Thursday, December 30, 2010

[Hiling]

Photobucket




Chapter One – Sampung Kapitbahay


“Rueben” sigaw sa akin ng kaibigan ko.

“Nyorks, anong atin?” tanong ko sa kanya.

“Sa atin wala, pero sa mga kapitbahay natin meron” sagot ni Nyorks sa akin.

“Anong sa kanila?” tanong ko ulit sa kanya.

“Bangag ka na naman ba? Alam mo naman na laging hinihintay ng mga kapit-bahay natin ang pagdating mo galing sa trabaho sa pabrika” naiinis na sagot ni Nyorks.

“Alam mo naman na celebrity ang turing sa aking ng mga kapitbahay natin” pagmamayabang ko.

“Ugok, sabihin mo utusan. Masyado mo kasing ini-spoiled ang mga kapit-bahay natin, sa iyo na lang inaasa ang mga gawain nila” pag-aalala ng kaibigan ko.

“Nyorks, alam mo naman na masaya ako sa ginagawa ko. Mahal ko ang mga kapit-bahay natin kaya ko sila tinutulungan. At isa pa, kung hindi sila bata, masyado namang matanda para sa mabibigat na trabaho” paliwanag ko.

“Hoy, huwag mo nga akong bigyan ng ganyang banat, ikaw mahal mo ang mga kapit-bahay natin” biro ni Nyorks.

“Tama na nga ang daldal, magbibihis lang ako para masundo ko na sa paaralan ang kambal ni Ate Jullie” paalam ko sa kaibigan ko.

“Pwede bang sumama?” tanong ni Nyorks.

“Oo, basta ikaw ang magpakain ng mga baboy ni Aling Baby mamayang pagdating natin” sagot ko sa kanya.

“Eto naman, ikaw na nga ang tinutulungan sa trabaho. Hoy, masyado kang abuso” sigaw niya sa akin.

“Kulang pa iyon, kailangan mo ring itupi at plantsahin ang mga labada ni Aling Precy pagkatapos mong magpakain ng mga baboy” sabi ko kay Nyorks habang naglalakad ako pauwi para magbihis.



Pagpasok ko sa kwarto ko na kalahati lang ang bayad ko kapalit ng pagkukumpuni ko kapag merong sira sa mga ibang kwarto na pinapaupahan ni Aling Lydia sa tenement ay kaagad kong hinubad ang saplot ko sa katawan, dumiretso sa banyo para maghilamos para mawala ang amoy ng pabrika ng patahian ng damit na pinagtatrabahuan ko.



Makalipas ang ilang minuto ay natapos din ako, lumabas ng banyo at nagpalit ng damit. Paglabas ko ng kwarto ay naabutan kong naghihintay si Nyorks.

“Rueben, ang tagal mo naman magbihis. Baka hindi ko na siya maabutan …..”pagputol ni Nyorks sa sasabihin niya.

“Sino ang hindi mo maabutan?” tanong ko sa kanya.

“Si Aubrey, nabalitaan ko kasi na sinusundo rin niya ang pinsan niya, kaklase ng mga kambal” sagot ni Nyorks habang namumula ang pisngi niya.

“Mukhang meron na akong makakasamang magsundo sa mga kambal araw-araw” biro ko sa kanya.

“Mukha nga” natatawang sagot niya.



Malapit lang ang eskwelahan sa tenement, 30 minutes kong nilalakad dati iyon pero ngayong kasama ko si Nyorks parang 10 minutes lang narating na namin.



“Rueben, masaya ka ba sa ginagawa mo?” seryosong tanong ni Nyorks.

“Oo naman. Madalas pagod galing sa pabrika pero kailangan kong gawin ang mga obligasyon ko sa mga kapit-bahay natin” sinabayan ko siya sa pagiging seryoso.

“Bakit ganoon? Kahit na hindi ka nila binabayaran ay walang tigil pa rin ang pagtulong mo sa kanila. Kagaya na lang yung mini-garden ni Mang Sito, araw-araw mong dinidiligan at binubunutan ng damo samantalang siya ay abala sa pagdilig ng alak sa kanyang baga araw-araw” sabi ni Nyorks.

“Nyorks, hindi lang iyon, kahit si Mang Junior ay abalang pinapausukan ang baga niya dahil sa paninigarilyo, gusto ko pa ring pausukan ang mga manok niya araw-araw. Nyorks, gusto kong mapagod araw-araw, gusto ko pagod ako pagkahiga ko para kaagad akong maka-tulog. Nyorks, gusto ko wala akong oras para mag-isip, gusto ko lagi akong may ginagawa” paliwanag ko sa kanya.

“Yehey” sabay palakpak ni Nyorks.

“Adik” sabi ko sa kanya sabay suntok sa braso niya.

“Eto naman, ang dalang lang nating mag-usap ng seryoso susuntukin pa ako” pagtatampo ni Nyorks.

“Sorry naman. Nyorks, hindi ko tinutulungan ang mga kapit-bahay natin sa kanilang trabaho, wala akong pakialaman kung maging tamad at batugan sila. Sarili ko ang iniisip ko kaya ko ito ginagawa” muling paliwanag ko sa kanya.

“Tama na ang emo, nandito na ang mga kambal” sabi ni Nyorks.

“Hindi ka pa ba sasamang umuwi?” tanong ko sa kanya pagkatapos kong kargahin ang bag ng Grade 3 na kambal na sina Bidoy at Biday.

“Mauna na kayo, hindi ko pa nakikita si Aubrey ko” nag-aalalang sabi ni Nyorks.

“Sige, puntahan mo na lang ako mamaya kina Ate Babes, alam mo naman iyon kapag nagsimula na ang mga drama sa TV kailangan ko ng bantayan ang tindahan niya” paalam ko kay Nyorks.



Pagdating namin sa tenement ay kaagad namang dumiretso ang mga kambal sa mga kalaro nila at kagaya ng dati ako na naman ang maghahatid ng mga bag nila sa kanilang kwarto.

“Rueben, huwag mong kalimutang magsibak ng kahoy bukas ng umaga, konti na lang kasi ang panggatong ko” paalala ni Mang Tibo pagkakita niya sa akin.

“Mang Tibo, Miyerkules pa lang ngayon, sa Sabado pa ng umaga ko po kayo pagsisibak ng kahoy” sigaw ko sa kanya.

“Pasensya na, iba na talaga kapag matanda, masyado ng makakalimutin” sabay kunot ng kanyang ulo habang abala sa pagmarka sa kanyang Lotto ticket.



Tok. Tok. Tok.

“Ate Jullie, eto na ang mga bag ng kambal” sabay abot sa kanya pagbukas ng pintuan.

“Nasaan na sila?” tanong ni Ate Jullie.

“Ayon po, masaya na silang nakikipaglaro sa ibang bata dito” sagot ko.

“Ang mga batang iyan, kailan kaya matutong palitan muna ang uniform bago maglaro. Siyanga pala Rueben, hinahanap ka ni Mang Bruno kanina mukhang magpapabili na naman ng alak. Ang mga lalaking iyon, ang laki-laki ng mga katawan sobrang tamad naman, nasa kabilang daan lang ang tindahan pero hihintayin ka pa nila para ikaw ang bumili” pagrereklamo ni Ate Jullie.

“Ganoon po ba. Sige ate, alis na ako” paalam ko sa kanya.



Pagkatapos kong bumili ng alak ni Mang Bruno ay kaagad ko namang pinuntahan si Aling Doris para tulungan siyang maglinis at magsara ng kanyang carinderia.

“Rueben, buti dumating ka na. Kailangang makapagsara tayo ng maaga” nagmamadaling sabi ni Aling Doris.

“Mukha pong may lakad kayo?” tanong ko sa kanya.

“Nakalimutan mo na ba? Ngayon ang simula ng Simbang Gabi?” sunod-sunod na tanong sa akin.



Minadali namin ni Aling Doris ang trabaho sa carinderia at ng matapos na kami ay inabot niya sa akin ang kakainin ko para sa hapunan. Sa kanya ko rin kinukuha ang babaunin ko sa trabaho araw-araw pagkatapos ko siyang tulungang magbukas ng carinderia tuwing umaga.





“Sir, wallet nyo po. Nahulog nyo pa yata sa upuan kanina” paghabol ko sa lalaking katabi kong nagsimba.

“Maraming salamat” pagbati niya sabay kuha ng wallet. Pagkabukas ay inabutan niya ako ng isang daan.






Chapter Two – Siyam na Daan


“Saki, ano na naman ang iniisip mo?” pagbasag ng ka-opisina kong si Jill sa katahimikan ko.

“Wala lang, nagpapansin lang” sarkastikong sagot ko sa kanya.

“Hala, sana pala hindi na kita ginambala sa pananahimik mo para abutan pa kita mamayang paglabas dito sa canteen na nakatulala” patuloy na pagsasalita ni Jill.

“Grabe ka naman kung mang-husga, anong palagay mo sa akin hindi maririnig ang kaluskos ng mga kutsara at tinidor dito” biro ko sa kanya.

“Maiba tayo, kumusta ang unang misa ng Simbang Gabi mo?” tanong ni Jill sa akin.

“Hindi naman ako nagsimba” sagot ko sa kanya.

“Ano, after all the effort na ginawa ko kahapon para maka-alis ka ng maaga ….” pagputol ni Jill sa pagtatampo niya.

“Ano bang ginawa mo kahapon?” biro ko sa kanya.

“Wala ka talagang utang na loob. Nakalimutan mo na bang ako ang nagtapos sa presentation mo, ako rin ang gumawa sa final editing ng mga materials mo. Ginawa ko lahat ng iyon para lang maaga kang maka-uwi para maabutan mo ang misa” naluluhang sabi ni Jill.

“Huwag ka ng magtampo, sa palagay mo ba sasayangin ko ang lahat ng effort mo? At ikaw, exagg ka na naman kung mag-react” nakangising tanong ko sa kanya.

“Wala lang, malay mo ma-discover ako ng management at ako ang piliin nilang lead star sa susunod na play ng kumpanya” masayang sabi ni Jill.

“Hala, talagang sineseryoso mo ang play na iyon. Kahit naman drama ang pine-present nila sa Christmas Party natin nagiging comedy pa rin dahil sa pilit na pag-arte nila. Basta makakuha lang ng incentives gagawin nila kahit magmukha silang kahiya-hiya, tsk, tsk, tsk” paliwanag ko kay Jill.

“Mag-ingat ka nga at baka may maka-rinig sa atin. Kaya nga kapag ako ang kinuha nila hindi sila mag-sisisi dahil siguradong maganda ang kalalabasan ng play dahil sa magaling kong pag-arte. Gagawin ko iyon kahit na walang incentives” pagmamayabang ni Jill.

“Alam mo, nasasayang lang ang oras natin sa usapang ito na wala naman patutunguhan” pagpigil ko kay Jill.

“Eto naman, yung mag-arte na nga lang ang tanging maiibibida ko. Anyways, kumusta ang wish?” tanong ni Jill.

“Anong wish?” balik na tanong ko sa kanya.

“Yung wish kapag natapos ang Simbang Gabi” pa-inosenteng sagot ni Jill.

“Hala, hindi ka naman masyadong excited, kakasimula pa lang ng Simbang Gabi gusto mo matupad kaagad ang wish ko” sabi ko sa kanya.

“Edi nahuli ka rin, akala ko ba hindi ka naniniwala sa wish” patawang sabi niya.

“Hindi nga” pagtanggi ko.

“Sabi mo meron kang wish ngayon” pagpupumilit ni Jill.

“Wala nga” patuloy na pagtanggi ko.

“Saki, aminin mo na kasi” pangungulit pa rin ni Jill.

“Wala nga, hindi naman ako naniniwala sa wish, kasi noong bata ako lagi kong nakukumpleto ang Simbang Gabi pero hindi naman natutupad ang wish ko” kwento ko kay Jill.

“Nahuli ka ulit. Ibig sabihin talagang naniniwala ka sa wish?” tanong ni Jill.

“Dati iyon, pero ngayon hindi na. At isa pa, kaya nagsisimba ako ay hindi dahil sa wish” sagot ko.

“Sige na nga, tama na ito at baka maya-maya lang ay aaminim mo ng nag-wish ka para sa lovelife mo” natatawang sabi ni Jill habang palabas kami ng canteen.

“Ikaw talagang babae ka, kung hindi lang kita kaibigan matagal na kitang pinabugbog” biro ko sa kanya habang naglalakad kami papunta sa office.

“Masyado ka namang violent, mas gugustuhin ko pang ma-rape kaysa mabugbog” pagsabay niya sa biro ko.

“Sira ka talaga, ikaw din baka magkatotoo ang wish mong iyan” pananakot ko kay Jill.

“Hala, huwag naman sana” sabay katok sa pinakamalapit na bintana na nadaanan namin.



Sabay kaming nagtawanan habang naglalakad. Kung hindi siguro si Jill ang kasama ko sa trabaho, malamang matagal na akong nag-resign. Dahil sa kanya napapagaan ang trabaho ko, hindi dahil sa madalas niya akong tulungan kungdi dahil sa lagi niya akong pinapasaya. Kung straight lang siguro ako matagal ko na siyang niligawan, alam kong magkakasundo kami pero kahit anong gawin ko hanggang kaibigan lang talaga ang tingin ko sa kanya.



“Hoy Saki, oras na ng pag-uwi” paalala ni Jill sa akin.

“Oo pala, hindi ko namalayan na alas singko na pala” sagot ko sa kanya.

“Ikaw kasi, masyado mong dinidibdib ang trabaho mo” biro niya sa akin.

“Alam mo naman ang boss natin, gusto niya pagka-utos pa lang ay kaagad mo ng matapos ang trabaho kahit hindi naman kailangan” sabi niya sa akin.

“Speaking sa boss natin, nasaan na pala siya?” tanong ni Jill.

“Kanina pa umalis” sagot ko habang inaayos ko ang kalat sa desk ko.

“Kaya pala malaya kang nakakapagsalita. Anyways, tara na at baka mahuli ka pa sa misa, alalahanin ang wish para sa lovelife mo” biro ni Jill sabay takbo palayo ng office.



Kagaya kahapong pag-uwi ko, nahiga muna ako sa sofa para mapahinga ng konti ang katawan ko dala ng pagod sa trabaho at biyahe. Halos isang oras din ang biyahe ko mula office hanggang sa trabaho, ayoko naman kasing lumipat malapit sa lugar ng trabaho ko kasi mapapabayaan ang apartment ko, at isa pa regalo ito sa akin ng magulang kong nasa abroad ngayon noong graduation ko kaya ayaw kong iwanan.




“Hindi pwede ang utang dito, hindi muna kasi tinitignan kung may pambayad bago umorder” masungit na sigaw ng babaeng nagtitinda ng bibingka sa lalaking nagbalik ng wallet kong may lamang siyam na daang piso kagabi.

“Ale, pasensya na talaga, hindi ko naman sinasadya” pagmamaka-awa ng lalaki.

“Ako na pong magbabayad, magkano po ba?” tanong ko sa ale.

“Fifty pesos lang po sir” sagot ng ale.

“Eto po” sabay abot ko ng pera sa ale.

“Naku sir, maraming salamat po. Nakakahiya naman kunwari tinanggihan ko ang isang daan na inaabot ninyo sa akin kagabi, pero ngayon kayo pa ang nagbayad sa bibingka. Huwag po kayong mag-alala babayaran ko kayo bukas” magalang na sabi ng lalaki.

“Nakakatuwa ka naman. Hayaan mo na iyon, hindi naman kita sisingilin at kung hindi dahil sa’yo ay nawala na ng tuluyan ang wallet ko” natatawang sabi ko sa lalaki.

“Sir, maraming salamat po ulit” sabi ng lalaki.

“Huwag mo na akong tawaging sir, mukhang hindi naman nagkakalayo ang edad natin. Saki nga pala” pakilala ko sa lalaki sabay abot ng kamay ko.

“Rueben po. Ilang taon na po ba kayo?” pakilala ng lalaki na siya namang pagsapo sa kamay ko.

“Twenty-five pa lang naman ako at alisin mo na rin yung “po”, kung hindi ay sisingilin kita sa pinambayad ko ng mga bibingka mo” biro ko kay Rueben.

“Ayos lang po iyon kahit bayaran ko at isa pa mas matanda kayo ng dalawang taon kaya nararapat lang ng galangin ko kayo” pagsabay sa biro sa akin ni Rueban sabay tawanan.






Chapter Three – Walong Bote


“Sir, musta po?” bati ko sa lalaking nagbayad ng mga bibingka kagabi pagkakita ko sa kanya ng matapos ang misa.

“Ang kulit mo talaga, sabi ng alisin mo na ang sir, Saki na lang, mas komportable ako” sagot niya sa akin.

“Kapag inalis ko po ang sir ako naman ang hindi magiging komportable sa pagtawag sa pangalan mo. Tignan nyo po, kapag magkalapit tayo mukhang lang akong alalay ninyo” nahihiyang sabi ko sa kanya.

“Ha ha, alam mo nakakatawa ka talaga, Saki will do” sabi niya sa akin habang tumatawa.

“Sige na nga sir, este, Saki” nahihiya ko pa ring sabi.

“Ayan, edi mas ayos pakinggan” masayang sabi ni Saki.

“Hindi pa rin po ako komportable” sabi ko.

“Masasanay ka rin sa pagtawag sa akin sa pangalan ko. Bakit mo nga pala ko tinatawag na sir, boss mo ba ako?” biro niya sa akin.

“Hindi po” parang bata na pagsagot ko.

“Hindi naman pala at ilang beses ko ring sasabihin na alisin mo na rin ang “po”, I’m not worth of your respect” sabi niya sa akin.

“Sige na nga, Saki” sabi ko sa kanya.

“That’s better. May gagawin ka ba ngayon?” tanong niya sa akin.

“Wala naman” maikling sagot ko.

“Pasyal tayo” pagyaya niya sa akin.

“Anong mapapasyalan natin dito? Itong plaza lang naman ang pwedeng pasyalan dito” sabi ko sa kanya.

“Sabagay, kahit na pumunta tayo sa syudad wala na tayong maabutang bukas na mall” malungkot na sabi ni Saki.

“Kumain ka na ba?” tanong ko.

“Hindi pa. Madalas kasi hindi na ako kumakain kapag gabi, kung minsan bibili lang ako ng burger” sagot niya sa akin.

“Hindi mo naman kailangang mag-diet, ayos nga ang hubog ng katawan mo” papuri ko sa kanya sabay tingin sa katawan niya.

“Ha ha, lagi mo talaga akong pinapatawa. Takot kasi akong tumaba kaya kailangan kong i-maintain ang katawan ko. Kapag may oras nagpupunta ako sa gym o kapag maaga akong magising nagja-jogging ako” paliwanag sa akin.

“Kain na lang tayo, libre ko” pagyaya ko sa kanya.

“Saan naman tayo makakahanap ng kainan sa ganitong oras? Tignan mo nga kahit yung mga nagtitinda ng kakanin sa harap ng simbahan ay paalis na” nagtatakang sabi ni Saki.

“Akong bahala, may alam akong masarap na kainan sa ganitong oras” pagbibida ko kay Saki sa carinderia ni Aling Doris.

“Saan ka pupunta?” tanong niya sa akin.

“Maglalakad papunta sa carinderia” sagot ko sa kanya.

“Sakay na lang tayo sa kotse ko, ayoko namang iwan dito iyon” pag-alok niya sa akin.

“Nakakahiya naman” sabi ko.

“Ikaw, alisin mo na ang hiya mo sa akin” sabi niya sabay akbay sa akin, habang papunta kami sa pinag-park ng kotse niya.




“Naku, maglalakad na lang ako tapos sundan mo na lang ako. Baka magalusan pa ang sasakyan mo, wala akong pambayad” takot na sabi ko sa kanya pagkakita ng sasakyan.

“Ha ha, ano ka ba? Hindi naman mamahalin itong sasakyan na ito at huwag kang mag-alala marami ng galos ito. At isa pa, para naman tayong tanga kapag sinundan kita na naglalakad samantalang ako ay nagmamaneho” natatawang sabi ni Saki.

“Sabagay, sige na nga sasakay na ako” sabay bukas ng pintuan ng kotse.




“Bilib naman ako, sa ganitong oras bukas pa ang carinderia” sabi ni Saki pagdating namin sa tenement.

“Sa totoo lang, tinulungan ko na si Aling Doris na magsara kanina pero dahil sa naniniwala siyang meron pang kakain ng ganitong oras kaya binubuksan niya ulit pagkatapos mag-simba” paliwanag ko kay Saki bago kami bumaba ng kotse.

“Galing ng idea niya, business minded talaga” papuri ni Saki.

“Ano palang gusto mong ulam, meron pa silang kilawin, giniling, dinuguan at menudo?” tanong ko kay Saki pagkatapos tignan ang mga natitirang ulam sa istante.

“Menudo na lang at isang rice lang” nahihiyang sagot ni Saki.

“Naku, huwag ka nang mahiya akong bahala sa’yo. Siguradong may discount ako kay Aling Doris” biro ko sa kanya.

“Hindi talaga ako sanay kumain ng marami kapag gabi” sabi ni Saki.

“Ikaw ang bahala. Sige ihanda ko lang ang pagkain natin” paalam ko sa kanya.




“Hala, talagang naubos mo iyon?” takang tanong ni Saki pagkatapos naming kumain.

“Kulang pa nga iyon, naka-tatlong extra rice lang ako, madalas kasi limang tasa ng kanin ang nakakain ko kapag gutom ako” sabi ko kay Saki.

“Grabe ka naman, pero bilib ako kasi sa dami ng kinakain mo ay hindi naman lumolobo ang katawan mo” sabi ni Saki.

“Kulang pa nga ang kinakain ko dahil sa pagod ko sa trabaho. Kung alam mo kang kung paano ako magbuhat ng bulto-bultong damit sa pabrika at pag-uwi ko naman dito ay abala pa rin ako. Kaya kahit na lumamon ako ng buong araw, hindi pa rin ako tataba” paliwanag ko kay Saki.

“Magkano ba itong kinain natin?” tanong niya sa akin.

“Ang kulit mo rin no, bisita kita at nakakahiya naman kung ikaw ang magbabayad” sagot ko sa kanya.

“Ikaw ang bahala” maikling tugon sa akin ni Saki.

“Tara doon muna tayo sa kwarto ko, pag-pasensyahan mo na lang kung makalat” pagyaya ko kay Saki pagkatapos naming kumain.

