“hi lex! Hindi ko na kailangan pang imbitahin kang umupo dahil nakaupo ka na. hahaha!” pambungad niya. “siguro nagtataka ka ngayon and kinakabahan dahil di mo alam kung ano ang pwede kong gawin sa’yo, tama ba?” wala pa din akong imik. Kinakabahan talaga ako sa kanya.
“magsalita ka naman lex, hindi ka naman siguro pipi ano?” actually, hindi ako makapagsalita kasi nakatingin lang ako sa mukha niya. Moreno din siyang gaya ko pero tinamaan ako. Malakas ang sex appeal niya. Tipong isang ngiti lang eh bibigay na ako.
“ah, eh… sorry! Nagulat lang ako.”
“nagulat ka saan? Dahil lalaki ako na humahanga sa’yo at hindi babae?” napalunok akong bigla. Alam ba niya ang totoo tungkol sa akin? Shit pag nagkaganun. Hindi naman ako halata ah. Maingat naman ako sa lahat ng ginagawa ko. Tsaka humahanga? Ano ba ito!
“ah, eh, hindi naman. Ano kasi…”
“wag mong sabihin na-love at first sight ka sakin?” muntik na akong mahulog sa kinauupuan ko. “joke lang, pero nakita ko nag-blush ka. Uuuyyy, crush niya ako.”
“epal nito. Feeling mo gwapo ka, hindi kaya.” Nakabawi kong sagot.
“hindi nga pero tinamaan ka naman nang appeal ko. Kanina mo pa kasi ako tinitingnan eh alam ko namang walang dumi yung mukha ko.” Toinks, sapul ako dun ah.
“whatever. Oh bakit mo ako pinapunta dito? May sasabihin ka bang importante?”
“masyado ka naming nagmamadali lex. Hindi mo pa nga ako tinatanong kung anong pangalan ko tapos ganun na. nakakatampo naman samantalang ginawa ko lahat ng paraan malaman ko lang pangalan mo.” Oo nga, tinamaan na naman ako dun ah. Stranger pa pala siya sakin tapos ganun. Teka, anung sabi niya?
“anong sinasabi mong ginawa mo ang lahat para sa pangalan ko?” taking tanong ko.
“wag mo nang alamin kung paano. Nga pala, I’m raki dimagiba.” Napangiwi ako sa apelyido niya. Kala ko sa teleserye lang merong ganun, sa totoong buhay din pala. Napansin niya ang reaksiyon ko kaya naman muli siyang nagsalita.
“oh bat ganyan reaction mo? Hay naku, judgmental ka pala.” Sabay simangot.
“naku hindi naman. Sorry kala ko kasi sa teleserye lang me ganun.” Napayuko ako. Pagkayuko nakita kong nakasungaw yung ID niya. Enrique apelyido niya hindi Dimagiba. “sinungaling ka naman pala eh.”
Nakita niyang nakatingin ako sa ID niya sabay tawa. “binibiro lang din kita. Tiningnan ko lang reaction mo. Sineryoso mo pa ang paghingi nang sorry huh.” Bakit ganun, may dulot na ligaya ang pagtawa niya. Parang ilang sandal pa ay kaya na nito akong patulugin. Nangiti ako nang wala sa oras.
“uuuyyy, nangingiti siya. Aminin mo na kasi in love ka sakin nuh.” Napahiya ako for the 3rd time.
“hoy, kapal mo huh. Sino nagsabi sayong in love ako sayo. Masyado namang malakas ang hangin dito sa kfc. Sarado naman ang mga bintana ah. Saan kaya nanggagaling?” seryoso kong banat. Sabay muwestra nang mga kamay. Tumawa lang ito.
Madami siyang mga kuwento. Kung anu-ano. Halos buong buhay na nga niya ay idinadaldal na sa akin pero para akong engot na nakikinig sa bawat salitang lumalabas sa mga labi niya. Nag-eenjoy na akong kasama siya hindi gaya kanina na may kaba at pangamba.
“buti naman at ngumingiti ka na. siguro naman palagay na ang loob mo sa akin.” Ngiti lang ang sagot ko. “i-save mo number ko huh baka kasi hindi mo gawin eh.” Oo nga nuh. “pede ba kitang dalaw-dalawin sa school niyo or sa dorm mo?”
“huh, bakit? Anong meron?” tanong ko.
“gusto ko lang makasigurado na nakauwi ka nang maayos or kung nasa school ka ba para hindi na ako mag-aalala pa.” sabay bitaw ng isang ngiti.
“nagpapatawa ka naman. Hindi naman ako babae para alagaan nang ganyan and isa pa binata na ako kuya.” Inistress ko ang word na kuya. “tsaka, hello, FYI, kaya ko ang sarili ko. Marunong ata akong mangarate.”
“ah basta, wag nang makulit. Please let me be your knight simula ngayong araw na ito.” Sabay hawak sa sa kamay ko. Ewan ko pero parang may kuryenteng dumampi sa mga kamay ko nang hawakan niya iyon.
Tama kaya siya? Love at first sight ba ako o masyado lang akong nadadala sa mga teleseryeng napapanood ko. Baka masyado lang talagang sweet . . . sa isang lalaki. Toinks!
--
“pssst, bakla. Ayun si papa raki oh inaantay ka na.” kasalukuyan na kaming nasa labas ng school nun at nakita ko nga siya na nakatayo sa labas sa may hepa boulevard. Lumapit kami sa kanya.
“hi! Bakit andito ka?” pambungad kong tanong sa kanya.
