jojie(Pare ko!!), at sa hubby nyang c chack!! J , Emray08, Rich, ace.vince.raven(BUNSOOOOO!!! J), 07, JhayCie, Jaro, John, Arl, Rue, Jack, Roan, o_0mack^2, nick.aclinen, Jhay L, dada, Cyrus Perez, Mars, wastedpup, mico, wisdom, jex, -SLUSHE_LOVE-, pisceskid06, Ernes aka Jun, ZILJIAN, Dave17, Ako si 3rd, pink 5ive, ram,  alex tecala, J.C, , Jay, Erion, DM, Ace, russ, Jay, Jayfinpa, X, JV, my fb friends na naghihintay din..  at lalo na po kay “JEH”, sa bago kong kumapre na si “yos” (pare ko!! Apir!!!!),  “Jayfinpa”, “Brent Lex” na lageng naghihintay at walang sawang nagcocomment ng ilang beses sa bawat chapter.. At sa mga Anonymous at silent readers ng story thanks po talga sa inyo.. Maraming maraming salamat po talaga.

             Gusto ko din po magpasalamat sa aking “bembem” na walang sawang sumusuporta at nagbibigay pagmamahal sa akin. Salamat sa lahat ng tiwala na binigay mo sa akin. Alam ko andyan ka for me plagi.. And for that, I;m very very thankful. J Love lots!!

            COMMENTS AND VIOLENT REACTIONS HIGHLY APPRECIATED!!!!!!!

            ENJOY!!!!!! :)





          Pagdating na padating ko kaila Art ay agad akong bumaba ng tricycle at tinungo ang bahay nila Art. Pero ng makapunta ako dun ay tumambad sakin ang isang nakatayong tao sa harap ng gate nila Art at sa ichura nya tila ay parang may hinihintay din siya..


Si Jenny.

Nang makita nya akong nakatingin sa kanya ay sumenyas lang ito na lumapit gamit ang ulo nya. Dahan dahan ako napalapit at ng tuluyan ng makalapit ay umiling iling ito at yumakap sakin. Unti unti nanamang namuo ang luha sa mata ko. At naramdaman ko na ang pagbagsak nito.

“I was too late….”

Kahit pa nasa gitna ng kalsada ay di ko na napigilan na hindi umiyak. Sising sisi ako dahil di ko sya naabutan.

            Nilinga ko ang bahay nila Art na mas lalong nawalan ng buhay ngayon pang wala na sya dun. Humagolgol ako habang yakap yakap ako ni Jenny. Kung sana mas napaaga lang ang pagpunta ko. Taena….

 Pumara naman ng tricycle ulit si Jenny at inuwi ako samin.

            Habang nsa loob ng tricyle ay humahagulgol ako.. Sobrang sakit ng nararamdaman ko. Naiinis ako kay Art dahil bakit hindi man lang nya sinabi sa akin na aalis pala sya. Napaka unfair! Hindi ko alam ang sasabihin sa sarili upang kumalma. Hinayaan lang din ako ni Jenny na umiyak ng umiyak.

Pagpasok ng bahay at tinungo agad namin ang kwarto ko. Humiga ako sa kama at dun na nagiiyak ng tuluyan. Umupo lan si Jenny sa tabi ko at umiiyak na rin. Alam nya ang nararamdaman ko kahit di pa ako magsalita.

            Bigla ko dun naalala ang lahat, ang text ni Jenny na “make things right before its too late.” Ang pakikitungo ni Art sakin kahapon. Kaya pala balisa sya at malalim ang iniisip kahit ano pang pagpapasaya ang ginawa ko sakanya. Mas lalo akong humagulgol at nagiiyak.

            “Kung alam ko lang!! TANGINA!!! KUNG ALAM KO LANG!!”, sinisigaw ko sa utak ko habang nagiiyak pa rin. Sobrang sakit at hirap para sakin ang desisyon ni Art na yun. Hindi ko maiwasan na di magkaron ng galit para kay Art. Bigla akong bumangon at sinigawan si Jenny.

            “Bakit hindi mo sinabi sakin??!!!”, pasigaw at galit kong sinabi. Umiiyak pa rin si Jenny. Pero pilit nya kumalma at pinunasan ang sariling luha.

