Salamat sa mga nakaka-appreciate ng aking akda. Nahihirapan na nga ako na gawan ng paraan na i-limit ito sa 16 Chapters including the Prologue and Epilogue. Tapos na po hanggang Chapter 12 nito bagaman pahinay-hinay lang ang post ko. I'm actually doing Chapter 13 as of this posting.
Bati mode.
Hello sa mga kaibigan kong nagbabasa nito sa BOL pero tamad mag-comment. How are you Glenn Martin. This chapter is for you friend.
To Lawrence Anthony Sta. Maria, ang Hero ko sa "Ang Bestfriend Kong si Pet" and Ronnie Satairapan, I hope you stay happy guys. 6 years and still counting. Sana kayo pa rin hanggang maging legal ang same-sex marriage dito sa Pilipinas. I love you guys both. I really enjoyed writing your story bagama't di ko natapos gawa ng di pagpayag ni Ronnie na isiwalat ko ang sex scenes ninyo. LOLZ!
And to you, Roberto Franciso, salamat sa muling pagpapakita ng iyong *toot* sa akin. Nag-hyperventilate akong bigla doon. Pilyo ka. Huwag mo ng uulitin iyon at natatakam ako. Hahaha!!!
Enjoy reading guys...
_________________________________________________________________________________
Gboi was restless. Kanina pa siya nakatitig sa kisame ng kanyang silid habang nakahiga sa kanyang kama. Pabaling-baling din siya kaliwa't-kanan. Isa lang ang dahilan ng lahat ng iyon. Si Pancho.
Mabuti na lang at kumatok ang kanyang sekretarya sa kanyang opisina upang sana ay may papirmahan. Bahagya pa itong nagtaka na naka-lock ang pinot. Marahil ay kagagawan iyon ni Pancho.
Naguguluhan siya sa mga huling sinabi nito sa kanya. Ano kaya ang ibig nitong sabihin? Was he professing something deep? Inalala niya ang mga sinabi nito.
"Naniniwala lang ako na kapag gusto mo ang isang tao ay dapat na ipaglaban mo ito. Sa kaso nating dalawa, alam ko na alam mo na mayroong "tayo". bakit parang hirap kang tanggapin iyon at nilalabanan mo? Hindi ka ba napapagod sa kakaiwas sa akin?"
Noon lang siya nakarinig ng mga ganoong salita patungkol sa kanya. Ipaglalaban daw siya nito. Ano siya, girl? Umasim ang mukha niya sa naisip. Maganda lang pakinggan pero hindi malapit sa katotohanan. Ano bang malay niya kung sugo pala ito ni Elric? Ngunit walang alam si Elric sa tunay niyang pagkatao.
"Damn." Usal niya sa kawalan.
Tumayo siya at tinungo ang bar counter sa kanyang silid. Doon naka-display ang lahat ng mamahaling alak na binibili niya. Ipinalagay niya iyon doon upang maiwasan niya ang malimit na pagpapang-abot nila ng madrasta at ni Elric.
Kinuha niya ang bote ng brandy at nagsalin sa baso. Dinereto niya ang lagok niyon. Gumuhit ang matapang na alak sa kanyang lalamunan. Bahagya siyang nakaramdam ng ginhawa sa kalamnan. Nagsalin siya ng isa pa at inisang lagok ulit iyon.
Tumunog ang cellphone niya sa sidetable ng kama niya. Inignora niya iyon at muling nagsalin sa baso. Tumigil ang aparato sa pag-ring. Lalagukin na niya sana ang pangatlong shot na iyon ng muling tumunog ang cellphone niya.
Nayayamot na nilapitan niya ang cp at tiningnan kung sino ang maaring tumatawag sa kanya. It was an international number. Ipinasya niyang huwag sagutin iyon at patayin ng tuluyan ang aparato.
Parang nang-iinis naman na tumunog ang kanilang landline. Mabalis niya iyong nilapitan at padaskol na sinagot.