“Sige, masyado pang maaga para umuwi ako. Wala naman akong pasok bukas” pagpayag ni Saki.

“Sakto, meron pa akong natatagong walong bote ng beer. Shot tayo?” pagyaya ko kanya.

“Masyado naman yatang nakakahiya, kakakilala pa lang natin pero ang dami mo ng nalibre sa akin” nahihiyang sabi ni Saki.

“Ano ka ba? Di ba sabi mo dapat wala ng hiyaan sa ating dalawa?” tanong ko sa kanya.

“Oo nga pala, bukas ikaw naman ang dadalhin ko sa amin, ipagluluto kita ng hapunan” pagyaya ni Saki.

“Akala ko ba lagi ka lang sa labas kumakain?” tanong ko sa kanya.

“Bakit, wala na ba akong karapatang matutong magluto? Marunong akong magluto pero dahil sa mag-isa lang ako sa bahay kaya madalas ay tinatamad ako. Mas gugustuhin ko pang kumain na lang sa labas” paliwanag niya sa akin.






Chapter Four – Pitong Halik


“Ikaw lang ang nakarita dito?” tanong ni Rueben sa akin pagpasok namin sa apartment ko.

“Oo, regalo sa akin ng magulang ko noong graduation ko ng college” kaswal na sagot ko sa kanya.

“Ang yaman pala ninyo. Alam mo kung nangangailangan ka ng boy, sabihin mo lang” si Rueben.

“Sino naman ang ire-rekomenda mo?” tanong ko sa kanya.

“Ako” seryosong sagot niya.

“Ha ha, nagpapatawa ka na naman. At isa pa, hindi ko naman kailangan ng boy, kasi naasikaso ko naman ito kapag day-off ko. Upo ka muna sa sofa at manood ng TV habang iniinit ko ang pagkain” utos ko kay Rueben.

“Paano isindi itong TV?” inosenteng sagot niya.

“Sige ako na lang. Anong gusto mong panoorin?” tanong ko sa kanya habang pinipigilan ko ang tawa.

“Basketball” nahihiyang sagot niya.



Hindi ko alam kung natatawa ako sa kanya dahil sa pagiging inosente niya o likas lang talagang natutuwa ako sa kanya. Sa lahat ng mga nakilala ko, sa kanya lang naging magaan ang loob ko ng ganoon kabilis. Kahit si Jill, matagal na kaming magkakilala pero hindi ganito kabilis ang pag-gaan ng loob ko sa kanya.



“Rueben, tara na sa kusina kain muna tayo” pagyaya ko sa kanya pagkatapos kong initin ang niluto kong pagkain kanina bago ako umalis para mag-simbang gabi.

“Wow, ikaw ang nagluto ng lahat ng ito?” namamanghang tanong ni Rueben sa akin ng masilayan ang mga pagkaing nakahanda sa mesa.

“Oo, di ba sabi ko naman sa’yo marunong akong magluto” pagbibida ko sa kanya

“Ngayon pa lang ako makakain ng ganitong klaseng pagkain” patuloy pa rin ang pagpapakita ng pagkamangha ni Rueben sa mga pagkain sa mesa.

“Ikaw talaga, beef brocolli, breaded pork chop, carbonara at fruit salad lang naman ang niluto ko” sabi ko kay Rueben habang inaayos ang mga plato.

“Sa’yo simpleng pagkain lang iyan, sa akin kahit hindi ako kumain ng isang linggo solve na ako” biro ni Rueben.

“Maupo na nga at ng makakain na tayo” utos ko sa kanya.


Pagka-upo ni Rueben, napansin kong wala pa palang mga kutsara at tinidor kaya naman mabilis kong kinuha sa drawer ang mga iyon para makakain na kami. Saktong paglagay ko sa mga iyon sa tabi ng plato ni Rueben ay tiempo naman humarap siya sa pwesto ko kaya aksidenteng naglapat ang aming mga labi.

Unang beses palang akong makahalik ng labi ng isang lalaki at aaminin ko ibang sensasyon ang dulot nito sa aking katawan, daig ko pa ang nakuryente at tinamaan ng kidlat. At dahil sa sarap na nararamdaman ko, nakalimutan ko na hindi pa pala ako nakakahalik kahit sa babae, sa madaling sabi, ito ang unang pagkakataon na nailapat ko ang aking mga labi sa ibang tao.



“Sorry, hindi ko sinasadya” kaswal na sabi ko kay Rueben pagkatapos maglapat ang aming mga labi.

“Ayos lang iyon, di naman natin sinasadya” sagot niya sa akin.


Naging tahimik ang mga unang minuto ng aming pagkain at kagaya ng inaasahan si Rueben ang bumasag ng katahimikan.


“Ang sarap talaga ng luto mo, pwede mo ba akong turuan para maibenta ko rin ang mga pagkaing ito sa carinderia ni Aling Doris?” tanong niya sa akin.

“Ha ha, oo naman” natatawang sagot ko.



Pagkatapos noon ay halos hindi ko na maka-usap si Rueben dahil abala siya sa pagkain. Mukhang nagsasabi siya ng totoo na unang beses palang niya nakain ang mga niluto ko. Ang ganda niyang pagmasdan kumain, sa kanya pa lang yata mabubusog na ako.

“Sorry, muntik ko ng maubos ang mga niluto mo. Sobrang sarap talaga” sabi ni Rueben pagkatapos kumain.

“Ayos lang, para sa ating dalawa lang naman ang niluto ko. Nood muna tayo ng TV habang nagpapahinga tayo” pagyaya ko sa kanya.

“Ako ng magliligpit sa pinagkainan natin, saan ba ang labado dito?” tanong ni Rueben.

“Ano ka ba? Bisita kita at hindi magandang tignan na ikaw ang mag-aasikaso dito. Mamaya ko na huhugasan ang mga ito” natatawa kong sabi sa kanya.

“Nakakahiya kasi sa’yo, pagkatapos mo akong pakainin ng masarap na pagkain wala man akong maitutulong sa’yo” si Rueben sabay kamot sa ulo niya.

“Sige, ganito na lang, ako ang maghuhugas ng mga plato tapos ikaw ang magbabanlaw” mungkahi ko sa kanya.

“Payag ako” natutuwang sabi niya.



Kagaya ng pinag-usapan, ako ang naghugas ng plato sa kaliwang parte ng lababo at si Rueben naman ay naka-pwesto sa kanang parte.

“Saan ko ilalagay ito?” tanong ni Rueben pagkatapos niyang banwalan ang mga plato.

“Dito na lang” sagot ko sabay turo sa cupboard.



Pagkabuhat ng mga plato ay siya namang pagharap ni Rueben sa pwesto ko na siya namang pagharap ko rin sa kanya kaya sa pangalawang pagkakataon ay naglapat ang aming mga labi.

“Sorry ulit” kaswal sa sabi ko.

“Ano ka ba, alam ko naman hindi mo sinasadya. Sa susunod na mag-sorry sa ulit iisipin kong sinasadya mo na” biro ni Rueben

Pagkatapos naming maghugas ng plato ay nanood muna kami ng basketball sa TV na nasa sala.

“Anong gusto mong inumin?” tanong ko kay Rueben at para mabasag ang namuong katahimikan sa pagitan namin.

“Tubig lang” sagot niya.

“Nakakatawa ka talaga, di ba sabi ko sa’yo kagabi papa-inumin din kita dahil pina-inom mo ako kagabi. Red wine or beer?” tanong ko sa kanya.

“Beer na lang, baka isang shot lang sa red wine malasing na ako” seryosong sabi ni Rueben.

“Bakit naman?” tanong ko.

“Mamahalin kasi iyon” sagot niya.

“Ikaw talaga, mag-beer na nga lang tayo” sabi ko sabay alis sa sala para kunin ang mga pinalamig na bote ng beer sa ref.




“Madalas ka bang uminom?” tanong ko sa kanya ng mag-simula na ang tagay.

“Hindi naman, depende kapag may nagyaya at siempre kung libre” biro ni Rueben.

“Masaya ka ba sa buhay mo?” tanong ko.

“Hindi ko naman iniisip ang buhay, ang iniisip ko ay kung paano mabuhay” seryosong sagot ni Rueben.



Makalipas ang isang oras, ang dalawang halik ay nasundan ng isa pa, pagkatapos ng apat na tagay ay nakakalimang halik na kami at pagtanggal ang anim na piraso ng saplot namin sa katawan ay tuluyan na naming inangkin ang gabi.

Ang lamig ng panahon pero mainit naming pinagsaluhan ni Rueben ang gabi, ramdam ko iyon kahit na hindi ko matandaan ang mga susunod na nangyari sa amin pagkatapos ng pitong halik.






Chapter Five – Anim na Sorry


“Rueben, gising na” sigaw ni Nyorks sa akin na nasa labas ng kwarto ko.

“Nyorks, pasok” balik na sigaw ko sa kanya, alam naman niyang hindi naka-lock ang pinto ko kaya pumasok na siya.

“Emo?” tanong sa akin.

“Hindi” maikling tugon ko.

“Hoy ikaw, huwag mo na nga akong pagsinungalingan, kilala na kita. Kapag nagda-drama kang ganyan meron kang malalim na iniisip” paliwanag ni Nyorks at umupo sa tabi ng kama ko.

Tahimik.

“Ikaw pa ang may ganang magtampo sa akin, ako nga ang dapat na magtampo sa’yo kasi ilang araw mo na akong hindi pinapansin” pagtatampo ni Nyorks.

Tahimik.

“Simula noong Miyerkules, noong samahan kitang sunduin ang kambal, ang totoo noon ay hindi ko nakita si Aubrey at dahil sa pagkadismaya ko ay gusto kong uminom” pagpapatuloy ni Nyorks.

Tahimik.

“Umuwi ako para yayain kang uminom kaya lang nagmamadali kang umalis dahil magsi-simbang gabi ka” patuloy pa rin sa pagsasalita si Nyorks at ako ay tahimik pa ring nakahiga sa kama ko.

Tahimik.

“Ayos na sana sa akin iyon kaya lang nakita kita noong Sabado ng gabi, may kasama ka, mukhang mayaman pero sa carinderia ni Aling Doris mo lang siya pinakain at pagkatapos noon ay nag-inuman kayo sa kwarto mo” mangiyak-iyak na kwento ni Nyorks.

Tahimik.

“Rueben, nakakasakit lang ng damdamin, ako na kaibigan mo ng maraming taon ay madalang mo lang pinagbibigyan uminom. Pero iyong lalaking iyon, bago mo palang kakilala pero pumayag ka kaagad makipag-inuman sa kanya” pagpapatuloy ni Nyorks.

Tahimik.

“Nyorks, mahal mo ba ako?” seryosong tanong ko sa kanya sabay bangon ko mula sa pagkakahiga.

“Oo naman, sa dami ng pinagsamahan natin napamahal na ako sa’yo” sagot ni Nyorks sabay bitiw ng isang pilyong ngiti pagkatapos punasan ang mata.

Hindi ko alam pero bigla kong hinawakan ang ulo niya para ilapit sa ulo ko para mahalikan ko, pwersahan kung pwersahan pero gusto ko siyang mahalikan. Parang ngayon ko pa lang napansin ang kanyang gwapong mukha at matipunong katawan.

“Rueben, tado ka” sigaw niya sa akin pagkatapos alisin ang mga kamay ko sa ulo niya. “Bakit mo ginawa sa akin ito?” tanong niya.

Tahimik.

“Nyorks, sorry” nahihiyang sabi ko sa kanya pagkatapos kong mahimasmasan.

“Ganoon na lang iyon” galit pa rin sabi ni Nyorks. “Ano bang problema mo?” tanong niya sa akin.

“Nyorks, sorry di ko sinasadya. Nabigla lang ako” nahihiya ko pa ring sabi sa kanya.

“Patatawarin kita, pero gusto kong malaman kung ano ang pinagdadaanan mo? Hindi ako makakapayag na basta-basta mo lang ako mahalikan” paki-usap ni Nyorks.

“Magulo kasi ang utak ko, ewan pero bigla na lang akong nakaramdam ng kalungkutan at pagkalito. Sorry ulit kung ikaw ang napagbalingan ko” sabi ko kay Nyorks.

“Wala naman problema sa akin iyon, basta sa susunod na halikan mo ako sana mag-toothbrush ka muna” sabi ni Rueben sabay tawa ng malakas.

“Nyorks, adik ka talaga” sabi ko sabay hampas ng unan sa kanya.

“Ikaw talaga ang dali mong patawanin, kahit na pagod ka at maraming iniisip di mo nakakalimutang tumawa” si Nyorks.

“Salamat, kahit paano napaligaya mo ang araw ko” sabi ko kay Nyorks.

“Isa pa nga” sabi ni Nyorks.

“Ano?” tanong ko.

“Halik” natatawang sabi niya.

“Ugok mo, etong sa’yo” sabi ko sabay hampas ng unan.

“Payakap na lang” parang bata na naki-usap si Nyorks.

“Sige” sabay yakap ng mahigpit sa kanya. “Salamat” bulong ko sa kanya.

“Sa susunod huwag pabigla-bigla, ayaw ko yung biglaang paghalik sa akin gusto ko sabihan mo naman ako para nakapaghanda rin ako” biro ulit ni Nyorks.

“Ugok mo, pero Nyorks maraming salamat talaga at sorry ulit” seryosong sabi ko sa kanya.

“Wala iyon, ikaw pa. Bangon ka, Linggo ngayon, kanina ka pa hinihintay ng mga masugid mong mga tagahanga” utos ni Nyorks.

“Huh?” nalilitong tanong ko.

“Maghilamos ka na nga para mahimasmasan ka na. Ang mga kapit-bahay natin, kanina pa nila naihanda ang mga iuutos sa’yo. Ihanda mo na rin ang sorry mo sa kanila dahil late kang nagising” sagot ni Nyorks.

“Oo nga pala, dapat kanina pa ako tumayo, Linggo ngayon at siguradong marami silang iuutos” natatarantang sabi ko kay Nyorks.



Tamang-tama ang araw na ito para makalimutan ko ang nangyari kagabi.

Makakalimutan ko ang unang pakikipaghalikan ko sa kapwa lalaki habang naririnig ang mga tsismisan ng mga tsismosa naming kapit-bahay habang nagwawalis ako sa mini-garden.

Makakalimutan ko rin ang paghuhubad ko sa harap ng isang lalaki habang nagsasampay ako ng labada ni Aling Luningning.

Makakalimutan ko rin ang paghimas ko sa katawan niya habang tinutulungan ko si Mang Junior na i-kondisyon ang mga panabong niyang manok.

Makakalimutan ko rin ang pag-eespadahan naming dalawa habang inaayos ko ang mga sinibak na kahoy.

Makakalimutan ko rin ang mga mahigpit na yakapan habang buhat-buhat ko ang mga pinamalengkeng gulay at karne ni Aling Doris.

Makakalimutan ko ang bawat nakakahumaling na pagsubo na naganap habang naghuhugas ako ng kutrasa’t tinidor.

Makakalimutan ko rin ang mainit na pasada ng dila habang nag-iihaw ako ng isda na pulutan ng mga nag-iinuman sa harap ng tindahan.

Makakalimutan ko ang bawat pang-ungol sa bawat pagsigaw ng binobolang numero sa Bingo.

Makakalimutan ko ang init na namagitan sa aming dalawa ni Saki kagabi habang babad sa pawis ang katawan ko dahil sa dami ng trabaho sa tenement ngayong Linggo.

Ayaw kong kalimutan si Saki, gusto ko lang makalimutan ang nangyari sa amin kagabi. Nakakalito, hindi ko alam kung tama o mali, hindi ko alam kung masasarapan ako o matatakot, hindi ko alam kung iyon na ba ang huli o masusundan pa iyon.

Pagkatapos ng mga gawain ko ay naligo na ako. Pagkatapos kong magbihis ay may kumakatok sa pinto ng kwarto ko.

“Sorry sa nangyari kagabi. Sunduin sana kita para sabay na tayong mag-simbang gabi” tanong ni Saki pagkabukas ko sa pinto.





Chapter Six – Limang Bibingka


Pagkabili ko ng limang bibingka pagkatapos ng misa ay kaagad kong hinanap si Rueben para yayain siyang kumain at tama ako hindi pa siya nakakalayo ng simbahan.

“Rueben” sigaw ko sa kanya.

“Saki, nandito ka pa pala. Ano yang dala mo?” tanong niya sa akin.

“Bibingka, binili ko kanina para makain natin” sagot ko sa kanya.

“Tamang-tama, gutom na ako. Saan naman natin ito kakainin?” muling tanong ni Rueben sa akin.

“Dito lang, habang naglalakad tayo” sagot ko.

“Saan naman tayo pupunta?” susunod na tanong sa akin.

“Sa inyo” sagot ko.

“Paano yung kotse mo?” nalilitong tanong niya.

“Iwan ko muna dito, pagdating natin sa inyo balikan natin dito at ihahatid kitang pauwi sakay ng kotse ko” paliwanag ko.

“Iba ang trip mo ngayon, ako naman ang pinatawa mo” sabi ni Rueben sabay tawa ng malakas.

“Eto ang bibingka, tig-isa muna tayo” alok ko kay Rueben.

“Salamat” maikling tugon niya pagkakuha ng bibingka.

“Sorry” nahihiyang sabi ko.

“Saan?” tanong ni Rueben.

“Sa nangyari sa atin noong Sabado ng gabi” sagot ko.

“Saki, hindi mo naman kasalanan iyon at hindi rin natin masisisi ang alak na ininom natin dahil sa nangyari” panimula ni Rueben.

“Hindi ka galit?” tanong ko kay Rueben.

“Bakit naman ako magagalit?” balik na tanong sa akin.

“Hindi mo kasi ako kinaka-usap kagabi pagkatapos kitang sunduin sa inyo” sagot ko sa kanya.

“Iyon ba, pagod lang kasi talaga ako. Ang dami kasing ginagawa sa tenement kapag araw ng Linggo” paliwanag ni Rueben.

“Kailangan ba talagang ikaw ang gumawa ng mga gawain ng mga kapit-bahay ninyo?” tanong ko sa kanya.

“Sanay na ako, isa pa kung hindi ko sila tutulungan wala akong gagawin, ayoko namang ma-bore sa kwarto ko buong araw” sagot sa akin.

“Ano ang sabi ng pamilya mo?” muling tanong ko sa kanya.

“Wala na akong pamilya. Hindi ko nga kilala kung sino ang mga magulang ko at kung meron akong mga kapatid” malungkot na sagot ni Rueben.

“Sorry” sabi ko.

“Nagpapa-sorry ka na naman, hindi mo naman kasalanan iyon” huminto muna si Rueben sa pagsasalita, para bang kumukuha siya ng lakas ng loob sa susunod niyang sasabihin. “Pagka-graduate ko ng high school ay umalis ako sa puder ng abusado kong tito, halos gawin na niyang punching bag ang katawan ko. Lumayas ako kahit hindi ko alam kung saan ako pupunta, basta ang alam ko lang gusto kong makalayo sa kanya” malungkot na kwento ni Rueben.

“Nakakahiya naman, dahil sa akin binalikan mo ang nakaraan mo ng wala sa oras” nahihiyang sabi ko kay Rueben.

“Ayos lang iyon, kahit araw-araw kong i-kwento iyon wala ng epekto sa akin. Masyado ng namanhid ang utak ko dahil sa kalupitan sa akin. Anong gusto mong inumin, softdrinks o tubig?” tanong ni Rueben sa akin pagdating sa kanila.

“Tubig na lang” sagot ko.



Pagkatapos naming uminom ni Rueben ay naupo muna kami sa bangko sa harapan ng tindahan sa labas ng tenement bago kami naglakad papuntang simbahan para balikan ang kotse ko.

“Ikaw naman ang mag-kwento” sabi ni Rueben.

“Ano bang gusto mong malaman sa akin?” tanong ko sa kanya.

“Masaya ka rin ba, kasi hindi mo rin kasama ang mga magulang mo. Ang pinagka-iba lang natin ay kilala mo sila samantalang ako hindi” panimula ni Rueben.

“Kung ikaw pinipilit mong maging masaya, ibig sabihin lang noon na dapat mas masaya ako kaysa sa’yo. Bata pa lang ako ng mag-abroad na sila, ako naman ay iniwan din sa pangangalaga ng mga kamag-anak ko kapalit ng buwanang padala sa kanila. Pagkagraduate ko ng college ay binili nila yung apartment ko at nagsimula akong mamuhay mag-isa” kwento ko kay Ruben.

“Ang lungkot ng walang kasama, no?” tanong ni Rueben sa akin.

“Oo naman, kahit na marami akong kakilala iba pa rin yong pag-uwi mo sa bahay meron kang aabutan. Hindi katulad natin pareho na tayong mag-isa pagka-uwi natin” malungkot na sabi ko.

“Tama. Pero masyado ng malungkot ang usapan natin. Eto na lang, naka-ilang girlfriend ka na ba?” tanong ni Rueben sa akin.

“Naku, wala pa” sabi ko habang namumula ang pisngi ko.

“Ikaw, sa gwapo mong iyan hindi pa nagkaka-syota, maniwala ako” sabi ni Rueben.

“Tignan mo ito, kung ayaw mong maniwala edi huwag. Ikaw, naka-ilang girlfriend ka na ba?” tanong ko sa kanya.

“Wala pa rin” sagot ni Rueben sabay tawa.

“Ikaw rin pala, sa hitsura mong iyan walang nagkaka-gusto, o baka hindi ka lang nanliligaw” biro ko sa kanya.

“Wala ngang pumapansin sa akin dahil sa hitsura ko, tignan mo naman kahit na magbihis pa ako ay nagmumukha pa rin akong alalay kapag katabi kita” pagsabay naman sa biro ni Rueben.

“Malas naman ng mga babaeng iyon kung hindi napapansin ang kagwapuhan mo” sabi ko sabay kurot sa pisngi ni Rueben.

“Ang sakit” sigaw niya.

“Sorry naman” sabi ko.

“Hindi ko na nga iniisip na magkaroon ng syota kasi hindi ko inaasahan na may magmamahal pa sa akin” seryosong sabi ni Rueben.

“Ang emo mo, ha, malay mo bukas lang may magsabi sa’yo na mahal ka niya” biro ko sa kanya.

“Ha ha, hindi na ako umaasa pa” sagot niya.