            “Jerry, I tried telling you.. Pero you won’t answer my txts and calls. Lahat kami gumawa ng paraan para masabi sayo, pero naging mailap ka. I’m so sorry Jerry.”, kalmadong sagot nya.

            “He wanted to tell you himself at nirespeto naming lahat yun. He blames himself for everything. I know you don’t blame him.. pero iba sakanya..”

            At dun, mas naguilty ako. Kung sana hindi ako nagpakaselfish edi sana nalaman ko ng maaga. Sana napaghanadaan ko ang araw na to. Edi sana mas bonggang preparation ang ngawa ko sa pagsurpresa kay Art. Pero I guess I was too late. Sa sobrang sakit ay niyakap ko si jenny at sakanya nagiiyak.

            “J-J-Jenny… …ang.. sakit…”

            “I know Jerry, pero be strong.”

            At nagiiayak pa din ako. Hindi ako makapaniwala sa mga nagyayari. Sana isa lang tong masamang panaginip. Pero hindi ee.. Tunay ang lahat lahat ng nangyayari. Hanggang sa nagpahinga muna ako sa pagiyak at gusto muna kausapin si Jenny. Umupo ako at nagpunas ng luha. Inhale. Exhale. Isang malalim na paghinga. Kinuha ko sa bulsa ang sulat ni Art at inabot kay Jenny at pinabasa ito.

            “I knew about the first letter, kasama ko sya ng ginawa nya yan, nagaayos kami sa bahay nila nun ng mga gamit nya na dadalhin nya papuntang Amerika. Medyo late na nga kami nakauwi ee. Ako sana magbibigay sayo nyan pero sabi ko wag pa din sya mawalan ng pagasa.”

            Natahimik ako at naalala ko ang eksena sa bahay nila Art. Kaya malamang ayaw nya ko papasukin sa kwarto nya ay dahil baka makita ko ang mga gamit nya. Ang sinabi ni Albert at ang pagcut ni Tita Marissa sa anak. Dun ko napagtanto na ayaw nila pangunahan ang anak. Kaya rin pala ganun na lang din ako yakapin ni Tita bago kami umalis.

            “Jenny… may itatanong ako sayo.. Gulong gulo na kasi ako sa mga nangyayari.. Naguguluhan na talaga ako sa nararamdaman ko….”

            Nagbuntong hininga si Jenny at nagbigay ng isang tingin na tila ay pagod na pagod na.

            “Jerry.. alam mo.. I’ve been helping you figure that out this entire time. At yan din ang tanong na pinakahihintay ko galing sayo.. Pero di ko sasagutin yan. Tutulungan kitang sagutin ang mga yan sa pagtatanong din sayo. Gusto ko sagutin mo ang mga tanong ko sayo.”

            Tumango lang ako.

            “Ok.. Una, bat sa tingin mo nagalit si Philip ng makita ka nya na nakayakap kay Art?”

            “Hindi ko alam…”

            “Jerry, be honest. Kahit ngayon lang.. Please. Di kita matutulungan pag di ka naging honest sa sarili mo.”

            “Jenny, how am I suppose to know? Ako ba si Philip?”

            “Oo, youre not Philip, pero youre not stupid din.”

            Napaisip ako. Alam ko naman talaga ang sagot pero ayaw ko aminin.

            “Hmmm.. baka.. nag.. nagseselos? Pero imposibl..”

            “Oo, nagseselos sya Jerry. Sa wakas! Nagets mo din!”

            Natahimik lang ako. At syempre in shock sa nalaman. Bakit sya magseselos?

            “Bakit sa tingin mo nasasaktan ka ng tuluyan sa pagaaway nyo ni Philip? At bakit ka din nasasaktan ngayon na wala na si Art?”

            “Kasi bestfriend ko sila, at wala na sila?”

            “Jerry, honest sabi.”, medyo tumaas at matigas ang pagkasabi ni Jenny.

            “Jenny…….”

            “Hmmmm??”

            “Mahal daw ako ni Art….?”

            “Alam ko. At alam namin nila Ben. Matagal na.”

            “You knew?”

            “Oo, pero tulad ng sabi ko, I wanted you to figure this out on your own. Tulad ng sabi ko sayo, pakatotoo ka.”

            Speechless ako at nagisip mabuti.