"Who's this?" he asked brusquely.
"Hello to you too." came the familiar voice.
Heto at tumatawag ngayon sa kanya ang kanina lang ay naiisip niya.
"Huwag kang magkamaling ibaba ito Gboi kung ayaw mong sa susunod na tawag ko ay sabihin ko sa makakasagot ang tungkol sa atin."
He sighed in resignation. He decided to indulge the man a little bit.
"What do you want?"
"I just want to hear your voice, that's all."
Kinilig siya pero di siya nagpahalata.
"Well now that you've heard it. Bye!"
Akmang iaalis na niya tainga ang telepono ng muli tong nagsalita.
Not so fase sweetie. I'm still talking to you."
There was a warning in his voice but he ignored it. Mas nadama niya ng husto ang endearment na ginamit nito sa kanya. Odd. But he like it. Napapangiti na siya.
"You can not scare me Pancho. No one would belive you." nang-aasar na tugon niya.
"I knew you'd say that. Kaya nga naghanda ako eh. What is I tell you na naka-record tayo kanina." sabi nito at may ipinarinig na sa kanya. Gboi turned pale pagkarinig ng mga palitan nila ng salita kanina pati na ang kanilans mga eskandalosong ungol.
"I'd share this to everyone kapag d mo ako kinausap ngayon." banta pa nito sa kanya.
Shocked na shocked siya sa ginawa nito. Ni-record niya ang conversation nila. Malinaw ang usapan at ang palitan nila ng mga impit na ungol.
"Still there, sweet?"
Umahon ang galit sa kanyang dibdib. Kung nasa harap na niya ito malamang ay nasapak na niya ito. Parang nakikinita na niyang ngiting-ngiti ito sa habang hawak ang telepono. Ang talipandas! Nangigigil na nagsalita siya.
"Oh, now your resorting to blackmail!" nag-igtingan ang mga ugat niya sa galit.
"Nope my sweet. Wala namang makaka-alam nito kundi tayo lang eh. Iyan eh kung susunod ka sa gusto kong ipagawa sa iyo." naaaliw na wika nito sa kanya.
Nagpupuyos siyang nagpalakad-lakad sa loob ng silid habang hawak ang cordless nila. Sinasabi na nga ba niya eh. Hindi ito mapagkakatiwalaan. Kapag kumalat ang recorded conversation nila ay tiyak na magagalit ng tuluyan sa kanya ang ama. Mawawalan rin ito ng tiwala sa kanya.
He kept his cool. Bumilang siya ng hanggang sampu. Mararahas din ang kanyang mga paghinga. At may hihingin pa itong kapalit.
"Are you ready to listen now, my sweet? amused na tanong nito sa kanya. Ang walanghiya. Nag-eenjoy pa sa kaalamang nagagalit na siya. Kailangan niyang mag-isip. Kung hindi ay lalo siyang matatalo sa laro nito.
"Yes." sagot niya sa medyo kalmadong boses.
"Good> I have a proposition to make."
"What is it?"
"Ide-delete ko ang nag-iisang kopya ko ng usapan natin kung sasamahan mo ako for the weekend sa bahay ko sa Batangas."
"Hindi ako pwede sa weekend na ito. Fitting iyon ng damit ni Katrina. Kailangan ko siyang samahan. May petsa na kasi ang kaal nilang dalawa. Tatlong buwan iyon mula ngayon.
"You have to know sweetheart that I don't take no for an answer. Besides, hindi ko naaalalang binigyan kita ng choice na tumanggi."
"F_ck you! Don't sweetheart me you son of a..."
"Watch your tongue sweetie. Hindi bagay sa iyo." Pancho's voice is reprimanding.
Bahagya siyang natigilan.
"So? I'll see you this Friday night. Sa parking lot na tayo magkita ng six PM. Makakabalik naman tayo ng Sunday night. I just want to show you the place. I'm sure you'll like it." kaswal lang na sabi nito na para bang hindi siya nagagalit.