“Huwag ka kasing mawalan ng tiwala sa sarili mo, yung iba nga umaabot pa ng fifty years old bago nakahanap ng lovelife, ikaw pa kaya” natatawang sabi ko kay Rueben.

“Ayoko naman ng ganoon, ang totoo nyan hindi ko alam kung maruno ba akong magmahal. Nabalot na kasi ng pagod at sama ng loob ang puso ko kaya kahit na sinong babae siguro ang dumaan sa harap ko hindi ko mapapansin kahit na mag-tumbling pa siya” paliwanag ni Rueben.

“Alam mo, mahiwaga ang pag-ibig. Ako nga rin, matagal na akong naghahanap ng mamahalin pero alam ko darating din siya sa hindi inaasahang pagkakataon. Ayokong mamili ng taong mamahalin at ayoko ring pilitin ang sarili ko na magmahal” seryosong sabi ko kay Rueben sabay tingin sa mga mata niya.

“Ang emo mo rin, kainin na nga natin itong natitirang bibingka, hati tayo” sabi ni Rueben sabay hati sa bibingka.

“Tara na, hatid na kita sa inyo” pagyaya ko sa kanya ng marating namin ang aking kotse.





Chapter Seven – Apat na Regalo


Hindi ko alam kung bakit sobrang saya ni Saki ngayong gabi, parang ang gaan-gaan ng pakiramdam niya. Kahit siksikan at mainit sa loob ng simbahan ay hindi niya inintindi iyon.

“Rueben, sa bahay tayo ngayong gabi. Sandali lang tayo, may kailangan lang akong ibigay sa’yo” pa-cute na sabi niya, tapos ay kinurot pa ang baba ko.

“Hoy, ano bang nangyayari sa’yo, kung nag-drugs ka kanina sana tinawag mo ako para may kasama ka, hindi iyong nagsosolo ka” biro ko sa kanya.

“Hindi ako marunong mag-drugs at wala akong balak na matutunan iyon. Bakit, masama bang maging masaya?” tanong niya sa akin sabay akbay habang papunta kami sa kotse niya.

Ayaw ko naman masira ang masayahing mood niya kaya pumayag na rin ako sa gusto niya, at ngayon pasipol-sipol pa habang nagmamaneho. Panay pa ang tingin sa akin at naiiling na lang ako.



“Rueben, upo ka muna sa sofa habang iniinit ko ang pagkain” sabi ni Saki pagdating namin sa apartment niya.

“Akala ko ba sandali lang tayo?” tanong ko sa kanya.

“Oo, konti lang ang niluto ko at isa pa hindi ako makakapayag na umalis ka dito ng hindi nakakakain ng hapunan” masaya pa ring sabi ni Saki habang patalon-talon na pumunta sa kusina, nakakatawa pero parang bata siyang tignan ngayong gabi.



Habang abala si Saki sa kusina ay nanood ako ng TV. Kung hindi ako nakapunta sa apartment ni Saki ay hindi ko mararanasang manood sa ganito kalaking TV, noong una ay natatakot pa akong gamitin ang remote control pero dahil sa pangungulit ni Saki sa akin noong una akong nagpunta dito ay natutunan kong gamitin ang remote control.



“Rueben, kain muna tayo” pagyaya ni Saki sa akin.

“Anong niluto mo?” tanong ko sa kanya.

“Hindi na ako nakapag-luto kasi late na akong nakalabas sa office kaya nag-take out na lang ako ng pizza” sagot ni Saki.

“Wow, eto ang totoong pizza” namamanghang sabi ko.

“Bakit totoong pizza?” takang tanong ni Saki.

“Ngayon pa lang kasi ako makakakain ng pizza, dati yung binebenta lang sa may kanto na puro ketchup at cheese lang ang nasa taas” kwento ko kay Saki.

“Ganoon ba? Sige, kain na tayo” sabi ni Saki.



Pagkaupo namin ay nilagyan ng isang hati ng pizza si Saki ang plato ko, nakakapagtaka rin ang sobrang pag-aasikaso niya sa akin.



“Hindi mo naman kailangang gawin iyan” pagtanggi ko kay Saki sa pagsubo niya ng pizza sa akin.

“Sige na, isa lang” pagpupumilit niya.

“Para kang bata” sabi ko sa kanya at pinagbigyan na rin ang gusto niya, kumagat ako sa pizza na hawak niya.



Ewan, pero nakakatawa talagang tignan si Saki ngayong gabi. Sana maranasan ko rin na maging ganyang kasaya kahit isang gabi lang. Kahit na pala-ngiti ako kung minsan hindi naman ako totoong masaya, kung minsan napipilitan lang akong ngumiti, kung minsan kailangan kong ngumiti kasi nginitian ako, kung minsan naman ngingitian ko na lang ang mga kapit-bahay namin dahil sa nakakalimutan ko ang inuutos nila.



“Salamat sa pizza, hindi ko aakalain na ito ang ibibigay mo sa akin” masayang sabi ko kay Saki pagkatapos naming kumain.

“Hindi naman iyan ang ibibigay ko sa’yo” natatawang sabi niya.

“Ano naman ang ibibigay mo sa akin?” tanong ko.

“Maupo ka muna ulit sa sofa at kukunin ko lang sa kwarto ko” sabi ni Saki pagkatapos niyang ligpitin ang pinagkainan namin.



Dati sa picture at patalastas lang sa TV ko nakikita ang mga pagkaing pangpamayaman, pero dahil kay Saki ay nakakakain na rin ako. Pero sa totoo lang, hindi naman talaga ang mga pagkain, pagsakay sa kotse, pag-upo sa malambot sa sofa at panonood sa malaking TV ang habol ko kay Saki, masaya ako na kasama siya, ewan pero bakit ang gaan ng pakiramdam ko sa kanya.



“Rueben, eto na ang mga ibibigay ko sa’yo” kinikilig na sabi ni Saki.

“Sa akin ang mga ito?” takang tanong ko sa kanya pagkakita sa tatlong regalo na hawak niya.

“Oo, hindi ka ba pwedeng bigyan ng regalo?” balik na tanong ni Saki sa akin.

“Nakakapagtaka kasi, bakit mo ako bibigyan ng regalo at isa pa, sa susunod na lingo pa lang ang Pasko” nalilito kong sabi sa kanya.

“Masama bang magbigay ng regalo bago mag-Pasko?” tanong ulit niya.

“Ang kulit mo talaga, kung nasapian ka sabihin mo lang para madala kita sa albularyo malapit sa amin” biro ko kay Saki sabay tawa ng malakas.

“Ikaw talaga, ewan, basta, masaya lang ako ngayon” natutuwa pa ring sabi ni Saki.

“Sige na nga, hindi ko babasagin ang kasiyahan mo baka hindi mo ako turukan ng drugs na gamit mo” biro ko kay Saki.

“Ugok mo, ang kulit, hindi ako nagda-drugs. Eto nga pala ang unang regalo ko sa’yo” sabi ni Saki sabay abot ng maliit na kahon.

“Wow, bibigay mo talaga sa akin ito?” natutuwang tanong ko kay Saki pagkabukas ng kahon na naglalaman ng wristwatch.

“Oo, napansin ko kasi wala kang suot na relo at para malaman mo rin ang oras, hindi yung basta ka na lang nagpapakapagod” sabi ni Saki.

“Maraming salamat talaga, sa totoo lang ito ang unang relo ko” patuloy pa rin ang pasasalamat ko kay Saki.

“Buksan mo naman yung isa pang kahon” kinikilig na utos sa akin ni Saki.

“Wow, shades” manghang sabi ko pagkabukas ng kahon.

“Nagustuhan mo ba?” tanong ni Saki.

“Oo naman, pero siempre bukas ko na isusuot ito, baka mapagkamalan akong nanlilimos kapag sinuot ko ito mamayang pag-uwi ko” natutuwang sabi ko habang sinusukat ang salamin.

“Ikaw talaga, eto, pangatlong regalo ko” sabi ni Saki sabay abot ng kahon.

“Hindi ko na matatanggap ito” pagtanggi ko sa huling kahon sabay abot sa kanya.

“Kung presyo ng cellphone na iyan ang iniisip mo, huwag mong intindihin kasi naka-sale yan” paliwanag ni Saki.

“Hindi ko pa rin alam kung matatanggap ko ang mga ito” nalilitong sabi ko kay Saki.

“Huwag mo ng pag-isipan pa, hindi dapat tinatanggihan ang mga regalo” pagpupumilit ni Saki.

“Saki, bakit mo ginagawa sa akin ito, ang gusto kong sabihin bakit mo ako ginagastusan ng ganito samantalang bago pa lang tayong magkakilala” seryosong sabi ko sa kanya.

“Rueben, sa totoo lang, natutuwa ako sa’yo. Sobrang gaan ng pakiramdam ko sa’yo at alam ko na hindi masasayang ang mga regalong iyan sa’yo. Alam ko rin na kailangan mo ang mga iyan kaya ko binili para sa’yo. Maniwala ka man o hindi, ibang saya ang nararamdaman ko kapag kasama kita kahit ilang araw pa lang tayong magkakilala. At isa pa, mahal na yata kita.” paliwanag ni Saki.

At nagtinginan kami dahil sa mga huling sinabi niya.






Chapter Eight – Tatlong Puto Bumbong


Buong gabi kong inisip ang nangyari sa amin ni Rueben kagabi, hindi ko aakalain na merong kapalit ang pagiging masayahin ko kahapon. Wala naman akong masamang intensyon sa pagbibigay ng regalo sa kanya, gusto ko lang siyang bigyan ng regalo kasi natutuwa ako sa kanya at isa pa, kailangan niya ang mga iyon. Kahit sa trabaho napansin din ni Jill ang pananamlay ko.

“Saki, anong problema mo?” tanong ni Jill sa akin habang nasa canteen kami, lunch break.

“Jill, bakit ganon?” balik na tanong ko.

“Ang alin?” susunod na tanong niya.

“Kagabi kasi, binigyan ko ng regalo si Rueben pero hindi niya tinaggap” panimula ko sabay na rin inumpisahan ang pagkain.

“Ano bang binigay mo sa kanya?” tanong ni Jill.

“May nakita kasi akong sale na wristwatch, shades, at cellphone kaya naisipan ko siyang bilhan kasi wala siya ng mga iyon at alam kong kailangan niya” sagot ko.

“Ang cheap mo, magreregalo ka na lang sale pa” pangangantiyaw ni Jill.

“Hindi iyon ang point ko, knowing Rueben mas lalo niyang hindi tatanggapin kung mas mahal pa sa mga iyon ang binili ko” paliwanag ko.

“Ikaw ha, magtatampo na niyan ako sa’yo” malungkot na sabi ni Jill. “Ilang taon na tayong magkaibigan pero ilang regalo pa lang ang naibibigay mo sa akin, samantalang si Rueben ilang araw mo pa lang nakilala grabe kung bigyan mo ng regalo” si Jill.

“Ang hirap mo kasing bigyan ng regalo at isa pa, ano pa pala ang ibibigay ko, nasa sa iyo na lahat ang kailangan mo” biro ko sa kanya.

“Ah basta, tampo pa rin ako” pangungulit ni Jill.

“Eto naman, hindi naman sukatan ang mga regalo para malaman kung gaano ka kamahal ng kaibigan mo, ang importante lagi akong nandito para sa’yo. Kahit na pa-ulit-ulit na ang mga kwento mo tungkol sa alaga mong pusa, kung paano ka nadulas noong elementary ka, ang first kiss mo, at mga paboritong pagkain ay handa pa rin akong pakinggan ang mga iyon dahil kaibigan kita” pag-aalo ko kay Jill.

“Ibig sabihin nagsasawa ka na sa mga kwento ko, huwag kang mag-alala, simula bukas mananahimik na ako” pagtuloy pa rin sa pagtatampo si Jill.

“Ikaw naman, pinapalaki mo pa ang issue. Bati na tayo, please” paki-usap ko kay Jill.

“Oo, binibiro lang kita” natatawang sabi niya.

“Ikaw talaga, seryosong usapan hahaluan mo pa ng biro. Seryoso na, ano sa tingin mo bakit hindi tinaggap ni Rueben ang mga regalo ko?” tanong ko kay Jill.

“Siguro iniisip niya na bago pa lang kayong magkakakilala tapos todo effort ka naman sa pagbigay ng regalo sa kanya” si Jill.

“Pero bakit ganoon, pagkabukas niya ng mga regalo ay tuwang-tuwa siya at walang dudang tatanggihan niya” takang sabi ko kay Jill.

“Masyado na yatang sinisira ni Rueben ang tanghalian natin, instead na mag-focus tayo sa pagkain ay nanghuhula tayo kung bakit sa bandang huli ay tinanggihan ni Rueben ang mga regalo mo. Kain na muna tayo” pagyaya niya.

“Sabagay tama ka” sabi ko sabay ulit kain ng tanghalian.



Sinubukan kong magpaka-busy sa trabaho para panandaliang mawala ang mga regalo sa isipan ko, pero wala pa rin, bawat segundo ay pilit pa ring pumapasok sa utak ko ang mga pangyayari.



“Uwian na” pagtawag ni Jill sa akin.

“Oo nga pala” nagmamadaling sabi ko sabay ligpit ko ng mga papel sa desk.

“Ikaw ha, masyado mong iniisip iyon. Bakit kaya hindi mo na lang kausapin ulit si Rueben mamaya para malinawan ang pag-iisip mo” mungkahi ni Jill.

“Ayaw ko pa, nahihiya pa ako sa kanya” sabi ko kay Jill.

“Merienda muna tayo bago umuwi para mawala ang stress mo” pagyaya niya.

“Sige, anong kakainin natin?” tanong ko.

“Meron silang tindang puto bumbong sa canteen” sagot ni Jill.

“Hala, para rin palang sa labas ng simbahan ang canteen natin” takang sabi ko.

“Huwag ka nang magtaka, yearly naman nagtitinda sila ng mga kakanin sa canteen sabay ng Simbang Gabi” sabi ni Jill.



“Anong order mo?” tanong ng cashier sa akin pagdating namin sa canteen ni Jill.

“Puto bumbong” sagot ko.

“Tatlo na lang ang natitira, kunin ninyo lahat?” muling tanong sa akin.

“Oo, dagdagan mo na rin ng isang order ng biko” sagot ko, alam kong iyon ang paborito ni Jill.




“Salamat” maikling sabi ni Jill pagka-upo namin.

“Saan?” tanong ko.

“Sa libre at alam mo talaga ang paborito ko” natututwang sabi niya.

“Sabi ko naman sa’yo, hindi sukatan ang pagbibigay ng regalo para malaman mo na kaibigan mo talaga ang isang tao” paliwanang ko ulit sa kanya.

“Speaking of regalo, balik tayo kay Rueben. Naiisip ko lang na baka pinapaandar lang niya ang kanyang sense of pride kaya hindi niya tinanggap ang mga regalo” sabi ni Jill.

“Hindi naman siguro. Meron pa kasi akong hindi nasasabi sa’yo” nahihiyang sabi ko kay Jill.

“Ano?” excited na sabi niya.

“Nasabi ko kay Rueben na baka mahal ko na siya” pag-amin ko kay Jill.

“Aaaaayyyyy, in-love na ang friend ko” sigay ni Jill.

“Huwag ka ngang maingay diyan, nakakahiya” pasaway ko sa kanya.

“Anong dapat mong ikahiya, dapat nga ipagkalat mong in-love ka” pangungulit ni Jill.

“Hello, in-love ako sa isang lalaki, para naman ganoon kadaling aminin sa buong mundo iyon” sabi ko.

“Bakit, sinabi ko bang kailangan mo ring sabihin kung sino ang mahal mo, ang sabi ko lang ipagsigawan mo na in-love ka” paliwanag ni Jill.

“Sabagay tama ka. Hindi ka ba naiilang sa akin, sa hitsura kong ito sa lalaki ako na-inlove?” tanong ko sa kanya.

“Ikaw na rin ang nagsabi, magkaibigan tayo at dapat tanggapin natin ang bawat isa. At wala akong pakialam kung sino ang mamahalin mo, ang importante masaya ka” paliwanag ni Jill.

“Salamat friend, sana magka-usap na rin kami ni Rueben mamaya” malungkot na sabi ko.

“Magtiwala ka lang, maayos din yan. Naka-usap mo na si Rueben kaya ikaw lang ang makakagawa ng paraan kung paano siya kausapin ulit” pangungumbinsi ni Jill.

“Kanina ko pa nga iniisip iyon” sabi ko kay Jill sabay subo ng puto bumbong.

“Saki, wait lang, baka naman na-offend lang si Rueben, baka iniisip niya na binibili mo ang pagmamahal niya ng mga regalo mo?” hula ni Jill.

“Posible kasi pagkatapos kong sabihin iyon sa kanya bigla na lang siyang umalis” pagtatapos ko.






Chapter Nine – Dalawang Magkahawak na Kamay


“Rueben, sorry ulit, hindi ko naman inaasahan na ganoon ang magiging reaction mo” nahihiyang sabi ni Saki pagkakita niya sa akin sa labas ng simbahan pagkatapos ng misa.

“Medyo nakaka-insulto lang kasi yung sinabi mo kagabi sa akin. Saki, kahit na mahirap ako hindi ko magagawang ibenta ang alin mang parte ng pagkatao ko kapalit ng ano mang regalo o pera” paliwanag ko sa kanya.

“Sobrang nahihiya talaga ako sa’yo, hindi ko na alam kung anong iisipin ko kahapon kaya pati ang ideyang iyon ay pumasok sa utak ko, sorry talaga, di ko sinasadya” pagpapakumbaba ni Saki.

“Dala mo ba yung mga regalo ngayon?” tanong ko sa kanya.

“Oo, kung itatapon mo o susunugin ok lang, basta makalimutan mo lang ang sinabi ko sa’yo” si Saki.

“Sino ang maysabing sisirain ko ang mga iyon?” muling tanong ko sa kanya.

“Kung hindi mo sisirain, anong gagawin mo?” balik na tanong niya sa akin habang papasok kami sa kotse niya.


“Ang totoo niyan, nakalimutan ko lang kunin ang mga regalo sa inyo noong isang araw dahil sa pagmamadali ko” natatawang sabi ko.

“Ikaw talaga, bakit hindi mo kinuha kagabi noong muli kong ibigay?” tanong ulit ni Saki.

“Wala lang, pinapakaba lang kita dahil sa sinabi mo” biro ko kay Saki.

“Ibig sabihin, hindi ka galit sa akin?” muling tanong ni Saki.

“Hindi, wala namang rason para magalit ako sa’yo. Ganito iyon, noong gabing ibinigay mo sa akin ang mga regalo, nag-alangan talaga akong kunin iyon kasi hindi ako sanay na merong nagbibigay ng regalo sa akin. Kagabi naman, talagang binibiro lang kita para mag-alala ka” paliwanag ko sa kanya at pagkatapos ay tumawa ako.

“Ugok ka talaga, kung alam mo lang kung paano ako nag-alala, dalawang araw kaya akong hindi nakapag-trabaho ng maayos dahil sa nangyari. Pero salamat na rin sa mga biro mo” natatawang sabi ni Saki.

“Saki, iyon palang sinabi mo sa akin noong isang gabi” panimula ko.

“Kalimutan mo na iyon, di naman importante iyon” pagtanggi ni Saki.

“Kailangan nating pag-usapan iyon” pangungulit ko.

“Ano pang kailangan nating pag-usapan doon?” naasar na tanong ni Saki.

“Ang totoo niyan, nalilito na rin ako sa nararamdaman ko. Nalilito ako at hindi ko alam kung ano ito. Ilang araw ko nang kinukumpara ang nararamdaman ko sa’yo at kay Nyorks. Si Nyorks matagal ko ng kaibigan at masaya ako kapag kasama ko siya. Pero sa’yo, kahit na ilang araw pa lang tayong magkakilala ibang saya ang dulot mo sa akin” paliwanag ko sa kanya.

“Totoo? Ibig sabihin pareho tayo ng nararamdaman?” tuwang-tuwang tanong ni Saki, kahit na madilim sa loob ng kotse ay kitang kita ko ang pagliliwanag ng kanyang mukha.

“Kagaya nga ng nasabi ko, nalilito pa rin ako sa nararamdaman ko. Ayoko kasing magmadaling isipin na mahal na rin kita kasi alam mo naman na wala na sa bokabularyo ko ang salitang pagmamahal. Kung sakali mang ikaw ang magbabalik ng salitang iyon, ayaw kong biglain at baka masaktan ka lang sa bandang huli” pagpapatuloy ko.

“Rueben, alam kong mahiwaga ang pag-ibig at kung tatanungin mo ako, sigurado na ako sa nararamdaman ko sa’yo. Oo, ilang araw pa nga lang tayong magkakilala pero dinig na dinig ko na ang pangalan mo ang laging sinisigaw ng puso ko. Ikaw ang nagbigay ilaw sa mga pundidong Christmas lights ng puso ko” seryosong sabi ni Saki.

“Ganyan ba talaga kapag nagmamahal?” natatawang tanong ko kay Saki.

“Bakit, anong masama sa mga sinabi ko?” balik na tanong sa akin.

“Wala naman masama sa mga sinabi mo, nagtataka lang ako kung pana ba talaga ang gamit ni Kupido o binibigyan lang niya ng mais ang mga taong in love, ang korny mo kasi” biro ko sa kanya.

“Ibig sabihin in-love ka rin” natatawang sabi ni Saki.

“Bakit mo naman nasabi iyan?” tanong ko sa kanya.

“Ang korny mo rin kasi” sabi ni Saki.

“Saki, masaya ako kung ano man meron tayo ngayon. Ayokong mawala ito at hayaan natin kung saan tayo dalhin ng kapalaran. Kung ako, ayos lang sa akin kaya lang natatakot ako na baka masaktan ka. Hindi pa talaga ako handa sa ganoong bagay at takot akong masaktan ka” seryosong sabi ko kay Saki.

“Handa akong maghintay at tama ka, mahirap kung bibiglain natin ang ating nararamdaman” dugtong ni Saki.

“Hindi magbabago ang pakikitungo ko sa kabila ng sinabi mo sa akin. Sa totoo nga niyan hinihikayat pa kita na maging mas bukas pa sa nararamdaman mo para hindi ka mailang. Pwede mo ring sabihin sa akin kahit ano, pangako hindi ako masasaktan, ako pa” pagmamayabang ko sa kanya.

Tahimik.

Hinawakan ko ang kamay niya.