            “Jerry, ano naramdaman mo ng halikan ka ni Art o ni Philip noon? Alam ko nagulat ka sa tanong na to, pero alam ko ang ibang detalye dahil nagsasabi sila sakin.”, pero tahimik pa rin ako. Hindi ko alam ang isasagot.

            “Osige, ganto nalang. Bat sa tingin mo ganyan ang nararamdaman mo? Yung totoo jerry ha.. Yung totoo..”

            Napaisip ako ng malalim. Sinariwa ang bawat alala. Bawat kasiyahan, kalungkutan, sakit at kaginhawaan na nadama ng mga panahon na naguguluhan ako sa nararamdaman ko. Nagisip ako ng malalim. Mas nagdikit dikit na ang lahat ng pangyayari sa utak ko. Ngayon. Sure na ako. Alam ko na kung bakit all this time, eto ang nararamdaman ko. Ito lang pala yun. Ito na pala. Tumingin ako sa mga mata ni jenny at sinabing..

            “Hindi ko alam Jenny”, at napaluha nanaman ako. Nagiiyak.

            “Jerry, if you still continue to deny everything. Hindi na kita matutulungan. Hindi ko kaya if you wont help yourself din.

            “Jenny.. mahalaga sila sakin! Ayaw ko silang mawala sakin! JENNY MAHAL KO SILA!!!!

            Tumango si Jenny sa pagsangayon. Pero nang makita nanaman akong iiyak, e biglang naramdaman ko naman ang kanyang palad na tumama sa mukha ko.

            PPPPAAAAKKKKKKKKKK!!

            “ARAY! Para saan yun?!”, medyo inis kong sinabi kay Jenny.

            “Baka kasi makatulog ka nanaman! Buti naman, narealize mo na ang totoo! Ewan ko ba naman kasi sayo! Ang lakas mo maka tanga! E kung noon ka pa sana umamin dyan sa sarili mo! Edi sana wala tayong problema pare pareho.”

            Nanahimik ako at unti unti nanamang umiyak. Sumasariwa sa isip ko ang nangyari kahapon. Ang pagsurpresa ko kay Art sa bahay nila.. Ang paglabas naming dalawa.. Ang pagkanta ko sa karaoke.. Ang pagnood naming ng sine.. Ang pagiging sweet naming habang kumakain.. Ang mga nangyari dito sa bahay.. Ang mga yakap at halik.. Tangina.. Ang sakit..

            “Jenny, alam mo ba yung feeling na katatayo mo palang, e babagsak ka na uli? Jenny, Akala ko, finally, things are going well. Unti unti nang maayos ang mga bagay sa buhay ko.. Things are finally falling to its proper place. Pero I thought wrong. I didn’t see this coming.”, pagmamaktol kong sinabi kay Jenny..

            Natahimik si Jenny at hindi agad makapagsalita. Tinitingnan lang ako nito at inaamo ako. Hanggang sa nagsalita ito.

            “Jerry, sa unang pagkakataon, di ko alam ang sasabihin ko sayo….”

            “Ganto pala kasakit ang magmahal Jenny..”

            Sa wakas, natauhan na rin ako. Sa tinagal tagal ng panahon, naamin ko na rin sa sarili ko na nagmamahal pala ako. After ng ilang chapter nyo na pagbabasa ay ngayon ko lang naamin sa sarili ko na nagmamahal pala ako. Ang tagal ko nasa denial stage at eto ang humantong.Wala na si Philip.  Wala na si Art……. :( Sad.. pero totoo….


            Sa natirang isat kalahati pang bwan na bakasyon ay nagkulong lang ako sa bahay. I chose to go through with it alone. Masakit at mahirap. Ni hindi ko nga maalala kung ano ang nangyari sakin noon sa sakit. Nawalan ako ng gana lumabas, kmain, at makipag socialize.. In short, broken hearted ako..


           



            Nagsimula na uli ang classes namin para sa 4th year. Hindi ko man sure kung paano ko pa rin haharapin ang bukas ngayong naamin ko na sa sarili kong mahal ko si Art.. Pero wala na sya. Wala ng susundo sakin sa umaga, wala ng babati sakin ng umaga ng isang napakasiglang “Good Morning!”, wala ng mangungulit sakin pagupong pag upo pa lang, wala ng mangaasar at magpapatawa sakin, wala na kong kasabay umuwi. Nakakadepress..