Naalala niyang bigla si Elric. Umahon ang hinala sa utak niya. "I'm sure Elric told you to do this. Magkano ang ibinayad niya sa iyo para gawin ito?" nanggagalit niyang tanong rito.
"Anong kinalaman dito ni Elric? Alam ba niyang bading ka? At bakit niya naman gagawin ito? May alitan ba kayo?"
Natigilan siya sa sunod-sunod na tanong nito. Bakas sa boses nito na wala itong alam. Mukhang wala talagang alam ito. But then, baka umaarte lamang ito. Kailangan niyang makasiguro.
"I'm not gay. I'm just bisexual." pagtatama niya rito.
"Touche."
Napabuntong-hininga siya. "Siguraduhin mo lang Pancho na buburahin mo iyon kapag sumama ako sa iyo. I could sue you for this." inis na wika niya.
"For what? For having you as my guest sa bahay ko for the weekend? It's not as if I'm kidnapping you. If I remember, I asked you to come with me. Wala ka nga lang choice tumanggi." tudyo nito.
"This isn't an invitation. It's blackmail!" he hissed.
"Still I'm not forcing you. I'm asking you to be my guest sa bahay ko. Yes or Yes nga lang ang sagot." at binuntutan nito iyon ng mahinang tawa.
"Don't you fucking laugh at me!" singhal niya rito sa mahinang boses. Nag-aalala siya na baka may makarinig sa kanya.
"I told you to watch you language Gboi. This is just an invitation. There's no need to be so frustrated. Mag-eenjoy ka naman kasama ako eh." There he is again. Reprimanding him like he was his girlfriend saying bad words.
"So is it a yes or a yes?" nakakalokong tanong pa nito.
"I don't have much of a choice, do I?" sarkastiko niyang balik rito.
"Yes. But at least. Makakasama mo ang isang gwapo at charming na lalaki katulad ko. Not to mention my hot body." Nanunukso naman ito ngayon.
Napa-ismid siya sa sinabi nito pero bahagyang kinilig. Huh?! Di ba galit siya? Bakit siya ngayon kinikilig? Hay!
"Ewan." sagot niya.
"Wrong answer."
"Alam mo naman na wala akong choice diba? Kasi di mo ako bibigyan ng chance na tumanggi. So bakit nagtatanong ka pa? Tanga ka ba?" nagtataray na siya.
Subalit tinawanan lang nito ang pagtatalak niya.
"Ang taray mo talaga. Halikan kita riyan eh."
"Ewan."
Nag-init ang mukha niya sa sinabi nito. Bakit ba siya nagba-blush?
"Naalala mo no?" tudyo nito.
"Ewan." parang tangang sagot niya.
"Ako rin eh." biglang nagiba ang boses nito.
"I could still feel your lips Gboi. Maniniwala ka bang kapag naaalala ko ay nag-iinit din ako." his voice husky and brusque. "Na tinitigasan din ako." he added.
Biglang parang nanuyo ang lalamunan niya. He felt hot all over. Boses pa lang iyon pero nagawa nitong pag-initin ang pakiramdam niya. He felt his member harden.
"Sisiguraduhin ko sa iyong may kapupuntahan ang nararamdaman nating ito Gboi." he promised huskily.
Naturete na siya ng husto. He's breathing uneven. Naguguluhan na naliliyo ang pakiramdam niya.
"Still there?" pukaw nito sa kanya.
"Y-yes. Just expect me on Friday. And Pancho..." he said hastily.
"Yes?" he replied.
"Keep your part of the bargain please?" he pleaded.
"Sure. Sweet dreams my sweet." iyon lang at nawala na ito sa linya.