“Gaya nang sabi ko, let me be your knight.” Yumuko siya na parang isang knight sa harap ko. Shit nahiya ako dahil andaming estudyante sa paligid. May mga nakangiti, may mga ewan, may nandidiri.
“umayos ka nga diyan raki. Nakakahiya yang ginagawa mo. Tsaka pwede ba hindi naman ako maharlika para bigyan ng ganyang saludo nuh!”
“aba, ang bakla nag-inarte. Eh kung bunutin ko kaya isa-isa buhok mo sa kili-kili nang matigil ka diyan. Tsaka, keribels ba nila na may papa na gumaganyan sayo. Mga inggit lang iyan.” Sabay tawa nang nakakagago.
“kahit kelan ka talaga Irene, napaka-engot mo. PDA kaya iyan.” Sabi ko naman.
“see papa raki eh di lumabas din ang trulagen. Gusto niya may privacy kayong dalawa. Ikaw naman kasi binigla mo si friendship. Hala sige tara sa tambayan at dun tayo magganyanan.” Isang ngiti ang nakita kong sumilay sa mga labi niya. Mukhang nagustuhan niya ang sinabi nito.
--
“so Irene, pwedeng pag may klase kayo eh pakibantayan muna si lex baka kasi kung anu-ano gawing kagaguhan niyan eh.” Sabi ni raki pagkadating niya after um-order.
“oh sure papa raki. Akong bahala sa monghang ito.”
“aba, aba, aba. At ako talaga ang topic dito mga friendship huh. Eh kung alugin ko kaya mga ulo niyo para umayos takbo nang mga utak niyo.” Sabay tawa ko. Natawa din si Irene pero lumalafang na pala ang hitad.
Patuloy lang ang mga walang kabuluhan naming balitaktakan tungkol sa mga buhay buhay. Lumalalim na ang gabi at kailangan na naming magsiuwian. Malapit lang naman ang mga dorms namin nila Irene kaya inuna na naming siyang ihatid. Lakad mode ang ginawa naming para bawas bilbil na din.
Isang halik sa pisngi ang iginawad ni Irene saming dalawa ni raki bilang thank you sa paghatid daw sa kanya. Aba, pag ako lang naghahatid sa kanya ni kiss ayaw ibigay. Sipa ang abot ko. Parang I smell something fishy ah. Patuloy kami sa paglalakad.
“lex, may alam akong shortcut dito para hindi tayo masyado gabihin papunta sa inyo.” Tumango na lang ako kahit na alam kong 10-15 minutes lang eh andun na ako sa dorm namin.
Dumaan kami sa isang eskinita. Ang dilim, nakakatakot. Na-sense niya ata ako kaya naman hinawakan niya ang kamay ko. HHWW ang drama naming dalawa. Nang feeling ko nasa kalagitnaan na kami nang eskinita, bigla niya akong niyakap ng mahigpit. Na-shock ako sa ginawa niya pero ano pa nga ang magagawa ko kundi mag-emote na din.
“thank you lex huh for coming into my life. Promise I will take care of you. Uulitin ko, let me be your knight.”
Natameme na naman ang emote ko. “ah, eh… ikaw ang bahala.”
“thank you ulit lex.” Sabay hug ulit. Maya-maya pa ay nakalabas na kami sa eskinita.
--
4 5683 968! Yan ang nakalagay sa may locker ko. At sino na namang hudas-talipandas ang may kagagawan nito. Kinuha ko ang papel at ibinulsa. Hindi ako makarelate sa numbers na iyon. Ano ba kasi iyon?
--
Exam week na kaya hindi na muna kami masyado napagkikita ni raki. Ayaw ko namang obligahin siya na ihatid sundo niya parin ako kahit na gusto niya. Patuloy parin naman ang text namin at ang mga sweet nothings.
Gaya nang dati may note na naman sa locker ko. 4 6477 968! Shit, ano na naman ba iyon? Hindi na ako nakatiis at isinangguni ko na kay reyna Irene.
“hala bakla, hindi kaya code iyan. Parang sa da vinci code. Kailangang i-de… i-de…”
“i-decipher”
“ayun nga, kailangan mo siyang i-decipher para malaman mo ang mensahe na yan. Bat ganun, lagi na lang ikaw. Una, may papa raki ka na, pangalawa nagka-stalker ka and pangatlo hayan, may secret notes ka pa. ano bang meron ka at talo mo ang beauty ko? Para kang babae pero may bayag ka naman.” Seryoso ang emote nang lola mo.
Batok ang inabot niya sa akin. “aray ko naman. Di ka na nabiro. Oh hala sige maiwan na kita dyan friendship at andyan na si papa ko. Babush!” at tuluyan na siyang umalis.
Honestly, naguguluhan na ako. Bakit ako may ganitong unique letter sa locker ko? Bakit may raki na nagbabantay sa bawat kilos ko? Tumayo ako at humarap sa salamin. Tinitigan kong mabuti ang moreno kong itsura. Sakto lang naman, hindi kagwapuhan at hindi kapangitan. Yun nga lang makinis ako. Wala akong pimples sa mukha and scars sa katawan.
Hindi ako agad nakatulog kakaisip sa sinabi ni Irene na kailangan kong I-decipher yung codes. Tinutukan kong maigi ang mga numero. Ano kayang meron ditto? Biglang nag-ring cp ko. Nagtext si raki. Matapos kong basahin ang good luck text niya parang may kung anong pumasok sa isip ko.
