THE MARTYR, THE STUPID AND THE FLIRT 7

A MILLION THANKS TO YOU LORD.

I was busy typing the next TFE Series ng biglang i-announce ng AM Station na pinakikingan ko ang mga apektadong lugar ng Bagyong Juan. Grabe ang kaba ko for Dhenxo lives in Isabela. Then Perse is from Tarlac and my Ex-Boyfriend Rey is from Santo Tomas, La Union. I immediately prayed for the safety of those I dearly love. Tapos itong si Rovi nhold-up. Good thing he was not hurt. Kung hindi, It'll be war. Choz! Glad you're all safe guys. I love you. Pwera sa'yo Rey. Hahaha!!!

This is the seventh installment of TMTSATF.

I want to know what Celeste and Wingless think upon reading this story. That is, kung nasimulan nila ito. :)

I have 19 followers na! Hahaha!!! Love this site talaga! :)

Follow my lovely blog.

dalisaynapusoatkaluluwa.blogspot.com
or simply type sa address bar ninyo, Fall in Love with Dalisay. :))
Vote kayo sa poll ha.








CHAPTER 7 (The Show)



NAKASUOT si Monty ng makapal na shades pagpasok sa eskwelahan kinabukasan. Hindi kasi siya nakatulog ng maayos pagkatapos nilang maghiwalay ni Orly kagabi. Ang usapang sa bahay ng mga ito siya matutulog ay hindi natuloy dahil sa pag-aalala niya sa mga sinabi ni Ronnie. Actually, hindi siya nag-aalala. Nalilito ang buong sistema niya sa mga naging pahayag nito.

Pagkatapos nito ideklarang ‘aagawin’ siya nito kay Orly ay parang nanlaki ang ulo niya. Inihatid pa siya nito sa kanila bagama’t wala silang imikan sa daan. Ganoon ba siya kaganda para pagbalakan nitong agawin sa boyfriend niya? Sa totoo lang, hindi niya maisip ang intensiyon sa paglalahad na iyon ni Ronnie. Parang may mali. Sa pakiramdam kasi niya ay may mas malalim na dahilan ang pakikipaglapit nito sa kanya. Kung ano man iyon ay kailangang malaman niya.

Nasa malalim pa rin siyang pag-iisip ng may umakbay sa kanya na ikinapitlag niya. ‘Huh ! Ano ka ba naman Orly ! Ginulat mo ako.’’ Naiinis na sabi niya sa katipan.

Napahagikgik ito dahil sa reaksiyon niya. ‘Grabe ka naman Pet, kanina pa kita tinatawag pero dinededma mo ako. Sobrang lalim ba ng iniisip mo ?’’ nakangiting tanong nito.

‘Oo. Sobrang lalim. Hindi na ako makaahon.’’ Impit na sigaw ng isip niya.

‘Wala naman. Hindi lang ako nakatulog ng maayos kagabi. Inatake ako ng insomia ko.’’ Pagdadahilan na lamang niya.

‘Bakit hindi ka nakatulog ? Siguro masyado mo na naman akong inisip no ?’’ panunukso ni Orly sa kanya.

Matipid siyang ngumiti. ‘You have no idea Orly.’’ Sasabihin sana niya.

‘Sino pa ba ang iisipin ko mahal ko ?’’ sa halip ay sabi niya.

‘Ang sweet naman non.’’ Sabay halik nito sa pisngi niya. Nanlambot ang tuhod niya sa gesture na iyon ni Orly. Kahit paano na-divert nito ang kanina’y magulong pag-iisip niya.

Marahan niyang tinampal palayo ang pisngi nito. ‘Mukha mo sweet ! Nambola ka pa.’’ Saka siya impit na napatawa.

‘Oy hindi ako bolero ha. Kahit itanong mo pa sa mga ka-team ko. Di ba team ?’’ sagot ni Orly na hinuli ang ipinangtampal niyang kamay pagkatapos ay hinalikan ang likuran ng palad niya.

‘Oo naman boss !’’ korong sagot ng mga ka-team mate nito.

Noon niya lang napansin na nasa paligid lang pala ang mga ito. Kilig na kilig naman na siniko niya ito ng marahan.

‘Aray ! Nakakarami ka na Pet ha !’’ nagtatampo kunwaring sabi nito.

Ngumuso lang siya saka inirapan ito. Laking gulat niya ng bigla siya nitong kabigin at halikan ng marubdob sa harap ng mga estudyante. Nagpalakpakan ang mga miron at ang ilang nakatambay sa mga bench na naghihintay rin marahil sa pagsisimula ng klase.

It was a very hot kiss. Orly’s kissing him as if there’s no tomorrow or like they had only so much time left. There was too much passion. Too strong an edge to the way Orly’s lips crushed his. But he liked it. Monty surrendered wholeheartedly and wantonly. In fact, he didn’t mind that there are people watching them kiss. He even raised his hands to his nape. It seemed like an eternity when Orly stopped kissing him. Nanginginig pa ang tuhod niya sa pagkakatayo kaya kumapit siya ng husto sa batok nito.

Humihingal na nagsalita ito. ‘Anong sabi ko sa’yo about pouting your sweet lips?’’ his eyes teasing him.

Tinampal niya ang pisngi nito. ‘Salbahe ka !’’ natatawang wika niya. Narinig niya ang hagikgikan at ang makulit na palakpakan sa paligid. Mabuti na lang at kaunti pa lang ang estudyante sa campus. Maaga pa kasi. Kalahating-oras pa bago mag-alas siyete.

‘Ikaw ang salbahe. Nananakit ka kaya.’’ Tukso nito.

‘O sige na. Ako na.’’ Natatawang pagsuko niya. Kumalas siya rito at inayos ang bahagyang nagusot na polo.

‘Ayan tuloy.’’ Kunwaring paninisi niya rito.

‘Sorry pet. Sabi ko kasi sa’yo huwag kang ngunguso. Hindi tuloy ako nakapagpigil.’’ Nakangisi nitong sabi sabay akbay sa kanya. Naiiling na nagpatuloy na lang sila sa paglalakad sa pathway patungo sa department nila. Pagdating doon ay nakita nila na naghihintay si Jordan.

‘Hello friend.’’ Bati niya rito sabay beso.

‘Kamusta ang love birds ?’’ sabi nito pagkatapos humalik sa kanya.

‘Okay lang.’’ Si Orly ang sumagot.

‘Ang aga-aga eh nilalanggam kayo. Nagpahatid ka pa talaga para lang ingitin ako no ?’’ nakasimangot kunwaring sabi ng kaibigan niya.

‘Hindi ah.’’ Painosente niyang tugon.

‘Tse ! Diyan ako nagtae !’’ pakwelang sagot ni Jordan.

Napuno ng halakhakan nilang tatlo ang hallway na iyon dahil sa sagot ni Jordan. Sinaway naman sila ng ilang estudyanteng busy sa pagre-review kunwari.
‘Ay sorry naman.’’ Di totoo sa loob na paumanhin ng kaibigan sa mga nasa paligid.

‘Ang gross naman kasi nun friend.’’ Nangingiwing sabi ni Monty.

‘Gross ka diyan.’’ Naka-irap na sabi nito pagkatapos ay tinampal sa dibdib si Orly. ‘Hoy !’’

‘Aray ! Magkaibigan talaga kayong dalawa .’’ natatawang sabi ng nobyo niya.

‘Of course, The Corrs. Parehas kaming maganda.’’ Sabi ni Jordan.

‘At parehong mabigat ang kamay.’’ Tukso ni Orly.

‘Ewan. Kayo bang dalawa eh nag-do na ?’’ eskandalosong tanong nito sa kanila.

‘Shuta ka !’’ nahihiyang saway ni Monty sa kaibigan. Natawa lang si Orly.

‘What? May mali ba sa tanong ko ?’’ pakunwaring inosente ni Jordan kahit pa punong-puno ng amusement ang mata.

‘Baliw ! Kailangan mo ba talagang itanong iyon ? Nakakahiya.’’ Pa-demure niyang sabi.

‘Virgin ‘teh? pang-aasar nito.

‘Huwag kang mag-alala D. Kapag nangyari iyon, malalaman mo rin.’’ Nakangising sagot ni Orly saka tumingin sa kanya na nagtaas-baba pa ang kilay.

Siniko niya ito ng mahina. ‘I didn’t know na kiss and tell ka pala Mr. Diamond.’’ Galit-galitan niyang sabi.

Gumibik ito ng bahagya at tumatawang tumugon. ‘Of course not Pet. I don’t do kiss and tell. Ang ibig kong sabihin ay mahahalata niya kasi iika-ika kang lalakad kinabukasan kapag may nangyari na sa atin.’’ Pabulong nitong sabi sa kanya.

Nanlaki ang mata ni Jordan sa pagkakarinig. Siya naman ay umawang ang bibig sa kilig at pagkahiya na rin. Eskandaloso namang tumili si Jordan. ‘Ay !!! Ako muna friend. Please !’’ sabay hawak sa braso ni Orly para hilahin ito sa kung saan.

Maagap naman na hinablot niya ang buhok ng kaibigan kaya napaatras ito. Natatawang hinila rin ng nobyo ang sarili mula sa ‘ahas’ niyang kaibigan. ‘Shutanginamels ka ! Ahas !’’ natatawang sabi niya.

Hinaplos naman ni Jordan ang nasaktang buhok saka siya marahang hinampas ng bag nito. Natatawang umilag siya. ‘Aray ko ! Ito naman. Hihiramin ko lang. Siyempre, kumbaga sa pagkain dapat may food testing. Paano kung di pala masarap ?’’ naka-ingos na sabi nito sa kanila.
‘Oy masarap ako ah.’’ Depensa ni Orly.

‘I know dear. Kaya nga tetestingin ko nga muna sana yung ‘produkto’ mo para mabigyan ko ng tip si friend.’’ Ang sabi ng luka-luka.

‘Baliw ! There’s no need for that.’’ Naaaliw na sabi niya.

‘Ang damot mo !’’ nagdaramdam na sabi ni Jordan.

‘Talaga. Pagdating sa lalaking mahal ko, madamot ako.’’ Aniya sabay yakap kay Orly.

Yumapos din ito sa kanya at hinalikan siya sa ulo.

‘Tse !!! Ang bababoy niyo. Parehas kayong lalaki no tapos nagmamahalan kayo.’’ Baliw-baliwan nitong sabi sa kanila.

‘Inggit ka lang.’’ Sagot ni Monty sa kaibigan.

‘Oo nga.’’ Sagot ni Jordan sabay tawa.

May sasabihin sana si Orly ng mag-ring ang bell na siyang hudyat na magsisimula na ang klase. Nagmamadaling humalik ito sa labi niya. Saka nagpaalam. ‘Kita tayo mamayang break.’’ Sabi nito sa kanya. Tango na lang ang naging sagot niya dahil nagmamadali na siyang hinila ni Jordan para pumasok sa classroom nila.



‘BABA muna tayo sa canteen. Hindi ako nakapag-agahan eh.’’ Yaya sa kanya ni Jordan. Hindi pa nila break. Wala lang ang instructor nila sa isang subject na pang alas-diyes kaya mahaba-haba ang break nila.

‘Sige. Pero doon na lang tayo sa Wendy’s. Treat kita. May ikukwento ako sa iyo eh.’’ Sagot niya sa kaibigan.

‘I know. Kanina ka pa tulaley sa klase. Buti na lang hindi ka nakita ng mga professors natin kung hindi, malamang na napahiya ka.’’ Sabi nito habang isinusukbit ang mga gamit at kinipkip ang mga librong dala.

‘Oo nga friend. Halika na.’’ Tumayo na siya at sumabay ng lakad dito.

‘What is it friend ?’’ tukoy ni Jordan sa problema niya.

Hindi na siya nag-alinlangan na sabihin dito ang gumugulo sa isip niya. ‘It’s Ronnie.’’

‘What about him ?’’

‘Nag-date kami kahapon.’’

‘Then?’’

‘He said something.’’

‘He said something… What?’’

‘Aagawin daw niya ako kay Orly.’’ Di makatinging sabi niya sa kaibigan.

‘Shit! Ikaw na. Diyosa ka pala eh!’’

‘Sira. Yun nga ang sinabi niya.’’ Frustrated na sabi niya.

Jordan rolled his eyes. ‘Ang simple lang ng problema mo eh. E di don’t entertain Ronnie. That is, kung hindi pa siya nakakapasok diyan sa puso mo.’’ Sabi nito.

Hindi siya agad naka-imik agad. Nakapasok na nga ba si Ronnie sa puso niya ? Wala siyang ideya. Basta ang alam niya lang ay nalilito siya.

Tinapik siya ni Jordan sa likuran. Napatingin siya rito. ‘Oh my god!’’ sabi nito sabay iling.

‘What ?’’ nalilitong tanong niya.

‘Nalilito ka lang friend.’’

‘Tell me something I don’t know Jordan.’’

‘Loka. I mean, nalilito ka kasi may dalawang lalaking nagpahayag sa iyo ng pagkagusto. It is something na hindi madalas mangyari sa ating mga diyosa. Now, the problem lies diyan mismo sa pagkalito mo. Napakasimple lang friend. Kung mahal mo talaga si Orly, hindi ka dapat nalilito ngayon. Ang dahilan kasi ng pagkalito mo ay parang ego-tripping na lang. Imagine, may boyfriend ka ng hunk may delicious ka pang admirer on the side. Sino bang hindi matutuwa non ? Pero dahil nga ayaw mong mawala sa’yo si Orly kaya ka nalilito ngayon. Kung papatulan mo ba ang mga sinabi ni Ronnie na hindi naman dapat kasi may boyfriend ka na ? Or paiiralin mo ang awa mo sa taong iyon kasabay ng pag-eenjoy na bukod sa main course, isinabay mo ng kainin ang side dish.’’ Mahabang paliwanang ng kaibigan.

He thought so. Para ngang natuwa siya na bukod kay Orly ay meron pang Ronnie na nagkakagusto sa kanya. Para tuloy naging bloated ang ego niya sa pangyayari. Kasabay ng pamomroblema niya kung paanong hindi malalaman ng nobyo ang tungkol kay Ronnie. Maganda talaga na nai-share niya sa kaibigan ang gumugulo sa isip niya. Ngayon, medyo malinaw na ang dapat niyang gawin. Iiwasan na lamang niya si Ronnie.

Hinawakan niya sa braso ang kaibigan. Napatigil ito sa paglalakad at tumingin sa kanya ng may pagtataka. ‘Salamat friend.’’ Nakangiting sabi niya.

‘Your welcome loka. Akala ko kung ano na.’’ Naiiling ngunit nakangiting sabi nito. Nagpatuloy sila sa paglalakad.