“Saki” seryosong sabi ko habang ramdam ko ang panginginig ng kamay niya.

“A-a-ano iyon?” nauutal niyang tanong.

“Yung mga regalo mo sa akin, kukunin ko na” seryoso ko pa ring sabi sa kanya.

“Ugok ka talaga, akala ko kung ano ng seryosong sasabihin mo” sabay alis niya sa pagkakahawak ko sa kamay niya.

“Eto, seryoso na, maraming salamat. Sa maikling panahon ng pagkakakilala natin sobrang pinasaya mo ang buhay ko. Kung dati ay nagpapakapagod ako sa paggawa ng mga trabaho ng mga kapitbahay namin dahil sa gusto ko lang mapagod ang sarili ko, ngayon ginagawa ko iyon ng maluwag pa pakiramdam ko. Ang gusto kong sabihin, binago mo ang pananaw ko sa mga ginagawa ko, binago mo ang pananaw ko sa buhay” paliwanag ko kay Saki.

“Salamat din, kasi tinanggap mo ang nararamdaman ko sa’yo at hindi ka nagdalawang isip na mailang sa akin” dugtong ni Saki sabay halik sa kamay ko.

“Sa totoo lang, konti na lang ay magbabago na ang pagtingin ko sa’yo at baka hindi na kita kausapin ng matagal” seryosong sabi ko sa kanya.

“Bakit naman?” takang tanong niya.

“Yung mga regalo mo kasi, hindi mo pa binibigay” biro ko sabay tawa.

“Ikaw talaga, panira ka, ang seryoso nating nag-uusap hahaluan mo na naman ng biro” na-aasar na sabi ni Saki. “Eto na ang mga regalo mo” sabay abot sa akin pagkakuha niya ng paper bag na naglalaman ng mga ito sa likod na upuan ng kotse niya.

“Binibiro lang naman kita, masyado na kasi tayong seryoso sa ating usapan. Salamat ulit at huwag kang mag-alala, iingatan ko ang mga ito” sabi ko kay Saki.

“Sunduin kita ulit bukas?” tanong ni Saki sa akin.

“Huwag na, magkita na lang tayo dito. Pwede na kasi kitang i-text ngayon” biro ko kay Saki.

“Ikaw talaga, sige text-text na lang tayo bukas bago mag-simula ang misa” sabi niya.

“Paano nga pala gamitin itong cellphone?” pa-inosenteng tanong ko kay Saki.

“Ganito lang iyan ….. sandali, binibiro mo na naman ako, maruno ka naman magtext” naasar na sabi ni Saki.

“Binibiro lang kita, alam ko gutom ka na kasi” sabi ko kay Saki.

“Sige, kain muna tayo” pagyaya niya.

“Ako ang taya, doon na naman tayo sa karinderia, siguradong bukas pa iyon” pagsang-ayon ko kay Saki.





Chapter Ten – Isang Wish

Nag-half day ako sa trabaho para makapag-luto, pagkatapos ng huling Noche Buena na kasama ang pamilya ko, ngayon pa lang ulit ako magiging masaya. Sa mga nagdaan taon, kung hindi ako mag-isa, ako ay bumibisita sa pamilya ng mga kaibigan ko para may makasama ako. Pero ngayong taong ito, kaka-ibang saya ang nararamdaman ko dahil makakasama ko ang taong espesyal sa puso ko, si Rueben.



Pagkatapos kong magluto ay naligo at nagbihis na ako, huling gabi ng Simbang Gabi kaya kailangan presentable akong tignan sa paningin ni Rueben kaya bumili pa ako ng bagong damit, nakakatawa pero parang bata ng excited mag-suot ng bagong biling damit na pamasko.



Pagkakita ko kay Rueben sa simbahan ay kaagad itong yumakap sa akin, para bang matagal niya akong hindi nakita dahil sa higpit ng yakap niya.

“Ang pogi mo ngayon” pagbati niya sa akin sabay pakita ng mga nangungusap niyang mga mata pagkatapos ng aming yakapan.

“Baka naman matunaw ako sa titig mo. Ikaw nga, tignan mo bagay na bagay mo ang suot mo” pagpuri ko sa kanya.

“Naku, simpleng polo shirt lang naman ang suot ko. Regalo ng mga kapit-bahay ko. Bagay ba?” tanong ni Rueben sabay pa-cute.

“Ikaw talaga, oo naman, bagay na bagay sa’yo. Tignan mo nga, mas gwapo kang tignan” sabi ko sa kanya sabay yakap.



Wala kaming pakialam ni Rueben kung pagtinginan kami ng mga tao sa paligid, wala namang masama sa pagyayakapan namin.

“Saki, maraming salamat” bulong ni Rueben.

“Salamat din” sagot ko, at pagkatapos ng isang mahigpit na yakap ay pareho kaming bumitaw.



Pagkatapos ng misa ay pumunta na kami ni Rueben sa apartment ko para sa Noche Buena.

“Saki, maraming salamat ulit, ito ang aking unang Noche Buena” naluluhang sabi ni Rueben habang sinisindihan ang mga kandila sa mesa.

“Wala iyon, ang totoo niyan ikaw ang dahilan kung bakit ako naghanda ngayong Noche Buena” sabi ko sabay tingin sa kanya pagkatapos ilagay sa gitna ng mesa ang hamon, kasama ng pansit, spaghetti, sandwhich, biko, at buko pandan.

“Kain na tayo” pagyaya ni Rueben.

“Sige, kunin ko lang ulit ang mga kutsara at tinidor” sabi ko pagka-upo ni Rueben.



Ito na siguro ang pinakamasayang Noche Buena ko, candle light dinner with my special someone, kahit na hindi pa ako special sa paningin niya, pero nararamdaman ko malapit na. Aaminin ko, masaya pa rin kung pamilya ang kasama sa ganitong okasyon pero hindi sa lahat ng pagkakataon pwede.



“Noong bata pa lang ako, para lang isang ordinaryong gabi ang okasyong ito, pagkatapos kumain matutulog na ako. Masaya na akong pagmasdan ang mga nagsasayawang liwanag ng mga Christmas lights sa gabi at ang masasayang ngiti ng mga bata pagkatapos nilang magpunta sa bahay ng mga ninong at ninang nila” kwento ni Rueben. “Ang tito ko laging lasing iyon at noong lumipat naman ako sa tenement ay naramdaman ko ng konti ang diwa ng Pasko. Kung minsan ay inaabutan ako ng mga kapit-bahay ko ng pagkain at regalo, meron pa ngang ilang sa kanila na nagyayayang samahan ko sa Noche Buena pero tumatanggi na lang ako, siempre araw nilang magpapamilya iyon” pagpapatuloy ni Rueben.

“Rueben…” pagpigil ko sana sa kwento niya.

“Hindi ko naman iniisip yung hirap ng buhay sa paglaki ko, alam ko kahit walang handa pwede pa ring ipagdiwang ito pero sa nangyari sa akin, sa maraming taon na lumipas sa buhay ko ang okasyong ito, wala akong kasama. Pilitin ko man ang sarili kong maging masaya, wala akong katabing pamilya na pwede ko man lang sanang yakapin” pagpapatuloy ni Rueben.

Tahimik. Alam kong namumuo na ang luha sa mga mata ko ng maramdaman kong merong binatong pagkain sa plato ko.

“Uy, masyado kang seryoso” pagbasag ni Rueben sa katahimikan.

“Adik ka kaya, anong inaasahan mong gawin ko, matutuwa pagkatapos ng kwento mo?” inis na sabi ko kay Rueben.

“Eto naman, binibiro lang kita. Sige na, tama na ang emo, dapat maging masaya tayo ngayon” masayang sabi ni Rueben sabay buhos ng red wine sa mga baso namin.

“Cheers, para sa okasyong ito” sabi ko sabay taas ng baso.

“Cheers, para sa ating dalawa” si Rueben sabay ng pagkampay sa baso.



Pagkatapos naming kumain ay nanood kami ng pelikula ni Rueben.


“Saki…..” pagtawag ni Rueben sa akin sabay hawak sa kamay ko, tila ba niyayaya niya akong tumayo.

“Rueben…..” naluluhang sabi ko ng akmang isasayaw niya ako sabay sa romantic na tugtog ng pelikulang pinapanood namin.

“Salamat” seryosong sabi niya.

“Salamat din. Mahal na mahal kita, Rueben” kinikilig na sabi ko habang nagsasayaw kami.

“Hindi ko pa rin masasagot iyon, pero pangako, darating din ang araw na ako ang uang magsasabi sa’yo niyan” sagot niya sa akin.

“Ikaw na mismo ang nagsabi na huwag nating biglain ang ating nararamdaman hangga’t hindi tayo sigurado” pagpigil ko sa kanya.

“Hindi ko naman pinupuwersa ang sarili ko, ang gusto ko lang sabihin, ako rin nararamadaman ko ng malapit ko ng masabi sa’yo ang mga katagang iyon” pagpapatuloy ni Rueben.

“Ayokong umasa pero maghihintay ako” seryosong sabi ko habang nagpapatuloy pa rin kami sa pagsasayaw.

“Pangako, hindi na matatagalan ang paghihintay mo” natutuwang sabi ni Rueben.

“Baka naman sa susunod na taon pa iyan?” tanong ko sa kanya.

“Eto naman, panira ka rin, hindi ako mangangako sa’yo kung hindi ako sigurado” si Rueben.

“Sige, hihintayin ko. Sa kaso ko naman, asahan mo na bawat araw na magkikita tayo mas lalong lalaki ang pagmamahal ko sa’yo” seryosong sabi ko kay Rueben.

“Paano pa tayo magkikita niyan tapos na ang Simbang Gabi?” seryosong tanong ni Rueben.

“Oo nga pala ….. sandali, hindi na ba tayo pwedeng magkita sa mga susunod pang mga araw?” inis na sabi ko at bumitaw sa pagkakahawak niya sa akin.

Tahimik.

“Eto naman, pinapasaya lang kita. Siempre makikita pa tayo bukas, dito kaya ako matutulog” biro niya sa akin na mas lalo kong ikina-inis.

“Bahala ka na nga diyan, ewan ko sa’yo” inis na sabi ko sabay upo sa sofa upang ipagpatuloy ang panonood ko ng pelikula.

“Masyado namang mainitin ang ulo mo ngayon, siempre magkikita pa tayo araw-araw kahit tapos na ang Simbang Gabi, magse-celebrate pa tayo ng New Year, magde-date tayo sa Valentine’s Day, mamamasyal tayo sa iba-ibang bayan sa mahal na araw, at lahat ng holiday sa Pilipinas at lahat ng okasyon sa buhay natin sabay nating ipagdiriwang” sabi ni Rueben. Pagkatapos niyang magsalita ay naramdaman ko na lang na meron siyang sinusuot sa leeg ko.

“Rueben, maraming salamat sa kwintas na ito” masayang sabi ko, tumayo ako sa pagkakaupo ko sa sofa at yumakap sa kanya.

“Sandali, hindi ako makahinga” nahihirapang sabi niya.

“Sorry, nasiyahan talaga ako” nahihiya kong sabi ni Rueben.

“Nakakahiya nga ang binigay ko sa’yo, parang wala lang iyan kumpara sa mga binigay mo sa akin” si Rueben.

“Gustong-gusto ko itong binigay mo, matagal na akong naghahanap nito” masaya ko pa ring sabi habang sinasalat ang dog-tag na may naka-ukit na pangalan ko na nakasuot sa leeg ko.

“Akala ko hindi mo magugustuhan, pasensya na iyan lang ang naibigay ko sa’yo” nahihiya pa ring sabi ni Rueben.

“Ano ka ba? Seryoso, gusto ko ito at isa pa sa’yo galing” masayang sabi ko.

“Eto naman, nambola pa” biro ni Rueben.

“Ang kulit mo talaga. Siyanga pala, ano ang wish mo?” tanong ko kay Rueben.

“Anong wish?” balik na tanong sa akin.

“Sabi kasi nila, kapag nakumpleto ang Simbang Gabi ay matutupad ang wish mo” paliwanag ko.

“Ha, naniniwala ka pala sa ganoon?” tanong sa akin.

“Noong una hindi ako naniniwala kasi sa ilang taon na nakukumpleto ko Simbang Gabi hindi naman natutupad ang wish ko pero ngayon alam ko totoo iyon” kwento ko.

“Meron palang ganoon. Ano bang wish mo?” tanong ni Rueben sa akin.

Hindi ko sinagot ang tanong niya, mas minabuti ko na lang na gawaran siya ng isang halik simbolo na siya ang katuparan ng hiling ko.












End.

Wednesday, December 29, 2010

One More Chance (02)

Photobucket

For Rodgie, -Keng- and Migs. Yung iba, saka na. Makakalimutin na yata ako. haha...



CHAPTER 2


"Please be a darling Juvy and call me if I'm needed."

"Yes Doc."

"Thanks."

Maagang natapos ang duty ni Popoy ng araw na iyon. Kahit ang daming tao ang i-n-operahan niya kanina ay parang ang lakas pa ng katawan niya. Paano ba naman, tumawag si Basty at sinabi nitong magkikita sila mamaya.

Ilang araw na rin ng magkakilala sila. Nasa dating stage pa lang sila though they've shared a few kisses already. Ayaw niya munang tumalon sa isang relasyon kung hindi siya sigurado kahit pa iba ang isinisigaw ng libido niya.

Napakalakas ng hatak sa kanya ni Basty. Naalala niya ang una nilang pagkikita. Sobra ang sexual tension sa pagitan nila pero hindi nauwi iyon sa kama. Siguro, paraho lang sila nito na tinatantiya pa ang sarili.

Mabilis siyang nakarating sa parking lot ng Presbyterian Hospital na pinagtatrabahuhan niya. Nitong nakaraang buwan lang ay halos hindi sila magkamayaw sa dami ng isinugod na mga tao dulot ng isang trahedya sa New York. Mabuti at nakabawi na ng kaunti ang mga tao bagama't shock pa rin ang iba.

Nagtungo siya sa midtown at bumaba sa restaurant na unang pinagkakilanlan nila ni Basty. The place really looked spectacular. Maybe because he met Basty here. Nasulyapan niyang kumakaway ito mula sa loob. Nagmamadali siyang pumasok.

Paglapit niya ay tumayo ito at sinalubong siya ng marubdob na halik. Oblivious to the amused, disgusted and shocked crowd. That's how carefree Basty is. He doesn't care if you like him or not.

"Whoa! Hello to you too!" kinikilig na sabi niya pagkatapos ng halik.

"Hello yourself." ngumiti ito at kinalabit ang kanyang ilong.

Nang maupo sila ay may lumapit na lalaki sa kanila at inabutan sila ng leaflets. Bahagyang nangunot ang noo niya ng walang sabi-sabing tumalikod ito bago pa man sila makapagpasalamat. Tiningnan niya ang papel at nakitang isa itong religous hand-outs. Naiiling na itinabi niya iyon. Ang pambabalewala niya sa bagay na iyon ay kabaligtaran naman ng kay Basty.

"Hey asshole! What's this for?" tawag nito sa lalaki.

The man stopped and gave them a sympathetic look. "You need Jesus in your life my dear. Both of you." anito kapagkuwan.

"Oh yeah?" sagot ni Basty.

"Basty don't." pigil niya rito.

"Hell no, Popoy!" asik nito. "You listen dude, what I think you need is a good blow job. That is, if you can find one to give you one."

Maang na napaantanda ang lalaki at nanlalaki ang matang napatitig kay Basty.

"And don't look at me!" dagdag pa ng kasama niya.

Nahihintakutan na lumabas ang lalaking nagbigay ng leaflets sa kanila na para bang ang lugar na iyon ay isang malaking tipunan ng mga pagkakasala.

"Basty?"

"What?" maasik pa rin na sagot nito.

"I'm not that guy. So don't raise your voice, please."

"I'm sorry."

"Accepted." nangingiti niyang sabi.

"What happened to you? You look a bit... agitated." nag-aalalang dugtong niya.

Sinalat pa niya ang mukha nito at noo. Bahagya ring ibinaba ang ilalim ng mata nito para tingnan kung may kakaiba rito. Natatawa namang hinuli nito ang kamay niya at hinalikan ang likuran ng kanyang palad.

He shivered from the gesture. It was very sweet. Pero dama rin niya ang pagiging aligaga nito. Nagpasya siyang bawiin ang kamay mula rito.

Halatang nagulat ito sa ginawa niya kaya naman ng akmang magtatanong na ito ay inunahan na niya. "What's your problem Basty?"

Nangunot ang noo nito. "What are you talking about?"

"I can sense it. Come on, tell me."

"Nothing. Besides, it doesn't concern you."

Napamaang siya sa sinabi nito. Para siyang sinampal ni Ate Vi ng tatlong beses. Buti na lang at take one lang. Sobra siyang napahiya.

Ngumiti siya ng mapakla. "Sorry kung sa tingin mo ay nang-iinvade ako ng privacy mo. Gusto ko lang makatulong." di niya mapigilang sabi sabay bira ng tayo.

"Hep! Hep! Where are you going?"

"That does not concern you." he retaliated sarcastically.

"I'm sorry. Okay? I'm just a little bit out of sorts."

Sinubukan niyang bawiin ang kamay na pigil-pigil nito pero hindi niya matinag ang lakas nito. Nang titigan naman niya ito ay nakita niya ang pagmamakaawa doon at ang determinasyong huwag siyang umalis. Unti-unting natunaw ang resolve niya.

"Please." his voice cracked.

Nag-aalala na naman siyang napaupo. This time siya naman ang humawak sa kamay nito. "Hush now, what happened? Come on tell me."

Nagyuko ito ng ulo at marahang yumugyog ang balikat. Pinabayaan muna niyang umiyak ito at ibuhos ang anumang nararamdaman bago siya muling nagtanong nang sa tingin niya ay kumalma na ito ng kaunti.

"Basty. I want to know what's bothering you."

Suminghot muna ito bago nagsalita.

"My sister had seizure this morning."

"What?"

"Yes. That's what happened. Hindi niya man lang sinabi sa akin na matagal na pala siyang nagkakaroon ng mga malalang headaches. All along I thought she was okay. Hindi pala. Nagulat na lang daw ang katulong niya ng katukin siya nito at gisingin ay bigla na lang nagkikisay at nalaglag pa nga daw sa kama."

"Oh my God. Did her doctor ordered a CT scan?"

"Yes. But I can't understand what he's saying. Ang naalala ko lang ay meron daw huge mass sa ulo si Ate. I can't recall the term. It sounded like arachnoid or something." parang batang nagsusumbong na sambit pa nito.

"Subarachnoid Hemorrhage. It is caused by the rupture of an intracranial aneurysm."

"English please."

Natawa siyang bahagya. "The symptoms of subarachnoid hemorrhage are characterized by a sudden onset of severe headache that worsens over time, and includes nausea, loss of consciousness, that is with or without seizure, and vomiting."

"And how does this rupture of intra-whatever-it-is occur?"

"You said your sister had major headaches before right?"

Tumango si Basty.

"Things like that, as well as dizziness, tends to go unnoticed by the patient." He held his hand firmly. "I want to help you Basty. Which hospital did you bring your sister."

"Presbyterian."

"Lucky you. I work there."

Bahagya itong napangiti sa sinabi niya. Gumanti ito ng pisil sa kamay niya ng pisilin niya iyon. It was his way of saying na nasa likod lang siya nito para sumuporta. At gagawin niya ang lahat para sa ate nito. Nagagawa niya ngang magligtas ng buhay ng ibang tao, sa lalaking mahal pa kaya niya?

Mahal? Ang bilis naman yata?

Nang lumapit ang waiter para tanungin ang order nila ay nagkaroon siya ng pagkakataon na pag-aralan si Basty. He felt a strong kick to his chest. Nang umiyak ito ay ganun na lang ang pag-alala niya. Parang gusto niyang awayin din kung sino man ang dahilan ng pag-aalburuto nito kanina. Ngunit ng malaman niyang may sakit ang kapatid nito ay para rin siyang nalungkot. It was as if they were one.

Gusto niyang nakikitang masaya ito palagi dahil ang cute ng ngiti nito. Pamatay, ika nga. At ang chinitong mata nito ay tila kumikinang kapag nakatawa. Kaya naman anong lungkot niya ng maaninang ang mga luha doon. Para siyang namatayan ng isang bahagi ng pagkatao niya.

Nalito siyang bahagya sa nararamdaman. Kinastigo niya ang sarili. Hindi ba at ayaw niya pang tumalon agad sa relasyon? Bakit ganun ang emote niya ngayon? Nalulungkot din kapag malungkot si Basty. Natutuwa kapag masaya si Basty. Si Basty. Si Basty. Si Basty na walang malay sa itinatakbo ng isip niya ngayon.

"Popoy."

Si Basty na hindi niya lubusang kilala.

"Popoy."

Si Basty na nagpapakilig lang sa kanya pero ni Apelyido ay hindi niya alam.

"Popoy!"

Nagulantang siya sa pagsigaw na iyon ni Basty.

"Basty?"

"What happened to you? You spaced out." natatawang sabi nito.

"Ah, iyon ba? I'm sorry. I'm just worried for your sister. I'm already thinking of what I can do for her."

Those words seemed to touch Basty's heart that he crossed the distance between their necks and grabbed his nape to give him a heartwarming kiss. It easily ignited a fire in his heart. Instantly, he was rock hard underneath his slacks. But Basty ended the kiss abruptly.

"What is that for?" humihingal niyang tanong dito.

"My advanced payment for your services." nangingiting saad nito.

He arched his brow. "Am I that cheap? You think a kiss will do?" he said grinning.

Umiling ito. "No. But I'm hoping it would mean a lot to you."

He felt a warm hand touched his heart and made it thug like crazy. Kinikilig siya sa sinabi nito.

"You don't have to pay me Basty. But yeah, that kiss meant a lot."

"I know." conceited na sabi nito.

"How dare you." pisil niya sa ilong nito.

Napa-aray ito at ginantihan siya. Nagpisilan sila ng ilong na nauwi na naman sa marubdob na halik. Kapwa pa sila humihingal ng matapos.

"Seriously, Poy, I want to pay you. Though, I doubt if I can afford you. From what I heard, you're one of the best."

"Like I said, you don't have to. Tama ka, you might not afford to pay my full services, that's why I'm offering it free. Besides, I won't exchange your kisses for dollars."

"You're that rich huh?"

"Nope. Let's just say that your kiss is on the top of my list."

"What list?"

