The One Who Could Not Be Taken - Chapter 12

Finally, this I have come up with a proper ending for this story. Sa sobrang tagal kasi na nag-hiatus ang bida ko dito, hindi na ako nakamove-on. Hahaha... Mind you, I took it seriously. LOL.

To Gabriel, keep doing what you are doing right now. I will always cherish the name Kirby Gabriel Fadriquella in my dreams. Sa panaginip ko, totoo siya. Although hindi ko itinatanggi ang existence mo, ikaw at siya ay iisa. Love yourself dear so you could start anew. Malay mo, ikaw ang The One Who Could Not Be Taken ng taong muling paglalaanan mo ng iyong pagtingin.

Hanggang sa muli mga kaibigan.

Nagmamahal,

Dalisay.

Chapter 12

"G-Gabriel..."

It was said in a very soft manner.

Ang buong akala ni Gabriel ay sasalubungin siya ng katakut-takot na panunumbat mula kay Dalisay ngunit ilang minuto na ang lumilipas ay hindi pa rin ito kumikibo. Ilang emosyon na ang nakita niyang nagdaan sa mga mata nito ngunit wala siyang makitang senyales ng outburst anumang oras.

It was like he's waiting for something he himself could not fathom. Siya pa na ipinangalandakan na sa buong mundo ang kahusayan sa pakikipag-deal sa mga kalahi niyang gustong-gusto niya.

But he thought wrong.

He could not handle the simple, plain yet very unpredictable Dalisay Diaz for that matter. Maling-mali siya.

"Let me explain, please," he said without any conviction.

What is there to explain dude? Sabi ng isang bahagi ng isip niya.

Bumaba ang paningin ni Dalisay sa kamay niyang nakahawak sa braso nito ng muntik na itong matumba dulot ng pagkakabunggo nito sa kanya kanina.

"L-let me go." Said Dalisay. Almost whispering.

"No." He answered.

"Please?"

Napabuga siya.

Hindi siya talaga manalo-nalo dito kahit kailan. Sa debate man o sa pakiusapan. So he did let him go.

For a while. He said to himself.

"Will you hear me out first?" tanong niya kay Dalisay.

Tumingin ito sa kanya at tumango.

Napatingala siya. Parang gusto niyang kumuha ng lakas sa langit sa mahaba-habang paliwanag na sasabihin niya rito. Nang handa na siya ay tumingin siyang muli rito at lakas-loob na nagsalita.

"I know that this just looks like a re-run of everything. But please, maniwala ka sa akin kapag sinabi kong hindi ko sinasadyang lokohin ka," panimula niya.

Nanatili lang na nakatitig at nakikinig sa kanya si Dalisay.

"I made a bet with Charles without thinking that he might be right. Na hindi lahat ng bakla, bisexual o kung sino pa mang kalahi ni Adan ang kabisado ko na pagdating sa pakikipag-relasyon. Na mayroon pa akong hindi nadidiskubreng planeta sa kalawakan. Na hindi pala pwedeng kahit anong takip na lang sa kaldero ang pwede kong gamitin. Mali ako. Kasi nariyan ka."

"Noong nalaman ko na si Dalisay Diaz at yung Jordan na sinasabi niya ay iisa, natakot ako. Na-insecure. Pero dahil sa nakapag-commit na ako, hindi na ako pwedeng umatras. I said to myself, ano nga ba ang kaibahan mo? Mukhang wala naman, pero ikaw lang ang nakapag-paikot sa puwit ko ng ganun-ganon na lang. Ang hirap mong ispelengin. One minute you're mysterious, then you're like any normal Joe. Naguguluhan ako. Then I found out, I'm liking and hating you all at the same time. Pero mas lamang yung pagka-gusto ko sa'yo kaysa pagka-bwisit."

Napangiti si Dalisay pagkasabi niya noon. That gave him enough encouragement to continue.

"I swear to God. Nung magkatabi tayo sa kama. Nung nagising kang nakayakap ako sa'yo. Sinadya ko iyon. But you know what? It back-fired. Ang plano kong pangse-seduce ay bumalik sa akin. Alam kong alam mo iyon. I was so hard when I..."

"Hep! Hep! tumigil ka sa parteng iyon. I-skip mo muna," namumula ang mukhang sabi ni Dalisay sa kanya. Nagtaas pa ito ng kamay para pigilan siya sa anumang sasabihin pa niya.

He caught the pertinent hand and held it firmly. Sinigurado niyang mahigpit na hindi ito makakawala mula sa pagkakahawak niya.

"No. I want you to hear what I did next," sabi pa niya.

"Gabriel! Don't you have any decency at all? Nariyan lang si Charles oh," anito na tumingin pa sa paligid para lang mabigla na wla na ang kinatatakutang audience.

May mangilan-ngilan na dumadaan pero hindi ito pinagtutuunan ng pansin ni Gabriel.

"Hayaan mo na siya," said Gabriel. "So, ganoon nga, makulit na Miss. Ang daya mo. Matapos mo akong halikan, tinakasan mo ako. Alam mo bang binisita ko pa ang shower room para lang hindi ako kahiya-hiya kapag bumaba ako?"