Nahahapong ibinalik niya ang telepono sa cradle nito. Nahihirapan pa rin siya sa paghinga. Para siyang nakipaghabulan pagkatapos ng pag-uusap nilang iyon ni Pancho. He felt really exhausted. Nabigla rin siya sa natuklasan sa sarili.
He wanted him. Yet he hated his crooked ways. How i that possible? How could he possibly want and hate a person at the same time. He longed for him to be there beside him. Feel the touch of his lips with his. When their tongues are intertwined he seemed to have been lost in space.
Binuksan niya ang CD player niya. Isinalang ang CD ng isang classic artist. Ninamnam niya ang awitin at pinilit na makatulog at nagtagumpay siya...
There's somebody I'm longing to see...
I hope that he'd turn out to be...
Someone to watch over me...
Sa isang bahagi ng mansiyon...
Ibinaba na rin ng nasa extension line ang aparato sa lalagyanan nito. Isang matagumpay na ngiti ang gumuhit sa mga labi nito.
Hindi na pala niya kailangang mag-isip ng husto at nandyan na ang sagot sa problema niya. Ang alas niya para pabagsakin si Gboi ay inihain ng parang isang masarap na putahe sa harap niya. Salamat sa kagagawan ni Pancho. Akala niya ay tuluyan na siyang mawawalan ng pag-asa.
Tinungo niya ang lagayan ng alak. Nagsalin sa baso at umindak-indak sa gitna ng sala.
Finally! Victory is now within reach. Natitikman na niay iyon. Sumimsim siya ng alak at muling umindak. Isang mahinang halakhak ang pumuno sa bahaging iyon ng mansiyon.
Saturday, July 31, 2010
Wednesday, July 28, 2010
Chapter 8:Kung Kaya Mo ng Sabihing Mahal Mo Ako
"My kind of love is long-suffering and kind. It is not jealous. It does not want. It does not rejoice over what is wrong but rejoice what is right. It covers all things. Hopes all things. And forgive all things..."
It was an excerpt from my favorite line in the Bible. I always believe that love should be something like that. It has made my daily routine quite bearable whenever I think of these lines.
Maaari nating tawagin ang Chapter na ito bilang "Ang Kalituhan ng Dalawang Puso". More of Pancho and Gboi's kilig portion sa mga susunod na akda.
This novel goes to my relatives sa Melbourne, Australia. To the Sanchez Family, Kung nagbabasa man kayo nito ay huwag sana kayong ma-eskandalo sa inyong mababasa. :))
NP: I Know Him So Well
________________________________________________________________________________
The kiss sent shivers down his spine. It made his knees even weaker. Good grief he wasn't standing. Isinisigaw ng isip niya na lumayo siya sa lalaking ito ngunit iba ang sinasabi ng kanyang katawan, ng kanyang puso. Ano ba ang mayroon ang lalaking ito at nagkakaganoon siya?
Umangat ang kamay niya para itulak ito ngunit hinuli lamang ni Pancho ang kamay niya.
"L-let me go" pagkaraan ng ilang sandali ay sabi niya ng pansamantalang bitiwan nito ang kanyang labi.
"You're free to go anytime,sweet. The question is do you want to?"
Noon niya naunawaan na binitiwan na nito ang kanyang kamay. Naka-alalay na lamang ng bahagya sa kanyang baba ang mga daliri nito. Anumang oras ay maari siyang umatras at tumayo upang makahakbang palayo rito, ngunit naroroon pa rin siya at parang naka-glue na sa pagkakaupo.
Inipon niya ang kanyang willpower para lamang manghina ulit ng bumaba ang mga labi nito sa mga labi niya upang siilin siya ng banayad na banayad na halik.
To put it simply - It was perfect.
Naalala tuloy niyang bigla ang mga reyalisasyon na nadiskubre niya noong gabi ng pagdiriwang para sa kanilang engagement ni Katrina.
Hindi siya makapaniwalang nagawa niyang makipaghalikan ng ganoon kapusok. Ganoon karubdob sa isang lalaki ng parang wala ng bukas.