‘Hay. Half-problem solved na ako.’’ Deklara niya sabay pakawala ng malakas na hininga.

‘O bakit half lang?’’ nakataas-kilay na sabi nito sa kanya.

‘Kasi I still need to talk to Ronnie na hindi na namin itutuloy yung ten dates na sinasabi niya. Kesohoda pang sabihan niya akong walang isang-salita. Kiber ko sa kanya.’’ Pahayag niya.

‘Koyek!’’ ayon ni Jordan sa sinabi niya.

‘Pero alam mo ba friend. Sayang si Ronnie.’’ Sambit ni Jordan kapagkuwan.

‘Loka. Ginugulo mo na naman ang isip ko niyan eh.’’ Natatawang tinampal niya ang ulo nito.

‘Loka ka rin. Hindi naman para sa’yo eh. Para sa akin.’’ Anito saka humalakhak.

‘Sorry girl. I tried to tell him na irereto ko siya sa iyo, pero wiz daw niyang bet ang beauty mo. Atashi lang daw ang beth-tamayo niya.’’ Pang-aasar niya rito.

‘Ikaw na diyosa.’’ Mataray na sabi nito.

‘Salamat.’’ Ganti niya rito.

‘Oy teka. Si Orly yun di ba?’’ sabi nito sabay turo sa isang lalaking papalabas din ng gate ng campus.

‘Anong ginagawa niya dito sa labas ? May klase sila ah.’’ Takang tanong niya.

‘Aba malay ko ? Bakit ako tinatanong mo ?’’ pamimilosopo ni Jordan sa kanya.

‘Baliw. Ang ibig kong sabihin eh hindi siya dapat nandito kasi may klase siya. Dala pa niya ang gamit niya oh.’’ Tukoy niya sa nobyong nagmamadali sa paglalakad.

‘Sundan natin.’’ Yaya niya sa kaibigan.

‘Teka. Pero kakain pa tayo.’’ Reklamo nito.

‘Mamaya na yun. Alamin lang natin kung saan patungo si Orly. Iba kasi ang kutob ko eh.’’ Sabi niya saka ito hinila. Wala ng nagawang sumunod ito sa kanya.


‘SHHH… Huwag kang maingay bakla.’’ Saway niya sa kaibigan.

‘Ikaw na lalaki.’’ Mahinang anas nito.

‘Loka. Magtago ka.’’

‘Oo na.’’ Asar na sabi nito.

Nakarating sila sa may bakanteng bahay na nakatirik sa isang malaking lote sa likuran ng campus. Ang alam niya, tambayan iyon ng fraternity. Agad ang pagbangon ng pagdududa sa kung ano ang pakay ni Orly doon. Sumali ba ito sa fraternity ng hindi niya alam? Maaaring kailangan nito ang makukuhang benepisyo sa pagsali sa frat pero maaari rin itong masaktan sa gagawin nitong pagsali.

Lumapit sila ng kaunti sa may bintana. Sumilip sila ni ng kaunti. Nakita niya ang nobyo na ibinababa ang gamit saka nakipag-kamay sa kakaibang paraan sa mga nasa loob. Medyo nakatalikod sa kanila ang mga ito kaya kumbinyente ang pwesto na iyon para sa kanila ni Jordan.

Matapos ang pakikipagkamay sa isa’t-isa ay nagsalita ang isang lalaking nasa harapan. Kilala niya iyon bilang leader ng frat sa SBU. Fourth-year engineering student ito. Pumalakpak na kinuha nito ang atensiyon ng lahat.

‘Gusto kong ipaalam na ang final initiation rights natin ay bukas na. I’ve given you two weeks para ayusin ang first task ninyo bilang mga bagong sali. Ngayon, kukumustahin ko ang progress ninyo para malaman kung sino ang kasali sa big night.’’ Mahabang turan nito.

Isa-isa ang ginawang pagtatanong. Kinakabahan naman si Monty mula sa pwesto. May pakiramdam siyang hindi maganda ang maririnig niya ngunit ipinagpatuloy pa rin ang pakikinig. Napahigpit ang kapit niya sa balikat ni Jordan ng dumating ang turn ni Orly para sumagot.

‘Ikaw Orly. Anong task ang ibinigay sa’yo ?’’ tanong ng lider.

‘Ahm… Bungguin ang unang taong tatawid sa field habang may practice ang football team. Pagkatapos ay gagawan ng paraan na mapalapit dito in a very sweet manner.’’ Diretsong sabi nito.

Napasinghap siya sa narinig. Naramdaman niya ang pagkabig sa kanya ni Jordan.

‘Halika na friend. Huwag ka ng makinig.’’ Naaawang anas nito sa kanya.

He felt numb. Like he was hit by a bullet train. Ganoon pala iyon? Sinadya akong banggain ni Orly dahil sa task niya iyon sa pagsali sa frat. Pero bakit kailangan siya nitong syotain?

‘At sino naman ang nabangga mo ?’’ tanong ng lider kay Orly.

‘The campus sweetheart Monty Labrador.’’ Tugon ng nobyo.

‘Ah… Kaya pala may kumakalat na balitang kayo na ng campus sweetheart na si Monty. Well, anong progress ?’’ anang leader ng frat.

‘Well, it’s our sixth day today.’’ Sagot ulit ni Orly.

‘Are you enjoying it ?’’ malisyosong tanong ng pinuno ng frat.

‘You can put it that way.’’ Maikling sagot ng katipan.

Para siyang tinamaan ng bala ng kanyon. O sinaksak ng ilang libong punyal sa narinig. So lahat ng nangyayari sa kanila ni Orly is just for a show. Kaya pala parang napakabilis ng lahat. Tama lang pala ang pag-aalinlangan niya sa simula pa lang. Napakawalang-hiya nito.

‘Halika na friend.’’ Anas ng kaibigan niya.

‘O-oo.’’ Sang-ayon niya saka sila mabilis na tumalilis sa lugar na iyon.

‘Huwag ka ng umiyak. Walang kwenta ang Orly na iyon.’’ Matigas na sabi ni Jordan.

‘Sinong umiiyak ?’’ takang tanong niya.

‘Ako. Ako. Ako ang umiiyak.’’ Naiinis na sabi nito.

Kinapa niya ang pisngi. Basa nga iyon ng luha. Hindi niya namalayan na kanina pa pala siya umiiyak. Sa pagka-alala ng panloloko ni Orly ay napahagulgol na naman siya. Ang lahat ng sama ng loob na natipon sa pagkarinig ng mga pahayag nito kanina ay muling nagbalik.

‘Ang sama niya friend.’’ Humahagulgol na yumakap siya sa kaibigan.

‘Alam ko. Sige lang. Umiyak ka lang. Iiyak mo ng lahat ngayon. Para pagkatapos nito hindi ka ulit luluha pa. Ubusin mo na lahat ngayon.’’ Garalgal ang boses na sabi sa kanya ni Jordan.

‘I don’t deserve this friend. I don’t deserve this.’’ Umiiyak pa rin na sabi niya.

‘No one does, sweetie.’’ Pagsang-ayon nito. Hinagod ni Jordan ang likod niya. Somehow, it felt good na may napagbubuhusan siya ng sama ng loob.

Inilayo nito ang katawan sa kanya then cupped his face. ‘Cry sweetie, if you must. I know you’re aching. So iluha mo lang lahat. Pagkatapos noon, mararamdaman mong medyo magaan na sa pakiramdam. Let’s skip class for today. Umuwi na tayo. Ihahatid na kita.’’ Umiiyak na sabi nito saka siya niyakap ulit.

After what it seemed like an eternity of crying. Mabilis na pumara si Jordan ng taxi na nagdaan sa tabi nila. Sumakay sila doon at mabilis na nagpahatid sa bahay nila. Habang lulan ng taxi ay nakapagisip-isip siya. Two can play this game. Ipaparamdam niya kay Orlya ng feeling ng nasasaktan. Ng napapahiya. Hindi lang ito ang aktor. Siya rin. Sinabi niya kay Jordan ang napag-isipan at tumatangong sumang-ayon ito.

Itutuloy….

Task Force Enigma: Rovi Yuno 12

By: Dalisay
E-mail: angelpaulhilary28@yahoo.com
Blog: http://dalisaynapusoatkaluluwa.blogspot.com
Other details: I was taken by the most amazing man in the world. Kenneth Nicdao.

SHIT!!!

Nakatulog ako ng mahabang-mahaba. Lol.

Pasensiya na sa mga naghintay nito (kung meron man) at natagalan. Para kay Russ and Half pati na kay Kearse na nag-message kung bakit wala akong updates. Isa lang ang dahilan. Tinamaan ako ng magaling na writer's block! Yehey! Meron na ako nun. Dalaga na ako!!! Hahaha!!!

This chapter is dedicated to my hero in this story, Rovi Yuno. Magbalik ka na. :))

And as my son Gboi posted his comeback story. I'm sure you'll love this chapter as much as I loved writing it.

Magandang araw. :))



CHAPTER 12

TINATAMAD na bumaba si Rovi mula sa sasakyan ng makitang nakaparada na ito sa harap ng safe house. Hindi niya alam kung bakit pero kinakabahan talaga siya ng bahagya sa napipintong paghaharap nilang muli ni Bobby. Ipinilig niya ang ulo para mawala ang alinlangan na ilang ulit ng sinusubukang kainin ang kanyang sistema.

‘Ano ka ba ? Hindi naman niya alam yung nangyari ah ?’’ pangungumbinsi ng isang bahagi ng kanyang isip.

Huminga siya ng malalim sabay lingon sa kasamang si Rick na tila malalim rin ang iniisip ng mga oras na iyon. May kung anong bumabagabag dito. Duda niya, tungkol na naman iyon sa kasong hawak nila. Masyadong matigas ang mga nahuli nilang tauhan ni Park Gyul Ho. Kahit anong gawin nilang paraan ng pagpapa-amin ay wala silang makuhang impormasyon sa mga ito.

Isinukbit niya sa balikat ang malaking bag na dala-dala saka ito inayang pumasok na. ‘Tol, mamaya na natin pag-isipan ng husto ang tungkol sa kaso. Magpahinga muna tayo.’’ Aniya sa kaibigan.

‘Mauna ka na ‘tol. Doon muna ako sa dagat.’’ Malamig na tugon nito saka tinalunton ang daan patungo sa dalampasigan.

‘Sige.’’ Sagot niya.

Paakyat na siya para pumasok sa bahay ng biglang bumukas ang pinto at iniluwa si Bobby. Natigilan siya sa paghakbang at pinagmasdan ang lalaking nagpapagulo sa isip niya nitong nakalipas na araw. Parang may mali rito. Kung pagbabasehan ang ‘nangyari’ sa kanilang dalawa noong nakaraang araw ay isang malaking palaisipan para sa kanya ang maluwang na pagkakangiti na isinasalubong nito ngayon sa kanya.

‘Kamusta ka na Rovi ?’’ nakangiting bungad nito.

Napakunot ang kanyang noo sa magiliw na pagbati nito. ‘What in the world is that smile for ?’’ wika niya sa isip. Tinitigan niya itong mabuti sa mukha para hanapin ang pagpapanggap ngunit wala siyang makita.

‘Wala ba talaga ?O itinatanggi lang ng mata mo ang dapat na makita mo kasi kinakabahan ka ngayon sa paghaharap ninyo ?’’ pang-aasar ulit ng isang bahagi ng isip niya.

Natigilan siya. Saka niya napaagtanto na kay bilis nga ng pintig ng puso niya ngayong kaharap na niya si Bobby. Kinakabahan tuloy siya na baka marinig na nito ang tibok ng puso niya sa sobrang lakas ng pagtibok nito.

‘Ang sabi ko, kamusta ka na Rovi ?’’ ulit nito sabay hakbang palapit sa kanya. Napaatras naman siya ng isang hakbang na isang malaking pagkakamali dahil lumarawan ang amusement sa mata ni Bobby na hindi nito itinago sa kanya.
‘A-ah, Okay lang ako. E-excuse me.’’ Nabubulol na sabi niya ng sa wakas ay matagpuan ang boses niyang tila nawala na ng masilayan niya ang kakisigan nito. Nagmamadaling humakbang siya patungo sa pintuan ng safe house na hindi nagpangyari sapagkat mabilis siyang napigil ni Bobby sa braso at naisandal sa dingding na kalapit ng pinto.

Ang reflexes niyang dating napakabilis ay tila naglaho. In one swift move, nakorner siya nito at ang kanyang mga kamay ay nasa likuran na niya ngayon. Nakapagitan din ang ibabang katawan nito sa kanyang mga hita. Ramdam niya ang tensiyon na mabilis na sumukob sa kanyang sistema. Naalarma bigla ang kanyang pandama sa pagkakadikit na iyon ng kanilang katawan.

‘’A-anong ginagawa m-mo Bobby ?’’ aniya sa pilit na pinatatatag na boses.

‘’Wala naman. May gusto lang akong alalahanin.’’ Nakangiti nitong sabi. Nang-eenganyo ang ngiting iyon. Natutuksong bumaba ang tingin niya sa labi nito. Memories of their lips locked together flooded his mind. Making it impossible for him to resist the temptation. Ilang ulit siyang napalunok. Itinaas niya ang tingin sa mata nito. Wala na ang bakas ng pagkaaliw na kanina ay naroon. Bagkus napalitan na iyon ng iba. Mas tumingkad ang kulay ng mga iyon at kung hindi siya nagkakamali ay parehas sila ng nadarama sa mga oras na iyon.

Just as he was sure that it reflected from his own eyes, hindi itinago ng mga mata ni Bobby ang pagnanasang lumukob na rin sa katawan nito. Isa pang hindi kinakaya ni Rovi ng mga oras na iyon ay ang matigas na bagay na nakadikit sa kanyang kanang hita. Halos di siya makapaniwala na parehas sila ng nararamdaman. His member was also aching from the confinement of his briefs and tight jeans. Sigurado siyang halata iyon sa ka'yo ng kanyang maong.

‘’A-nong sinasabi mo ?’’ tanong ulit niya rito. Hindi niya makuha ang gusto nitong ipahiwatig. Ibang-iba ito sa Bobby na iniwan niya noong nakaraang araw. Ganoon ba ang epekto ng head-butt na iginawad niya rito ? Bigla-bigla na lang itong naging ganito ka-agresibo ?

‘’Ito ang gusto kong alalahanin.’’ Putol nito sa pag-iisip niya. Unti-unting lumalapit ang mukha nito sa kanya. Nakatuon ang mga mata nito sa kanyang labi kaya naman nataranta siya ng bumaha sa kanyang isipan na ang tinutukoy nitong bagay na aalahanin ay ang halik na inumit niya mula rito.