Bakit hindi ko naisip iyon? Tama! Biglang nanliwanag ang utak ko at kinuha ang mga codes at inumpisahang i-break iyon. Nagulantang ako sa natuklasan ko tungkol sa mga codes na iyon. Sino namang tao ang makakaisip nang ganitong drama?
--
Tapos na ang exam ko at laman parin ng isip ko ang mga notes na natanggap ko. Hindi iyon mawala-wala sa isip ko. Nagtext si coach at pinapapunta kami sa tagpuan dahil sa isang mahalagang anunsiyo. Dali-dali akong tumungo doon.
Wala pang 5minutes kumpleto na ang members at si coach.
“guys, kailangan na nating umpisahan ulit ang practice. Siguro naman hindi lingid sa inyo na 3weeks from now, may invitational cup tayong dadaluhan sa megamall. Gaya nang dati, ganun pa din ang inaasahan ko. Alam kong hindi niyo ako binigo nung una, let’s make it to the top again. Practice will start tomorrow at 5:30pm. You know the rule, no late comers. Okay?” sabay-sabay kaming sumagot. Ano ba naman iyan kahit labag sa kalooban namin kailangan naming sumunod. Para sa team, para kay coach, para sa school.
Diretso na ako nang uwi sa dorm para magpahinga. Nagulat pa ako na nakabalandra si raki sa pintuan ng dorm at may dala-dalang chess board.
“ano na naman to raki?”
“well alam ko kasi na malapit na ang invitational cup niyo kaya naman heto, andito ako ngayon para tulungan kang mag-practice. Be gentle huh.”
“be gentle ka diyan. Hala pasok na at tingnan natin kung gaano ka kahusay sa laro na iyan.
Inumpisahan agad namin ang laban namin pagkaupo sa visitor’s area. In fairness, magaling siya huh. Hindi ko akalain na may ibubuga siya. Actually, nahirapan ako ulit. Tipong wala na akong lusot. Ginalaw niya ang bishop niya para i-check ako. Natetense na ako kasi naman halos wala na akong moves. Naramdaman niya ata ang reaction ko kaya naman hinawakan niya ang kamay ko sabay sabing relax lang ako. Ipinikit ko ang mata ko gaya nang dati. Pagmulat ko, laking gulat ko na may knight pa pala ako sa tabi na pwedeng ipanlaban. Ginalaw ko ang knight at kinain ang bishop niya.
Ilang saglit pa ay natapos na din ang laban. Ako ang nanalo siyempre. In fairness magaling talaga siyang player. Lumabas muna kami para kumain.
--
3weeks later
Excited ang buong team dahil opportunity na naman ito para sa aming mga players. Kailangan naming ibalandra na kami ang hari sa laro nang chess
Nagtipon na ang lahat ng mga kalahok sa ground floor ng mall. Nagregister at naghihintay na mag-bukas formally ang competition. Habang nag-aantay ay katext ko si raki at kinukumusta siya. Maya-maya pa, dumating na ang mga “araw” at hindi maiwasang hindi ako mapalingon. Shit! Totoo ba ito?
Si raki? Chess player din?
itutuloy...
Showing posts with label Soulmate Checkmate. Show all posts
Showing posts with label Soulmate Checkmate. Show all posts
Monday, January 10, 2011
Friday, January 7, 2011
Soulmate... Checkmate
tahimik ang buhay lalo na kung walang istorbong darating sa daraanan. kung minsan natatamaan nang bagyo pero kawasa'y titila din at muling sisikat ang araw. may mga pagkakataong nadadapa tayo at nasusugatan pero heto at tumatayo parin tayo gaya nang isang tipikal na pinoy. madalas naman natututunan nating sumaya kahit sandali lang dahil di natin alam na kapalit nito ay grabeng sakit at paghihirap. ano pa nga ba ang magagawa natin kundi ituloy ang buhay at ituloy ang laban kahit halos wala nang malusutan. sabi nga nila habang may buhay may pag-asa kaya't wag susuko hanggang sa maisakatuparan ang mga pangarap natin at maipanalo ang laban ng buhay sa pagsasabi nang CHECKMATE!
hi guys, ako si lexter 19, 5'6 ang height, moreno, katamtaman lang ang katawan at isang estudyante sa isang university sa u-belt na kasali sa UAAP na isang hayop na may apat na paa. isang normal na estudyante lang naman ako kung tutuusin eh. may konting barkada, lalaki at babae, at walang nagkakagusto. hahah.
---
KRRRRRRRRIIIIIIIIIIIIINNNNNGGGGG!!!
napabalikwas ako nang bangon sa sobrang lakas ng tunog ng alarm clock ko. muntik na akong malaglag sa higaan sa sobrang pagkagulat. 6:45 na. tamang oras para sa paghahanda ko para pumasok. bumangon na ako at tumungo sa banyo. habang naglalakad sa hallway ay nakakasalubong ko ang mga taong araw-araw kong nakikita simula nang tumuntong ako rito sa manila. batian nang good morning dito, good morning diyan. minsan nakakasawa kaya nginingitian ko na lang.
wala pang 30 minutes at heto nakagayak na ako papuntang school. konting lakad lang naman ang ginagawa ko at hayan nasa harap na ako nang gate nang school. batian portion ulit kay manong guard at entrada na ang pagpasok ko. sa di kalayuan ay natanaw ko na agad ang mga friendships ko. beso-beso at kamustahang walang humpay.
kasalukuyan kaming naglalakad nun sa hallway nang bigla akong nahinto.