"Christmas list. Silly. It's on Saturday already."

"Oo nga pala." Napatapik ito sa noo.

Cute na cute siya talaga sa mokong na ito kaya lang, napigilan ang panggigigil niya ng dumating ang order nila.

"After this, lets go to the Hospital and see you're sister. Okay?"

"You're the boss."

Iyon lang at magana silang kumain. Nang matapos ay dumiretso sila nito sa hospital kung saan naka-confine ang ate nito. Agad niyang ipinutos ang pagsasagawa ng MRI at ipinadala ang kapatid nito sa ICU. Nakita niya ang pag-aalala sa mukha nito kaya kinuha niya ang kamay nito to assure him that his sister is in great hands.

Nagsalo muna sila sa isa pang halik bago naghiwalay para daluhan ang sister nito. Matapos ang ilang sandali ay nagpagawa rin siya ng ilan pang tests kabilang na ang CSF para ma-identify ang aneurysm ng pasyente. Nang makasiguro sa lahat ng preparasyon para sa operasyon ay tinanong niya ang ate nito.

"Myrna, ayon sa mga tests ay mayroon kang kasing-laki ng golf ball na tumor sa utak mo. Now, I want you to know that I am willing to remove that thing only if you allow it. We can not force you if you don't want to. Although its vital that we remove it fast, its still your decision."

Nag-isip ang babae at tumingin sa kanya kapagdaka. "Libre di ba?"

He chuckled. "Of course. You can sign the waiver while I talk to your brother. Baka kasi maglupasay na iyon doon."

Tumawa si Myrna ng pagak sa sinabi niya. Naabutan niyang nakapikit habang nakaupo si Basty. Tumabi siya dito.

"How is she?"

"She's signing the waiver. O-operahan ko na siya."

"May tiwala ako sa'yo Poy."

"Thanks. I won't fail you."

"Pampalakas."

Ikinawit nito ang braso sa kanyang batok para sa sinasabi nitong pampalakas. Isa palang halik. Sa lahat naman ng pampalakas iyon ang pinakagusto niya. Pero siyempre, tao lang siya kaya ng putulin niya ang halik ay anong pigil nito ng tawa sa sinabi niya.

"I think I need an energy drink."

Mabilis itong nakabili ng kailangan niya kaya naman buong lakas na siyang sumalang sa O.R. para sa operasyon ng Ate Myrna nito. Kumpiyansa siya sa gagawin. Lalo pa at inspirasyon niyang si Basty ang umaasa ng tulong niya. After ng humigit-kumulang sampung oras ay natapos niya ng matagumpay ang operasyon.

Nang stable na si Myrna ay nakangiti siyang lumabas. Hindi pa siya nagsasalita ay parang nakakita na ng kaluwalhatian si Basty na sinalubong siya ng halik. Nakakarami na ito ha. Then it dawned him. Sa inaantok niyang estado ay naunawaan niyang mahal niya ito. Mahal na niya si Basty.

After the kiss ay bahagya siyang nagkalakas. Ipinaliwanag niya ang mga maaaring maging kalagayan ng pasyente sa mga susunod na araw. Pero ang maghapong pagtatrabaho at ang mahabang operasyon ay naningil na. Nakatulog siya habang kausap si Basty sa upuan.

Naiiyak na naliligayahan naman siyang niyakap nito at hinayaang makatulog sa mga bigig nito. Hindi na niya namalayang nasambit niya ang mga katagang kanina lang niya naipangalan sa damdamin niya para dito. Napasinghap si Basty sa narinig at nangingiting hinaplos ang kanyang ulo.


Author's note:

Thanks sa Tita ko for the medical terms. The next chapter is 10 years after. Sana po ay naibigan ninyo ang kabanatang ito. :)

Entrance Exam by: K.G.F.

NO COPYRIGHT INFRINGEMENT.


This story is NOT MINE. It was written by K.G.F. or simply Gabriel to me. A friend (I hope) and a fellow blogger. This is his first story. I hope like other stories here, you get to like this one. I really do. :)

Gabriel, I didn't bother to edit this. I wanted this story be read by my readers the way you wanted them to read it.

Fall in Lovers... Enjoy reading. :)


ENTRANCE EXAM

by: K.G.F.



“Love has no boundaries” Yan ang pinaka favorite kong quote simula pa nung natututo ako magmahal. Kasi lagi kong iniisip, wala nga naman boundaries ang Love. Kasi ako…. AKO! Nagmahal ako ng kaparehas kong lalaki, I don’t see anything wrong with that, kaya nga lagi ko sinasabi sa sarili ko “Love nga eh diba?” Di naman kailangan na on the other gender, kailangan lang yung feelings na, mahal mo sya, mahal ka nya, Oh! Ano pa kulang? Hulaan ko Approval ng Parents (as usual).

By the way, Ako nga pala si Gabriel Marx De Vera, isang di hamak na Level III Nursing student sa Pamantasan ng Malayong Silangan sa ingles FEU or Far Eastern University, home of the Tamaraws! Medyo matangkad, na medyo maputi na medyo makulit, na medyo ma-ANO!... ayun na yun.

Bata palang ako, sabi ko gusto ko makaranas na mag mahal (ano ba yan tagalog na tagalog) Nagsimula ang text Grade 4 ata ako, so eversince addicted na ko mag type ng kung ano ano, Syempre hanap love!.
Makipagtext kahit lima lang yatang Pilipino ang may Cellphone nuon. Pero medyo nauso na yung text Grade 5 so iyan dami daming ng katext, di pa uso unli, di pa uso immortal, di pa uso alltxt. 300 lang ang load at wala kang choice kundi piso isang text. Okay lang naman kasi nag eenjoy ka naman habang nagtetext. Kasi by text, nagkakaroon ka ng mga kaibigan na di mo naman classmate, di mo naman kapitbahay, taga Bataan ka sya taga Tugegarao! Oo! Madami akong katext nun. Kahit sino atang magtext dun nirereplyan ko maka text lang. So Years passed, wala! Coke lovelife lang naman ako, in short Zero. Madami nagsasabi na Gabi ang gwapo gwapo mo, Gabi ang hot hot mo, Gabi, Gabi, Gabi, oh! Bat di nyo ko ligawan?.. joke, lahat naman kasi ng nag ko-complinment sakin yung mga di ko naman gusto (choosy!). Gusto ko yung kaklase ko nung 3rd year high school, mabait, maganda (di pa ko bi nun) , malaki yung bumper, maputi, as in lahat nandun na, pero may isang problem, taken na pala si Ate (awwwwwwwwwww)… pero okay lang, di naman ako seloso… ahahaha.. So nawalan ako ng pag asang may magmamahal pa saking babae kasi madami nga akong barkadang babae pero lahat ng may gusto sakin di ko gusto. Lahat naman ng gusto ko kung hindi taken, maria clara, NBSB na strict pa ang parents in short! So ayun ang Boiling point ng aking love life naisip ko na pag kaya lalaki yung mahalin ko eh may babalik kaya saken? Hmmmmm bat di ko kaya I try
So syempre 4th year highschool, dami inaasikaso sa school, syempre, review sa UPcat, sa USTet, DLSUcet, FEUcat, at kung ano ano pang mga entrance exam sa bayan ng Pilipinas. Syempre di mo alam kung sang school ka mapupunta diba? Exams dito Exams doon, Hunting ng lalaki ditto, Hunting ng lalaki doon. Syempre todo porma pag exams, para pag may nakakita… hmmm oye! JACKPOT! Napaka desperado ko, pero despite na lalaki ang hinahanap ko, di parin nawawala yung lust ko sa mga babaeng nakikita ko, S#!T, mga galing ibang province. WooooW! Kung ikukumpara sa prutas ang harapan, siguro pwede na yung Watermelon! lols. Pero back to the Story, so ayun, FEUcat nun November 9, 2006, nag iisip ako ng pwede kong gawin para maka dagdag sa Pogi points sa mga makaksama ko sa exam, I was with my high school batchmates and we arrived at FEU manila, mga about 7 in the morning kasi nga 8 yung test namen, galing pa kaming probinsya no! Ayan na ang daming hot and crispy-ng Guys and Girls sa loob ng FEU di ko tuloy alam kung tutuloy ko pa ba pagiging straight ko or Bi padin! Ewan! Basta alam mo naman ito desperado! Ahaha, Ikot ikot muna kasi 7:00 palang 1 hour to go pa. Dumaan ako sa Bookstore sa loob ng campus bibili sana ng ID lace para if ever di ako mag decide sa FEU pumasok, edi may remembrance. So labas na ko ng bookstore, may isang parang katulad ko din na entrance examinee na kapapasok lang ng gate na medyo naguguluhan yata kung saan mage exam, Taena! Ang gwapo ang cute ang shet talaga! Nagulat ako papalapit sakin (Siguro dahil pareho kameng di naka uniform, siguro alam nyang mage exam lang din ako) then he talked (ang gwapo ng boses) “Mag Eentrance Exam ka din ba?” syempre sagot ako “Oo, kaw din?” then nagkamot sya “Alam mo ba kung san yung NB 203?” “Oo papunta na nga din ako dun” (syempre alam ko kasi bago ko pumunta bookstore, iniwan ko muna yung bag ko sa mga kaklase kong exited! Naghihintay sa labas ng classroom na pag eexaman namen. Tapos ngumite sya (shet laglag panga ko) “Sabay na tayo” sabi nya “Tara” sabi ko. Then! di nama n maiiwasan mag ka kwentuhan habang di pa kami nakakarating ng NB 203, and then I asked him “taga san ka?” “Taga Cavite” sabi nya. Then he asked “kaw taga san ka?” .. then I answered na taga Bataan ako. “Arvin nga pala!” sabi nya, oo nga naman kanina pa kami naguusap ngayon ko lang naisip na di nya pa ko kilala at di ko pa sya kilala. Then I shaked his hand (t@ngna talaga di ko mapigilan sarili ko) “Gab” sabi ko. Then ayun, kwento kwento, medyo nagkaka tawanan na, kasi ako masayahin naman ako eh, kaya ko magpatawa, mahilig din naman ako tumawa sa mga biro ng iba, at mabilis ako maka gaan ng loob sa mga nakikilala ko, yung tipong pag nagging close na kayo, parang ang hirap ng pakiramdam na mag hihiwalay kayo. I can consider na “Close” na din naman kami at that 45 mins na nagka kwentuhan kami. (di naman kasi ako kilos maarte, di mo din naman ako mapapagkamalang bi, di kasi halata sakin) So inisip ko na may chance na bi din si Arvin (asa naman ata ako) eh kasi ako di naman halata pero bi ako, kaya ayun, di tuloy ako makapag isip nung test na kasi iniisip ko na pagkatapos namen mag test, uwi na kami ng Bataan tapos uwi nadin sya ng Cavite, “hhhhhhhhhhhaaaaaaaaaaaaaaaayyyyyyyyyyyy” nakakainis kasi gusto ko pa sya makasama, Grabe ata yung tama ko sa isang to! Buti nalang magkatabi yung computer na pinag examan namen (ang sosyal nga pala ng FEUcat, computerized lahat, sosyal! Hahaha)
Natapos na yung exams then eto na, ayoko na! magkakahiwalay na kami, then the worse part, nagmamadali sya umalis kaya simpleng bye lang yung nasabi nya tapos kumaripas na pababa nung hagdan! Ayun 45 minutes buo yung araw ko pero 20 hours yata akong malungkot kasi naiisip ko sya (alam mo yung feeling na yun) Ay Grabe! Grabe! Ahhhhhhhhhhhhh. Then kinabukasan, check ako ng Friendster (uso FS nun diba? FB na ko ngayon e) hala, may 2 friend request, pag open ko na pa syet nalang ako sa computer shop (tangna nakakahiya) ayun naalala ko pa IamARVIN pa yung pangalan ng FS nya (ang baduy) pero okay lang gwapo naman sya. Eh ako full name syempre para reachable ng ibang may kilala sakin. Syempre accept agad ako then nag message agad ako “Pano mo nalaman tong F.S. ko ha? Hehe Bilis mo umuwi FEU ka ba aaral pag pumasa ka?” sabi ko. Then ayun log out ako then nung gabi nung day na yun, dumating na ang kapatid ko galling trabaho, so ako hiram ng laptop kay ate para maki internet. Saktong sakto, may message ako sa FS, syempre sino pa bang mag rereply kundi si Arvin ko! Ang sabi nya “Nakita ko kasi tina type mo nun sa computer nung nag eexam tayo hinanap kita kasi di ako naka pag paalam ng maayos, tsaka gusto ko may kakilala na ako sa FEU pag first day (kung di nyo kasi matatanong, Nursing din sya), ayun, text mo lang ako pag pumasa ka sa FEU kasi ako pag pumasa sure na FEU na ko eh, kaw ba? Sabihin mo sakin Gab ah.” Tangina di naman nagsasalita yung message pero kinilig nlng ako bigla. Freak! Nakakinis. November palang, sana June na. Syempre nagreply ako “Oo naman pag pumasa ako sa FEu nadin ako, text mo ko pag pumasa ka, tapos sabay nadin taoym ag enroll” binigay ko through message yung number ko. Syempre, ako kung ano anon a tumatakbo sa isip ko. Kung ano anong mga naiisip ko na pwede mangyari dahil feeling ko (at napaka feeling ko) na kahit papano, may pagnanasa sya sa kagwapuhan ko (ahahaha, confident)… Pero di naman sa pagmamayabang, papable naman ako di nga lang ako mapalad sa Love.
After 3 days pwede nang icheck ang results ng exams sa FEU through internet. So bago pa man din ako gumising that day, may isang unregistered number na nagtext, (Si Arvin na to sabi ko) tapos sabi, “Rachelle H*^&$* po, bago ko pong number” Yots! Kala ko si Arvin na huhu, so inat inat na muna ko, Sunday kaya nandya si Ate ko, so alam na! Di na ko mag ko-computer shop para lang maka pag net! Hehe, So ako naman check muna nang F.S., nothing new wala man lang nag comment, wala man lang kahit ano. Okay so punta nako sa website ng FEU, to check kung pumasa ako, Ayun! Wapak! Pumasa ako, weeeeeeeeee! Ang galing ko, kasi may bumabagsak din kaya sa Piyu napatunayan ko hehe, isa sa mga klasmeyt ko bumagsak ng Nursing, syempre Qouta course ang Nursing sa FEU. Ayun Masaya ako kasi pag pumasa si Arvin dun nadin sya, tapos magkaka sama kame, tapos ayun magkaka inlovan, tapos magbubuo ng pamilya, tapos magkakaroon ng maraming anak (ay! Ilusyon ampota! Hahaha) After 30 mins or so, tentenenen! May nagtext, number lang (eto sure na ko na si Arvin, sabi “Gab, pumasa ako! Kaw ba?” reply naman agad ako “Oo, ako din, so kelan tayo enroll?” (exited) ahahaha, so ayun pinayagan naman ako ni Mama mag FEU kahit gusto ko sa San Beda, gusto ko sana mag Law, pero never mind, ahaha gugustuhin ko ang Nursing kahit anong mangyari. So Set na yung date, April 13 daw kami enroll (syempre naalala ko 3 days pagkatapos ng birthday ko kami nagenroll eh!) pero wag exited may Graduation pa kong hinihintay.
Holidays passed, Christmas, New Year, Valentines, hayyy can’t wait for April, kamusta naman February ko, napaka lamig tae! Kala ko after 4 months na lage kameng nagkakausap ni Arvin eh may mararamdaman na sya sakin, pero wala. WALA! Nakakainis WALA!... Wala nga ba talaga? O ayaw nya lang sabihin?.. Graduation na YEAH! So syempre eto na yung bunga ng pinaghirapan ko ng apat na taon sa High School, nagulat ako kasi alam ko na alam ni Arvin na graduation ko nung araw na yun, sabi nya sa text “Best (bestfriend na daw kami sabi nya, 4 months na nga din naman), punta ko ng Bataan ngayon, sama ako kila Mamao (nag babargain kasi sila Mama nya, di naman ganun ka laki yung kita pero at least marangal), meron kasi silang Bargain ngayon dyan, pwede manuod graduation mo?” tangna tagal na namen mag kakilala ngayon ko lang naramdaman na parang may something sa text nya nayun Hayup yung pakiramdam. Wahahaha.! Syemre Oo ako agad, yung venue kasi nung graduation namen si yung “Loius” yan ang laging venue ng mga kung ano anong ka eekekan sa school, eh saktong sakto ba naman katabi lang nun yung bargainan, tapat ng palengke, ayun so sabi ko sige punta nalang sya ng Loius then, ako kinakabahan kasi after 4 months ngayon lang ulet kami magkikita. Tapos di ko alam kung ano pang susunod na mangyayari. 4 pm na, one hour to go Grad. Ceremony na. tapos 30 mins to go nandyan na sya! Wahahaha. Ano kaya sasabihin ko? Ano kaya una kong gagawin? Ngngitian ko ba sya, tatanguan, tatapikin… ano ba? Gulong gulo ako that time kasi alam ko malapit na sya.
Ayan 30 mins have passed then may nagtext “San ka Best? Dito ko sa labas, papasok ba ko?” Di ko na sya nireplyan tapos tumakbo na ko palabas (partida naka formal attire ako nyan) tapos nakita ko na sya shet! 4 months palang lalong naging hot tong si Best ko. Syet Syet Talaga! Ang Gwapo gwapo ni Arvin ko. Tae! Di ako nakasalita! Nakngite kasi sya sakin! Tapos ngumite nalang din ako. Sobrang di talaga ako makaimik that time tapos sabi nya “Kinakabahan ka na? Congrats nga pala!” syempre pahalata ba ko? Nagsalita nadin ako, sabi ko “Medyo lang naman, haha, tara pasok tayo malapit na din magsimula yung Ceremony”. Pumasok na kami and nagka kwentuhan muna bago ako pumila para sa Grad March, kinikilig ako kasi nag abala sya na puntahan ako sa isa sa mga important events ng buhay ko! Lols naman! Nakakaramdam tuloy ako ng kung ano ano! Di ko ma explain kung ano. Basta iyun na yun! Then ayun, pag akyat ko ng stage para makuha ko yung diploma ko, hinahanap ko sya then ayun, nakangiti sya sakin, Nginitian ko din naman sya. Ano ba to? Hanggang ngitian nalang ba to ha? Lintek (demanding) ahaha
Ayan tapos na graduation, picture picture muna tapos yun pinakilala k okay Mama ko pati kay Dad, sabi ko bestfriend ko sa Cavite, na makakasama ko sa FEU, ayun so, ayun ang First picture namen na magkasama. Nung nadevelop nga di ko tinatangal yung mata ko dun eh! Ahahaha. Anyway, So tapos na yung lahat ng ka ekekan dun, tinanong ko sya kung anong oras sya aalis, eh nagsasarado ang bargain hanngang 12 ng gabi, parang night market. Ganun! Kasi may something yata nung araw na yun, di ko alam kung fiesta at hanggang gabi ang bargain usually gang tanghali lang, pero pabor naman! Syempre sama ko muna sa grad party ko si Arvin, pakilala ko sa mga barkada ko. Grad party sa bahay lang naman namen. Okay lang! ahaha. Okay naman kila Mama, ayun drive pauwi sa bahay naming napakalaki, As in napakalaki! Pero di naman kaliitan hehe, malinis and maganda naman pintura kahit maliit bahay namen! May second floor din naman, pero maliit padin. So dumating na kami sa bahay, on the way palang mga barkada ko, may mga kaklase din ako na pupunta siguro kun I sa-sum up ko mga 15 kami lahat lahat kasama na kami ni Arvin! Kwentuhan, Ululan! At kung ano ano pang gagawin, syempre una kong gawin bihis para presko naman. Sinama ko muna si Arvin sa kwarto syempre hiya hiya pa tong si best ko! Ahahaha
Pasok na kami sa kwartong kasya lang ako. Tapos kuha ko ng pamalit, Syempre tanggal muna ng long sleeves, medyo pa kita ng konting skin sa best ko naka sando lang kasi ako. Tapos nahihiya ako kaya sabi ko Pikit ka magtatangal ako ng Pants eh! Sabi nya bakit daw? Pareho naman kami lalaki? Edi ayun bahala na nagtangal na lang ako sa harap nya pero may tapis ng towel ko. Magsusuot na sana ako ng shorts then bigla nyang sinabi “Best, gusto mo rin ba ako?” Gusto rin? Gusto rin? Anong ibig sabihin nun? Gusto nya ko? Kasi gusto rin eh! Hala! Hala talaga! Di ako makasuot ng damit ko natulala nalang ako sa kanya. “Is that a Yes?” sabi nya pa, eto naman ako si Tanga di nagsasalita, tapos lumapit sya sa kin and then sabi nya “kasi ako gusto kita, I like you!” Fuck talaga! And then shet! Shet He kissed me, as in siguro kung I re-rate ko 10/10 na yun Fuck! Di ko First time pero first time ko sa Guy! Hala! Ang sarap pala pag pareho kayong aggressive, nakakdagdag ng heat. Hyperthermia ako ng mga panahong yon! Rrrrrrrrrr scorching! As in! Siguro naman, sa way ng pag ka kiss ko sakanya, nasagot ko na din yung tanong nya sakin, I tried to level up the heat, tinaas ko ng konti yung shirt nya, then di naman ako nabigo!.. tinangal nya yung sando ko while he was still kissing me. Naka lock naman yung pinto kasi nga magbibihis ako kaya di ako nagworry na may makakakita. Tapos puta may biglang kumatok! “Anak nandyan na yung mga kaklase mo” etong si Nanay ko Istorbo! Hala! Then ayun, na udlot! Rrrrrrrrrrrrrr!
Nagbihis nako para maasikaso ko naman ung mga bisita ko! And I can feel na naiilang sya sakin. I don’t know why. Parang nagiba bigla yung best ko. Ewan may something na naiba nalng bigla! Past 9 na din yun so ilang hours nalang babalik na si Arvin sa may bargain kasi nandun yung sasakyan nya pauwi. So kwentuhan sa baba, tawanan,mabilis naman naka close ni Arvin yung mga barkada ko, pero di ko padin ma shake off yung feeling na may iba between saming dalawa after nung incident nay un! So after a few hours of daldalan and stuff. 11:45 na kailangan ko na syang ihatid dun.  So ayun, paalam na aking mahal, kay hirap sabihin (arruyy emoticon ako nito!) Nagmotor nalang kame hinatid ko sya sa parents nya, then pinakilala ako ni Arvin, ewan may iba talaga samen, hay nag bye nalang ako kahit inasam ko na sana natuloy yung kanina.Ano pa n ga bang magagawa ko? Edi uwi na! hay hayyyyyyyyy talaga. Paguwi ko, tuloy ang kwentuhan (strict kasi sila Mama, bawal uminom sa bahay kaya may plan B kami punta kames a apartment nang kabarkada ko, magisa lang kasi sya dun kaya ayun, dun ko ibubuhos yung pag iisip ko about dun sa nangyari sa aming dalawa. Time check 1 na yata nun paalis na kami sa bahay then pinaalam ako ng mga klasmates ko na may overnight kami sa bahay, parang yearend party lang ganun! May nagtext at alam kong si best ko yun sabi nya “I’m sorry alam ko naramdaman mo na medyo naiba ako, di ko kasi alam kung ano mararamdaman ko, kasia di ko alam kung gano mo tinake yung ginawa naten kanina, ayoko mawala pagiging bestfriends natin, I’m sorry, kung di mo man nagustuhan yung ginawa ko kanina. I’m sorry Gab I don’t want loose you” edi ako naman isip ng sasabihin ko, gusto ko ma comfort ko sya at parang masabi ko nadin na gusting gusto ko yung nangyari. And ni reply ko “Di mo ba naramdaman yung affection? I won’t kiss back kung di kita gusto, din a nga yata gusto, mahal na yata kita” I was waiting na magreply sya pero wala! Kahit isang text wala! Hindi ko alam kung ano ba mararamdaman ko that time kasi hindi ! ako mapa lagay kung ano ba talaga ako sa kanya! Trip ba to? Ano ba to ha?
So syempre overnight! Dun ko binuhos lahat as in lahat! Agaw ako ng agaw ng tagay ng iba para lang malasing ako. Para makalimutan ko muna kahit sandal lahat lahat na yun. Ang sakit kasi gusto ko malaman kung ano ba talaga! So tapos na ang session bangag na lahat. Siguro ako ang may pinakamaraming nainom kasi nga lahat yata sila naagawan ko ng tagay once or twice! Shet gusto ko na matulog gusto ko na mahiga pero di kaya ng tyan ko. Ayan Magaling na bata. Hyper Emesis ako dun sa sahig, sukang suka in tagalog! I woke up tanghali na. Syempre ugali na yun, pag gising ano gagawen tingin sa Cellphone. Gulat naman ako pag tingin ko Flood as in Flood, 45 messages yata galing sakanya, 20 sa iba, basta 60+ yung messages ko pag gising tapos halos kanya lang lahat! Inangkin ba naman yung inbox ko! Pero okay lang syempre yun nga gusto ko eh, kinakabahan pa ko habang binubuksan ko yung messages nya. Jusko!pare pareho ang laman! Pero parang tinurok sa veins ko yung message nya. “Mahal din kita, Gab, Gusto ko maging akin ka, selfish na kung selfish, I want you to be mine” hala! Ako naman kilig to da max ampota.!
Dyan nagsimula ang First True Love ko! Mahirap mang isipin na sa katulad ko pala ng kasarian makikita yung matagal ko nang inaasam sa opposite gender na makuha ko.