Ang balak niyang pag-iwas sa halik ay hindi naisakatuparan ng sakupin nito ang kanyang labi bago pa man niya maiiwas ang sarili mula sa ‘pananalakay’ nito. ‘Oh god he smelled so good !.’’

Lahat ng rason. Lahat ng tamang pag-iisip ay mabilis na naitapon ni Rovi sa hangin the moment na naglapat ang mga labi nila ni Bobby. He felt so high he couldn’t describe his own feelings. Halos umikot ang buong mundo niya dahil sa halik nito. He was almost sure they were levitating.

The kiss was so gentle. Bobby was acting as if he were fragile that he needed to take extra care of him. May kung anong mainit na bagay na humaplos sa kanyang dibdib. Hindi niya malaman kung bakit ganoon ang biglang nadama niya. Was he falling for him already ? a question from Rovi’s mind.

‘’Rovi…’’ sambit nito sa pangalan niya. Kasinsuyo ng paghalik nito sa kanyang labi. Magsasalita sana siya ng muli siya nitong hagkan. Napakagaan ng pagkakalapat ng kanilang mga bibig. Mapagbigay ang iginagawad nitong halik na kusa niyang tinutugon.

Suddenly, Rovi was filled with different emotions he thought he would never feel again. He felt that way when Allan was still alive and would kiss him passionately. It was a mixture of a feeling of security, tenderness, affection and love. It was such a beautiful feeling that made him want to succumb over again and God how he missed it.

‘Allan…’’ wala sa huwisyong sambit niya.

Rumehistro ang larawan ni Allan sa kanyang ala-ala ng dahil doon. Maya-maya, naramdaman niya ang mabining paghampas ng hangin sa kanyang mukha. Biglang nawala ang napakagandang pakiramdam na kani-kanina lang ay nagpapaligaya sa kanya. Nagtatakang nagmulat siya ng mata.

Bumungad sa kanya ang nalilitong hitsura ni Bobby at ang malinaw na insultong nakabakas mula doon. Insulto ? Bakit ? Hindi niya namalayang itinigil na pala nito ang paghalik sa kanya. Kaya pala ang pakiramdam niya ngayon ay para siyang inagawan ng pagkatao dahil itinigil na nito ang pagpapalasap sa kanya ng napakagandang pakiramdam.

‘Bobby ang pangalan ko, Rovi.’’ Matigas na sabi nito sa kanya.

Napakunot ang kanyang noo sa tinuran nito. Nalilito siya sa mga lumalabas sa labi ni Bobby.

‘Huh ?’’ maang na tanong niya.

‘Sa susunod, kilalanin mo kung sino ang kahalikan mo. Hindi iyong kung sinu-sino ang binabanggit mo kapag nakikipaghalikan ka.’’ Naiinis na wika ni Bobby sa kanya sabay talikod para pumasok sa bahay. Naiwan siyang nakatulala at iniisip ng mabuti ang lahat ng nangyari para malaman kung saan nag-ugat ang sinasabi nito.

When suddenly the thought hit him like a rock. Shit ! Nabigkas niya yata ang pangalan ni Allan habang kahalikan niya si Bobby at hindi nito nagustuhan iyon. Pero bakit ganoon ? Bakit kakaiba ang aktwasyon nito sa kanya ngayon ? May pinaplano ba ito ? Hindi naman pwedeng nakalimutan na nito ang nangyari sa kanilang dalawa noong nakaraang araw. Pinatulog kaya niya ito.

Ang lahat ng kalituhan na naiisip niya ngayon ay naputol ng may magsalita mula sa baba ng balkonahe.

‘Kahit sino naman hindi magugustuhan na ang kahalikan mo ay ibang pangalan ang binabanggit.’’

Napalingon siya sa may-ari ng tinig. Si Mandarin. Great ! Send a bitch for interrogation. Sabi niya sa isip.

Hindi na lang niya ito pinatulan at baka magkasagutan pa sila. Tumalikod na siya at akmang papasok sa bahay ng muli itong magsalita.

‘Sino si Allan ?’’ nakatas-kilay na tanong nito sa kanya.

Napilitan siyang lingunin ulit ito para sagutin. ‘Mind your own business please.’’ Malamig niyang tugon dito.

‘Bobby is my business. Alam mong gusto ko siya. Kaya kung ikaw ang makaka-agaw ko sa kanya, dapat lamang na malaman ko kung sino ang taong binanggit mo habang kahalikan ka niya. Sino si Allan ?’’ mataray na wika nito.

Napabugha siya ng hangin sa iritasyon. Pumikit siya at sinubukang magbilang ng hanggang sampu. Pagdilat niya ay nakamasid pa rin sa kanya si Mandarin at nag-aabang ng kasagutan.

‘Wala akong balak makipag-agawan sa iyo kay Bobby.’’ Malumanay niyang sabi rito.

She smirked. Showing him that she didn’t buy his excuse. Nanunuring tiningnan siya nito mula ulo hangang paa. He did the same. His eyes roamed up and down her voluptous body. Naiiling na napangiti ito.

‘Nakita mo naman siguro kung sino ang pipiliin sa ating dalawa ni Bobby ?’’ mayabang na wika nito. Her arms akimbo as she speak while giving him a mocking grin.

He twitched his lips to a facsimile of a smile. He mimicked her actions. Grinning widely as he speak. ‘Oo, kitang-kita ko. Kagay ng kitang-kita mo kung paano niya ako hinalikan ng buong-suyo sa harapan mo. Matalino ka naman Mandarin. Kaya umaasa akong alam mo na ang tinutukoy ko.’’ Sabay bira ng alis sa babaeng naiwang nakanganga sa deklarasyon niya ng pagkatalo nito sa bangayang iyon. Mabilis siyang pumasok sa bahay para makapagpahinga na.


BLAG !!!

Naiinis na sinipa ni Bobby ang nananahimik na silya sa loob ng kanyang kwarto. Hindi siya makapaniwalang ganoon ang naging epekto sa kanya ng halik na pinagsaluhan nila ni Rovi. Balak niya sana itong pamukhaan pagkatapos ng paghalik niya rito pero iba ang naging reaksiyon ng katawan niya sa naging engkwentro nilang iyon.

Sari-saring emosyon ang naramdaman niya ng maglapat ang mga labi nila. Hindi niya alam kung aware si Rovi sa naging epekto nito sa kanya. Ang ibabang bahagi ng katawan niya ay hindi pa rin nagmamaliw ang erection. Kung bakit ? Hindi rin niya mabigyan ng kasagutan.

Ang malinaw lang sa kanya ay halos napunta siya sa ibang dimensiyon ng halikan niya ito. Ang tamis ng labi nito. Parang pulot at asukal na pinagsama. Nagmistula siyang bubuyog na ninamnam ng husto ang nektar ng isang bulaklak. Nag-aalimpuyo rin ang kanyang pagnanasa kanina. Na biglang naputol ng marinig niyang ibang pangalan ang binangit nito sa pagitan ng kanilang halikan.

Nainis siyang muli. Bumangon ang insulto sa kanyang pagkalalaki. Putang-ina ! Natampal niya ang noo sa pagkalitong nararamdaman. Bakit parang big deal sa kanya iyon ? Eh ano ngayon kung may binangit itong ibang pangalan ? Pagrarason ng isang bahagi ng isip niya.

Pero hindi pa rin niya matanggap. Iyon siya kanina at buong suyo na hinahalikan ito tapos ibang pangalan ang lalabas sa bibig nito, sino ang hindi maiinsulto ? Ah ! Nakakarami na ang Rovi na iyon. Nadagdagan ang inis niya ng maalalang imbes na pamukhaan ito pagkatapos ay siya pa ang parang napahiya pagkatapos ng halikan nila. Nagpupuyos ang kalooban na naupo siya sa kama at humilata ng patihaya.

Kailangan niyang mag-isip. Sisimulan niya sa kung paanong paraan makakaganti sa pamamahiya sa kanya ni Rovi. Pagkatapos ng lahat ng gulong kinasangkutan niya ng dahil sa pangangailangan ng pera ay aalis sila ng tiyahin at magpapakalayo-layo na. Marahil ay babalik na lang sila sa probinsiya nila.

Habang nakahiga ay pilit na sumisiksik sa kanyang isipan ang mukha ni Rovi. Napa-iling siya sa pag-alala. Alas-kwatro na ng hapon. Makakatulong siguro kung matutulog na lang muna siya. Medyo masakit pa ang katawan niya. Maya-maya ay tumayo siya at nagpalit ng damit bago muling nahiga. Paggising niya ay parang lalo siyang napagod. Naliligo siya sa sariling pawis. Nanaginip siya na nakikipagtalik daw siya kay Rovi at isa iyong bangungot. Dahil paulit-ulit na binabanggit nito ang pangalang nakapag-painis sa kanya ng labis.

Sino nga ba si Allan ? Naiiritang tanong niya sa sarili at bumangon para maligo.





‘SIGURADUHIN mong malalaman mo ang kinaroroonan ng kaibigan mo kung hindi ay mamamatay ang pamilya mo.’’

Nanginig ang buong katawan ni Monday sa sinabing iyon ni Kring. Halos isang linggo na kasi ng bigla na lamang hindi nagpakita si Bobby. Tinanong siya nito ngunit tinantanan din ng sabihin niyang hindi niya napagkikita ang kaibigan. Pero isang araw ay binalikan siya ng baklitang ito kasama ang mga haragan na tauhan saka siya pilit na pinaamin sa lokasyon ni Bobby.

Wala siyang masabi sa mga ito. Kaya naman kaysa masaktan ng husto at madamay ang pamilya ay nakipagkasundo siya na tutulong na lamang para makita si Bobby. Kung saang lupalop man ito naroon ay saka na niya poproblemahin. Ang mahalaga, maitakas niya ang pamilya saka siya kunwaring tutulong sa paghahanap sa kaibigan.

Sabi ni Kring, may tinangay daw na malaking pera si Bobby. Hindi siya naniniwala doon. Kahit gipit kasi ito ay mas madalas na dito pa siya nakakahiram kapag lubos na siya sa pab-vale sa among bakla. Kailangan niyang makita si Bobby bago ang mga ito. Mukhang nasa panganib ang kaibigan niya.

Ilang ulit na niyang sinubukang tawagan ang cellphone nito pero nakapatay iyon. Panay rin ang text niya dito, umaasang sasagot ito kahit minsan. Inalam na rin niya kung sino ang huling kasama nito sa paglabas ng club nung gabing huling makita niya ito. Ayon sa mga nakakita, si Mandarin daw ang kasama nito at sumakay ang mga ito sa isang itim na sasakyan sa harap ng club. Hinagilap niya ang numero ni Mandarin ngunit hindi siya nagtagumpay. Wala sa mga belyas nila ang nakaka-alam kung ano ang numero nito at kung nasaan ito ngayon. Mukhang tuluyan na itong naglaho kasama ni Bobby.

Pero hindi siya nawawalan ng pag-asa. Gabi-gabi ay may pinapatambay siyang mga batang nauuto niya sa halagang bente na abisuhan siya kung sakaling makikita si Mandarin sa paligid. Sana lang ay magbunga ang ginagawa niya at hindi iyon makaabot sa kaalaman ng hayop na baklang mataba.

Naglilinis siya ng quarters nila ng mga oras na iyon ng pumasok si Kring at pinagbantaan siya. Paglabas nito ay parang nahahapong napaupo siya. Nagulantang ang diwa niya ng biglang tumunog ang cellphone niya para sa isang text message. Hindi nakarehistro ang pangalan ng texter kaya naman curious na binuksan niya ang mensahe.

‘Sino ka at ano ang kinalaman mo kay Bobby ?’’ sabi ng mensahe.

Nabuhayan siya ng loob ng dahil doon. Agad niyang ini-lock ang pinto at tinawagan ang numerong nag-text. Pagkatapos ng apat na ring ay may sumagot.

‘H-hello ?’’ utal na wika niya.

‘Anong kailangan mo ?’’ anang tinig sa kabilang linya.

‘Kaibigan ako ni Bobby. Please po, alam niyo ba kung nasaan siya ?’’ nag-aalalang tanong niya.

‘Anong kailangan mo ?’’ ulit nito.

‘Pakisabi na mag-ingat siya. Hinahanap siya ng mga tauhan ni Kring. Mukhang nasa panganib siya.’’ Nahihintakutang sabi niya.

‘Paano naman ako makakasiguro na totoo ang sinasabi mo ? At sino ka ba ?’’ maaskad na wika nito. Halatang di naniniwala sa kanya.

‘Kasaman niya ako sa trabaho. Ako si Monday. Noong nawala siya, ako ang binalingan nila Kring at pinagbantaan na may masamang mangyayari sa akin at sa pamilya ko kung hindi ko maituturo si Bobby. Please, kasama niyo po ba siya ?’’ desperadong paliwanag niya.

‘Kasama namin siya. Ibigay mo sa amin ang address mo at ng pamilya mo. Kukunin namin kayo para maprotektahan kagaya ni Bobby. Sa ngayon. Tumahimik ka muna at huwag gagawa ng kahit na ano. Darating kami sa makalawa. I-text mo na lang ang hinihingi ko.’’ Utos nito sa kanya at saka pinatay ang linya.

Kinakabahang napatingin siya sa pintuan ng may biglang kumatok. Mabilis niyang naitago ang cellphone sa ilalim ng upuan at binuksan ang pinto. Bumungad sa kanya ang tauhan ni Kring at sinabing sumunod siya sa opisina ng amo. Nakayukong sumunod siya at ipinagpasalamat ang kaligtasan ng kaibigan. Halos solved na ang problema niya. Kailangan na lang niyang maitakas ang pamilya.

Pagpasok sa opisina ni Kring ay nagimbal siya sa nakita. Halos panawan siya ng ulirat at ang gahiblang pag-asa niyang makakatakas sa sitwasyon ay nawala na ng makita niyang nakatali ang kanyang mag-ina at nakasalampak sa sahig. Umiiyak ang mga ito at may busal sa bibig. Pinaglipat-lipat niya ang tingin sa asawa at anak na babaeng wala pang pitong-taong gulang habang bakas na bakas sa mga mata nito ang takot at pag-aalala.

‘Hindi !’’ mabilis siyang lumapit sa mga ito. Wala namang pumigil sa kanya. Niyakap niya ang mag-iina at ibinaba ang busal sa bibig ng mga ito. Napuno ng pagtangis ang loob ng opisina.