--
announcement!
chess club is now open for new members. if interested, please contact this number or just see me in my office at 10am every weekdays. --- coach
--
"bakla, titig na titig ka diyan?" tanong ni irene, bestfriend ko.
"open daw sila sa new members oh." sabay turo sa announcement.
"nakikita ko siya oh kailangan pang ituro. hmp." sabi niya sabay muwestra. natawa ako sa reaction niya. "hala, kung gusto mag-try eh di sige hindi yung pinag-aantay ako rito nang matagal."
"oo na nga magta-try na. ang sungit nito. laplapin kita jan eh."
"naku kuya, wag po. bata pa po ako, magagalit si nanay at tatay." parang siyang bata na ewan sabay bunghalit ng nanggagagong tawa.
masayang kasama si irene. well, alam niya kung ano ako dahil nahuli niya ako one time na may ka-date na lalaki at hindi ako tinantanan hanggat hindi ako umaamin. well, wala namang kaso iyon kasi nananatiling sikreto saming dalawa iyon. siguro. hahaha.
pumasok na kami sa classroom. nagkuwentuhan pa nang kung ano-ano habang nag-aantay sa prof naming pagong. maya-maya pa ay dumating na siya at umaatikabong lecture ang nangyari. kung tutuusin naman, madaldal nga kami pareho pero may ibubuga naman kami pareho ni irene. nasa dean's list din kami. yun nga lang hindi kami nerdy type. at sa wakas, natapos din ang walang humpay na sagot-tanong portion at lumabas na si kong pagong. time check: 9:45am. walangyang iyon, nag-extend nang 15 minutes. hmp. kinalabit ako ni irene.
"woy, di ba magtry ka sa chess keme ni coach andres? anong petsa na oh lumarga ka na at nagugutom na din ako."
"saglit lang naman te at inaayos ko pa mga gamit ko kaya."
"aba naman, ang pagong mo naman. ika-countdown na kita. 10... 9... 8..."
"oo na, eto na tatayo na oh wag ka na magcountdown wengya ka. pinagmamadali mo ko paano if i dont look good paglabas natin dito di mas lalong walang hahagip ng tingin sakin." tawa lang ang sagot ng hitad sa drama ko.
ayun nga at dali-dali kaming lumakad papunta sa kabilang building para puntahan si coach andres. pagdating namin doon ay walang ibang tao bukod samin ni irene at ni coach. agad kaming lumapit sa kanya at nagpakilala.
"good morning sir, nabasa ko po sa board na kailangan niyo po nang bagong member sa team. gusto ko po sana subukan na makapasa and maging member." entrada ko. lalaking lalaki. hahaha.
"good morning..." sabay tingin sa i.d. ko. "... mr. santos, good at may nakabasa din ng post ko na iyon. you know what, ikaw pa lang ang unang pumansin sa invitation ko na iyon. as you can see, tayong tatlo lang ang tao dito." ngiti lang ako. interesado talaga ako kasi ang last na laro ko nito ay nung grade 6 ako.
"hindi na ako magpapaliguy-ligoy pa. hindi na kita itetest kung papasa ka sa standards ko sa ngayon kasi gahol na ang team sa oras para sa audition kaya ngayon pa lang mr. santos magpractice ka na nang mabuti at titingnan natin ang magiging performance mo next week sa intercollegiate competition. good luck satin and God bless sa team." sabi niya at tuluyan nang lumabas.
mangha ako sa mga sinabi ni coach. aba hindi na ako dumaan sa kung anong screenings pa. tanggap na ako agad, literal na member na nang knights society o chess varsity nang school namin. laking tuwa ko dahil excited ako sa darating na competition. debut ko yun as a chess player ngayong college. dahil sa sobrang saya, niyaya ko si irene na kumain sa tambayan namin na kfc. dating gawi ang order namin. hindi mawawala ang large mashed potato sa meal namin. actually kahit yun lang eh enjoy na kaming dalawa.
habang kumakain ay tuloy lang ang kuwentuhan naming walang puknat. kung anu-anong topic, lalaki, babae, yung competition, studies, etc. ang ingay naming dalawa sa loob. wala kaming pakialam kung malakas boses namin. parang amin na nga ang kfc dahil sa inaasta namin. buti na lang kakilala ni irene yung manager na yun kaya okay lang. dun kami lagi pumupwesto sa may malapit sa pinto, sa may upuang malambot. trip lang. lagi iyong nakareserve samin. mismong si manong guard na ang nagrereserve para samin. hahaha. tamang trip lang.
pagkatapos namin kumain ay dumiretso na agad kami sa klase at tinapos ang maghapon sa loob ng apat na sulok ng silid na iyon. uwian na naman, nauna nang umuwi si irene dahil may date pa daw ang loka sa jowawits niya na sa kabilang school lang din naman nag-aaral. kasalukuyan akong naglalakad ng tumunog ang cp ko. pagtingin ko, si coach ang nagtext. naalala ko binigay ko pala contact ko sa kanya kanina. pinapapunta niya lahat ng varsity sa tagpuan namin sa loob ng campus. alam ko kung saan iyon.
dali-dali kong tinungo ang lugar na maraming puno, may mga benches at table na yari sa kahoy. iyon kasi bali ang training spot namin kasi peaceful at the same time conducive para sa mga meetings na ganito. pagdating ko doon ay ako na lang ang hinihintay.
"guys, good afternoon sa inyo. nagpatawag ako nang isang meeting kasi gusto ko makilala niyo ang bagong member ng team." sabay tingin sa akin ni coach na parang nagsasabing magpakilala ako. nahihiya akong pumunta sa harap nila.