Natuklasan niya na ang atraksiyon na nadarama niya para sa lalaking ito ay mas matindi pa sa sikat ng haring-araw. Nakakalula ang intensidad ng emosyong nakapaloob sa ginawa niyang pagka-alala sa halik na iyon.
Ikalawa ay ang kakaibang pakiramdam na ginising nito sa kanya na hindi pa rin niya magawang pangalanan hanggang ngayon. It was as if he wanted not just a kiss from him but the whole person as well. And everytime he tried to name the feeling, every effort was futile. Mas nahuhulog lang siya sa mas malalim na pag-iisip.
To put it simply. He's confused.
Hindi ganoon ang unang plano ni Panchito. Ngunit nauunawaan niyang ang kanyang mga naunang hakbang ay hindi na maaaring patagalin pa. Hindi na siya maaaring magpatumpik-tumpik pa at kailangan na niyang kumilos ng mabilis at umaksiyon sa kasalukuyang sitwasyon ngayon. Kailangan na niyang makapaglagay ng pagaalinlangan at pagdududa sa isip ni Gboi para sa gagawin nitong pagpapakasal kay Katrina.
Wala lang siyang ideya na bago ang gabi ng kanilang "sagupaan" na dalawa ay mag-eenjoy siya sa gagawin nang higit pa sa inaasahan niya. Gboi's lips were the sweetest he had ever tasted. Aminado na siya roon bagaman at may pagtataka pa rin ay tanggap na niya iyon. Siya ang uri ng taong madaling makatanggap ng mga pagbabago sa paligid at isa na roon ang instant na pagkahumaling niya sa labi ni Gboi. Gaano man iyon ka-wirdo at kasagwang pakinggan.
Marahil ay maswerte na rin siya at nagkataong ganoon ang naging epekto nila sa isa't-isa. Kung Katrina kasi ay hindi siya uubra sa taray ng babae. Masyado itong mapagmataas. Ni hindi siya makalapit ng hindi ito nakabulyaw. Swerte at silahis pala si Gboi.
Napakalakas ng tensiyon sa pagitan nilang dalawa. It was a kind of tension that no one could deny. It was sexual. It was physical. Nagtataka man kung paanong nangyari iyon ay ipinagkibit-balikat na lamang niya iyon. Tutal naman, it was not dirty or lewd. It was very natural.
Ngunit kailangan pa rin niyang mag-ingat. Hindi pa siya nakakapag-establish ng matinding emosyon dito para sa kanya. Kumbaga sa hagdanan, marami pa siyang aakyating baitang. Halik pa lamang ang sa kanila. Samantalang ang kina Katrina at Gboi ay isa ng opisyal na kasunduan.
He'll make sure this was going to be pleasurable for Gboi. Iyon ang isang bagay na malinaw na malinaw na maari niyang ibigay dito. At least. Para sa isang collateral damage.
Hinaplos niya ang pisngi nito. Bakas sa mga mata nito ang pag-asam. Parang batang humihiling. Hindi maiwas na mapangiti siya sa nakita habang hinahaplos ang makinis na pisngi nito.
"Alam mo bang kapag nakatingin ka sa akin ng ganyan sa akin ay gusto na lang kitang halikan ng halikan."
Nagkaroon ng pagdududa sa mga mata nito at alam ni Pancho na dapat niya iyong pawiin kaagad. Muli niya itong siniil ng halik. Nagtatanong tuloy siya kung paano nangyayari iyon.
Bakit ito nagpapahalik sa kanya ng basta na lang? Bakit naman gustong-gusto niyang halikan ito? Bakit naman hindi ito tumututol? Bakit parang nag-eenjoy na siya ng husto sa paghalik-halik dito? Hindi ba nito mahal kahit kaunti man lang si Katrina? Normal lamang ba ang lahat ng iyon? Kung ganoon ay bakit pa ito pumayag na magpakasal sa babae kung talagang mas malakas ang atraksiyon nito sa kapwa lalaki? Ahh!!! Nalilito na talaga siya.