More to come…. Enrollment pa…. freshemen years, soph years, my life in Manila, hanngang ngayong Jr. Years….. 

********************************************************************


True Love? Ikaw how do you define True Love? Siguro pag yung bibigay lahat sayo, Yung binibigay mo lahat. As in Buo, Yung tipong kahit may temptation sa harap mo. Never mind ka na lang. Ano nga ba ang True Love na nararamdaman ko ngayon?

So Ayun gusto nya maging kanya ako? Nyek! Oo mahal ko sya pero gusto ko kasi makilala ko pa sya ng mas malalim. Dati gusto ko mag karoon ng lovelife ngayon naming nandyan na bakit ayaw kong I-grab, siguro iba tong nararamdaman ko kay Arvin, yung tipong pag naging kami gusto ko kilalang kilala ko na sya hanggang fart nya alam ko na amoy (joke). Pero seriously, before I get into a relationship with him, I want to be sure na hindi ko sya ever masasaktan.

Nakakhiya kasi April 8 ang graduation nila Arvin, nag abala syang pumunta ditto para makasama and mapanuod ako tapos ako hindi ko man lang sya napuntahan dun para mapanood ko. I told him I’m sorry na
hindi ko mapapanood yung graduation nya. Okay lang naman siguro sakanya yun! Hmmm… pero gusting gusto ko sya Makita maka akyat ng stage and Makita ko na naka grad sya. Pero wala! Di naman ako papayagan bigla nalang pumunta ng Cavite no. Ang layo kasi. Di ko din naman sya masyado mami miss kasi magkikita din naman kami sa April 13 para mag enroll. Syempre birthday ko nang April 10, yehey! Gusto ko man sya makasama sa birthday ko, at OO nag eexpect ako na bubulaga nalang sya sa harap ko to surprise me, pero hanggang expect lang, walang surprise na dumating that day, binate nya naman ako through text and tumawag sya sakin. 3 days pa at magkikita na din kami. Naalala ko tuloy nung mga times na nag iilusyon ako na bi si Arvin, na magiging kami one day. Pero ngayon naming ako na yung sinusuyo, ako naman yung umaayaw, Gab you are so freakin’ weird! Ano ba problema ko?

April 13, 2006: RRRRRRRRRRrrnnnnnnnnggg! Tangnang alarm clock ang ingay ingay, nag alarm kasi ako 4:00 in the morning para 5:00 makaalis na ko ng Bataan, exited na ko Makita yung love ko eh! Exited nadin ako kasi tutulungan nya ko maghanap ng dorm sa manila, sya kasi mag uuwian kahit 2 hours yata yung pauwi ng cavite from FEU, hassle, pupunta ka pa ng Lawton para lang makasakay pauwi! Hmmm pero di ko naman sya kinulit na mag dorm kahit yun yung gusto ko, yung tipong after class, nakikita ko padin sya, nagkakasama padin kami, nababantayan ko sya. Ganun! Pero hindi pwede kasi mag uuwian sya araw araw. 3 hours ang travel time from Bataan to Manila, so around 8 nandun na ko sa may Avenida, and since malapit nalang naman yung FEU dun, naglakad nalang ako papunta dun, I was waiting for Arvin to arrive, And ayan nagtext na “Best! San ka? Dito na ko samay loob ng FEU” ay sa loob loob ko maliit ang FEU manong nagbigay ng specific place, pasok ako then ayun nasa may parang study area malapit sa Science Building, so ayunnakita ko na sya, as usual, may dash of kilig syempre, baket ba gusto ko kiligin eh!

“Na miss mo ko?” yung yung una nyang sinabi sakin, din a ko nag pakipot no “Oo naman! Ako ba namiss mo?” then he just smiled, “Ikaw? Oo miss na miss kita” then he was getting something sa bag nya, akala ko he was just looking for his phone pero he brought out a small box tapos sabi nya “Happy birthday nga pala, I’m sorry if I was not able to come, eto for you” awwwwwwwwwwwwwwwwww na touch naman itong si kupal oh! Syempre may gift pa sya sakin, I opened it up and I found a necklace na key yung pendant. Then napansin ko na lock yung pendant nung suot nyang necklace that day “Partner to oh tsaka yan, kaw yung key sa puso ko eh” sabi nya. AWwwwwwwww ang corny corny nya sa isip ko pero babarahin ko pa ba, wag na absorb sbsorb na lang. After that, syempre ano bang main purpose namen ngayon edi syempre mag eenroll kami.

So di naman kami nahirapang mag enroll, kasi may step by step enrollment naming flyer na binigay samen yung guard. Luckily wala masyado pila nun. Bayad dito, bayad don, sign dito, fill up don, pa picture para sa ID (ang bilis 5 mins after mo ma pic may ID ka na) medical, so unbelievable 3 hours lang kame nag enroll, hehe kasi may nagsabi sakin toxic daw ang enrollment, halos buong araw daw ang pila kung di ka swerte balik kinabukasan, so proud ako na maaga kame natapos mag enroll ng Arvin ko. Okay na so A07A14 ang section namen! Nice nice! Hehehe. Next Objective. Hanap ng matitiran ko. Past 11 nadi nun kaya bago maghanap kain muna! Ayun lapang muna sa Jolibee katapat ng FEU. After that ikot kami sa mga dorms and apartments na malapet lang sa FEU, ayoko kasi ng mag ji-jeep pa para lang makapasok, gusto ko walking distance lang kasi gusto ko nasusulit ko yung tulog ko, hehehe, so we walked the streets of Padre campa, looked in Recto, Sa mga dorms sa Morayta and sa gilid ng FEU, choosy din kasi ako sa gusto kong tirahan, not necessarily na malaki at maganda gusto ko malamig sa loob ng room ang presko, and most of all malinis, it was about 3 in the afternoon,nakakita kame ng apartment sa may P.campa, I evaluated it, malamig naman don, laaliwalas, kahit maliit lang okay na, di naman ganun ka mahalan, and the best MALINIS. Syempre isang advantage nadin sa apartment yung privacy diba? Kasi ikaw lang titira dun tsaka walang curfew. So ako naman payag na!kinuha ko numbenung may ari then pina reserve ko na for June. After that I was planning to go home kasi medyo pagabi nadin naman, pero Arvin asked me “Gab, uwi ka pa ba? Kung hassle na sayo, dun muna tayo mag stay kina tita samay Vicente Cruz” so ako kilig, kasi gusting gusto ko sya talaga makasama ng matagal I even lied to my mom, I told her na di pa ko tapos mag enroll and mahaba pa yung pila, so I asked permission to sleep here and syempre pumayag naman kesa naman babalik pako dun tapos balik nanaman ng Manila!

Past 5 na ng makarating kami sa bahay ng Tita nya, malapit lang naman mga 4 blocks away from P.campa, Wow! Ang laki ng bahay, I even joked around and asked him “pwede bang dito nalang ako mag dorm?” pero joke lang naman and hndi nagpapa upa si tita nya kasi ng malaki yung Pamilya nila pero since pamangkin si Arvin, (bali kapatid yata ni Mama or Dad nya yun) pinastay kami sa kwarto na para sa anak nilang bata pa. Ganun kaya yung mga Pilipino papagawa talaga ng kwarto para sa mga anak nila pero habang bata pa kasama muna nila sa kwarto nila, so dun kami, sosyal, wala pa man ding natuutlog may aircon na dun. Isang bagay na matagal ko ng inaasam sa kwarto ko (kasi kwarto lang ng parents ko may aircon sa bahay). And pagkatingin ko sa backyard (kita kasi yung backard from the window nung tutulugan namen. Syet may pool! Adik pa naman ako sa Pool. (gusto sana naming magpatayo ng pool pero san naming isisiksik sa napakalaki naming bahay… hahah joke) Around 7 na non, tinawag na kami ni Tita nya for dinner, Wow sa dinner, ang daming pagkain (sige na sila na mayaman). Pero syempre alangan naman lumapang ako dun ng sobra. Sempre di naman ako matakaw no! pero binubulungan ko si Arvin non na paalam sya kung pwedeng makiligo sa pool nung tita niya. Syempre after dinner ayun si kupal nag paalam nga. Hehehe and pinayagan naman kame. Pero bago kame maligo nanood muna kame ng TV, mga 9 na yun ng gabi inaya nya na ko magswimming.
“gabi swimming na tayo” sabi nya
Ako naman okay na, so ayun nag palit na ko ng trunks and nagtagal nadin ako ng shirt. Ayiiii I noticed na sumusulyap sya sakin (alam mo yun, yung parang may hinahap sya tapos ikaw lang pala yung tinitignan, we went to the pool and ayun medyo nagkasatan don, nagtawanan pero I love the part nung nagkausap kame ng seryoso sa gilid n pool, sarap non! Yung nakalublob lang paa nyp sa tubig tapos naguusap kayo ng seryoso

“Anong reaction mo nung kiniss kita? Yung totoo?” he said
“Ako? Matagal na kitang gusto eversince nag entrance exam tayo, seryoso ah” Sabi ko
“Bakit di mo sinabi sakin?”
“ayoko kasi di pa ko sure kung ano ka nun”
“you should’ve tried”
Wala na kong masagot kasi di ko alam kung pano ko nga ba sya sasagutin, nilapit ko nalang yung kamay ko sa cheeks nya tapos hinawakan ko the sabi ko
“Yung mahalaga alam na anten ngayon na gusto naten yung isa’t isa”

He then brought his face closer to mine, He kissed me na para bang sinasabi nya na pwede nab a maging tayo, I also kissed back kasi gusto ko! Gusto ko maramdaman yung lips nya na dumdikit pa lalo sa lips ko, Fuck! The water was so cold, pero natatalo pa nung init namen yung lameg nung tubig. After that I can’t help na sabihin

“Arvin, mahal kita pero kung gusto mo na maging tayo na, I don’t think na ready na ko eh, I want to know you more”
“I’ll wait” he said

Ahahaha kinilig naman ako dun sa I’ll wait nayon! So inaya ko na sya magbanlaw and magbihis na medyo pagod nadin kami sa buong journey namen ngayong araw nato, So ayun ligo then bihis the ready for bed na. Ang lamig kasi naka bukas na yung aircon, syempre iinit din ako kasi katabi ko sya, Nakahiga na si Arvin paglabas ko ng CR then tumabi na ko sa kanya (isa lang yung bed kaya tabi kami). Akala ko tulog na sya then nagsalita sya bigla

“Nakakapagod ngayon no?”
“Oo nga eh, pero at least okay na lahat” sabi ko
“Oo nga okay, na yung sa school, sa apartment mo, tska tayo.”

Putangina di nya naman ako hinahalay pero tinigasan ako di ko alam kung bakit, napa ka unexplainable nung nangyari, ahahaha nag init ako bigla I don’t know why, dahil ba sa “tska tayo okay na” o sa itsura nung gabing yun? All I know is grabe yung naramdaman kong heat nung gabing yun, Mataas naman self control ko kaya di ko sya sinunggaban. Pa virgin muna ko sa kama at nahiga lang ng maayos. Then nagsalita ulit sya

“Sayang no hndi natuloy yung sa bahay nyo”
“Ha?” yung lang nasabi ko
“Yung gagawin sana naten”
“Alin?”
“Eto oh”

He kissed me once again and he moved closer to me, hinawakan nya ko sa may chest ko, ako naman give in na agad, I hugged him and habang kinikiss nya ko my hands made its way down to his shorts, shet tinitigasan din pala sya! Lalo ako nag init. Tinagal nya yung shirt ko then he kissed my neck, Fuck! Weakest spot ko pa naman yung neck ko,then I moaned sofly, ahhhhhh shet ang sarap nya kumiss. Tinanngal ko din yung shirt nya, shet ang hot hot ng Arvin ko. He went down to my chest tapos he sucked my nipples, shet pinipigilan ko lang sarili ko kasi baka may makarinig, I think nag pi-precum na nga yata ako. Ahhhh shet talaga bababa na sana sya sa may chorts ko pero I pulled him up, hiniga ko sya then ginawa ko tin sakanya lahat ng ginawa nya sakin I kissed his neck, sucked his hard nipples, ngayon ako naman yung bababa sa shorts nya, medyo nahiya pa ko nung una pero binaba ko na din yung shorts nya, di naman ganun kalakihan pero not bad, di sya maliit! Nagpaalam naman ako if I could play with his penis! And he just moaned, I just took that moan as a yes. And I played with his dick on my mouth, first time ko yun di ko alam kung magaling ba ko o hindi, then after some time, he pulled me up then dali dali syang bumaba sakin to see my goodies, ayun, he also sucked my dick! Fuck ang galing nya na, masasabi ko na madami nang experience. HALA! Kawawa naman ako first time sex sa Bi. Tinanong nya ko kung nag papa bottom daw ako, I was like what the hell is bottom? Sabi nya kung nagpapatira daw ako! Pangit ng term pero okay lang ganun talaga, sabi ko never tried and ayoko pa. So sabi nya kung pwedeng sya nalang daw I bottom ko. Okay lang sakin basta walang papasok sa pwet kong kahit ano that night! Ahahaha So ayun mag condom daw ako kasi masakit pag wala. After that Ayun nangyari na ang gusto naming mangyari, He was moaning so hard…. And the rest was history! Wahahahaha pa bitin!

So nung umaga hinatid nya ko sa terminal ng Genesis para makauwi na ko ng Bataan, he asked me na samahan ko muna sya sa CR bago ko pumasok sa bus. Akala ko he’s just going to pee, pero he kissed me, hala! Paalam lang daw yun kasi matagal na ulet bago magkita kami. So okay na pasok na ko ng Bus, hinintay nya naming makaalis yung bus na sinakyan ko, I can’t help but shed a tear habang paalis na yung bus, mamimiss ko kasi yung mahal ko. Hayyyyyyyy pero okay lang At least alam ko na ngayon na mahal na mahal nya din ako. Wahahahaha wala akong inisip sa 3 oras na byahe ko kundi yung ginawa namen the night before that, wala as in kahit nung naniningil na yung konduktor parang tanga padin akong nakatulala… hayyyyyyyyyyy buhay! Nakadating na ko ng Bataan pero iyun at iyun padin ang nasa isip ko. Text text kami ni Arvin, iyun padin naiisip ko, pag kasama ko mga barkada ko, iyun padin. Tangina! Hindi ko alam kung anong topak ba yung binahagi sakin ni Arvin! Shet! Ahaahahaha…

Tapos na ang April, lalo kameng nagkakamabutihan ni Arvin, May na, hayyyyyyy san June na. I was so exited na magkasama kame araw araw, Feel ko pag nakikita ko sya, secured ako, ganun! Arte ai nO!..

Tantanan! June na and malapit na dumating yung araw na pinaka hihintay ko, I was already packing my clothes even a day before ko lumuwas ng Manila, lahat ng gamit na dadalin ko, lahat ng ka eekekang kailangan nandun, binigyan naman ako ng pera ni mama para mamili ng kutson, kasi fully furnished naman yung apartment pero wala ng lang kutson, so iyun ang kelangan kong bilin, hehe. So eto na the day na luluwas na ko ng Manila. I was so exited kasi luluwas din si Arvin that day kasi inimbitahan ko sya matulog kasama ko kasi wala pa ako kasama sa apartment (Wala naman talaga ako plano magsama, paawa effect lang). Pag dating ko Manila, wala pa si Arvin kaya una kong inasikaso yung Kutson, since malapit naman kami sa Central market dun nalang ako namili para mas mura, so pedicab pauwi ng apartment, Unpacked my bags, maglinis ng konti, magayos ng damit and mag pa pogi para pagdating ng Arvin ko ay maayos itsura ko. Toot Toot, Toot Toot! Ayan may nagtext
Arvin: “Best dito na ko sa baba ng apartment, sunduin mo ko hehe”

Syempre sinundo ko na and pinaakyat ko (2nd floor kasi ako) and then pag dating na pagdating sa kwarto he hugged me so tight and he told me na namiss nya ko. Then he kissed me. Aw… ganto pala yung feeling na may nag ke-care sayo, may nagmamahal, eto na yung matagal ko nang inaasam na mangyari sakin, at last natupad na.. Sana di na mawala tong gantong feeling na nararamdaman ko

Freshmen palang kami………… Ano pa kayang mangyayari samen? May Sophomore years pa kami, ano kayang mga pinagdaanan namen… Di ko matuloy tuloy itype kasi ang dami ko pagn ikukwento, don’t worry I’m trying to finish it as soon as I can, And para ma update ko kayo sa amin (Oo hanggang ngayon kami padin) secret nga lang kung ilang years or months na. hehe

********************************************************************

Jelous to someone that is not even commited to you is like getting jelous in an apple that offered itself to you but you did not eat and now it is being eaten by others.” Tanga? Madaming ganyan sa mundo, masasab I ko na medyo isa na ko sa mga yun.! Come to think of it, I was so desperate in the past na magkaroon ng relationship kasi gusto ko ma experience magmahal “Experience is the best teacher” sabi nga nila. Tapos ngayon naming nasa harap ko na at halos ipagsiksikan ang sarili nya saakin ako naman ang tumatanggi! Shit! Tanga diba?




Pagdating nya sa bahay, ako na yata yung pinakamasayang tao sa P.campa, I could see the big smile on his face, yung mararamdaman mo na Masaya sya na nakita ka nya, ang sarap tignan ng ganun diba?




“Gaano mo ko namiss?” sabi nya sakin



“Sobra! Sobra! Sobra!” sabi ko



Niyakap nya ako ulet at parang way nadin na pagsasabi nya na sobrang namiss nya ako. He kissed me again na para bang di nya ko nakita for years! Ang sarap kumiss ng Arvin ko, okay tama na kwento ‘bout that

Naiisip ko tuloy ano na nga ba kame ngayon? Best Friends lang naman kami diba? Bakit ganun yung passion nya pag nag didikit yung lips namen? Baket yung mga yakap nya may iba akong feeling, hindi ko alam. Ako ang nagsabi na hindi pa ako ready and alam ko na alam nya na hanggang ngayon best friends lang kami, sabi nya naman “I’ll wait” diba? O ganyan lang ba talaga sya ka sweet kahit hindi pa kami, nung mga time na yun, masasabi ko, OO gulong gulo ako kasi hindi ko alam kung ano na ang iniisip nya.

Gabi na and kinulet ko nga sya na samin sya matulog para sabay kame papasok bukas sa First day of school. Ayan, makaksama ko na ulet sya matulog! Maulet pa kaya yung nangyari sa bahay nila Tita nya? Hindi ko alam pero that night nag desire talaga ako na mangyari yun kasi na mimiss ko na yung lahat ng ginagawa nya pag ginagawa naming yun.



Bigla nalan may kumatok sa kwarto namin, Syempre binuksan ko yung pinto at isang nakangiting lalaking (halatang baluktot), medyo matangkad at maputi at bigla nalang nag pakilala



“Hi! Jake nga pala, kami yung taga dyan sa kabilang room, manghihiram sana ng walis, meron ba kayo?” sabi nya



Walis? Walis lang talaga? Di ko naman alam kung walis lang ba talaga yung gusto nitong mga to o baka naman si Arvin ko na. hala! Di naman pwede yan!