"hi, ako si lexter santos, 19, student ng college of accountancy, and ... single. nice meeting you all guys." isa-isa din silang nagpakilala. lahat sila may itsura pero hindi ko sila trip. 5 kaming lalaki sa team at 2 babae. dahil sa ako ang pinakabago sa team, inaalalayan nila ako.
halos araw-araw na ang practice namin dahil ilang araw na lang at competition na. pagkatapos nang klase ay diretso agad ako sa tagpuan para mag-ensayo. naiintindihan naman ni irene yon. minsan andun siya para manuod. minsan naman andun siya para mangulit at kung ano-ano pa. wala lang siyang magawa pa ganun.
--
"team, eto na ang araw na pinakahihintay natin. ngayon natin ipamalas ang come back ng mga champions okay? wag niyo sana akong bibiguin guys."
"yes coach!" sabay-sabay naming sabi.
"and you lexter, wag masyadong kabahan. kaya mo yan. gawin mo lang yung ginagawa mo sa practice and i'm sure mag-eenjoy ka."
mag-eenjoy nga ako nito andaming cute boys. shit! sa isip-isip ko. lumandi kahit tensed.
malaki ang venue kaya naman lahat kaming andudun ay sabay-sabay na isinalang. kanya-kanyang bracket. nagulat ako na halos lahat ng members ay magkakasama sa mga brackets ako lang ang nahiwalay at nag-iisa.
kaya mo yan lex. pagpapalakas ko nang loob sa sarili ko. aba, pipilitin kong makaabot ng championship noh. sayang ang mga pinaghirapan ko.
sinimulan na ang competition. tutok lahat ng players gayundin naman ako siyempre. ayaw ko mapahiya sa team ko lalo na kay coach. isang maling galaw lang, talo na ako. inobserbahan ko ang galaw ng kalaban ko. puro siya atake kaya sobrang open ang defenses niya. magaling naman siya kung tutuusin pero hindi niya napansin na open siya sa may right side niya. gumawa ako nang tactics ko at huhuliin ko siya.
--
"congrats team sa pagkakapasok natin sa finals. galingan niyo pa and you lexter you did an excellent job. ikaw pa lang sa team ang walang talo. keep it up." nahiya ako nang kaunti dahil pinuri ako ni coach. honestly di ako sanay na tumanggap nang kahit anong recognitions. wala namang silbi iyon sakin eh. hindi din naman siya nakakadagdag ng pogi points sakin. isa-isang nagcongratulate ang mga team members sa isa't isa and sabay-sabay kaming naglunch and nag-isip ng magandang strategy.
maya-maya pa pumasok na ulit kami sa loob at tinuloy ang laban. semi-finals na nang tournament at unti-unti na kaming nalagas. sa standing, ako ang rank 1 at ang 2-5 ay mga teammates ko din. kung ipagpapatuloy namin ito ay magiging champion kami ulit at kami-kami din ang maghaharap sa finals.
napansin ko na yung isang player na tumalo sa teammate ko eh maangas. mayabang talaga ang dating. hindi ko lang alam kung pati ugali sakop nun. sabi nang teammate ko, magaling daw sa strategy talaga ang taong iyon. nag-promise ako sa kanya na pag nagkaharap kami, ilalampaso ko siya at igaganti ko siya. natuwa naman ang loko sa sinabi at pag natalo ko daw, libre niya ako sa sbarro. shit, pizza and pasta. yummy! gagalingan ko talaga.
tagal ko na ding hindi kumain dun dahil sa may kamahalan ang pagkain. di kaya nang bugdet baka mabutas bulsa ko. tiningnan ko ang standing ng mga pumasok sa finals. pasok pa din ako at ang dalawa ko pang teammates. tatlo na lang kaming mag-dedefend sa school namin. actually, since ako ang rank 1 sa semi-finals, kalaban ko si angas ungas na nasa 2nd spot. pag-aagawan namin ang champion title. at yung teammates ko, bahala na sila kung anong spot ang gusto nila sa 3rd and 4th.
sumalang na kami. tama nga, magaling siya, sobrang magaling. nahirapan ako. halos wala akong makitang butas. maganda ang defense at offense niya. nag-iisip ako nang pantalo sa kanya kaso hirap na hirap na ako.
--flashback--
"apo, pag nahihirapan ka na sa laro at wala ka nang makitang pwedeng ilusot na tira, pumikit ka saglit at isipin mo na ang chess ay ang buhay mo."
--end--
pumikit ako saglit at inisip ang sinabi nang namayapa kong lolo. pagmulat ko nang mata ko ay laking pagtataka ko na parang may isang kamay na dumampi sa kamay ko at siya na mismo ang gumalaw nito. sa isang iglap lang biglang nagbago ang tension. napunta na lahat sa kanya. nakita ko din ang kahinaan niya. palaging ang queen at ang tower ang ginagalaw niya tinapatan ko nang knight at queen din. hayun, nadali ko siya. at hala, CHECKMATE siya.
--
isang linggo na ang nakakaraan nang manalo ang team namin sa competition. naglalakad kami ni irene palabas ng school nang may isang batang hangos na tumatakbo palapit sa akin. gusgusin siya. iiwas sana ako na mabunggo pero parang sa akin talaga ata ang direksyon niya kaya nabunggo din niya ako. natumba siya. tumayo at may kinuha sa bulsa. isang sulat.