Namula ng husto si Dalisay sa mga mga naririnig mula sa kanya. Nag-enjoy siya tuloy ng husto sa nakikita. Ganito pala ito kapag nahihiya. Sobrang pula.

"Ikaw ang naghalik," pagtatama nito.

Umiling siya.

"Grabe ka, Miss D. Para akong nagso-solve ng puzzle sa ginagawa mo sa akin. Pero alam mo ang pinaka-gusto ko sa lahat?" tanong niya rito.

Nagtaas naman ito ng kilay sa tanong niya. It was like telling him to go on and that he was very curious of what he's going to say.

"Yung halik mo."

Dalisay rolled his eyes with his statement.

"Ayaw mong maniwala? E di try ulit natin," and in a swift move, he cupped Dalisay's nape and lowered his head quickly to claim the doubtful man's lips.

Napaungol agad si Gabriel sa sensayon na naramdaman. It was bliss. Ang tagal niyang hinanap ang katulad ng ganoong pakiramdam sa mga dati niyang karelasyon ngunit hindi siya nagtagumpay. Mabuti na lang nakipagpustahan siya at nakilala niya ang taong ito.

Hindi pa sana siya titigil sa pananakop kung hindi lang siya nakarinig ng malalakas na sigawan at palakpakan sa paligid.

Si Dalisay ang unang bumitiw at na-shock ng makita kung sinu-sino ang mga audience nila. Sila Doc Roblen, Charles at Lance pati na rina ng ilang members ay naroroon at nanonood sa kanila. Mabilis sanang kakawala sa kanya si Dalisay ngunit inunahan niya ito. Niyakap niya ang makulit na writer para lang hindi na ito makawala na sa kanya ng tuluyan.

"G-Gabriel... Hindi ako makahinga!" reklamo nito.

Natawa siya. Bahagya niyang niluwagan ang pagkakayakap ngunit tinitigan niya ito upang ipa-intindi na hindi na ito makakatakas pa sa kanya kahit anong mangyari.

"You're not going anywhere, Miss D. Huli na kita."

Natatawang isinubsob ni Dalisay ang mukha sa kanyang dibdib.

"I'm not going anywhere, Gabriel. Wala akong planong tumakas mula sa'yo."

Nakahinga siya ng maluwag at itinaas ang mukha nito to give Dalisay another round of a kiss ngunit tumanggi na ito.

"Wala akong planong maging center of attention dito, Gabriel. Huwag kang PDA. Nasisira ang reputasyon ko sa'yo." Natatawang sabi nito.

Nakitawa na rin siya.

"I'm sorry." Buong sinseridad na sabi niya.

"Don't be. Besides, hindi iyan ang gusto kong marinig mula sa'yo." sabi nito.

"I love you..."

"I love you more. Pilit ko mang itanggi, iyon ang isinisigaw ng puso ko. Wala ng dahilan pa para hindi ko pakinggan iyon."

Halos matunaw ang puso niya sa deklarasyon na iyon ni Dalisay.

"Am I dreaming?" halos pabulong niyang tanong dito.

"Yes, you are dreaming, Gabriel," Dalisay replied to him.

Nangunot ang noo niya sa sagot nito.

"Then I don't want this dream to end. Ayoko ng magising pa," buong kaseryosohan niyang sabi na tinawanan lang ni Dalisay.

"Sira ka talaga," sabi pa nito.

"Ikaw kaya ang sira. Nagpapa-cute lang ako sa tanong ko, pinatulan mo naman." Nakasimangot niyang sabi rito.

"Susme, at nag-inarte ang mama. Hindi bagay sa'yo 'oy!" natatawa pa rin nitong sabi.

"Natatawa ka pa? Samantalang seryoso akong nagbubuhos ng damdamin ko sa'yo rito. Pinaglalaruan mo lang ba ako?"

Umingos lang si Dalisay sa sinabi niya. Halatang hindi sineseryoso ang kaunting tantrums niya.

"I agreed that you are dreaming, Gabriel because I know this kind of dream. This is the kind that you control the outcome. What do you call it again? Lucid dreaming? Yeah, I think that's it." Nakangiting paliwanag nito sa kanya habang unti-unting kumakalas mula sa pagkakayakap niya.

"What?" naguguluhan niyang tanong.

"You know, the type of dream where the dreamer gets to choose the right ending for his dream. It's lucid dreaming, Gabriel. And this is the kind of dream that we are into right now. Walang makakapagbago ng desisyon natin para sa finale ng panaginip na ito," paliwanag ni Dalisay sa kanya na tila ba isa siyang bata.

"Hmm... Ganoon ba yun?" napapantastikuhan niyang sabi. "In fairness, may natutunan ako sa'yo. Alam ko ang term na iyon pero hindi ko alam na mangyayari pala iyon sa akin. Dito mismo sa mga oras na ito."

Dalisay chuckled. Hindi matiis na kurutin ang mga pisngi niya.