‘Mga walang-hiya kayo ! Nangako akong tutulong hindi ba ?’’ galit na galit na sabi niya. Susugod sana siya ng bigla siyang tadyakan sa likuran ng kung sino. Napasadsad siya sa sahig habang ang kanyang mag-ina ay nagsisisigaw.

‘Busalan ninyo ang mga iyan !’’ utos ni Kring.

‘Hayop ka Kring !’’ galit na sabi ni Monday dito.

‘Salamat.’’ Nanunuyang ganti nito.

‘Bakit kailangang idamay mo ang pamilya ko ?’’ naiiyak na sabi niya.

‘Siyempre. Baka kasi tumakas ka. Mabuti ng may alas kaming hawak. Huwag kang mag-alala, kapag nahanap mo na ang kaibigan mo, pakakawalan namin ang mag-ina mo.’’ Sabay halakhak ng bruhildang bakla.

‘Papatayin kita kapag sinaktan mo ang mag-ina ko.’’ Nagtatagis ang bagang na sambit niya.

Hinawakan ni Kring ang mukha niya ng madiin at sa nanlilisik na mata ay nagsabing, ‘Gawin mo ang inuutos ko at makakawala kayong mag-anak. Pero tandaan mo ito. Kung sakaling gagawa ka ng maling hakbang, makikita mo ang bangkay ng mga iyan sa Ilog Pasig na lumulutang at pinagpipiyestahan ng mga janitor fish.’’

Dinuraan niya ang mukha nito. Sinuntok naman siya ng katabi nitong tauhan na nagpahilo sa kanya ng husto. Tinadyakan naman siya ni Kring sa kanyang ari at pinitpit iyon ng paa nito na nagpahiyaw sa kanya ng sobrang sakit.

‘Ilayo niyo sa akin iyan at baka mapatay ko ang hayop na yan !’’ galit na wika nito sabay kuha ng tissue para pahiran ang mukha.

Habang karay-karay ng mga tauhan ni Kring ay napag-isip si Monday. Pasensiyahan na lang sila ni Bobby. Kung hindi ito nagka-atraso sa baklang iyon ay malaman na wala siya sa ganoong sitwasyon. Sa sobrang sakit ng katawan at stress na inabot ay nakatulog siya habang kinakaladkad patungo sa kanilang locker room.

Itutuloy….

GWAPITO'S BY NIGHT 7

Matteo


Ipinarada ko ang aking CRV sa harap mismo ng RezDente Bar, tiniganan ko ito mula sa sasakyan ko, isang normal na gabi, maraming mga kabataan na kuntodo porma ang pumipila sa labas ng bar, waiting to be admitted perhaps, may mga magtrotropa na naghahanap ng good time at may mga grupo din na naghahanap lang ng magandang lugar na magigimikan.

Inabot ko ang isang kaha ng sigarilyo malapit sa may kambyo, naglabas ng isang stick ng sigarilyo at sinindihan ito. Bumalik ako sa aking pagmamasid. May mga paisa isa lang na nadating, may mga tumatambay muna sa labas at magtetext, naghihintay siguro ng kaibigan na makakasabay na papasok, may mga lumalabas din ng bar na kahit maaga pa ay parang wasted na wasted na at groggy pa. Maganda ang tugtug sa loob ng bar na hanggang sa parking lot na kinalalagyan ng sasakyan ko ay dinig.


"Just get me to the airport put me on a plane
Hurry, hurry, hurry before I go insane
I can't control my fingers, I can't control my brain
Oh no, oh, oh, oh, oh"
"Twenty, twenty, twenty four hours to go I wanna be sedated. Nothin' to do, no where to go, oh, I wanna be sedated."


Huli na ng mapansin kong parang napupuno ng usok ang sasakyan ko. “tang ina di ko pala nabuksan ang bintana!”


Agad agad akong lumabas ng sasakyan, at kumaway ng kumaway para lumabas ang usok mula sa loob ng sasakyan. May isang lalaking nakatingin sakin, lumabas muna siguro siya ng bar para magpahangin o magintay sa mga kaibigan niya. Naiiling sabay natatawa ang lalaki sa nakita niyang ginagawa ko. Nakita ko ng malapitan ang mukha ng lalaking ito, si Eljo Achilles o mas kilala sa tawag na EA.

“Great! Now the famous EA knows how stupid Iam.” sabi ko sa sarili ko, sabay pasok ulit sa loob ng sasakyan at binuksan lahat ng bintana nito. Tinignan ko ang sarili ko sa rearview mirror, kinuwa ko ang leather jacket sa back seat. “Its time to throw the dice!” sabi ko sa sarili ko. Naglakad na ako papunta sa bungad ng Rez Dente bar. May pailan ilang tao ang napapatingin sakin, pero dahil nasa paligid lang din si EA mas konti ito kesa sa usual na natatanggap ko.


“Nice jacket dude.” bati sakin ng isang jejemon sa tabi ko, tinignan ko lang ito at nginitian, “sige magshades ka sa kalagitnaan ng gabi.” sabi sa sarili kong pangungutya sa jejemon. May mga grupo ng babae na nagsisibulungan at animo'y kinikilig nung dumaan ako. I'm waiting to be admitted sa bar, madami nang tao sa loob kaya wala rin akong choice kung di ang pumila at magintay para makapasok. Madami ang sa mga napapadaan ang napapatingin sakin. Tinignan ko ang sarili, “may mahalay ba sa suot ko?” tanong ko sa sarili ko.



Dumaan si EA sa mga nakapila, ang ilan sa mga babaeng nandoon ay napatili, ang ilan namang mga lalaki ay di napigilang humanga, bago pumasok ng bar ay bumulong ito sa Bouncer, at tuloy tuloy ng pumasok. Naglakad lakad ang bouncer at lumapit sa isang grupo ng mga babae, naghiyawan naman ang mga ito at pinapasok na sa bar, sunod na pumunta sa tapat ko ang bouncer at sinabing makakapasok narin daw ako.


“kampi ata ang kapalaran sakin ngayong gabing ito. Sana magtuloytuloy na.” sabi ko sa sarili ko. bago pa man ako tumuloy sa bar para kumuwa ng drinks, dumaan muna ako sa CR, tinignan ko ang sarili ko sa salamin, at tinignan kung may mahalay ba sa aking itsura. Ayos naman ang aking buhok, wala naman akong dumi sa mukha, ayos naman ang pananamit ko, leather jacket and fitted black shirt saka faded jeans and fine kicks from nike. “wala namang mali ah? Bakit ako pinagtitinginan?” bulong ko sa sarili ko. huminga ako ng malalim at lumabas sa CR.


Loud music was being played, the dancefloor is full with people, the baristas are busy mixing drinks. “this will be fun.” bulong ko ulit sa sarili ko. mula sa kinatatayuan ko, ay kitang kita ang buong bar, nakita ko ulit si EA na parang may iniintay, at nakatingin siya sa direksyon ko. napatingin ako sa kaliwa at kanan ko, karamihan nakatingin din sakin babae, lalaki, bisexual, bakla at pati ang mga tomboy. Itinuloy ko ang pagtahak papuntang bar para umorder ng maiinom. Di ko nakitang may isa papala akong step na hindi naapakan, ang resulta?


KABLAGGG!


“I'm ok, I'm ok.” sabi ko sa mga taong umaalalay sakin, iniikot ko ang tingin ko, may ilang natatawa, ang ilan pinipigil pa ang tawa at nangingiti at may ilang deadma lang, pero ang mas ikinagulat ko ay ang reaksyon ng isang lalaking kanina pa ako nahuhuli sa mga kapalpakan ko, si EA, umiiling ito at natatawa. Taas noo parin akong naglakad papuntang bar, may ilan sa mga nadadaanan ko ang nagpapapansin, pero iisa lang ang goal ko ngayong gabing ito, at doon hindi ako pwedeng pumalpak.



“one patron tequilla.” sabi ko sa barista, muli kong iginala ang aking mata habang inaayos ng barista ang aking inumin. Marami ang nakipagkilala, marami ang nakikipag flirt, pero ni isa sa kanila ay wala akong nagustuhan. Nagulat ako sa kakaibang pagtanggap sakin ng crowd pagkatapos ng aking grand entrance.



“care to dance?” tanong sakin ng isa.



“sorry, I don't dance.” sabi ko sa isang lalaking ang pangalan ata ay Jack.



“boss, isa pang tequilla rose.” sabi ko sa barista, sabay abot ng baso at credit card. Naisip ko kasing mahabahabang gabi pa ito.


“boss, ok na. Compliments of sir EA.” sabi ng barista, nagulat ako. Iniikot ko ang aking paningin, nahuli kong nakatingin sakin si EA, kasama na niya ang ilan sa mga kaibigan niya galing backstage. Ang kilabot ng Brgy. Gwapito. Nginitian ko ito at itinaas ang baso ko bilang pasasalamat, nang narandman kong may natulong malamig na bagay sa polo shirt ko.


“great!” bulalas ko sa sarili ko habang pinupunasan ng tissue ang natapong drinks sa polo shirt ko, napatingin ulit ako kay EA, humahagikgik ito na kala mo aliw na aliw sa kapalpakang ginawa ko, napatingin naman ako sa katabi niyang si Jethro, nakakunot noo ito habang ipinababalikbalik ang tingin sakin saka kay EA.


“damn! Ang gwapo ni EA! Galing pang kumanta!” sabi ng isang babae sa kasama niyang kalalapit lang sa bar para umorder ng drinks.


“Mga mukhang dyos na bumaba sa langit.” yan ang karaniwang description na naririnig ko, pertaining to the six demi gods of Brgy. Gwapito. May kanya kanyang dating, pang artista ang mag itsura. Pero kung ako ang tatanungin, pinaka mas maydating sakin si Jethro, yun ang mga tipo ko, tall, dark and handsome, samahan mo pa ng medyo pagka mysterious at bad boy ang dating.


Kumanta na si EA at pumasok para sa second set. Inikot ko muli ang aking tingin, napansin ko namang nakatingin pala sakin ang babaeng kanina lang ay pumupuri kay EA. Nginitian ako nito. Di na bago sakin ang ganito, maaring sabihing attracted ako sa babae, maari ring sa lalaki at pasok sa panlasa ko ang babaeng ito.


“I'm Matteo.” pagpapakilala ko sa babae.


“Ivy.” matipid na sabi nito, saby ngiti.


“boss, isang margarita for this cute seniorita.” sabi ko sa barista sabay pagpapacute kay Ivy.


“want to dance?” walang paligoy ligoy kong tanong kay Ivy.


“Sure.” matipid niyang sagot.


Inubos namin ang aming drinks at tumuloy na sa dancefloor. Depende sa ritmo ng kanta ang aming pagsasayaw. Paminsan minsan nakikita ako ang ilan sa mga guest ng Rez Dente bar ang nanonood ng sayaw namin ni Ivy.


“lets show the audience how well you dance honey.” bulong ko kay Ivy. Pinaikot ko siya na parang turumpo, sa aktong sasaluhin ko siya, napansin kong nakatingin sakin si EA from the stage at kinindatan ako nito. And Ivy's hand slipped from mine.



KABBBLAGGGG! At ilang tao ang napasigaw, ang ilan naman ay nashock.


“palpak nanaman.” isipisip ko. agad kong pinuntahan si Ivy, malayolayo rin pala ang inihagis niya.


“Sorry Ivy. Nasaktan ka ba?” tanong ko sa kaniya.


“ok lang ako, medyo nahilo lang ng konti.” nangingiting sagot ni Ivy, groggy na ata ito. Natapos ang second set at bumalik nanaman ang magkakaibigan sa VIP lounge. Imbis naman na layuan na ako ng tao lalong dumami ang nakikipagkilala, babae, lalaki, bakla at tomboy. Minsan naaanyayahan ng ilang grupo na makisama sa table nila, ilang complimentary drinks narin ang binibigay sakin, ilang imbitasyong magsayaw at ilan din namang imbitasyon para umuwi kasama sila at nangangapal narin ang back pocket ko dahil sa mga calling cards na isinisiksik doon. Pasimple muna akong umalis sa table ng mga nakikipaglandiang bisexuals at pumunta sa CR.


“hello Mr. Show stopper.” sabi ng isang lalaki sa likod ko habang nagbabawas ako ng laman ng pantog. Napanganga ako sa taong kaharap ko nagyon. Walang iba kungdi si Jethro, ang taong pinapangarap kong makilala noon pa.


“you can close your mouth now and uhhmmm can you stop peeing on me?”


“oh shoot, sorry. Sorry.” sabay kuwa ng tissue sa may wash area at punas sa sapatos niyang nabasa.


Biglang bumukas ang pinto, at iniluwa nito si EA, naabuutan niya akong nakaluhod sa harap ni Jethro. Kumunot ang noo nito at lumabas ulit ng CR.


“great!” sabi ko ulit sa isip ko. pagkatapos kong punasan yung sapatos ni Jethro ay pumunata na ito sa hanay ng mga urinals at umihi, ako naman ay naghugas ng kamay at inayos ang sarili sa salamin. Pagkatapos umihi ni Jethro ay tumabi ito sakin sa harap ng salamin at naghugas din ng kamay.


“I'm Jethro.” sabi nito sabay abot ng kamay para makipagshakehands.


“Matteo.” sabi ko sabay abot ko sa kamay niya.


“Nice to meet you.” sabi niya sakin sabay ngiti.


“same here.” sagot ko naman.


“sige, see you later.”


“ok.” sabi ko naman, na may halong pagpapacute.


“and... you might wanna zip your fly first before you leave.” sabi ni Jethro, sabay turo nito sa aking zipper, sa sobrang pagkapahiya ay tumalikod ako at isinara ito.



“I just peeid on my prince charming.” sabi ko sa sarili ko, umiling iling ako. “and did he just saw my...?!” naisip ko naman, umiiling iling akong lumabas ng CR. Saktong paglabas ko ng Cr ang pagtapos ng third set ni EA. “Si EA, nakita niya kami kanina ni Jethro, ano kayang iniisip niya ngayon?” tanong ko sasarili ko. Nagkakasiyahan na, karamihan medyo nakainom na, ang iba high pa ata, maging ang mga nasa VIP area ay bumababa na at nakihalubilo sa mga nagkakasiyahan sa dance floor.


“time for another shot.” sabi ko sa sarili ko. tumawid ako sa dancefloor para madaling makapunta sa bar. Pero hindi ko na ito narating dahil may humarang na sakin.


“kamusta naman ang performance ng kaibigan ko?” malisyosong tanong sakin ni EA, na may halong nanglalait na tingin.


“mali ang iniisip mo, naihian ko kasi yung sapatos niya, kaya pinunasan ko ng tissue.” pagpapaliwanag ko.