Lexter Santos,
Good day sayo!
tama ba spelling ng name mo? heheh. nakita kita last week sa chess event. ang galing ng mga moves mo. sabi nila baguhan ka daw pero parang hindi kasi alam mo na ang mga galaw mo pagdating sa laban eh. nakakainspire ka. sana magmeet tayo soon.
PS kung available ka today, meet me sa tambayan niyo ni irene at 5pm sharp.
yours truly,
you knight
"bakla, may stalker ka and OMG kilala niya din ako. dont tell me isasalvage niya ang beauty ko. wawa naman ang bebe ko." parang engot lang sa emote si irene.
"tumigil ka nga landi nito. sa tingin mo papauto ako sa kanya. manigas siya. hindi ko nga siya kilala eh." sabay tunog ng cp ko.
feeling ko hindi ka pupunta mamaya kaya kapag hindi ka dumating, expect mong nasa labas ako nang room mo or sa labas ng dorm mo. - your knight
shit naman na buhay to oh. pinabasa ko kay irene ang text at naloka ulit ang beauty niya sa nabasa. stalker na stalker ang dating. natatakot ako sa maaari niyang gawin kaya nag-decide akong puntahan siya after class.
mabilis na lumipas ang mga oras at 5pm na. nagtext na siya ulit na nasa 2nd floor daw siya nang kfc. kinakabahan akong pumunta dun. parang eyeball ang dating. pagpasok ko nang fastfood binati ako ni manong guard at nagrespond naman ako. umakyat na ako sa taas. dinig na dinig ko ang tibok nang puso ko na gusto nang sumabog sa sobrang kaba. pagdating ko sa taas, iisang tao lang ang andun. nakatalikod siya sakin at mukha ding estudyante. bababa na sana ako nang magtext ulit siya.
wag mo na balaking bumaba. lumapit ka na sakin. di kita sasaktan. - your knight
lalo akong kinabahan. may ESP ba itong taong to at alam ang nilalaman ng utak ko? dahan-dahan akong lumapit. umupo ako sa karap niya and gulat na gulat. shit totoo ba ito? pero paano? bakit?
itutuloy
hi guys, ako si lexter 19, 5'6 ang height, moreno, katamtaman lang ang katawan at isang estudyante sa isang university sa u-belt na kasali sa UAAP na isang hayop na may apat na paa. isang normal na estudyante lang naman ako kung tutuusin eh. may konting barkada, lalaki at babae, at walang nagkakagusto. hahah.
---
KRRRRRRRRIIIIIIIIIIIIINNNNNGGGGG!!!
napabalikwas ako nang bangon sa sobrang lakas ng tunog ng alarm clock ko. muntik na akong malaglag sa higaan sa sobrang pagkagulat. 6:45 na. tamang oras para sa paghahanda ko para pumasok. bumangon na ako at tumungo sa banyo. habang naglalakad sa hallway ay nakakasalubong ko ang mga taong araw-araw kong nakikita simula nang tumuntong ako rito sa manila. batian nang good morning dito, good morning diyan. minsan nakakasawa kaya nginingitian ko na lang.
wala pang 30 minutes at heto nakagayak na ako papuntang school. konting lakad lang naman ang ginagawa ko at hayan nasa harap na ako nang gate nang school. batian portion ulit kay manong guard at entrada na ang pagpasok ko. sa di kalayuan ay natanaw ko na agad ang mga friendships ko. beso-beso at kamustahang walang humpay.
kasalukuyan kaming naglalakad nun sa hallway nang bigla akong nahinto.
--
announcement!
chess club is now open for new members. if interested, please contact this number or just see me in my office at 10am every weekdays. --- coach
--
"bakla, titig na titig ka diyan?" tanong ni irene, bestfriend ko.
"open daw sila sa new members oh." sabay turo sa announcement.
"nakikita ko siya oh kailangan pang ituro. hmp." sabi niya sabay muwestra. natawa ako sa reaction niya. "hala, kung gusto mag-try eh di sige hindi yung pinag-aantay ako rito nang matagal."
"oo na nga magta-try na. ang sungit nito. laplapin kita jan eh."
"naku kuya, wag po. bata pa po ako, magagalit si nanay at tatay." parang siyang bata na ewan sabay bunghalit ng nanggagagong tawa.
masayang kasama si irene. well, alam niya kung ano ako dahil nahuli niya ako one time na may ka-date na lalaki at hindi ako tinantanan hanggat hindi ako umaamin. well, wala namang kaso iyon kasi nananatiling sikreto saming dalawa iyon. siguro. hahaha.
pumasok na kami sa classroom. nagkuwentuhan pa nang kung ano-ano habang nag-aantay sa prof naming pagong. maya-maya pa ay dumating na siya at umaatikabong lecture ang nangyari. kung tutuusin naman, madaldal nga kami pareho pero may ibubuga naman kami pareho ni irene. nasa dean's list din kami. yun nga lang hindi kami nerdy type. at sa wakas, natapos din ang walang humpay na sagot-tanong portion at lumabas na si kong pagong. time check: 9:45am. walangyang iyon, nag-extend nang 15 minutes. hmp. kinalabit ako ni irene.
"woy, di ba magtry ka sa chess keme ni coach andres? anong petsa na oh lumarga ka na at nagugutom na din ako."
"saglit lang naman te at inaayos ko pa mga gamit ko kaya."
"aba naman, ang pagong mo naman. ika-countdown na kita. 10... 9... 8..."