“Gab!” nagpakilala ako para nadin di ako masabihang masungit, inabot ko yung walis sa kanila and mukang mabait naman at dapat lang ibalik nila yung walis. “Best Friend ko nga pala, si Arvin”



Aba at nung kay Arvin na, may shake hands! Ganun? Lintek! Pag sakin walang shake hands pero pag sa Arvin ko na meron na! tae yata yun eh!



“Ahhh! May gagawin ba kayo? Mag Shot kami sa kwarto, unting drink lang para lang makatulog, gusto nyo sumama?” sabi nung jake



Eto naman si Arvin nag Oo agad, di man lang ako tinanong! Nakakinis! Nakakainis! Hindi naman pwedeng di ako sumama! Baka naman kung ano nalang gawin nila dun! Di pwede na di ako sasama!



Nagpalit lang kaming dalawa ng damit then kumatok kami sa kwarto nila jake. Pagbukas ng pinto tumambad ang kanilang malinis na kwarto at dalawa pang muka naman mababait na mga tao.



“Si James nga pala at si Kevin” pinapakilala kami nung Jake sa dalawa nya pang ka room mates. Mukang malagkit din yungtingin nung dalawa sa Arvin ko! Hala! Hindi naman kami! Pero baket parang nagseselos ako pag nakikita ko na malagkit yung tingin nung iba. Ano ba ko? Bestfriend lang ako diba, so choice nya yan kung gusto nya makipag flirt sa mga taong yan. Hayyyy…. Ayun Usap Usap, nag ka kila kilala, taga FEU pala silang tatlo, bute hindi Nursing ang mga hayop kundi ihuhulog ko sa hagdan ng Nursing building isa isa yan! (may galit talaga eh noh! Ahahahha) Kwentuhan habang umiinom. Shot! Kwento! .

At dito pumutok yung pasensya ko!!! Sa putaragis na larong naisip nilang laruin habang umiinom kami! Spin the bottle na Dare lang pag natapatan. So ako hindi ako KJ so ako, Sali muna sa una until nagsimula na yung mga dare nila! Shet Grabe! Una take something off, tapos may level 2 pa daw, ganun ganun and the worst dare is Isang kiss sa lips. Shet! Anong gusto nila iparating? Ako din a ko makatiis that time



“Balik na ko sa kwarto, maaga pa pasok naming bukas” sabi ko



Nag walk out ako sa inis kasi ganun na nga yung dare tapos pumayag pa si Arvin na I-kiss nya sa lips yung jake na yun! Pero wala naman talaga ako karapatan mag selos diba? Ano ba ako? BESTFRIEND lang! bestfriend! I thought pag nag walk out ako susunod sya sakin sa kwarto pero Nakaligo na ko, nakabihis, nakahiga na ko wala padin sya, Bakit ganun? Kanina nya lang naman nakilala yung mga yun ah! Di naman siguro sya manhid na naiinis ako kaya nag walk out ako! Obvious naman sigurong na bad trip ako na kung sino sino hinahalikan nya! O hindi kaya nainis sya sakin kaya di sya sumunod? Nainis kasi bakit ako naiinis eh wala nga naman akong reason para mainis kasi bestfriend lang ako! Ulet! BESTFRIEND lang! Nakatulog nalang ako sa sobrang kalasingan at kapagudan. I woke up sakto lang para makaligo at hindi malate, and the bigger surprise is.. Wala padin si Arvin sa tabi ko, o sa kahit saang sulok ng kwarto. Edi ang ibig sabihin dun sya natulog sa mga epal na yun kagabi! Shit! 3 lang ang kama dun! Edi ibig sabihan may katabi sya matulog.



Inisip ko baka nauna na sya pumasok kaso yung uniform nya nandun pa sa room kaya hindi pa yun pumapasok. Hindi ko na sya ginising dun sa kabilang kwarto dala nadin ng sobrang selos at tampo na pumayag sya sa mga inuutos nila kagabi, na hindi sya sumunod nung umalis ako! Na hindi man lang sya sa kwarto ko natulog… nag halo halo na lahat ng inis at tampo ko sakanya kagabi kaya pumasok ako sa 1st day ko sa FEU ko mag isa…



Fresh faces greeted me gudmorning as I enter my first class, and I smiled back naman sakanila. Muka namang magiging Masaya ako dito. 1st day palang may nakaka ngitian na ko sa room, kabatian, pero may isang hindi pumapansin sa akin, so happens na Crush ko yun. Hindi naman masama mag ka crush, and hindi naman ako commited kaya walang masama na mag ka crush ako sakanya!. So the day went by, puro orientation lang naman lahat ng nangyari sa mga classes ko, papaliwanag ang grading system, Ayun, natapos yung araw ko and I decided to go home para makapag pahinga na. Walking distance lang naman ang FEU sa apartment ko kaya lakad lang and when I got up, binuksan ko yung pinto and ayun! Natutulog si Arvin sa kama ko, ewan ko hanngang nung oras nay un inis pa din ako saknya eh pero dahil mahal ko to eh habang pinagmamasdan ko sya na natutulog, parang napapawi yung inis ko sakanya. Hay Arvin, bakit ka naman nagpa kiss sa mga iyun. Baket ka sakanila natulog? Baket? Yun lang yung iniisip ko habang natutulog sya at tinititigan ko sya, I can’t help na mag shed ng kaunting tears kasi nasasaktan ako sa nangyari kagabi.



Nagpalit na kaagad ako ng damit ko And parang hinahatak ako ng kama ko na tabihan ko sya. Nakakapagod sa school pero napawi talaga yung pagod ko tinabihan ko sya and I hugged him hayyyyyyyyyyyyyyyyy! Ang sarap yakapin ni Arvin grabe… Ewan ko pero parang that moment, bigla nalang ako nag init. And hindi ko alam kung bakit Kiniss ko sa neck nya si Arvin, Bigla syang nabigla ang nagising ko sya. Di pa man din ako nakakapagsalita, parang lahat ng tanong ko kanina nasagot nya na through his apology.



“Gabi, Sorry kagabi ah! Sorry kung di ako nakatulog dito, I was so srunk dun nap ala ako nahiga then nahiya na sila katukin ka tapos tulog ka na.”



“Okay lang yun” sabi ko



“Hindi kaya okay! Nakita ko nainis ka kagabi, hindi kita sinundan kasi alam ko sakin ka galit, gusto ko mag cool off ka muna bago kita kausapin, eh by the time na naka cool ka na I’m drunk naman” sabi nya



“Okay na yun! Wala din naman akong right na mag selos eh”



“So inaamin mo nag seselos ka?”



“Oo! Baket?”



“So Ready ka na?”



“Ready na?”



“Diba sabi ko I’ll wait! Eto na ba yung hinihintay ko?” and then he added “To tell you the truth, I did that last night to actually know kung gusto mo ba talaga ako! And ako, na prove ko sa sarili ko na Oo nga! Gusto mo nga ako, better pa kung mahal na, pero I saw your eyes nung paalis ka sa room nila kagabi, Naawa ako sayo pero inis ka so I let you cool off first.”



……. Bitin!


********************************************************************



“Being In-Love is that condition in which the happiness of another person is essential to your own.” Totoo!!kung inlove ka diba pag malungkot ka pag malungkot yung love mo. Kasi ako pag malungkot si Arvin ewan ko, parang nadadala nya na din yung emotions ko, for some reasons, naniwala na ako sa quote na to. Love is great kung meron kang taong napapasaya through the love na binibigay mo, and may taong nabibigyan mo ng inspiration to go and continue their lives.






“Hindi padin yata ako ready!” sabi ko sakanya



“Bakit” tanong nya, Nakita ko yung transition sa muka ni Arvin na para bang bigla nalang sya nabagsakan ng langit ng lungkot, ewan ko, pati tuloy ako nalungkot, hindi ko alam kung papano ko sasagutin yung tanong nya.



“Mahal kita Arvin and alam ko alam mo yan” sabi ko sakanya “Pero hindi ko alam kung bakit parang hindi pa ako handa para sayo”



Tumayo si Arvin sa kama para mag CR, and alam ko na naluluha na ng bahagya si Arvin, Pati ako naluluha na kasi ang hirap pala makitang malungkot yung isang taong mahal na mahal mo, GRABE!! Ang tanga tanga ko talaga, ayaw ko sya masaktan? Eh ako nga yata yung nakakapanakit sakanya ngayon, Hay……………. Ano Gagawin ko???? Pag labas nya ng CR nagpaalam na sya sakin at uuwi na sya ng Cavite, nalungkot ako kasi aalis sya na parang may tampo saakin. Inayos nya yung mga gamit nya and after some time he waved his hands at nagpaalam sa akin. Nalungkot ako lalo, ayoko na umalis sya na nagtatampo sya sakin. Hinawakan ko yung kamay nya and I pulled him closer to me. I kissed him na parang sinasabi ko na Pasensya kung hindi padin tayo hanngang ngayon. I kissed him so hard na parang gusto kong sabihin na wag ka na umuwi. Gusto ko kasama kita, I was not expecting more than that but as usual, expect for the unanticipated. Binitawan nya yung bag na gamit nya and he leaned more to me kaya napa tukod yung kamay ko samay kama kasi parang ang intention nya is ihiga ako. OO! Iyun nga ang gusto nya magnyari, he was pushing me to lie down, and I did. Hindi ko alam kung bakit parang malungkot padin sya habang hinahalikan nya ako. I stopped him and I asked him



“Bakit ang lungkot mo padin?” sabi ko “Ayoko nakikita na malungkot ka!”



“Kasi aalis na ako hindi kita makaktabi mamayang gabi” he answered. Parang kinuryente ako sa kilig, hanggang kilig nalang yata ako, bakit kasi ayaw ko pa pumayag na maging kami, ano bang hinihintay ko? Na may iba pang maksulot kay Arvin? Oh may iba pang way para pag selosin ako, hayyyy! Ewan EWAN!!!!!!!!!!!!!! Then he continued kissing me. I feel so loved habang ginagawa nya yun and habang iniisip ko na mahal na mahal ako ng taong to pero ano yung ginagawa ko, sinsaktan ko lang sya sa paraang hindi ko naman talaga kasalanan, kung saan hindi ako, kundi ang pagkakataon ang may sala. He was slowly pulling my T-shirt up, pagkatangal nya he kissed my neck.. ahhw fuck, the best kiss he had ever gave me in the span of our relationship as BFFs, Sobrang horny nya that time, and iba ang pakiramdam ng partner pag libog na libog, hinihimas nya na si Jr. ko habang kinikiss nya yung neck ko, Tigas na Tigas na ko Grabe,Ang Sarap nya humalik at ang galing nya mag foreplay, Nararamdaman ko tuloy na parang nag pre-cum na nga yata ako. Shit! Lalo akong nagging hard when he sucked my nipples, ahhhh shit Grabe… It feels like heaven… Fuck talaga. Tinagal ko na din yung T-shirt nya to reveal his hot and sexy body, I was moaning so hard habang hinahalikan nya yung buong katawan ko, he went down, kung san naandun ang ahas! And he looked up at me na para bang he was asking permission to suck my hard dick! I just pulled my shorts down ang sinungaban nya agad si Jr. Shit! Ahhhhhhhhhh! Fuck! I was moaning so hard kasi dinudulo nya yung pagsubo nya. Ahhhwww fuck! Ang sarap nya sumubo then he sucked my balls, shet parang lalabasan na ko, he was playing with my baby while he was sucking my balls, she tang sarap! Fuck! Tapos nilalaro nya pa yung butas ng puwet ko with his fingers, Hindi ko na napigilan yung sarili ko and bigla nalang lumabas ang katas ko at Grabe. Pagod na pagod ako sa ginawa nya sakin, shet! Nahiya ako kay Arvin kasi di ko pa man sya niroromansa nilabasan na ako. Ang cute nya habang naka ngiti sya at pinupunasan nya yu! ng luamb as sa akin. Ang he went beside me and humiga sya.



“Pagod ba Si Gabi ko?” he asked me



“Medyo po” sabi ko “Sorry kung di ko nagawa sayo” dagdag ko



“Okay lang yun. Just to see you happy and satisfied, okay na din ako” he said “Ang sarap mo kamo Gabi” sabay tawa ng malakas habang wala akong suot at sya ay brief lang ang tapis. He kissed me again and parang this time totoo na yung paalam nya na uuwi na nga sya. “Uwi na ko ha Gab?”



“Sige baka hinahanap ka na!” sabi ko… Tumayo na sya at nagbihis! Grabe mamimiss ko yung katawan nyang yan, at yung smile nya, pati nadin yung sweetness nya na pinaparamdam sakin, I can’t help but imagine na sya na yung makakasama ko hanggang paglaki ko. Ang sarap sigurong mabuhay……….. hayyyyyyyyyyy!



After he fixed himself up, he waved goodbye and this time, naka smile na sya lalabas ng kwarto ko, I was so happy, So DAMN happy na natanggap na ni Arvin na ganito muna kami hanggang maging handa ako para sa ganuong relasyon. Nalulungkot naman ako at aalis na sya, pero okay lang magkikita naman kami bukas sa school.

Gabi na and hindi ko makalimutan yung smile nya kanina. Siguro yung smile nya yun yung isa sa mga pinaka cute na smile na nakita ko sakanya. Ang cute talaga. I slept nung gabi, exited na pumasok kinabukasan kasi I can feel na iba, Tomorrow is going to be a lot different than the others.



The next days at school, orientation padin at mga grading systems, Nakakatuwa na etong dating crush ko lang ay sya na mismo ngayon yung patay na patay sakin, it’s funny pero nangyayari pala yun. Dati ako yung nangangarap pero ngayon na ako na yung sinusuyo, ako naman yung hindi na ready. Weird! Ang WEIRD WEIRD ko! Medyo nakakakilala nadin ako ng mga ibang blockmates ko pero yung isa talagang blockmate ko ang ni isang salita wala pa akong naririnig! (iyun si crush) Crush lang naman, walang kasamang pagnanasa at pagpapantasya. One day sa class nakita ko na he was staring at me (mapapansin mo naman kasi yun diba?), pero hindi ko tinitignan, I really wanted to look at him too, when I got the esteem to look, I did, and hindi sya umalis ng tingin, he still looked at me kahit na alam nya na alam ko natinitignan nya ako. Pero after nung tinignan nya ako na yun, still, wala parin akong kahit isang word na narinig sa kanya.



It was our First official discussion day sa Sociology/Anthropology, Sabi ng prof namin he will give us partners and sila ang aming magiging partner sa lahat ng activities sa lahat ng activities na gagawin the whole sem, from seatworks to partner homeworks, and pati term requirements. Nagsimula na syang magtawag ng partners, “Ms. Sacramento and Mr. Estacio” isang babaeng maganda at hot ang kapartner ng Arvin ko hmp, baka mamaya kung ano yan ah. Hehe patuloy na nagtawag ng partners si Prof hanggang turn ko na mag karoon ng partner “Mr. De Vera and Mr. Cabuslay” Di ko pa kilala yung mga kaklase ko by their last names kaya medyo di ako sure kung sino yung kapartner ko until lumapit sya sakin, SHET! PUTA! Shet… talaga. Yung crush ko yung kapartner ko, yung crush kong nakatitigan ko. Haaaaaaaaalllllaaaaaaaaaaaa!!!!!


********************************************************************


“When you love, make sure that the one you love will be the only person in the four chambers of your heart” Tama! Pag mahal mo ang isang tao, sya lang dapat, at wala ng iba. Hindi naman yata pwede na per chamber isang love, sa right atrium, may iba kang love, sa left ventricle may iba din, tapos may iba pa para sa left atrium at right ventricle, isa lang problema mo, napaka kati mo! Pero totoo walang chambers chamber, pag mahal mo ang isang tao, isa lang sya sa puso mo and di ka na maghahangad ng iba pa. Hala! parang tinamaan ako sa quote na yun ah!

“Andy nga pala, ako partner mo!” sabi nya

“Gab” sabi ko sakanya. Naktahimik lang ako buong time na katabi ko sya at nagpapaliwanag si Sir, (oo nga pala, pag partner kayo, kayo ang seatmates) damn! Natapos yung class ng tulala lang ako at hidi alam kung anong gagawin. (baliw na ata ako) Tapos na ang classes at sumama sakin si Arvin sa apartment para
magpahinga ng kaunti bago sya umuwi ng Cavite. Pagakyat ng bahay, ang mga malalanding epal sa kabilang kwarto ay bumati pa saaming dalawa (if I know kay Arvin lang gusto mag Hi nun) Pagpasok sa kwarto ay alam kong napansin ni Arvin na malalim yung iniisip ko


“Gabi! Okay ka lang?” tanong nya

“Okay lang! baket?” Sagot ko

“Parang ang lalim ng iniisip mo eh”

“Wala to”

“Pag di mo sinabi ki-kiss kita”

Di na ko nakasalita pero di ko din naman intention na mag pa kiss pero he just kissed me and smiled at me, ayan! Bigla ako napangite nun kasi ang hot hot talaga ng smile nya grabe!

Inisip ko nalang na, crush lang naman yung kay Andy and di naman siguro kami magkakagustuhan, pero iniisip ko pa din yung tinititigan nya kasi ako. And take note! Hindi sya normal stare lang. Parang may laman at sabaw yung titig nya! Damn!

Umuwi na si Arvin and I was left all alone in my room, Gusto ko matulog pero and iniisip ko pa din, sa dinami dami naman ng blockmates ko, baket kaya sya yung binigay na partner sakin. Hay! Only heaven knows.

Days passed, Ganun padin kami ni Arvin, AT GANUN PADIN ako’t ilang na ilang dito sa aking crush/Partner na si Andy, but still I don’t know why. Prelims have passed and halfway na ng midterms, everything was flowing normally until isang araw sa Socio, Partner partner ang aming midterm requirement. The requirement was a research and report on the different theories in Sociology, Ipaliwanag ang kanilang theory, background of the theorist and kung possible ang kanilang ginawa. Parang ganun! Pero basta magulo pero di ko alam na matalino pala itong si Andy kaya after ibigay ni Sir ang task, pinaliwanan nya sakin yung gagawin. We started planning kung ano yung gagawin about the mattersince next week na ipapasa yun and next week na din ang reporting, YES! Hindi sya pwedeng gawin sa school kasi sobran haba! So kailangan, house work ito, AHEM! Mukang iba na ang iniisip nyo! Nope wala akong lust sakanya… hala! Nag volunteer nadin ako na kung ayus lang sakanya eh sa bahay nalang kami gumawa nun, pumayag naman sya. Mag start na kami mamaya para mabilis kami makatapos.

“Eto number ko para text mo nalang ako mamaya kung anung oras tayo magkikita and kung saan” sabi nya. We exchanged numbers para may communication kami pag natapos na yung class mamaya.

Haaaaaaayyyy! Tapos na ang class nakakapagod. Nag paalam na ako kay Arvin dahil dina sya makakadaan sa bahay kasi gabi na and malayo pa yung byahe nya. Pagdating sa bahay, I changed my clothes and nag snack ng kaunti kasi di pa naman ako gutom masyado for dinner. And for some fucked up reasons, hindi ko alam kung bakit na ko-concious ako sa itsura ko, nag ayos ako, nag face wash, nag kung ano ano, HINDI KO ALAM KUNG BAKIT. Damn! Dahil kay Andy ba ito? Hala! Hindi naman siguro. Pero anong masama? Hindi naman kami ni Arvin, pero ang down side is parang pinapaasa ko lang si Arvin. “I’LL WAIT” yun ang laging umuugong sa utak ko habang iniisip ko na may crush ako kay Andy. Hayyyyyyyyy!

A text came after 30 mins na makadating ako sa bahay. Galing kay Andy, and guess what? Naramdaman ko nanaman yung kilig na naramdaman ko nung unang nag text sakin si Arvin. Yung tipong kinilig kahit di naman nagsasalita yung text. SHIT!!! SHIT Talaga! Ang naiisip ko na lang, ano kayang gagawin ko pag na-inlove ako kay Andy, ang clear lang sa utak ko ngayon, alam ko na masasaktan ko si Arvin pag nangyari yun. Eto nga kaya yung reason kung bakit hindi pa maging kami ni Arvin, kasi dadating si Andy? Ano ba talaga. Kahit ako gulong gulo na! Alam ko sa sarili ko na mahal ko si Arvin, pero parang may iba kay Andy.

“Gab? San tayo kita? Dito ako sa may Mini Stop sa may P.campa” I replied na hintayin nya ako dun sunduin ko nalang sya. Ewan ko ba bakit parang habang papalapit ako sa Mini Stop, kinakabahan ako, I don’t know why pero yung feeling na parang conscoius na coscious ka kung ano itsura mo pag harap mo sakanya. Parang ganun! Fuck! Ano nanaman ba to! Eto NA! ETO NA! ETO NA!!!!!!!!! WAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA!!!!!!!!!!!! I saw him na hindi sya naka school unform and hindi sya naka taas ang buhok nya (kasi sa school laging naka taas yung buhok nya) SHET! Sobrang attractive nya, yung fitted na shirt suot nya makikita mo yung chest nya na nakabakat sa shirt, he was wearing this super tight jeans na parang inaakit na tumingin ka sa baba. He was wearing flip flops, pati yung paa nya super sexy. Fuck! Seriously napahinto lang ako sa paglalakad and parang nakita ko sya na lumapit nalang sakin at tinapik nya ako

“Hoy! Okay ka lang?” sabi nya

“Oo! Parang nakita ko lang kasi yung Dad ko, nag hallucinate lang ako” (I even lied para itago)

“Nag dinner ka na?” he said

“Kaw ba?”

“Hindi pa! Gutom na nga ako eh, eh kaw?”

“Di pa din” kahit busog ako, sumama ako kumain sakanya. Ewan ko, the way he look that night just blew me off, shet! Ang gwapo gwapo nya pala which I could not appreciate pag naka uniform sya, nakataas yung buhok at naka backpack. Ngayong gabi, he made me feel so in love, Eto na nga ba yung sinasabi ko eh. Haaaaalllllaaaaaa!!!! We ate dinner sa malapit na kainan (Bute di sya maselan kumain, kahit sa tabi tabi lang okay lang) Nakapagusap din kami about personal matters, Nakilala ko sya, and eto yung kinagulat ko! Shet! That time palang inamin nya sakin na dati na inlove sya sa isang guy! Diba? Sobrang unexpected yung sasabihin nya yun kaagad saakin na hindi nya pa naman ako masyadong kilala, pero may mga ganun tao naman eh, mabilis makapag build ng rapport and mabilis magbigay ng trust sa iba. NAgulat ako nung tinanong nya ako

“Kaw Gab? Na inlove ka na ba sa isang guy?” Hindi ko alam seriously kung ano isasagot ko, I was speechless for a long moment and then nagsalita sya “Sorry kung medyo nailing ka yata sa tanong ko”

“Okay lang, pero…….. OO” SHET! Ayan nasabi ko na din sakanya! HALA!!!!