"Ang gwapo mo talaga!" kinikilig pang sabi nito.

Napangiti siya ng husto. A compliment from the one who taught him almost everything in a span of months. Who would have thought na ang simpleng pustahan nila ni Charles ay mauuwi sa maganda ngunit masalimuot na love story nila ni Dalisay.

"Hindi pa ba tapos iyan?" tanong mula sa grupo nila Doc Roblen na nasa hindi kalayuan.

Napatingin sila dito. Pati na rin sa paligid. May mga nakangiti. May nakataas ang kilay. At meron ding kumukuha ng pictures at videos. Nilingon niya si Dalisay. He was smiling from ear to ear. Ganoon din ang pakiramdam niya. In fact, gusto niyang magtatalon sa tuwa. Ibinalik niya ulit ang tingin kila Doc Roblen.

"We're done. May pinag-uusapan lang kaming ilang bagay," nakangiti niyang paliwanag sa mga ito.

"Pare, baka next month ko na ibigay yung two-hundred thousand mo. Walang-hiya ka. Nakabawi ka kaagad. Akala ko, panalo na ako," ani Charles.

"Tukmol! Wag kang panira ng moment." Nanlalaki ang matang sabi niya rito.

Natawa naman si Dalisay at ang iba pa. Everybody seemed to know about the bet already. Napatingin ulit tuloy siya sa bagong kasintahan ng wala sa oras.

"O bakit?" nagtatakang tanong nito.

"Bakit nga pala hindi ka nagalit sa akin? Sa amin ni Charles." 

Ngumiti muna si Dalisay. Saglit na nag-isip bago nagsalita."Actually, I'm really mad kanina. But I don't have any idea kung bakit ang bilis nawala yung galit ko pagkakita ko sa'yo. Sabi ko naman di ba? Kakausapin lang kita sana. Tatanungin. Subalit nung nakita na kita, wala na. Talo na agad ako. Hindi lang ako nagpahalata kasi baka lumaki ang ulo mo bigla. May pride din naman ako kahit paano," mahabang sabi nito.

Napapalatak siya.

"Hindi nga halata kanina na galit ka. I was really afraid to say something kanina. Buti na lang naisip kong it's now or never. Wala atrasan ito. Kesohodang magalit ka pa. Magpapaliwanag at magpapaliwanag pa rin ako sa'yo," sabi ni Gabriel.

"Which I'm glad you did," sagot ni Dalisay habang nakatitig ng buong-suyo sa kanya. "Nawawala kasi ang galit ko kapag nagpapaliwanag ka na. Ako naman kasi, kapag may ginawa sa akin ang isang tao, I tend to get angry at first but iniisip ko din kung ano yung mabuti sa kabila ng hindi magandang nagawa sa akin. Personally, I thought you bring the best and the worst in me kapag magkaharap tayo."

Tumaba ang puso niya sa narinig.

"Thank you." Yun lang ang tangi niyang nasabi na sinagot naman ng ngiti ni Dalisay.

"You're welcome. Halika na. Gutom na ako," yaya nito sa kanya.

"Ako rin."

Nagkakatuwaan ang lahat ng lumapit silang dalawa sa mga kasamahang naki-usyoso sa kanilang moment kanina.

"Tapos na ba? Gutom na rin kami eh." Si Charles.

"Hindi pa, pare. Simula pa lang ito. Hindi ba, babe?"

Tinaasan lang siya ng kilay ni Dalisay sa sinabi niya ngunit nauwi rin sa tawa kaagad.

"Babe?" sabi nito. Tila ninanamnam ang salitang iyon. "I like it."

The statement received an applause from everyone. Nagkaisa silang i-celebrate na lang ang pagkaka-ayos nila ni Dalisay pagkatapos ng meeting ng kanilang club. Hindi magkamayaw si Gabriel sa kakangiti sa durasyon ng salu-salo.

Na dapat lang naman dahil kundi dahil sa kalokohang pustahan na naisipan ng kaibigan niya ay hindi siya matututo ng matinding leksiyon. Hindi sa lahat ng oras ay alam mo ang sagot sa mga bagay-bagay. May mga pagkakataon na bibiglain ka ng tadhana para iparamdam sa'yo na marami ka pang hindi nalalaman. He have Charles to thank for that.

Tapos na ang kanyang paghahanap. Hinding-hindi na siya titingin sa iba. Wala ng hahanapin pa sapagkat nasa tabi na niya ang taong magbibigay ng kakaibang kulay sa kanyang buhay. Kapag naiisip nga niya ang mga panahong sinayang niya sa pagtuklas ng kung anu-ano, nakikita niya ang isang pathetic na nilalang na nagsasabing in-love siya sa mga karelasyon niya kahit hindi naman. All for the sake of having a so-called relationship. At least, with Dalisay on his side, the search for the one who could not be taken is finally over.

WAKAS.

DISCLAIMER: All the characters in this story have no existence whatsoever outside the imagination of the author, or have no relation to anyone having the same name or names. They are just distantly inspired by any individual known to the author, and all the incidents are merely invention.