“ah ganun ba?” halatang di kumbinsido si kumag.


“if you don't believe me, ok lang.” ngiti ko sabay talikod sa kaniya. Pagdating sa bar ay tinawag ko ang barista at humingi ulit ng drinks.


“make it two vodka on the rocks.” habol ni EA, sabay upo sa bakanteng high stool sa aking tabi.


“sorry kung naoffend ka sa sinabi ko.” sabi ni EA.


“ok lang.” mahinang sagot ko.


“ngayon lang kita nakita dito.”


“that is because ngayon lang ako nagpunta dito.” sagot ko sabay ngiti.



“ganyan ka ba talaga makipagusap?” tanong sakin ni EA.


“paano?” tanong ko naman. Napatawa siya, alam kong walang patutunguhan ang usapan namin.


“sorry ah, ganito lang talaga ako. Ako nga pala si Matteo.” pagpapakilala ko kay EA.


“EA.” sabi niya sabay abot ng kamay para makipagkilala.


“sorry kung medyo wala akong kwentang kausap. Ganito na ako simula pa noong pagkabata saka talagang hari na ako ng sablay maski noon pa.” sabi ko. biglang may kumalabit kay EA naka napsack ito


“EA, hinahanap ka nung manager mo.” sabay tingin sakin ni Goji na parang may ipinahihiwatig.


“what? Wala akong manage... oh yeah!” di na natuloy ni EA ang sasabihin kasi hinampas siya ni Goji sa likod.


“I'm sorry, Goji this is Matteo, Matteo- Goji.” pagpapakilala samin ni EA. Nakipagkamay si Goji sakin with matching pisil pisil pa.


“ahmmm Goji?? Matteo and I are talking here. Kung gusto mo, magwala ka muna dun sa dancefloor.” tinignan ng masama ni Goji si EA sa sinabi niyang yun, sabay tingin sakin at ngumiti.


“nice meeting you Matteo.” sabi ni Goji sabay bumeso sakin.


“looks like Goji's hitting on you, Matteo.” sabi ni EA na animoy tuwang tuwa sa nakita.


“nah, he didin't hit me.” sagot ko naman kay EA, napaisip ito ng saglit. At tumawa ng malakas.


“what I meant was, mukhang nakikipagflirt sayo si Goji.” pagpapaintindi sakin ni EA. Sabay tawa ulit.

“ah ok, linawin mo kasi.” sabay tawa din.


Simula nung bata pa ako ganyan na ako ka-slow, may ibang natatawa, pero ang karamihan naiinis, laking tuwa ko dahil isa si EA sa mukhang natutuwa sa pagiging slow at hari ng sablay ko. Habang lumalalim ang gabi, isa isa kong nakikilala ang magbabarkada. Marami parin ang nagaayang makipagsayaw, ayaw ko mang iwanan si EA, ayaw ko namang maging snob.

Di naman kailangang itago ang aking sexual preference, maraming nagsasabing “sayang.”, pero ito ang gusto ko, at bakit kailangang magpadala ako sa mga sasabihin ng iba. Kaya nang pumayag akong makipagsayaw sa isang lalaki, nagtaasan ang kilay ng iba, pero wala akong pakielam. Biglang nagiba ang music may tumapik sa likod ko. Si EA pala, inabutan niya ako ng isang bote ng Manila beer at inaya akong makipagsayaw sa kaniya, naechepwera na ang lalaking kanina lang ay kasayaw ko.


“yun naman si Franco at Aerel.” turo ni EA sakin habang nakalingkis ang isang kamay sa bewang ko.


“they don't say much, but I think there's something going on between them.” napatingin ako sa dalawang lalaking naguusap malapit sa bar.


“but why hide your feelings? Kung ayaw sayo edi wag, kung gusto naman edi maganda.” pangangatwiran ko.


“I don't know kung bakit wiling wili akong makipagusap sayo gayung laging nauuwi ang usapan sa pagiging nonsense.” at ngumiti ng pagkatamis tamis si EA. “halika ipakilala kita sa kanila.” at hinatak niya ako palapit kila Aerel at Franco.


“guys, this is Matteo, Matteo meet Aerel and Franco.” nakipagkamay ako sa kanila, si Aerel nang tignan ko ay halatang mama's boy samantalang si Franco naman ay seryosong seryoso.


“si Franco ang teacher ng barkada ito namang si Aerel ang culinary student.” panimula ni EA.


“wow Aerel di halatang mahilig ka sa pagkain ah.” biro ko kay Aerel at natawa naman ito kasama si EA.


“ito namang si Franco...”


“don't tell me, huhulaan ko. Teacher ka franco no?” pagbibiro ko ulit.


“Oo, kasasabi lang ni EA.” seryosong sagot ni Franco.


“gusto ko lang kasing bigyan ng emphasis ang pagiging seryoso mo. Lahat ba ng teachers ganyang ka seryoso?” at natawa pareho si Aerel at EA, binigyan naman ng masamang tingin ni Franco si Aerel.


“What? The guy is funny.” pagdedepensa ni Aerel.


“I'm not being funny, I just say what I percieve.” sabay tapon ng nakakalokong ngiti kay Franco.


“Hi guys!” bati ng isang mama.


"Hey Dyne!” bati naman ni EA, saka ni Aerel.


“Matteo, I would like you to meet Dyne. Dyne this is Matteo.” pagpapakilala samin ni EA.


“Matteo, ito nga pala, in case na kailangan mo ng full body massage tawagan mo lang ako.” sabi sakin ni Dyne, sabay abot ng calling card.


“Touch me not spa.” pagbasa ko sa calling card at nginitian ako ni Dyne na akala mo nangaakit. Di pa nagkasya dun, kinuwa niya ang aking kamay at minasahe ang aking palad.


“Okay, teka, masyado ka na atang nagiging touchy Dyne.” saway ni EA.


Nagkakasiyahan na ulit ang magkakaibigan sa pagkwekwentuhan nang bigla akong hatakin ni EA papuntang dancefloor. “Lasing na ata ang isang to.” isip isip ko, medyo nagiging wild na siya sa dancefloor. Iginala ko ulit ang aking mata at nakita ko si Jethro na nakikipagsayaw sa isang bading na nakapang damit babae pa, nagulat ako ng nakita kong nasa loob ng pantalon ni Jethro ang kanang kamay nito. Marahil napansin ni EA ang pagtingin ko kay Jethro kaya't iniharap niya ang mukha ko sa kaniya at inilapat ang kanyang mga labi sa labi ko. Nakita ko na lang na dumaan si Jethro sa likod ni EA na animoy may susugurin na kaaway. Pinagpatuloy lang namin ni EA ang pagsasayaw may inabot siya sa kaniyang pitaka at naglabas ng calling card.


“Call me.” bulong nito sakin sabay kagat sa tenga ko. inaya na siyang umalis ng barkada niya. Umaga narin kasi. Sumunod narin ako sa labas ng bar at nagpasyang umuwi narin. Kinuwa ko ang telepono sa aking bulsa at dinial ang numerong alam na alam ko na.


“The game is on.” sabi ko sa kausap ko. Sumagot ito at pinutol ko na ang linya sabay tawa ng malakas.


“What game?” sabi ni Jethro na biglang sumulpot sa likuran ko.

Itutuloy...

GWAPITO'S BY NIGHT 6

"Franco."





“Mayaman ka kasi kaya hindi mo na kailangang gawin yung mga bagay na hindi mo naman gusto.”


“Bakit ba kasi gumaganyan ka? Ano na naman ba ang problema? Alam mo nagrereachout ako sa'yo pero lagi mo kong sinusungitan Franco eh. Hindi ko alam minsan kung saan ako lulugar.” malungkot na sabi nito.


“Rovi,just let me be. Sorry. Pagod lang ako.” mahina kong sabi.


“Alam mo naman kung gaano kita kamahal diba? Wala kang dapat ipagworry kahit pera or what,kasi I never asked you naman diba? Please.” nakikiusap na sabi nito.


“Kalimutan nalang natin yung ginawa mo. Intindihin mo ang pagmamaneho mo. Baka bumangga pa tayo.” sarkastiko kong sagot.


“Please naman Franco oh,sorry na please.” At nakita ko ang pagpatak ng luha sa mata nito.


Hindi ako mapakali. Hindi ko kayang nakikitang umiiyak si Rovi. Kahit na may pagkagago ako at lagi ko syang inaaway kahit sa mga simpleng bagay ay sobrang attached na ako sa kanya. Hindi ko lang pinapahalata na mahal na mahal ko sya dahil ayokong isipin nya na di ko kayang wala sya. Napabuntong hininga ako,hindi ko matiis na makitang humihikbi na parang bata ang aking prinsipe,singkit,makinis ang mukha,matangos ang ilong at makinis ang mukha. Parang kung anong batobalani,agad na dumikit ang kamay ko sa pisngi nito para pahirin ang kanyang mga luha.


Tumingin ito sa akin,naninimbang,kinuha ang kamay ko ang hinalikan. Umayos ako ng pwesto at ginamit ko ang aking kanang kamay para mapahid ang kanyang luha sa kaliwang pisngi. Ngumiti ito ng pagkatamis tamis.


“Oo na. Sige na. Bati na tayo.” mahina kong sabi.


“Talaga Franco?” parang batang sabi nito.


“Oo na nga. Ayaw mo ba?” sabi ko sabay tingin sa kanya. Nagpapahard to get.


“Syempre gusto.” nakangiting sabi nito.


“Yun naman pala eh. Ano pang problema?” tanong ko.


“Wala. Salamat at bati na tayo Mr.Sunget.” pabiro nitong sabi.


“Adik. Hindi ako masungit.”


“Hindi daw. Sus.”


“Oo nga. Hindi nga ako masungit. Sobrang bait ko pa nyan.” pabiro kong sabi.


“Sus. Franco,mahal na mahal kita.” sinserong sabi nito.


Hindi ko gustong ipakita na sobra akong kinikilig pero hindi ko maiwasang hindi mamula. Dali dali nyang kinuha ang kamay ko at hinawakan ito habang patuloy sya sa pagmamaneho. Sa ganitong set-up ay nakakaramdam ako ng kapayapaan. Kahit na magkasama lang kami ni Rovi at walang ginagawa o hindi kami naguusap,nakakaramdam ako ng contentment at peace of mind. Malayo sa stress na dala ng mga grading sheet na dapat kong tapusin kada semester,malayo sa pressure na dala ng mga bullshit na estudyanteng walang alam kundi gamitin ang pera para makapasa sa mga subjects sa halip na magaral.


“Mahal din kita Rovi.” sabi ko.


Nagpula ang stoplight sa underpass may Edsa Shrine,asar na trapik. Tumingin sa akin si Rovi na parang may kalokohan na naiisip. Agad nitong hinila ang mukha ko at ginawaran ng isang matamis na halik. Nabigla ako at namula na sya naman kinatuwa nito.


“Ano ba yan Franco? Hanggang ngayon ba naman namumula ka pa din pag hinahalikan kita,patay na patay ka talaga sa akin. Gwapo ko ba naman eh.” sabi nito sabay tawa.


“Adik. Paanong hindi ako mamumula eh hatakin mo ba naman yung mukha ko ng walang kaabog-abog eh. Gwapo ka nga,ang kapal naman ng mukha mo. Sus me. Uminom ka ng kape minsan Rovi ha? Ng tablan ka naman ng kaba kahit paano.” sabi kong nangiinis.


“Sus. Nagkukunwari ka pa eh. Alam ko naman na patay na patay ka sa akin eh. Aminin mo na na mahal na mahal mo ko. Dali na Franco,hindi ako magagalit. Hahaha.” pangaasar nito.


“Sus,sinong patay na patay sa atin? Ha? Eh ikaw nga may paiyak iyak ka pa eh,hahaha,at sino ba sa atin ang nanligaw? Ang nanligaw ang patay na patay sa niligawan no. Kapal mo.” Banat ko sa kanya.


Nakita kong namula ang mokong.


“Oh? Kita mo namumula ka na Rovi? Hahaha. Ibig sabihin ako ang mahal na mahal mo. Dali na,umamin ka na,hindi ako magagalit. Hahaha.”sabi ko sabay dila.


“Wehh?” sabi nito,halatang wala nang masabi.


“See? Speechless ka na. Wala ka nang masabi no? See. Mahal na mahal mo ko.” nangaasar kong sabi.


“Yabang nito.” sumusuko nitong sabi.


“Ako ba nagumpisa Rovi?” nangiinis kong tanong.


“Hmp!”


“Asar talo ka singkit. Hahaha.”


“I love you Franco.”


“I love you more Rovi.”


✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖


“Ano ba yang pinainom nyo sa akin? Nahihilo na ko.” sabi ni Franco


“Ha? Nalasing ka na? Eh pangalawang shot palang yan ah?” pangiinis ni EA


“Timang,mahina ako sa ganyan.” sagot ulit ni Franco


“Namumula ka na Franco,tisoy na tisoy ka te.” sabat ni Dyne.


“Uy baka magblow si Franco,wag mo nang lasingin” nagaalalang sabi ni Jethro


“Blow ng? Blowjob ba to?”sabi ni Goji


“Adik,Franco,blowjob daw oh.” sabat ni Aerel.


“Ano to Groupsex? Kabababoy nyo. Nahihilo na ko.”mahinang sambit ni Franco


“Ang sarap lasingin ni Franco,dumadaldal sya. Hahaha.” si EA


“Eto na yun,interrogate na natin.” demonyong sabi ni Dyne.


“Wag nyo namang pagtulungan ang lasing.” depensa ni Aerel.


“Gusto mo sya Aerel?”walang kaabog abog na tanong ni Goji.


Natahimik bigla si Aerel at nagkatitigan ang grupo,samantalang ang kawawang si Franco ay nakapikit na at lupaypay sa 2 shot ng Chivas na pinilit ipainom ni EA. Nakahilig lang ang ulo nito sa balikat ni EA at para namang santong pinupunasan ng panyo ni Goji ang pawis na noo nito. Ilang segundo pa ay napagdiskitahan muli ng grupo ang di makaimik na si Aerel.


“Gusto mo si Franco Aerel no?” Sabi ni Jethro sa tonong parang batang nanunukso ng kalaro.


“Hala? Hindi ah.” sabi ni Aerel na nagbablush.


“Oh? Bakit ka nagbablush?”Pangaasar ni EA


“Ako nagbablush? Hindi ah.” depensa ni Aerel sa sarili.


“Te? Sa kulay na yan ni Aerel pag nagblush pa yan kulay maroon na” pangaasar ni Dyne.


“Sama mo! Ikaw na maputi!” pabirong sabi ni Aerel.