"oo na, eto na tatayo na oh wag ka na magcountdown wengya ka. pinagmamadali mo ko paano if i dont look good paglabas natin dito di mas lalong walang hahagip ng tingin sakin." tawa lang ang sagot ng hitad sa drama ko.
ayun nga at dali-dali kaming lumakad papunta sa kabilang building para puntahan si coach andres. pagdating namin doon ay walang ibang tao bukod samin ni irene at ni coach. agad kaming lumapit sa kanya at nagpakilala.
"good morning sir, nabasa ko po sa board na kailangan niyo po nang bagong member sa team. gusto ko po sana subukan na makapasa and maging member." entrada ko. lalaking lalaki. hahaha.
"good morning..." sabay tingin sa i.d. ko. "... mr. santos, good at may nakabasa din ng post ko na iyon. you know what, ikaw pa lang ang unang pumansin sa invitation ko na iyon. as you can see, tayong tatlo lang ang tao dito." ngiti lang ako. interesado talaga ako kasi ang last na laro ko nito ay nung grade 6 ako.
"hindi na ako magpapaliguy-ligoy pa. hindi na kita itetest kung papasa ka sa standards ko sa ngayon kasi gahol na ang team sa oras para sa audition kaya ngayon pa lang mr. santos magpractice ka na nang mabuti at titingnan natin ang magiging performance mo next week sa intercollegiate competition. good luck satin and God bless sa team." sabi niya at tuluyan nang lumabas.
mangha ako sa mga sinabi ni coach. aba hindi na ako dumaan sa kung anong screenings pa. tanggap na ako agad, literal na member na nang knights society o chess varsity nang school namin. laking tuwa ko dahil excited ako sa darating na competition. debut ko yun as a chess player ngayong college. dahil sa sobrang saya, niyaya ko si irene na kumain sa tambayan namin na kfc. dating gawi ang order namin. hindi mawawala ang large mashed potato sa meal namin. actually kahit yun lang eh enjoy na kaming dalawa.
habang kumakain ay tuloy lang ang kuwentuhan naming walang puknat. kung anu-anong topic, lalaki, babae, yung competition, studies, etc. ang ingay naming dalawa sa loob. wala kaming pakialam kung malakas boses namin. parang amin na nga ang kfc dahil sa inaasta namin. buti na lang kakilala ni irene yung manager na yun kaya okay lang. dun kami lagi pumupwesto sa may malapit sa pinto, sa may upuang malambot. trip lang. lagi iyong nakareserve samin. mismong si manong guard na ang nagrereserve para samin. hahaha. tamang trip lang.
pagkatapos namin kumain ay dumiretso na agad kami sa klase at tinapos ang maghapon sa loob ng apat na sulok ng silid na iyon. uwian na naman, nauna nang umuwi si irene dahil may date pa daw ang loka sa jowawits niya na sa kabilang school lang din naman nag-aaral. kasalukuyan akong naglalakad ng tumunog ang cp ko. pagtingin ko, si coach ang nagtext. naalala ko binigay ko pala contact ko sa kanya kanina. pinapapunta niya lahat ng varsity sa tagpuan namin sa loob ng campus. alam ko kung saan iyon.
dali-dali kong tinungo ang lugar na maraming puno, may mga benches at table na yari sa kahoy. iyon kasi bali ang training spot namin kasi peaceful at the same time conducive para sa mga meetings na ganito. pagdating ko doon ay ako na lang ang hinihintay.
"guys, good afternoon sa inyo. nagpatawag ako nang isang meeting kasi gusto ko makilala niyo ang bagong member ng team." sabay tingin sa akin ni coach na parang nagsasabing magpakilala ako. nahihiya akong pumunta sa harap nila.
"hi, ako si lexter santos, 19, student ng college of accountancy, and ... single. nice meeting you all guys." isa-isa din silang nagpakilala. lahat sila may itsura pero hindi ko sila trip. 5 kaming lalaki sa team at 2 babae. dahil sa ako ang pinakabago sa team, inaalalayan nila ako.
halos araw-araw na ang practice namin dahil ilang araw na lang at competition na. pagkatapos nang klase ay diretso agad ako sa tagpuan para mag-ensayo. naiintindihan naman ni irene yon. minsan andun siya para manuod. minsan naman andun siya para mangulit at kung ano-ano pa. wala lang siyang magawa pa ganun.
--
"team, eto na ang araw na pinakahihintay natin. ngayon natin ipamalas ang come back ng mga champions okay? wag niyo sana akong bibiguin guys."
"yes coach!" sabay-sabay naming sabi.
"and you lexter, wag masyadong kabahan. kaya mo yan. gawin mo lang yung ginagawa mo sa practice and i'm sure mag-eenjoy ka."
mag-eenjoy nga ako nito andaming cute boys. shit! sa isip-isip ko. lumandi kahit tensed.
malaki ang venue kaya naman lahat kaming andudun ay sabay-sabay na isinalang. kanya-kanyang bracket. nagulat ako na halos lahat ng members ay magkakasama sa mga brackets ako lang ang nahiwalay at nag-iisa.
kaya mo yan lex. pagpapalakas ko nang loob sa sarili ko. aba, pipilitin kong makaabot ng championship noh. sayang ang mga pinaghirapan ko.
sinimulan na ang competition. tutok lahat ng players gayundin naman ako siyempre. ayaw ko mapahiya sa team ko lalo na kay coach. isang maling galaw lang, talo na ako. inobserbahan ko ang galaw ng kalaban ko. puro siya atake kaya sobrang open ang defenses niya. magaling naman siya kung tutuusin pero hindi niya napansin na open siya sa may right side niya. gumawa ako nang tactics ko at huhuliin ko siya.