            Nagsimula ang unang linggo ng klase at ako’y naghihintay pa rin ako kay Art. Baka kasi mag late enrollee lan xa. Pero mukhang bigo ata ako. Di ko tuloy maiwasang maghinayang sa sinayang kong pagkakataon. Malungkot ang naging simula ng taon ko. Bigla ko tuloy namis ang unang araw ko sa klase last year. Napakaraming masayang alala ng mga araw nay un. Lahat kasi bago sakin. Bagong kaklase, bagong kaibigan, bagong pagtuklas sa sarili. At ganun din naman ngayon, kaso ibang iba. Bagong kalungkutan, kasawian, at problema.

            Pilit kong di isipin ang lahat ng kalungkutan na nadarama at nag focus na lang ako sa studies ko. Total, graduating na ko this year kaya kailangan mas pagbutihin ko. Pero alam nyo, sa kabila ng lahat ng yun, masakit at mabigat sa loob ko ang lahat. Araw araw ay namuo ang galit sa puso ko. Galit para kay Philip kasi pakiramdam ko wala syang kwentang kaibigan. At ang kay Art naman ay dahil bigla nya kong iniwan. He had the chance to tell me pero bakit hindi nya ginawa? Iiwan din pala nya ko. Parehas lang sila ni Philip.

            Nagbago ang paguugali ko nung 4th year, naging babaero ako at nagkaroon ng ilang girlfriend. Madalas man ako pagsabihan ni Jenny ay minsan ay nababalewala ko na ito.  Gumawa ako ng bagong ako. Mas matatag, mas matapang, at mas buo ang loob. Kung kani kanino ako nakikipagdate. Mapababae man o lalake. Yung iba pa nga ay inuuwi ko sa bahay. Though wala pa akong inuwing lalake sa bahay para maka sex. Ewan ko, pero ayaw ko pa rin. Hanggang flings and flirts lang ako. Unti unting tumitigas ang puso ko. Nakalimutan ko na si Philip at si Art, dahil napalitan na ng galit lahat. Nakakalungkot mang isipin, pero totoo. Naglaho na ang pagmamahal na nararamdaman ko para sakanila.


Tapos ang storya.


Syempre hindi pa. Pero totoo, nawala na ang pagmamahal ko para sakanila. Pakiramdam ko naman kasi hindi ako pinahalagahan. Or kung ako man ang hindi nagpahalaga, basta ang isip ko nun, iniwan ako. Tapos.

Dumaan ang halos isang bwan at walang Art na nagpakita. Dala ko pa rin ang sakit at kirot sa puso ko. Pakiramdam ko nagiisa ako. Oo, sige, andyan ang mga kaibigan ko, pero alam nyo ang pakiramdam ng pag nagmamahal kayo diba? Hindi madali isang tabi ang lahat ng sakit.

Dumaan uli ang botohan at victory party. Naalala ko ang kaganapan last year na inlove ako at excited dahil may girlfriend ako at nagmamahal ako. Ngayon, may girlfriend ako, si Joyce, pero di ko sya maseryoso. Pangit man pakinggan, pero totoo. Puno ng pagkabitter ang utak at puso ko. Ayaw ko na masyado maging emotionally attached dahil ayaw ko ng masaktan! Masisi nyo ba ko kng ganun?! Two people at almost the same time ang nanakit sakin. How could I easily cope with that? Yes, I’m a strong person, pero remember, even strong people grow tired and weak.




Dumaan pa ang araw at panahon at ganun pa din ang sistema ko. Bitter sa mundo at sa love. Hindi ako pumapasok sa isang seryosong relasyon. Usually ay papalit palit na ko ng girlfriend at kadate. Hindi na ata nagustuhan ni Jenny ang pinaggagawa ko, kahit sino naman yata. Pero she remained a friend to me. So gumawa sya ng way para matulungan ako.

Isang araw sa school habang nag P.E kami…..

“Jerry, samahan mo ko mamaya ha.”, sabi ni Jenny.

“Saan tayo pupunta? May date ako mamaya.”

“Pagbigyan mo naman ako?? PLEASE??”, nakangiti at pagpapacute nyang sinabi. Hindi na tuloy ako makatanggi. Sa lakas din ba naman ni Jenny sakin.