Tawanan ang grupo. Patuloy pa ang gaguhan nila hanggang mapagod ang mga bunganga nila sa kakatawa. Si Franco ay nanatiling natutulog sa upuan habang patuloy na pinagtritripan sila ni Aerel ng grupo. Nagtatawanan ang lahat ng nakita nilang dumilat si Franco. Natahimik bigla ang mga ito at nagantay ng susunod na salitang lalabas sa bibig ng lasing na kaibigan.


“Alak pa?”sabi nitong susuray suray.


“Gusto mo pa ng alak?” tanong ni Aerel


“Oo. Malungkot ako.”seryosong tono nito.


“Oh bakit naman? Kwento ka naman. Tahimik ka lagi eh.” sagot ni EA.


“Anong ikekwento ko?” tanong ni Franco sabay kuha ng baso na may alak sa mesa.


Lagok. Kuha ng onion rings. Lagok. Buntong hininga.


“Kahit ano,basta may malaman lang kami sayo. Tahimik ka kasi,dakilang indianero,tapos nakapamoody.” sabi ni Dyne.


“Oo nga. Pag iniinvite kita sa mga party di ka naman laging sumisipot eh.” sabi ni Aerel.


“Bakit?” balik ni Franco.


“Anong bakit Franco? Sagutin mo kaya. Timang ka. Oh inom ka pa.” sabi ni EA sabay abot ng baso ng Chivas kay Franco.


Hindi umiimik si Franco.


“Franco,ano na?” pangungulit ni Goji.


“Lasing ako.” maiksing tugon ni Franco.


“Bakit nga lagi kang parang KJ?” tanong ni Aerel.


“Hindi naman kasi lahat ng bagay na inaalok sayo tatanggapin mo. Siguro kasi nasanay na ako sa ganun. Hindi ako madalas na sumasama sa inyo kasi pakiramdam ko di ako bagay. May mga kaya kayo pero ako simple lang. Kung tutuusin gusto ko din yung mga ginagawa nyo na party party pero nahihiya ako. Napakasimple ko lang kumpara sa inyo. Parang hindi bagay. Ewan ko ba.” mahabang sagot nito sabay lagok ng natitirang laman ng baso.


“Ang tagal na nating magkakaibigan pero ganyan pa rin? I mean ganyan pa rin? Parang hindi ka pa din kampante na kasama mo kami?” tanong ni Jethro.


“Oo.”maiksing sagot ni Franco sa mga barkada.


Nagtinginan ang grupo sa sinagot ni Franco. Mababakas sa kanilang mga mukha ang pagkagulat at lungkot.


“You mean hindi ka masaya ngayong kasama mo kami?” tanong ni Goji


“Masaya. Ano ba yang mga tanong nyo? Wag nyo nalang akong intindihin. I just hate dramas. Blah blah blah. Mahalaga kayo sa akin. Intindihin nyo nalang ako. Weird ako. Seriously. Hindi ko alam kung anong gusto ko. Hindi ko alam kung sasaya pa ba ako. Hindi ko din alam kung may direksyon pa ang buhay ko. Pero salamat sa companionship at friendship na binibigay nyo.” sagot ni Franco.


Natahimik ang grupo sa narinig. Napagtanto nila na may pinagdaraanan ang English teacher na kanilang barkada. Walang naglakas loob magtanong. Naramdaman nila na may tinatago si Franco sa kanila,kung ano man iyon,hindi nila alam,hindi din nila alam kung malalaman pa nila ito.


Nahiga si Franco sa balikat ni EA. Tinamaan sa ininom na Chivas. Natulog ulit. Tuloy ang kwento ng barkada. Puzzled kay Franco. Lalo na si Aerel.


✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖


“Oh my Gawd. Nasan si Franco my cousin dear. Wait,I will call him na. Oh Gosh,Wititititit answer. Nasan ang beki? May nakapasak ba kaya di sumasagot? Ano na be? Homaygawd talaga.”


Nasan si Franco? Knows mo ba friendship? Baka kasama ang mga sisterette nyang beki din. Wait fly ako dun.


✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖✖


La La La La La.


“Nasan si Franco? Nakita mo ba beki?”


Hindi ko na alam kung saan ko hahagilapin yung baklitang yun,magpapaturo pa naman ako ng English. May interview ako bukas,excited na ako,pero at the same time nervous talaga. Wala sya sa bahay nila kaya go go go ako kila Aerel,the little mermaid.


Ayyy te,kabog ang national housing authority nila Aerel,the little mermaid,ang laki at ang garbo. Naririnig ko na mula sa labas ang tugtog,feeling ko party party to. Buti nalang may dala akong bag at may plastic container na pwedeng lagyan ng pagkain. Go go go.


So mega katok ako. Ilang minuto at nakaramdam ako na inuugat na ako. Wala atang nakakarinig sa akin. Uwi nalang ako. Just when I'm about to go home ay nagopen sesame ang very big gate. At ako'y napanganga sa nakita.


“Uyyyyy! EA! Andito ka na pala,kailan ka pa dumating? Bakit ikaw nagbukas? SG ka na te?”tanong ko.


“Adik, Hindi. Napadaan ka? Hinahanap mo si Franco?”tanong ni EA.


“Yes! Nandyan ba si Franco? Teka may party sa loob?” tanong ko.


“Yup. Tara pasok ka.” aya ni EA.


“Ha? Naku,wait. Hindi ako prepared.”


Kinuha ko agad ang blush on sa bag at nagaaply nito sa mukha ko. Naglagay ng konting pabango,lipstick at pabango. Nakatulala si EA sa ginagawa ko,halatang manghang mangha. Natapos ako sa pagreretouch at nakatitig pa rin sya.


“Te? Blush on? Gusto mo?”


“Adik ka Pixel. Hindi ka pa ready nyan ha?”


“Oo naman te. Di ako ready. Konting make up kit lang nabitbit ko. Hindi ko naman alam na may party eh.”


Tamang kwentuhan hanggang mapadpad na kami sa kinaroonan ng barkada. Nagulat sila ng makita nila ko. Ganda ko ba naman eh.


“Uyyyy! Ate Pixel! Kumusta ka na?” tanong ni Dyne.


“Uyyy Dyne,eto bakla pa rin, Ikaw? Straight ka na ba?”


Tawanan ang grupo.


“Ate Pixel,kamusta yung crush kong si FR?” tanong ni Jethro.


“Ay? Beki ka,may crush ka don kay best ko? Ayun,malapit na ata sila maging magjowa ni Papa Carlos.


“Ay,sa wakas,nagbunga din yung paghihirap nung tao.” epal ni Goji.


“True not false! Teka? Nasan ang pinsan ko?” tanong ko.


“Ate Pixel,lasing si Franco.” sabi ni Aerel.


“Howmaygawd! Lasing sya? Naku kayo. Uy Aerel,the little mermaid,ang itim mo pa din. Bentahan kita gluta 1,700 lang kada bote,60 caps na yun. Bet?” tanong ko sa kanya.


“Naku naman ate. Kainis.”sagot nito.


Bigla akong napalingon kay Franco,ang pula pula ng mukha nito. Halatang lasing. Ang weird sa pakiramdam. The last time I saw na ganyan ay nung nawala si Rovi,ngayon ko nalang ulit sya nakitang ganoon kamiserable. Ilang taon na din ang lumipas,marahil di pa din nakakamove on si Franco. Ako'y napabuntong-hininga.


“Ate? May problema ba? Bakit parang natahimik ka?”tanong ni Jethro.


“Naku wala naman Girl. Uy Aerel,may food ka ba dyan? Gutom na ako. Bilisan mo kuha mo na ko.” sabi ko Kay Aerel.


“Ate talaga,di pa din nagbabago.” nakangiting sabi nito.


Dali dali kong kinuha ang tatlong plastic sa loob ng aking bag at inabot ito kay Aerel na papunta ng kusina para kumuha ng pagkain,nagtaka ito at tumingin sa akin.


“Ano ka ba Aerel,the little mermaid,ipagbalot mo na din ako. Okay?” malambing kong sabi.


Humagalpak silang lahat sa kakatawa.


“The best ka talaga ate Pixel.” sabi ni EA.


“Naman. Ako pa. Naku kayong mga bata kayo,bakit nilasing nyo si Franco? Hala kayo,hindi naman ba ngumalngal yan?”tanong ko sa mge beki.


“Hindi naman ate,may pagkaweird nga lang talaga tong pinsan mo. Kwento ka nga about sa kanya.” sabat ni EA


“Ano ba gusto nyong malaman?” tanong ko.


“Bakit ganyan sya? I mean,bakit parang aloof sya at parang galit sa mundo? Sorry for the term ha? Gusto lang kasi din namin syang tulungan eh.” concerned na tanong ni Aerel na hindi pa umaalis.


“Naku little mermaid,ikuha mo muna ko ng pagkain bago ako magkuwento. Hunger strike na talaga.”sagot ko.


Agad na kumuha si Aerel ng pagkain at bumalik sa kumpulan.


“Oh ayan na si Aerel Ate Pixel. Kwento ka na.”sabi ni Dyne.


“Hay,wag nyo kong susumbong ha?”


“Oo naman ate.” sabay sabay nitong sabi.


“Nagkabf na ba yan si Franco ate?”tanong ni Jethro.


“Yes! Sabi nya una at huli na daw nya si Rovi.”sagot ko.


“Sino si Rovi?”tanong ni Aerel.


“Hay. Omg. Yari ako pag nalaman ni Franco to. Ganito yan boys,I mean beks,nagkabf yan si Franco before,as in bonggang bonggang minahal nya yun.”


“Ano nangyari ate?”sabat ni Goji.


“Pwede wait? Di pa tapos oh. Kaloka. As in alam mo na against all odds sila,laban kung laban basta maisalba ang relationship nila. Sobrang saya nila at alam kong sobrang saya nyan ni Franco,pero sabi nga nila shit happens.”mahaba kong sabi, Umeemote.


“Ano nangayari ate?”sabat nila Dyne,Goji,Jethro.


“Ayy bet ko yan. Speech choir! Ganito,pagkagaling nila ng Madrid ni Franco para sa kanyang 2nd year anniversary,nakauwi na sila diba? Tapos week from now,nakita ko nalang na umiiyak ng bongga si Franco,so mega ask ako kung sino gumangbang sa kanya. So quiet lang si beki,tapos biglang walk out si Bakla. Ayun.”


“Ano nga ate,bitin ka naman kung bitin.”sabi nila sabay sabay.


“Pagkauwi namin ni Rovi mula Madrid ay tumawag sa akin ang nanay nya,telling me that Rovi just died because of a car accident.” sabi ni Franco na gising pala.


Tumingin lahat ng mga beki sa kanya. Maging ako,sobra kaming nabigla na gising pala sya. Lagot ako nito.


“Rovi died because of a car accident. Hindi ko alam kung ano nang mangyayari sa buhay ko nung nalaman kong wala na si Rovi. Umikot mundo ko sa kanya. Kaya naging mahirap sa akin,nagalit ako sa mundo. I feel empty,yes,up to now,I'm hurting. Everytime I realize na wala na sya,mas nagagalit ako sa mundo. Someone more useless could have died kesa sa kanya. Pwede namang yung mga walang kwentang tao nalang yung kinuha bakit sya pa. I feel so alone. I feel so fucking alone. I feel so fucking alone.” mahabang sabi ng umiiyak na si Franco.


“Pinsan,sorry.” nahihiya kong sabi.


Tumingin ito sa akin na lumuluha ang mga mata. Nakaramdam ako ng matinding awa.


“Up to now,hindi ko pa matanggap na wala na sya.sobrang sakit. Tagos hanggang buto.”sabi pa nito.


Natahimik ang lahat sa narinig. Maging ako ay natameme. Nagbuntong-hininga ako. Ganoon din ang natulalang mga beki.


“Hanggang ngayon,inaantay ko pa rin sya. Hinihantay ko pa rin sya kahit alam kong hindi na nya ko babalikan. Hanggang ngayon mahal ko pa sya at nasasaktan pa din ako.” sabi pa nito.


Nakita kong tumayo si Franco na nagpapahid ng luha sa mga mata. Maging ang mga beki ay naluha rin sa narinig. Lalo naman ako,pinsan ko kaya yun. Kahit di na nya kaya maglakad ay lumakad ito papalabas ng pinto. Ang kaninang masayang aura ng inuman ay napalitan ng depresyon. Narinig nalang namin ang pagbukas ng gate nila Aerel. Hindi namin alam kung saan na pumunta si Franco.


ITUTULOY....

THE MARTYR, THE STUPID AND THE FLIRT 6

Hello World!

I just want to take this opportunity para sumagot sa isang pahayag ng isa sa mga mambabasa rito. Ito ay isang komento mula sa una kong istorya na natapos na ang Kung Kaya Mo ng Sabihing Mahal Mo Ako. Hayaan niyo pong i-share ko kasi natuwa po ako ng husto sa komento niya. I quote:

UnbreakableJ Said,

Hi! Good day!! :)

This series is freakin' awesome. I love reading gay stories.. Started a decade ago, and i know its a good one if it makes my heart melt or makes my dick hard.

And as for this series, you made me do both Dalisay. Two days kong binasa ang kabuuan, and it made me go crazy. This kind of love story is inspiring.. Thank you for this. You, Dalisay are really talented! :)

PS. You are reaaaaaaally good!!! If there is one complaint i can think of.. Its your use of pronouns. Minsan nawawala ako sa kung sino ang tinutukoy dahil pareho silang "his" "him" etc. Hehehehehe. Nevertheless, keep up the good work. I will read all of your series. :)

Posted on 10 October 2010 05:58

**Natawa ako doon sa PS niya. Aminado akong may problema ako sa parteng iyan at pilit ko namang nilalagyan ng solusyon ang problema ko diyan. Salamat sa suporta. Sa inyo rin pong lahat na hindi bumibitiw sa aking istorya at sa mga istorya na ipino-post nang mga kasamahan ko sa panulat. Hindi po kami mga propesyonal kaya naman ang makabasa ng ganitong klaseng komento ay hindi namin pinalalampas. Patunay lamang po iyan na nag-evolve na ang mga writers at contributors ng BOL. Mas may lalim na po ang pagsusulat. Lalo pa at kasabay namin sa pagpo-post minsan si Mike Juha. Nakakataba ng puso. :)

Ang drama ko na ba? Well naalala ko kasi. Bihira na nga pala tayong nakakapagpasalamat. Kaya naman nilulubos ko ang pagbawi ngayon. MARAMING SALAMAT HA. WALA LANG. BASTA SALAMAT.