--
"congrats team sa pagkakapasok natin sa finals. galingan niyo pa and you lexter you did an excellent job. ikaw pa lang sa team ang walang talo. keep it up." nahiya ako nang kaunti dahil pinuri ako ni coach. honestly di ako sanay na tumanggap nang kahit anong recognitions. wala namang silbi iyon sakin eh. hindi din naman siya nakakadagdag ng pogi points sakin. isa-isang nagcongratulate ang mga team members sa isa't isa and sabay-sabay kaming naglunch and nag-isip ng magandang strategy.
maya-maya pa pumasok na ulit kami sa loob at tinuloy ang laban. semi-finals na nang tournament at unti-unti na kaming nalagas. sa standing, ako ang rank 1 at ang 2-5 ay mga teammates ko din. kung ipagpapatuloy namin ito ay magiging champion kami ulit at kami-kami din ang maghaharap sa finals.
napansin ko na yung isang player na tumalo sa teammate ko eh maangas. mayabang talaga ang dating. hindi ko lang alam kung pati ugali sakop nun. sabi nang teammate ko, magaling daw sa strategy talaga ang taong iyon. nag-promise ako sa kanya na pag nagkaharap kami, ilalampaso ko siya at igaganti ko siya. natuwa naman ang loko sa sinabi at pag natalo ko daw, libre niya ako sa sbarro. shit, pizza and pasta. yummy! gagalingan ko talaga.
tagal ko na ding hindi kumain dun dahil sa may kamahalan ang pagkain. di kaya nang bugdet baka mabutas bulsa ko. tiningnan ko ang standing ng mga pumasok sa finals. pasok pa din ako at ang dalawa ko pang teammates. tatlo na lang kaming mag-dedefend sa school namin. actually, since ako ang rank 1 sa semi-finals, kalaban ko si angas ungas na nasa 2nd spot. pag-aagawan namin ang champion title. at yung teammates ko, bahala na sila kung anong spot ang gusto nila sa 3rd and 4th.
sumalang na kami. tama nga, magaling siya, sobrang magaling. nahirapan ako. halos wala akong makitang butas. maganda ang defense at offense niya. nag-iisip ako nang pantalo sa kanya kaso hirap na hirap na ako.
--flashback--
"apo, pag nahihirapan ka na sa laro at wala ka nang makitang pwedeng ilusot na tira, pumikit ka saglit at isipin mo na ang chess ay ang buhay mo."
--end--
pumikit ako saglit at inisip ang sinabi nang namayapa kong lolo. pagmulat ko nang mata ko ay laking pagtataka ko na parang may isang kamay na dumampi sa kamay ko at siya na mismo ang gumalaw nito. sa isang iglap lang biglang nagbago ang tension. napunta na lahat sa kanya. nakita ko din ang kahinaan niya. palaging ang queen at ang tower ang ginagalaw niya tinapatan ko nang knight at queen din. hayun, nadali ko siya. at hala, CHECKMATE siya.
--
isang linggo na ang nakakaraan nang manalo ang team namin sa competition. naglalakad kami ni irene palabas ng school nang may isang batang hangos na tumatakbo palapit sa akin. gusgusin siya. iiwas sana ako na mabunggo pero parang sa akin talaga ata ang direksyon niya kaya nabunggo din niya ako. natumba siya. tumayo at may kinuha sa bulsa. isang sulat.
Lexter Santos,
Good day sayo!
tama ba spelling ng name mo? heheh. nakita kita last week sa chess event. ang galing ng mga moves mo. sabi nila baguhan ka daw pero parang hindi kasi alam mo na ang mga galaw mo pagdating sa laban eh. nakakainspire ka. sana magmeet tayo soon.
PS kung available ka today, meet me sa tambayan niyo ni irene at 5pm sharp.
yours truly,
you knight
"bakla, may stalker ka and OMG kilala niya din ako. dont tell me isasalvage niya ang beauty ko. wawa naman ang bebe ko." parang engot lang sa emote si irene.
"tumigil ka nga landi nito. sa tingin mo papauto ako sa kanya. manigas siya. hindi ko nga siya kilala eh." sabay tunog ng cp ko.
feeling ko hindi ka pupunta mamaya kaya kapag hindi ka dumating, expect mong nasa labas ako nang room mo or sa labas ng dorm mo. - your knight
shit naman na buhay to oh. pinabasa ko kay irene ang text at naloka ulit ang beauty niya sa nabasa. stalker na stalker ang dating. natatakot ako sa maaari niyang gawin kaya nag-decide akong puntahan siya after class.
mabilis na lumipas ang mga oras at 5pm na. nagtext na siya ulit na nasa 2nd floor daw siya nang kfc. kinakabahan akong pumunta dun. parang eyeball ang dating. pagpasok ko nang fastfood binati ako ni manong guard at nagrespond naman ako. umakyat na ako sa taas. dinig na dinig ko ang tibok nang puso ko na gusto nang sumabog sa sobrang kaba. pagdating ko sa taas, iisang tao lang ang andun. nakatalikod siya sakin at mukha ding estudyante. bababa na sana ako nang magtext ulit siya.
wag mo na balaking bumaba. lumapit ka na sakin. di kita sasaktan. - your knight
lalo akong kinabahan. may ESP ba itong taong to at alam ang nilalaman ng utak ko? dahan-dahan akong lumapit. umupo ako sa karap niya and gulat na gulat. shit totoo ba ito? pero paano? bakit?
itutuloy
Subscribe to:
Posts (Atom)