“Oo? Ahhh okay” He then smiled at me na parang ginasabi nya na it’s okay.
After eating, pumunta na kami ng apartment ko para sana masimulan na naming yung kailangan naming gawin. I looked at my phone, flood na! hala! Puro galing kay Arvin, Hindi ko alam pero for some reasons, hindi ko nireplyan yung mga texts nya. Pag dating naming, eto nanaman nag aabang ang mga ka-epalan sa kabilang kwarto na sila Jake at Kelvin, at ewan ko bakit wala yung James, bumati saakin ang mga loko at syempre para di masabihang masungit binati ko na din sila. Pagpasok sa room, I don’t know kung bakit naka tulala nanaman ako. May tumapik nalang sakin

“Hoy! Gab! Okay ka lang, nakatulala ka nanaman dyan”sabi ni andy

“Okay lang ako” sabi ko

“Tell me what’s wrong”kinulet nya ako para sabihin ko “BF mo yung si Arvin no?” dagdag nya. Hala! Pano naman nalaman ng lokong to yung samin ni Arvin… correction! Hindi ko sya BF, BFF ko sya, bestfriend ko lang yun

“Best Friend ko lang yun” sabi ko

“Best Friends? With benefits?” patawa nyang sinabi “Nakikita ko kaya na iba yung tingin nya sakin pag tinitignan kita” sabi pa nya. Hala! HALA! HALA! Di ko alam kung ano isasagot ko sakanya, pati ba naman yung pagtitig nya sakin inamin nya din! “Pag tinitignan kasi kita parang may something special sayo na gusto ko malaman kung ano” sabi nya. Putangina! Puta, Puta! Shet Kilig na kilig ako nung sinabi ko yun pero eto nanaman, umugong nanaman yung putaragis na “I’LL WAIT” sa utak ko. “Sana nga Best Friends lang kayo” he then looked deeply into my eyes and what a surprise na bigla nya nalang nilalapit yung muka nya sakin. Pucha! Ano gagawin ko? Susuntukin ko ba? O bibigay nalang ako?

SHET! Ano kaya mangyayari ?  kasalanan ba? O mag re-resist ako at sasapakin ko sya.. Ewan ko Ewan ko Ewan ko talaga

*******************************************************************


“Everything that happens has its own rationale on why it is actually happening” Oo! Alam naman natin lahat na ang mga nangyayari ay may dahilan. Everthing si Rational…. So Rational pa ba tong mga nangyayari ngayon? Parang ang gulo na kasi eh, akala ko ba pag nagmahal ka isa lang sya at wala nang iba, pero bakit ganito yung nararamdaman ko para kay Andy! Bakit ganito? O baka naman hindi talaga love yung nararamdaman ko kay Arvin, kaya nagka gusto pa ako sa iba.


I looked away from him nung papalapit na yung muka nya sakin and siguro naman alam nya na yung meaning kung bakit ginawa ko yun pero he said sorry immediately.

“Sorry Gab… Sorry”

It was a long silence. Iniisip ko ano kaya kung hindi ko nilihis yung muka ko nung papalapit sya? Ano kaya pakiramdam? Ano kaya? May magbabago bas a pagtingin ko sa kanya? Kay Arvin? O magbabago yung pagtingin nya sakin? Ewan! EWAN KO! But this time my strong self control fell in shame, I stared at him and I slowly moved my face closer to his, and hindi katulad ko, he just stared at me habang lumalamalapit ako and nung malapit na ako, he slowly closed his eyes, and pati ako napa pikit nalang ako na hindi ko alam kung ididikit ko ba yung lips ko sakanya o hindi, naramdaman ko yung lips nya na dumikit na sa akin, I did not hesitate, I made him feel na hindi rejection yung nangyari kanina, I kissed him hard and he replied with his hot kiss, Napansin ko na pinapasok nya yung dila nya so I also exrcised my tongue inside his mouth. Shet! It lasted for about 3 minutes and after kong I layo yung face ko, he smiled at me and para syang nag te-Thank you. This time ako naman yung nag apologize sa ginawa ko


“Sorry” I told him

“baket ka nag so-sorry?, eh gusto ko naman! Gusto mo din naman” sabi ko.

“Baka na turn off ka saken kasi di naman ako magaling ku-miss”

“Pa-humble! Sa lahat ng na-kiss ko! Ikaw yung best. Totoo yan Gab!” I got a bit introverted on what he told me (di naman sa pagmamayabang, madami na nga nakapagsabi,,, hehehehe) nakakhiya pero nakakatuwa kasi magaling pala ako sa ganun! Hehehe… nakaka tuwa pero on the other side, iniisip ko padin si Arvin, ayoko sya masaktan. Gustong gusto ko kasi si Andy, he’s so mysterious, nakaka challenge sya! Nakaka konsensya lang na hindi ko ni-replyan si Arvin sa lahat ng texts nya kanina, hindi ko man lang sya nakausap the whole time na magkasama kami ni Andy.

After a while, I asked him na simulan na naming yung requirement naming kasi past 10 nadin nun para makatapos kami. Nasimulan naming yung pag reresearch and nakakuha na kami ng theories na ilalagay sa report, Isusulat nalang and mag gagawa nalang kami ng analyzation about sa mga theories nay un. Past 12 ng matapos naming ma-cluster yung mga ideas and makagawa ng rough draft ng analyzations, and mga past 1 natapos yung pag ta type ng lahat. We both decided na mag pahinga na kasi gabi na din. Acctually umaga na nga eh, visual aids nalang ang gagawin naming sa report o kaya man I Powepoint nalang naming, depende, ang alam ko lang, pagod na ko, BUKAS NA!. May Bukas pa sabi nga ni Bro! I asked him kung uuwi pa sya o gusto nya sa amin nalang matulog since tanghali pa pasok naming kinabukasan.

“San ka ba nakatira?” I asked him

“Sa may Tomas Morato pa” He answered

“Nyek! Ang layo nyo pala, dito ka nalang matulog gusto mo? Para di ka pagod umuwi?” I offered him

“Sige! Kaso wala ako uniform para bukas” he said sadly

“Edi papahiramin kita para hindi na hassle na uuwi ka pa bukas para manguha at magbihis” pumayag sya and nag volunteer sya na sa lapag na lang sya matutulog. Iyun gusto nya eh, kahit naman gustuhin ko na katabi ko sya, ayaw naman nya ata. Nilatag ko yung comforter ko sa lapag para medyo malbot naman hihigaan nya. Nagayus lang ng kaunti bago matulog, I was in the CR para mag hugas ng muka, mag toothbrush, at kung ano ano pa, paglabas ko, Guess what I saw? Si ANNNNNNNNNDDDDDDDDDDDDDYYYYYYYYYY! Walang shirt and naka boxers lang na nakahiga sa lapag. Medyo nagulat ako then sabi nya

“Okay lang ba na ganito ako tutulog? Di kasi ako sanay na natutulog not unless ganito lang suot ko”

“Kung san ka comfortable, okay lang!” I said, kung alam mo lang na pabor na pabor yung ginawa mo! Hehehe Shet! Meron syang hot na abs! pero di naman yung abs na sobra, saktong abs lang and hot na hot na chest. And judging by the boxers he is wearing, shet pwede na sa sabong yung kanya! Mukang bigatin yung Jr.! ahahahaha

I closed the lights and humiga na ako sa kama ko para magpahinga, pero gusto ko sanang mag offer na tabi nalang kami pero nahihiya ako na sabihin sa kanya. Pero nung naka ipon na ako ng lakas ng loob, I asked him

“Gusto mo dito sa kama? Matigas kasi dyan eh” I asked him

“Okay lang naman kahit matigas, Masaya na ako na nakasama kita ngayon” Tangina mo! Wag mo ako pakiligin hayop ka! Iba ako kiligin! Fuck! Fuck! Hahahahaha

“Sige na, ayoko masakit likod mo pag gising mo, tara na bilis” I layed my hand to help him get up, and nung hinawakan nya ko! Naramdaman ko yung spark! Wahahahha shet! Iba na to, Iba na talaga to! In love na naman ata ako.! Shet! Shet! Pero eto nanaman yung “I’LL WAIT”….. AHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHH!!!! Tine test yata ako ng puso ko! Shet talaga! Tumayo sya and nahiga sya sa tabi ko and then sabi nya

“Gab, may kasalanan ako sayo!”

“Ano yun?” I asked

“Wag ka magagalet ah, Gusto lang kasi kita makasama the whole night” I was intrigued about what he is saying and then he said by surprise “Taga dyan lang ako sa The Residences sa kabilang P.campa, tapat ng Arizona Towers” Shet! Di ako nagulat na nagalit, pero nagulat na may dash of kilig! “Kasi pag sinabi ko na dyan lang ako, baka mamaya di ka mag offer na dito nalang ako, I just wanted to be with you”

“Pag nandyan ka, it takes my breath away, And lahat ng bagay na gusto ko sabihin sayo hindi makahanap ng boses nya, Sana lang my eyes spoke what my heart wanted to shout out” sabi nya.

Hindi ko padin alam kung paano ko sya sasagutin the only thing I said is

“I like you Andy” Pati ako nagulat sa sarili ko nung sinabi ko yun, pero hindi ko alam napangite nalang ako nung sinabi nya na,

“Talaga? Akala ko hindi, Ikaw? Gustong gusto kita” Oo! Naramdaman ko nga gusting gusto mo ko! Hay! Pero I wanted to tell him the truth kasi ayoko na magkaroon ng conflict kasi pag nalaman ni Arvin to, hindi ko alam kung paano nya ite-take. Mahirap kasi alam ko na mahal na mahal ako ni Arvin and ang alam nya is I feel the same way—I do, I really do pero naguguluhan ako sa situation, mahal ko ba talaga si Arvin o ano? O talaga bang sadyang makati lang ako?--- hindi naman siguro.

His eyes are blinking in surprise and ako I’m feeling much of guilt na pinapaasa ko si Arvin, parang ganun, pero di ko padin alam, mahal ko sya pero parang may nararamdaman na akong kakaiba kay Andy. Sasabihin ko sakanya ang totoo and I hope na maintindihan nya ako. I then interrupted his joy and kinausap ko sya ng seryosohan. I told him na bestfriends nga kami ni Arvin pero there’s more to that. I told him everything, since we meet, lahat lahat, as in lahat, I fully trusted him. And ito sinabi nya

“Kung kayo, edi kayo naman talaga eh, pero bakit parang hanggang ngayon hindi padin kayo? Maybe because may hinahanap ka pa sakanya, na hindi mo pa nakikita, O baka talagang hindi kayo meant to be with each other, or may mga views kayo na taliwas and most of the time hindi kayo nagkaintindihan so iniisip mo na paano pa kung kayo na diba? Maybe you’re just too different for each other, kung sinabi nya na he will wait, he still have to think na you may still say no, and dapat alam nya na may 50/50 chances lang sya, hindi nya naman kailangan maramdaman na pinaasa sya kasi hindi mo naman sinabi sakanya na you just need time but you’ll answer him yes, Am I right? Can I ask you something? Gab?”

“Ano yun?” I replied back

“Ikaw? Do you like me?”

“Yes…” Yun nalang nasabi ko

“I want to know you more, and gusto ko makilala mo din ako” he said, then he gently touched my face and nilapit nya yung face nya sakin to kiss me again, and this time, the passion was higher, the emotions were bursting, nakalimutan ko lahat ng guilt ko kay Arvin, my world stopped for a moment sa sobrang passionate nya humalik, nagulat nalang ako na bigla sya pumatong sakin while kissing me and lalo ako nabigla nung unti unti syang bumaba samay part ng neck ko, I felt so freakin’ hot that moment, init, sobrang init, Alam ko na that time kung ano ang magaganap, I easily got horny on how aggressively he’s licking and kissing my neck, I was touching his whole body since naka boxers na lang sya, I can feel na init na init na din sya, I can feel the heat pag dumidikit yung balat nya sakin, He attempted na tanggalin yung sando ko and I just gave in kasi I don’t feel like I’m having sex, but rather, making love with him. He started to go down to my Chest and down to my shorts, hinimas nya yung matigas kong alaga ng sobrang sarap na haplos, he pulled down my shorts gamit yung mouth nya, SHIT! Nararamdaman ko yung chin nya sa may pelvic area ko and he looked so surprise nung nakita nya si Junior, he ven asked permission kung pwede nya daw isubo, I agreed and he started to suck my whoke penis! It was so good na I can’t stop moaning so hard, I was oblivious na maraming rooms pa yung nakapaligid samin, pero I simply didn’t care, all I’m thinking is how to show him na sobrang sarap ng ginagawa nya sakin. Sobrang sarap ng moment na yun I felt like na reach ko na yung 7th heaven, ahhhhhhhhhh Auuuuuuuuuhhhhhhhgggggg! Sobrang sarap umungol pag ganun kasarap yung pag subo nya sa titi mo! Bago pa ko labasan I stopped him para ako naman yung makapag pa moan sakanya, Pumatong ako sakanya and I started to vrate friction sa katawan ko and sakanya, I rubbed my whole body sakanya and we were both moaning so hard. I went down to lick his neck and suck his hard nipples. Hindi ko na mapigilan yung sarili ko na bumaba sa alaga nya, ! so I wen t down para tanggalin yung nagiisa nyang cover—his boxers. Sobrang hard na ng penis nya, and super laki (oo mas malaki kaysa sa kay Arvin). I sucked his dick and sobrang sarap kahit ang hirap I subo ng buo, halos ma-duwal ako sa sobrang laki ng titi nya, I was sucking him for a while then he asked me to fuck him. First time ko mag pasok ng titi ko sa pwet kaya hindi ko alam kung anong pakiramdam (and as usual hindi ako papaya na may papasok na kahit ano sa pwet ko tonight), I have supplies of condoms in my closet for emergency purposes at 2 sa wallet ko for protection syempre. Naglagay ako ng condom and I slowly slipped my Penis to his asshole, ahhhhhhhhhhhhhhhwwwwwwwwww fuck sobrang sikip and ang sakit pag pinasok, pero sobrang sarap kahit tigas na tigas ako na pinasok ko, fully erected kasi sya, We were moaning so hard kahit sobrang sakit para sakanya (alam ko nasasaktan sya kasi sa facial expression nya) Ang hot hot ng itsura nya habang pinapasok ko yung titi ko sakanya, parang sakit na sakit na sarap na sarap,he looked so fuckin’ hot. I went faster and faster and faster until malapit na ako, I was fucking him na parang wala ng bukas, and nakikita ko na sakita na sakit na sya pero his moan contradicted it. And sarap nya umungol, mapapsabay ka sakanya. Shet Shet! Ayan na! Malapit na! Shet!! FUUUUUUUUUCCCCCCCCCKKKKKKKKKKK! Ahhhhhhhhhhhhhh shet! Nilabasan na ako, I felt so tired pagkatapos, then humiga nalang ako ng nakapatong padin sakanya, I kissed his neck para matulungan ko sya labasan, I sucked his nipples habang I’m playing with his balls, Shet, and sarap nya tignan habang nag jajakol, shet! Ayan naramdaman ko na malapit na sya! Shet! Ang sarap nya tignan habang honry na horny, and ayun, Nilabasan na siya, wow sobrang sarap panuorin na labasan sya, sobrang hot, scorching hot talaga

Past 3 nadin nung time na yun kaya after we made love, we just smiled at each other then unconsciously nakatulog nalang kaming dalawa.

I woke up na wala na sa tabi ko sa Andy, nalungkot ako kasi hindi man lang sya nagpaalam sa akin I checked my phone, Puro texts from Arvin pero may isang text si Andy, he was saying sorry na di sya nakapag paalam umuwi na sya para maligo and magbihis para sa class namin that day. I checked the clock and 11:30 na SHET! Malelate na ako. Kelangan mag rush! I took a shower and wore my clothes after, I rushed sa school kasi baka malate ako. Pasok sa school, lakad papuntang Nursing bldg. 6th floor ang class namen kaya nag elevator ako. Saktong pagdating ng elevator sa 6th floor, the door opened and Shit! SHIT TALAGA! Si Andy and si Arvin magkausap.

Anu pinaguusapan nila? Hala hala! Hala!!!!!!!!!! Baka yung nangyari samin, o baka sinasabihan ni andy na layuan na ko ni Arvin, ano? ANo????????????????????????

*******************************************************************

“Love does not make the world go round. Love is what makes the ride worthwhile.” Love ispires us right? To be stronger, to continue to do what we are expected to, Love motivates us to continue dreaming. And I will admit Si ARVIN at si ANDY lang ang dalawang taong nagiinspire sakin, alam nyo ko kung baket? Hindi pwede. Basahin nyo nalang yung ending.

Ang lakas ng tibok ng puso ko hindi dahil sa kilig na nasa harapan ko ang dalawang taong pinaka mahal ko pero kinabahan ako ng sobra na makita na magkausap sila, at halo halo nalang ang pumapasok sa isip ko, ano ba pinag-uusapan nila, baket bigla nalang sila nag-usap? Bakit ganito. Nakita nila ako na lumabas ng elevator at bigla pumasok ng room naming si Andy at natira si Arvin sa labas. I approached him,

“Oh! Bat magkausap kayo ni partner?” I asked him



“Wala sabi nya magkasama kayo kagabi ang nag gawa kayo ng project, na kwento mo pala sakanya yung tungkol sakin” then he smiled at me

“Oh anong sabi nya?” tanong ko ulet, nagulat ako na tears fell from his eyes, tapos he was still smiling

“Mahal mo din ako, pero parang ayaw mo dahil iba tayo, gusto ka pala nya” he then stopped his tears and he rested his palms on my shoulder. “kung gusto mo din sya, okay lang ako Gab! I’ll be happy kasi Masaya ka, pero hindi naman dito ma eexpire yung I’ll wait ko eh, kahit kayo, andito padin ako, hihintayin ko na maging ready ka sakin” he was stopping his tears pero parang di nya na mapigilan, he rushed away from me and pababa sa building, ayoko gumawa ng eksena sa school kaya hindi ko sya sinundan, I was not able to go to class kasi hindi din naman ako makakapakinig, I just texted Andy na kelangan ko ng kausap. Umuwi nalang ako sa apartment para mailabas ko kung ano kailangan ko ilabas, I was crying the whole hour dahil dun. May kum akatok sa kwarto ko and binuksan ko and I saw Andy, I just hugged him and I told him na ganun nga yung reaction ni Arvin sa pag uusap nila.

“Sorry Gab ah! Gusto ko lang kasi malaman kung ano talaga nararamdaman nya sayo, at Oo! Mahal na mahal ka nya Gab! Alam mo bay un” he told me

“Alam ko, kaya nga ang sakit para sakin nung sinabi nya kanina” I answered

“Oh! Hindi ka naman siguro iiyak ngayon kung hindi mo sya mahal diba? Gab! Di naman ako umaasa na maging tayo eh, all I want is to see you happy, and I’m sure magiging Masaya ka kay Arvin” he advised

I texted Arvin pero hindi sya nag rereply, nakakinis kasi gustong gusto ko na sabihin sakanya that time na hindi nya na kailangan maghintay, eto na sigurp yung nagging trigger para marealize ko na eto na nga! Si Arvin natalaga to! Si Andy! Masayang Masaya ako na nandyan sya para sakin, pero nung tinimbang ko, wala eh! Si Arvin at si Arvin lang talaga. Ayaw nya magreply sakin so kailangan ko gumawa ng way na mapapunta sya dito, I asked for Andy’s help para itext sya na may nangyari sakin at punta sya ng apartment, and boom! Nagreply agad si Arvin ko! After 10 minutes or so, someone came rushing through the door with his teary eyes, he saw me na nakupo lang sa bed ko, he rushed to me and hugged me, and I felt so relieved

“Ano nangyari? Nasaktan ka ba? Dahil bas a ginawa ko? Dahil ba sakin? Ha? Ha?” he was still hugging me habang nararamdaman ko na tumutulo yung luha nya samay shoulders ko.

“Arvin, wala nangyari! Gusto lang kita papuntahin dito pero ayw mo magreply sakin, so nanghingi ako ng tulong kay Andy para mapapunta kita dito.”

“Bakit?” sabi nya, lumabas si Andy ng kwarto ko para bigyan kami ng privacy. I just looked into his eyes and I told him

“Siguro nga iba tayo, siguro nga natatakot ako na baka mag clash lang tayo pag naging tayo, natatakot ako nab aka hindi ako maging enough para sa love na ibibigay mo… pero yung love naman natin yung makakapagset aside ng differences natin ah. “ I touched his face and I told him “I’m ready”

He smiled back at sobrang iba talaga, sobrang saying smile, na parang wala ng bukas yung smile nya. He kissed me habang may kaunting tears na bumagsak mula sa mga mata nya, My eyes are also read and the moment our lips touched, my eyes can’t help but shed its tears, naiiyak ako habang hinahalikan nya ako. At pati sya ay bahagyang lumuluha.

Kami na ni Arvin at Oo up to this date na mapopost tong story na to alam kong kami padin. I finished this story March 31, 2010 ngayon medyo may tampuhan kami pero kami padin… Arvin, Andy and yours truly became the best of friends ever since, my two babies, Andy, my new bestfriend, at si Arvin, ang mahal na mahal kong boyfriend. Andy never attempted to kiss me or do what we did the night of the project. Arvin and I? may mga times na nagkakatampuhan, nothing’s perfect naman kasi and di mo naman maiiwasan yung tampuhan sa magkarelasyon, What I’m proud of is that we are surviving in this relationship kahit na may mga side comments at mga mallanding umaaligid aligid dyan. Sorry taken na ako, at sorry taken na tong si Arvin ko.! Ang bumangga GIBA!...

Siguro nga no? Sabi nila It’s the differences that makes love more exiting! Pero sabi ko naman It’s not the differences that love depends on and it’s never the differences that hinders love, It’s a matter of, you both, looking outward in the same direction… Having the same visions, and both trying your best to keep it alive.

I’m sensitive and I’m In love… and that’s what makes me strive more.….


Thank you for everyone who took time on reading this and finishing it… Thank you and may everyone have a peacefull day.

-Gab