--Lovelots... Dalisay

CHAPTER 6 (The Declaration)


Pahigpit ng pahigpit ang naging pagyakap ni Monty sa baywang ni Ronnie. Paano ba naman. Ang tuling ng pagpapatakbo nito na hindi na niya kayang tingnan ang kanilang dinadaanan. Hindi niya alam kung gaano sila kabilis pero ang sigurado siya ay they are running really fast in the freeway. Buti na lang walang gaanong sasakyan na kasalubong.

Kakatwa naman na nagugustuhan ng husto ng kanyang ilong ang pagsinghot sa amoy ni Ronnie. Natural na lalaki ang amoy nito. Lalaking-lalaki. Ang pagkakadama rin niya sa katawan nito ay sobrang tigas. Parang bakal ang kalamnan nito at sobrang init sa pakiramdam kahit pa nakasuot ito ng jacket. Hinuha niya, batak ang muscles nito sa exercise.

"Monty." tawag nito sa kanya.

"Hmm?" aniya habang nakasubsob pa rin sa likuran nito.

"We're here."

"Huh?"

"Nandito na tayo."

"Saan?" sabi pa rin niyang nakasubsob sa likod nito.

Ronnie chuckled. "As much as I would like to enjoy your honest-to-goodness sniffing, I'm afraid I would have to cut it for our food is waiting Monty."

Parang binuhusan siya ng malamig na tubig sa sinabing iyon ni Ronnie at napapasong kumalas. Kanina pa pala sila nakahinto ng hindi niya namamalayan. Paano mo malalamang nakahinto na, eh busy ka sa pagsinghot sa likuran ni Papa Ronnie? Sigaw na naman ng bahagi ng isip niyang kapatid yata ni Rubi.

"Ah-ahm. Sorry. K-kanina pa b-ba tayo dito?" mukhang tanga lang niyang tanong. He knew he was beet red. Pero di na niya maitatago iyon. Bumaba siya ng motor at inalis ang helmet na suot. Namangha siya sa nakita. Naroon sila sa isang floating restaurant along the highway. Madadaanan muna ang isang basketball court bago ang dock papunta sa restaurant na nasa malaking bangka na nakadaong sa parteng iyon ng ilog na kumukonekta naman sa dagat.

Di niya mapigilang mapa-wow!

"Did you like it?" tanong ni Ronnie.

"Of course. Who wouldn't Ronnie? Pero teka, baka mahal dito." natatarantang sabi niya pagkatapos mamangha.

"Huwag kang mag-alala. Mura lang dito and besides its my treat." nakangiting sabi ni Ronnie sa kanya sabay kuha sa kamay niya at hinila na siya patungo sa floating restaurant.

Namamangha man ay hindi naman nakaligtas kay Monty ang tila kuryenteng dumampi sa kanya ng hawakan ni Ronnie ang kanyang kamay. Ang hirap tanggihan ng masarap na pakiramdam na dulot ng pagkakadaupang-palad nila kaya naman ninamnam na lamang niya iyon.

Nangingiti pa rin siya hanggang sa makaupo sila sa pinakadulong set ng lamesa. Medyo kubli doon. Tanaw ang malinis na ilog na payapang umaalon. Napakaganda ng ambience kaya naman hindi niya namalayan na kahit naka-upo na sila at magkaharap ang silya ay magkahugpong pa rin ang kamay nila ni Ronnie.

Naiilang at disimulado niyang hinila ang kamay mula rito. Ang kaso, hinigpitan pa ni Ronnie ang pagkakahawak sa kamay niya as if it was his lifeline. Napahugot na lang siya ng hininga ng tawagin nito ang waiter habang pilit pa rin niyang binabawi ang kamay mula rito. But all his efforts were futile.

Hindi naman siya makatingin dito sa hiya ng dahil sa pangyayari kanina. Hindi rin siya makatalak. Ronnie won't let go of his hand. Kaya naman ng dumating ang waiter ay nagbaling siya ng tingin sa ilog. Hindi bale ng magkastiff-neck. Dedma lang. Huwag lang ako makilala ng waiter. Nahihiya siya. Ewan ba niya!

Nang maka-order ito ay saka niya ito tiningnan ng masama dahil naalala niya si Orly. Hindi porke't wala ito sa paligid at may gwapong nilalang na hahawak sa kamay niya ng basta-basta ay basta-basta rin lang siyang papayag. Hell will freeze over kapag nagkasira sila ng Papa Orly niya. With that in mind nag-ready na siyang rumipeke ng talak ng magsalita ito na talaga namang ikinawindang niya.

"Ang sarap ng feeling ng hawak-hawak mo yung kamay ng taong gusto mo no? Parang hawak mo na rin yung mundo. What do you think Monty?" nakangiting sabi nito sa kanya. His eyes tantalizing like that of a raven's feather. Ang initial reaction niyang pagtataray ng dahil sa kapangahasan nito ay naipong lahat sa kanyang lalamunan.

What do I think? I can't think! Huice ko! Hinay-hinay lang naman po! Bakit ba nagkakaganito ang lalaking ito? Litong-lito at tarantang-tanranta na parang panchinco machine ang isip niya sa pinagsasabi ni Ronnie. Naka-drugs yata ito.

But what is he implying? Did he mean those words? Yung linyang ito oh teh, "Ang sarap ng feeling ng hawak-hawak mo yung kamay ng taong gusto mo no? Parang hawak mo na rin yung mundo. What do you think Monty?" Nanginginig ang kamay na kinuha niya ang baso ng tubig sa harapan niya.

Salamat! Salamat! Salamat sa tubig! Nagbubunying sabi ng isip niya. Para kasing natuyuan siya at na-drain lahat ng enegy niya sa katawan at hindi kinaya ng katawang-lupa niya ang kakiligan na naramdaman niya. Naubos niya ang tubig sa baso. Padarag niyang naibaba iyon.

"Monty?" si Ronnie. Naka-kunot noo na.

"R-ronnie. Yung ka-kamay ko, p-please?" he said stammering.

"Bakit? Anong problema sa kamay mo?" takang tanong nito. Hinaplos-haplos pa nito ang ibabaw ng palad niya.

"Ah, baka kasi lamog na siya. Nagtext na sa akin eh. Kanina pa raw siya nasasakal sa iyo." pakwela na lang niyang sabi. Hoping that Ronnie will notice his point.

Natigilan ito. Good! Sinubukan niyang bawiin na ang kamay niya but he won't let go talaga. Kapagkuwan ay nagsalita ito. "Bakit? Ganoon ba ang pakiramdam mo sa akin ngayon Monty? Nasasakal ka na ba sa presensiya ko?" malungkot na tanong nito. Bakas na bakas sa gwapong mukha nito ang kalungkutan.

What the... Saan galing iyon? Bakit may ganoong factor? Bakit napunta sa kanya ang tanong eh kamay niya ang tinutukoy niya? Ganoon pa man ay hindi niya maiwasan ang sundot ng konsensiya kahit nalilito siya sa eksena ni Ronnie.

"Ah eh, Ronnie. Hindi naman sa ganoon. Bakit mo naman naisip na ganoon ang nararamdaman ko?" nangingiwing tanong niya.

"Wala lang. Baka kasi paraan mo lang iyong pagsasabi noon para iparamdam sa akin na ayaw mo sa presensiya ko eh." malungkot pa ring sabi nito habang nilalaro ang kamay niya.

Iba't-ibang feeling ang bigla na lang nag-unahan sa pagusbong sa kanyang dibdib para rito. Nangunguna na ang awa. Pero nunca niyang ipapakita iyon dito. Mukha pa namang ayaw nito na kinakaawaan ito. Ang laking mama nito at mukhang astigin pa kaya hindi rin bagay na kaawaan.

Napabugha na lang siya ng hangin sa pagsuko. Kung trip nitong lapirutn ang kamay niya, go ahead! Make my day! Masarap naman sa feeling eh. "Don't twist my words Ronnie. Wala akong sinasabing ganyan. Ang sabi ko lang, baka mapilay na yang kamay ko kakalapirot mo."

Natawa naman ito sa sinabi niya. Ngunit kitang-kita niya na hindi iyon umabot sa mata nito. "Pasensiya na ha? Baka kasi matagalan ulit bago ko mahawakan ito kaya lulubos-lubosin ko na." sabi nito saka ibinuka ang palad niya paharap dito at tinitigan siya.

Napapantastikuhan naman siyang nakipagtitigan dito. Strange feelings surrounded his now trembling heart. Hindi sa takot kung hindi sa kakaibang kaba na napukaw ni Ronnie sa kanya. Nagsalita ulit ito habang hawak ang kamay niya at hindi pinuputol ang eye contact nila.

"Alam mo ba kung bakit may gap ang bawat daliri ng tao?" tanong nito.

"H-hindi. Indulge me, Ronnie."

"Para mapunan iyon ng mga daliri ng iyong partner sa buhay." seryosong sagot nito.

Was he professing something? Hindi kaya pinagti-tripan siya nito? But he really looked sincere. Mas mabuti sigurong tanungin na niya ito.

"Why are you doing this Ronnie?" naguguluhang tanong niya rito.

"Ang alin Monty?"

"This. Are you telling me that you have feelings for me?" diretso niyang tanong.

"And what if I am?" patanong na sagot naman nito.

"Don't answer me with another question Ronnie. Naguguluhan ako sa inaarte mo." nakasimangot na niyang sabi.

"Don't frown Monty. Papangit ka niyan sige ka."

"Huwag mo akong utuin. Naiinis na ako."

"All right. Sige, aaminin ko na. Gusto kita." nakataas pa ang kamay na sabi nito.

Hindi siya nakahuma agad sa sinabi nito sapagkat dumating na ang mga inorder nito. Puro mga fresh na seafoods na talaga namang katakam-takam ang pagkaluto. Lalo na ang mga alimango na naglalaway pa ang taba mula sa katawan.

"Thank you." anito sa waiter ng ma-i-serve na ang lahat pati na ang drinks nila. Nagmistulang fiesta sa lamesa nila sa dami ng order nito. Pansamantalang nawala ang atensiyon niya sa kakatapos pa lang na rebelasyon nito.

"Ang dami nito. mauubos ba natin lahat iyan?" natatawang sabi niya. Linuha niya ang naka-tissue pang kubyertos para simulan na sana ang pagkain ng sawayin siya nito.

"Hep! Hep! Magkakamay tayo." saka ito tumayo para maghugas ng kamay sa sink na malapit sa kanilang mesa. Nahihiyang sumunod siya rito.

Matapos makapaghugas ay nagdasal muna ito. Ganoon din siya. Nang matapos ay talaga namang buong kagalakan itng nagsandok ng kanin para sa kanya. Naaaliw na pinagmasdan niya ito.

"Tama na yan. Masyadong marami. Kukuha na lang ulit ako." awat niya rito.

"Sus, ang konti pa nga niyan. Patatabain kita sa mga dates natin." masayang sabi nito sa kanya.

Natigilan si Monty sa sinabing iyon ni Ronnie. Naalala niya ang pagtatapat nito. Nag-aalangan na sumubo siya pagkatapos kumurot sa grilled hito na nakahain.

"Ah Ronnie. Bakit mo ako gusto?" alanganing tanong niya.

"What is there not to like?" sagot nito.

"Eh kasi ano..." namimilipit halos na sabi niya.

"Eh kasi, may boyfriend ka na?" pagtatapos nito sa sinasabi niya.

"O-Oo." alanganin siyang ngumiti.

"So anong problema?" nakangiti pa ring sabi nito.

"Eh, mahal ko yung boyfriend ko." sagot niya sa tanong ni Ronnie.

"Hay naku. Hindi naman kita inaagaw sa kanya eh. Sinabi ko lang na gusto kita." magiliw pa ring sabi nito.

"O-okay lang yun sa'yo?"

"Gusto mong malaman ang totoo?" sagot nito.

"Huwag na lang." naduduwag na sabi ni Monty. Para kasing ayaw niyang marinig yung magiging sagot nito. Baka di na niya kayanin.

"Sure." sabay kuha nito ng alimango at binali iyon sa gitna.

Parang may bitterness yung pagkakabali.

"Kilala mo ba yung boyfriend ko, Ronnie?" tanong niya after ng ilang minutong pananahimik.

"Who wouldn't? Orly the Team Captain? C'mon Monty, give your guy some credit. Sikat kaya yun." natatawang sabi nito.

"Alam ko naman yun eh, natanong..."

"But I don't want you to talk about him kapag kasama mo ako. Paki-usap lang sana." awat nito sa dapat ay sasabihin niya.

"I'm sorry." napapahiyang sabi na lang niya rito. OO nga naman teh. Sampal naman sa kanya yun di ba?.

"No. Don't be. Pasensiya na rin kung nagdedemand ako sayo. Pero masakit kasi sa tenga na ibang lalaki ang binabanggit mo samantalang ako ang kasama mo. Nakakaselos." nakangiti man ay kita niya sa mata nitong totoo nga iyong sinabi nito.

"Unless, gusto mo ng makipag-break kay Orly ngayong alam mo ng gusto kita." pagpapatuloy nito.

Muntik na siyang masamid sa diretsang pahayag nito. Grabe naman itong lalaking ito. Sa isip-isip niya. Wala man lang pasakalye.

"That is very unlikely to happen Ronnie." aniya ng makabawi.

"Alam ko naman yun eh." malungkot na sabi nito.

"Saka anong tingin mo sa akin? Kaladkarin? Hindi porke gwapo ka at gusto mo ako eh sasama agad ako sa'yo kapag niyaya mo ako. Magagalit si Lola Maria Kearse este Maria Clara ko uy!" he said in between chewing his food.

"Hindi ko naman sinabing ganoon ka." malungkot pa ring saad nito.

"Joke lang yun Ronnie. Ano ka ba? Marami diyan sa paligid. Totoong girls pa. O di kaya andyan si Dalisay. Yung friend ko. Bagay kayo nun." pag-kokonsola niya rito.

"Huwag ka ng mag-effort pa Monty. Salamat na lang." matipid itong ngumiti saka sumubo ulit ng pagkain.

"Bakit? Ayaw mo kay Dalisay?" tanong niya.

"Kung hindi rin lang ikaw, huwag na lang. Kaya nga susugal ako sa sampung dates na ito eh. Baka sakali lang, mabago ko ang isip mo. Sa akin mo naman ibaling ang pagtingin mo."

Natigagal siya sa sinabi ni Ronnie. Ganoon ba siya kagusto nito? But why? Oh my gulay! Wikikik niyang makeribells ito. Hay!!!

Napalunok siya bago magsalita. "Wala akong masabi Ronnie."

"You don't have to say anything. Just give me a chance please."

"Ayokong paasahin ka." sabi niya.