“Osige sige. Payag na ko. Pero san ba?”

“Yehey! Basta! Later!”, nakangiti nyang sinabi.

Natapos na ang klase at naglakad na kami ni Jenny. Papunta sa school gym. Ano ginagawa namin dito?! Nakita ko ang grupo ng kalalakihan at kababaihan na naka jogging pants at rubber shoes. Ano meron?

“Magttry out ka ha!”, nakangiting sabi ni Jenny.

Napanganga lang ako sa sinabi nya.

Oo nga pala! Member nga pala si Jenny ng pep squad. Kaya naman sexy at malakas ang dating din nito dahil isa sya sa mga hottest cheerleaders ng school. In fact, sya ang captain ng high school division.

“Magttry out ka ha!”. inulit nyang sinabi sakin.

“Gago ka ba? Bat ako papasok dito?”, tugon ko kay Jenny.

“Jerry, bes, pagbigyan mo na ko. Hmmm.. Namimis na din kasi kita kabonding. Eversince school started, alam natiin pareho na nagbago ka. And as ur friend, iniintindi ko yun. Pero at the same time, gusto pa din kita tulungan.”

“Pero Jenny…………. PEP SQUAD??!!”

“You trust me, right?”

“Oo naman.”, tanging tugon ko.

Hindi ko alam kung anong parte ng pagtulong ni Jenny ang pagsali ko sa pep squad. Hindi ko kasi maconnect. Ano naman kinalaman ng pep squad sa pagbabago ko? At pano yun makakatulong? Napakamot ako sa ulo at hindi ko maintindihan. Pero sa laki ng utang na loob ko kay Jenny ay napapayag na rin ako.

Pumunta na kami sa grupo at pinakilala nya ko isa isa sa mga tao dun. Yung iba ay kakilala ko dahil nakikita ko na sa school. Mga kaibigan din ang iba, kaso di masyado close. Nakilala ko rin ang mga college na iba dahil nga friendly ako DATI. Pinakilala din ako sa coach, si Gabriel or Gab for short. Bata pa sya di tulad ng inaasahan ko na coach. Isip ko kasi pag coach, matanda na. Pero ito, apat na taon lang ang tanda nya sakin. Hindi sya katangkaran, pero gwapo sya. Makapal ang kilay, matangos at maliit ang ilong, manipis ang labi, at napaka pungay ng mga mata. Una kong naging reaksyon sa isip ko nung nakita ko sya ay, “Hmm, mukha syang pusa.”

Hindi naman sa pagmamayabang, pero marunong din ako sumayaw. Dancer din kasi ako nung elementary. Active ako sa mga programs at madalas ay ako pa ang leader. Sanay din ako magturo ng sayaw dahil kami kami lang din ang bumubuo ng step. At isa pa ay mahilig na talaga ako sa musika bata pa lang ako. Kaya mabilis ako maka pick up ng steps at makasabay agad. At dahil dun, natanggap ako.

At yun na nga ang naging sistema ko. After school ay nagprapractice na ko ksama si Jenny sa pep squad. Unti unti ko ding di napansin na bumabalik na ang dati kong sigla. Nawawala na ang pagkabitter ko sa mundo. Nakahanap ako ng bagong pagibig: Ang Pagsasayaw.

Nawala na rin ang pagiging maloko at babaero ko. Mas nakafocus na rin ako sa studies ko. Hindi ko napansin na pag gising ko na lang isang araw, umayos at bumalik na uli sa normal ang buhay ko. Salamat ULI kay Jenny.

“Bes, salamat ha.”

“O anong drama yan?! Salamat saan?”

“Sa lahat. Dito. Tinulungan mo nanaman ako.”

“Nako Mr. Jerry Cruz, ewan ko nga din ba, bat kita pinagtyatyagaan. Hahaha! Siguro kasi Ive always wanted a little brother.  And mabait ka naman.”

“Ang laki ng naitulong mo sakin Jenny.”

“Bes, alam mo masaya ako kasi nakikinig ka sakin. At natutulungan kita. Kaibigan mo ko diba? BESTFRIEND! So, role ko na tulungan ka at wag ka iwan. Kung di ko gagawin yun, then I must say na failure ako sa pagiging kaibigan.”