Hinawakan nito ang kamay niyang hindi ginagamit sa pagkain gamit ang isa nitong kamay. "Don't you like me too?" tanong nito sa kanya.

"I do." sagot niya.

"Iyon naman pala eh..."

"Pero bilang kaibigan lang." putol niya rito.

Natigilan ito. Binitiwan ang kamay niya at yumuko. Nakonsensiya naman siya pero kailangan niyang protektahan ang relasyon nila ni Orly. Bago pa lang ito. At ang mga katulad ni Ronnie ay isang malaking distraction lamang. As in capital D.

Nag-angat ito ng paningin at ngumiti ng mapait. "Okay. Sige." sabi nito kapagkuwan.

"Okay na friends na lang tayo?" tanong niya.

"Nope, I don't want to just your friend. I want you for myself Monty. Itaga mo iyan sa bato. Kapag natutunan mo akong mahalin, I will rock your world. Promise yan." sabi nito sabay kindat sa kanya. Nagbalik na rin ang ngiti nito sa labi at ang sigla nito.

"But I won't give up Orly, alam mo iyan." naguguluhang sabi niya.

"Of course I know that. Pero nangako ka na tutuparin mo iyon ten dates natin. So iyon ang gagamitin ko para..." pambibitin nito sa sinasabi.

"Para?"

"para agawin kita sa kanya." pagtatapos nito.

"What?" napapantastikuhang sabi niya.

"Yup! You heard it right! Aagawin kita sa kanya." then he winked at him and smiled mischievously.

As for Monty. His heart did a somersault three times over ng dahil sa kindat, ngiti at pahayag na iyon ni Ronnie.


Itutuloy...

Task Force Enigma: Rovi Yuno 11

By: Dalisay
E-mail: angelpaulhilary28@yahoo.com
Blog: http://dalisaynapusoatkaluluwa.blogspot.com
Other details: I was taken by the most amazing man in the world. Kenneth Nicdao.

Well, well, well!!!

Medyo natagalan ang aking update and what! Ang dami na agad updates ng mga contributors dito. Bongga! Hahaha

Sa nag-comment na parang series na ito, ay siyang tunay po. Lima po silang buhay na miyembro ng Task Force Enigma. Sila Rovi Yuno, Codu Unabia, Perse Verance, Jerick Salmorin at Rick Tolentino. Lahat po sila mayroong istorya. Antay-antay lang at mahina pero maganda ang kalaban. Bwahahahahaha!!!

Wala akong babatiin masyado dito sa chapter na ito maliban sa limang tao. Huwag ng magtampo ang mga di mababanggit kasi ito lang ang nakayanan ko sa pagkakataong ito. Bwahahahahaha!!!

Bati Mode

Cody: My next TFE story. Salamat sa pagpapaunlak anak. Kapag wala ka palang magawa ay pampalipas oras mo ito. Nice.

Kearse: Na hero/ine? ni Cody, ang istorya ay lalabas late October.

Bx: Huwag ng magtampo sa di ko pagkakabanggit sa iyo sa Chapter 5 ng The Martyr The Stupid and The Flirt. Sana ma-pull off mo ng maayos ang Dos Tiempos. Pero sad ako na matatapos na ang Untitled. Mami-miss ko sina Byan at Ethan.

Rovi: Huwag mo ng ituloy ang balak mo! Ituloy ang Terrified. Guys, read it. Its highly recommended by PDIC and PAGCOR choz!

Gabriel: Nakakaloka ang mga repost mo. At ang pagkikita ng tatlong bida sa mga naunang stories mo sa iisang story. Saka ko na babasahin. Pagod na ang katawang lupa ko. Paglalaanan ko ng espesyal na oras iyan dahil ikaw ang dahilan ng aking mga pagkakasala ngayon. Bwahahahahaha!!!

Pahabol lang...

Sa showbiz friends ko na sina Bobby Yan at Francine Prieto. Good Morning mga Ka-Date! Hahahaha


CHAPTER 11



"A-apple?" namamanghang tanong ni Rovi sa babae.

Namutla ang dati ng maputing mukha nito. Bumakas ang takot ngunit hindi ang rekognisyon sa magandang mukha ng babae. Ang pagkalito at pag-aalinlangan na nadama nito ay naglaho agad marahil dahil biglang bumangis ang hitsura nito at umigkas ang kamao nito patungo sa kanyang mukha.

Mabilis niyang nasalo ang kamao nito at pinilipit iyon. Umuklo ito sa sakit kaya sinamantala niya iyon para hawakan ito sa lalamunan at pindutin ang chakra point nito doon para siya ma-immobilize ito pansamantala.

Natigilan si Apple at namamanghang tumigil sa kanya na nakataas pa ang isang kamay. Animo isang mannequin. Natigagal naman na napatulala ang driver sa kanila. Hindi niya namalayan na nakahinto na pala sila.

"Ituloy mo lang ang pag-drive manong. Sa pinakamalapit na presinto tayo." aniya sa mapanganib na boses. Nagmamadaling nagmaneho ulit ito.

Tiningnan niya ang babaeng nakahinto at hirap na hirap na marahil sa paghinga. Tiningnan niya ang relos at tinantiya ang oras ng pagkakatigil nito. May apat na minuto pa.

"Ibabalik kita sa normal kung ipapangako mong sasagot ka ng maayos. Tandaan mo, kaya kitang patumbahin kahit anong oras dito." sabi niya rito.

Umungol ito at nagtaas-baba ang kilay, senyales na sumasang-ayon ito. "Good!" saka niya ito tinapik sa bandang dibdib at likuran para makakilos muli. Nauubong nagpakawala ito ng hangin. Nang maayos-ayos na ito ay saka siya nagtanong.

"Anong ginagawa mo rito Apple? Kasabwat ka ba ni Park Gyul Ho?"

Hirap na nag-angat ito ng mukha.

"Hindi ako si Apple." sabi nito.

Natigilan siya sa sinabi nito. Kapagkuwan ay pagak siyang natawa.

"Anong kalokohan ito Apple? Pati ba naman ako lolokohin mo?" sarcastic niyang sabi rito.

"Hindi ako nagsisinungaling. Hindi ako si Apple. Nasaan nga pala siya?" seryosong sagot nito.

Maang na tinitigan niya ang mukha nito saka pinag-aralan iyon ng husto. Inabot siya ng ilang minuto ngunit di pa rin niya matandaan kung ano ang kulang sa mukha nito para maging hindi ito si Apple.

"May nunal sa ibabaw ng labi si Apple sa bandang kaliwa. Ako si Alexa. Kakambal ko siya." pagpapakilala nito sa sarili.

Mula sa malalim na pag-iisip ay naalala na niya ang sinabi nito. May nunal nga si Apple sa labi. May kaliitan iyon kaya alam niyang tunay. At saka, nakita na rin niya itong basa ang mukha mula sa paliligo sa dagat kaya imposibleng drawing ang nunal na iyon.

Lahat ng pagdududa sa pagkatao nito ay agad ng naglaho. Isinugal niya ang kaalamang naiwan nila si Apple sa rest house kasama ni Bobby at ng tiyahin nito.

Ayan ka na naman! Nagtitiwala ka na naman Rovi!

Iwinaksi niya ang pangangaral ng kanyang isip.

"May ID ka?" paniniguro niya.

Naglabas ito ng ID mula sa bulsa. Kinuha niya iyon at tiningnan saglit saka ibinalik sa babae.

"Okay na?" tanong ni Alexa.

"Hindi pa masyado. Anong ginagawa mo doon sa drop-point nila Gyul Ho?"

"Ako ang espiya sa sindikato nila Mr. Park." sagot nito

"Hindi ba si Apple ganoon din?" tanong niya.

"Ha? Siya ba ang tao sa club?" takang tanong nito.

"Hindi mo alam?"

"Siya pala ang sinasabi sa akin ni Rick na ilalagay niya sa club ni Gyul Ho." tiim-bagang na sabi nito na mukhang mas kausap ang sarili.

"Kilala mo rin si Rick?" naalibadbarang tanong niya.

"Oo. Kaming magkapatid ay malaki ang utang na loob kay Rick. Isa kami sa mga na-train niya para sa mga covert and infiltration missions na tulad nito." matter-of-factly na sabi nito.

"Whew! Bakit ba di ko nalalaman ang mga ganyang bagay?" frustrated na sabi niya.

"Bakit? Dapat ba lahat alam mo?" balik-tanong nito sa kanya.

Di agad siya nakasagot pero tinapunan niya ito ng masamang tingin. Hindi naman ganoon ang gusto niyang ipunto. Ang dapat niyang tanong kanina ay bakit hindi niya namamalayan na may mga ganitong tao si Rick? Ano ba ang pinaggagagawa niya?

Napabugha siya ng hangin sa iritasyon.

"Hindi ko sinasabing ganoon. Alam mo, magkapatid nga kayo ni Apple." sabi niya.

Nagtaas ito ng kilay. "Paano mo nasabi iyon?"

"Parehas matalas ang dila niyo. Manahimik ka na at haharapin natin si Rick sa presinto. Di ka pa cleared sa akin." maangas na sagot ni Rovi sa babae.

"Okay. Fine." balewalang sagot nito.

Kinuha niya ang cellphone at nag-dial. Maya-maya ay sumagot si Rick pero maingay ang background.

"Saan ka tol?" tanong niya.

"Nandito sa Macapagal Ave. Nakipaghabulan pa kami ni Perse. Si Cody hindi sumasagot. Pina-check ko na kay Jerick kung anong nangyari. Pero nahuli na namin ang mga ungas na ito. Bakit pare? Kasama mo si Alexa?"

"Pare, manghuhula ka ba?" namamanghang tanong niya.

"Ungas! Duda ko kasi na siya ang ipapadala ni Gyul Ho sa drop-point. Di nga ako nagkamali." natatawang sabi nito.

"Langhiya ka tol. Gaano ba karami tuta mo? Ilan pa itong di namin alam?" naiinis na sabi niya rito.

"Baliw! Kung malalaman niyo kung ilan sila at kung sino-sino sila, hindi na sila secret agents. Kaya nga undercover pare. Mas maganda ng di mo kilala ang tulong na pwede mong makuha." paliwanag nito.

Nakuha naman niyaa gad ang punto nito. Ilang beses na nga bang nailigtas sila sa misyon ng mga kaibigan nitong ala-casper na bigla na lang susulpot sa kung saan.

"Sabagay tol. Sige, kita tayo sa headquarters." ayon niya kay Rick.

"Hoy! Ingatan mo yang si Alexa. Babalian kita kapag nagalusan mo yan." bilin nito sa kanya.

"Oo na. Walang galos kahit ano itong tuta mo." inis na balik niya rito.

"Ulol! Ginawa mo pa akong aso. Talipandas ka!" sagot ni Alexa sa tabi niya. Tingnan niya ito at nakatanggap siya ng masamang titig mula rito.

Pinatay niya ang parato at nginisihan ang babae. Nilapit niya ang mukha sa mukha nito at pinakatitigan ang magandang tanawin na iyon.

Umatras ito ng bahagya at nag-iwas ng tingin. Nakita niyang namumula ng bahagya ang pisngi nito. Sa dami ng mga lalaki at babaeng nakasalamuha na niya. Alam niya kung kailan apektado ng presensiya niya ang isang tao. At di nalalayo doon ang ekspresyon ni Alexa. Napagpasyahan niyang inisin ito ng husto at tuksuhin na rin.

"Hmm... A beautiful lady should never swear." sabi niya sa pina-husky na boses.

"A-a-ah e-eh... I-i didn't m-mean i-it." tarantang sagot nito.

Napahalakhak siya sa isip niya. Panalo! Mukhang engot lang si ate! Matagal na siyang di nakaka-arte. Paborito niya iyon noong highschool. Madalas siyang sumali sa play.

"Buti naman. Kasi, may alam akong paraan para parusahan ang mga labing iyan kung sakaling magmumura ka ulit." tukso niya rito.

"Ha? A-ah hin-hindi na ako magmumura. Prom--ise!" namumula at nara-rattle pang lalo na sabi nito.

"Good." sabi niya sabay kindat dito saka inilayo ang sarili rito.

Naramdaman niya ang marahas na pagpapakawala nito ng hininga saka inayos ang sarili. Sinabi niya ang direksiyon sa driver patungo sa pakay na presinto saka inabala ang sarili sa tanawin sa labas ng kotse. Ganun din ang ginawa ni Alexa. Walang kibuan na nagpatuloy ang kanilang biyahe.


NANANAKIT ang ulo at katawan na bumangon si Bobby. Nasapo niya ang pumipintig na sentido. Naramdaman di niya ang pagkirot ng kanyang ilong. Dahil doon ay naalala niya ang nangyari.

Nagsukatan nga pala sila ng lakas ni Rovi. Hindi niya inaasahan na mapupuruhan siya nito at mapapatulog ng ganun-ganun lang. Kunsabagay, malakas talaga ito at nakapag-training. Hindi niya matatapatan ito kung hindi niya dadayain.

Napapatiim-bagang siyang bumangon ng dahil sa kirot. Pilit niyang tinungo ang banyo saka binuksan ang gripo sa sink. Mula sa lagaslas ng tubig ay napatitig siya doon at may isang pangyayaring pilit na sumisiksik sa kanyang ala-ala.

Ang ala-ala ng paglalapat ng kanilang labi ni Rovi. Mula sa malabo niyang alaala, at sa nahihilo niyang memorya. Naalala niyang kahit nahihilo siya ay naramdaman niya ang pag-aasikaso nito sa kanya at ang pagpahid nito ng pamunas sa kanyang katawan at mukha.

Hindi lang siya makapagbukas ng mata at makagalaw ng maayos dala ng sobrang pagkahilo mula sa head-butt nito. Kaya naman ng halikan siya nito ay wala siyang magawa kahit pa ayaw niya. Ngunit kahit ayaw niya ay parang may sariling isip ang kanyang labi at tinugon din ang halik nito at nagawa pa niyang higupin ang dila nito.

"Shit!" di makapaniwalang sambit niya sa naging tugon ng katawan niya sa pagka-alala ng halik na iyon. Pinatay niya ang gripo.

Ang kayo ng kanyang short ay halatang-halata sa pamumukol. Salamat na alng at nasa loob siya ng banyo. Bakit ganoon ang epekto ng halik sa akin ni Rovi? Bakla na rin ba ako? Hindi pwede! Kailangan ko lang siguro ng sex? Sunod-sunod na tanong sa isip niya.

Hinubad niya ang short at tumapat sa malamig na tubig na nangagaling sa dusta. Iyon ang kailangan niya sa ngayon. para malinawan ang isip niya.

Itutuloy...