Niyakap ko lang si Jenny sa sobrang thankful sa kanya. Hindi ko alam kung pano sya lubos pasasalamatan sa kabaitan nya sakin. Tunay syang kaibigan. (To all the readers, gusto ko lang sabihin sa inyo na jenny was a real good friend. She helped me in a lot of ways. At sya ang takbuhan ko hanggang ngayon. We are still bestfriends hanggang ngayon. :p )

“Ang drama naman! Pinaiiyak mo ko ee! Tara na nga! Stretching na!”

Naka isang bwan na kami sa school at mas humihirap at dumadami pa ang projects namin. Pero okay lang, ugali ko kasi na gawin agad ang project at ayaw ko natatambakan. Kahit pa may training ako at gabi na naatatapos ay hindi ko pinabayaan ang pag aaral. Kaya naman ginawa kong negosyo ang pag gawa ng project ng iba. Ang dami kasi saming tamad na gumawa or sadyang di daw kayang pagsabay sabayin lahat. Lalo na ang mga reaction papers, book reports, at essays. Forte ko kasi nun ang pagsusulat ng ganun. Kaya ayun, kumikita ako sa mga kaklase kaya nagkakaroon ako ng pang gimik.

Binigyan kami ng book report at illustrative Art isang araw ng teacher namin. Mukhang pagkakaperahan ko nanaman ito. At tama ako, marami kasing hirap sa pag gawa ng book report. Kaya hapon pa lang ay mga nagpareserve na agad.

Pag uwi  ko ng bahay ay sinimulan ko na agad ang akin. Nagkataon kasi na nabasa ko na ang librong pinapabasa samin ng teacher naming kaya mabilis kong natapos yun. Kaya sinimulan ko naman ang isa ko pang project, yung art. Kinuha ko sa cabinet ang materials ko sa pagddrawing at nilapag sa lamesa. Sisimulan ko n asana ng bigla kong naalala si Philip. Naalala ko kasi, dati, sya ang usually na gumagawa nun para sakin. Magaling kasi silang kambal sa pagddrawing talaga. Naalala ko ang lahat ng masayang memories namin. Hindi ko alam bakit nararamdaman ko nanaman yun. Dahil ba wala na si Art at si Philip ang nakikita ko sa school? Pero di naman kami naguusap ni Philip ah.. Kahit pa nagkikita kami sa school at nagkakatinginan minsan ay never na kami ulit nagusap. Nawalan tuloy ako ng ggumawa ng project. Kaya niligpit ko na lang muna ang gamit at pumanik na sa kwarto.

Isang gabi ng matapos ang training naming ay agad akong umuwi. Medyo pagod at antok na kasi ako. Buti na lang tapos na ko sa mga book report na pinagawa sakin. Matagal pa naman ang pasahan nung sa art kaya sa susunod ko na lang gagawin. Sabay kaming umuwi ni Jenny dahil malapit lang din ang bahay nya sa amin. Pagkadating ko sa may sakayan ng tricycle sa amin ay naisipan ko maglakad. Gusto ko kasi dumaan dun sa tapsihan sa amin para dun na lang kumain ng dinner at tinatamad na ako magluto. Kaya naman naglakad na lang ako at nagtake out ng pagkain.

Naglalakad ako at natatakam sa biniling liemposilog dahil naamoy ko ito habang naglalakad. Mas binilisan ko ang paglakad dahil mas lalo akong ginugutom sa amoy. Pero di ko lubos akalain na pagdating ko sa kanto naming ay matitigilan ako sa paglalakad. Sa harap ng bahay ko mismo, ay may nakatayong lalake. Sa tikas at pagkatayo pa lang nito ay kilala ko na sya agad. Kahit pa naka side view ito ay alam ko syang yun. Hindi ako maaring magkamali. Alam ko sya talaga yun kaya kinabahan ako.

Hindi ako agad naglakad papunta sa amin. Kinakabahan ako. Hindi ko alam kung anong iisipin. Ang dami kong tanong sa sarili. Bakit sya andito? Anong ginagawa nya? Bat sya naghihintay sa harap ng bahay ko? Ano to? Nalilito ako. Anong ginagawa mo dito……….

Philip??????!!!!

(Itutuloy...)