Gusto niyang malaman ang lahat. Sa kabila ng kaalamang nagugustuhan na niya ang mga nangyayari ay mali pa rin iyon kung tutuusin. Hindi siya dapat na naaapektuhan sa halik ng kapwa lalaki.
"Magiging masaya ka ba sa kanya?"
Mga salitang nagpagising kay Gboi mula sa tila mahabang pagkakahimbing sa nakaka-hipnotismong halik ni Pancho. Kumalas siya rito at umatras bago tumayo at tuluyang humakbang palayo rito.
"God!" Sigaw ng isip niya. Ano bang nangyayari at nakita lamang niya ito ay ganoon na kaagad ang eksena sa kanilang dalawa? Nanatili lang siya sa pagkakatalikod dito. Naninigas pa rin ang kabahagi ng kanyang katawan sa pagitan ng kanyang mga hita. Nababaliw na nga siguro talaga siya.
Huminga siya ng malalim at pilit na ikinalma ang sarili at katawan. Narinig niya ang mahinang pagtawa nito sa kanyang likuran at ang pag-ingit ng upuan.
"Ipinatawag mo raw ako?"
Narinig niya ang mahinang pagtuktok nito sa lamesa niya.
Iniayos niyang muli ang pakiramdam bago ipinasyang humarap dito. Bahala na si Batman. Unit-unti siyang bumalik sa pagkaka-upo.
"Hindi ko alam na ikaw pala ang chief mechanic ng kumpanya." gusto niyang palakpakan ang sarili at nakisama ang kanyang boses habang nagsasalita. Nanginginig pa rin kasi ang kanyang kalamnan.
"Ako ang in-charge sa mga service vehicles natin. Under siyempre, ng supervision ng kapatid mo." matter-of-factly na turan nito.
Naalala naniya na dalawa nga pala ang departamento na hawak ni Elric. Ito nga rin pala ang naka-assign sa man-power at deployment ng kanilang mga agents sa probinsya at karatig-lugar.
"Hindi mo ba talaga alam o, paraan mo lang ito upang makita akong muli?" panunudyo nito sa kanya.
Napatanga siya rito at bahagyang namula sa sinabi nito. He replied indignantly. "Oh boy! Kasing-taas ng mga building dito sa Makati ang tiwala mo sa sarili, no?"
He twitched his lips in a facsimile of a smile. "Masyado kang defensive Gboi. Samantalang gustong-gusto mo naman na nadirito ako. Eh, kung hinahalikan kaya ulit kita riyan?"
"You have no scruples, Vergara!"
"So I've been told. Don't you want to find out just how decadent I am?"
Bahagya siyang napatanga rito. Hindi pa rin siya nasasanay sa lalaking ito. Naiilang pa rin siya sa pagsagot nito sa ingles. Mukhang napakahusay nito. Ipinasya niyang isatinig ang nasa isip.
"Mukhang magaling ka sa English. Anong kurso ang natapos mo?"
He heard him chuckled. Tiningnan niya ang mga ngipin nito. Pantay-pantay lahat iyon at parang sa commercial model ng toothpaste.
Hinawakan nito ang baba at sa pakunwaring pag-iisip ay pumorma ito. Tumiim ang mga mata nito na nakatitig sa kanya na bahagya niyang ikinailang.
"Mas magaling pa ako sa mas maraming bagay. Iyon lang ba ang gusto mong malaman? Sabihin mo lang at marami pa akong interesanteng kayang ipakita at gawin sa iyo." nanunukso ang tinig nito.
He suddenly felt hot all over again. Napa-iling na lamang siya.
"That didn't answer my question." He replied.
"It's irrelevant."
"It is not!"
"It is."
Naunawaan niyang kinukulit lamang siya nito sa pagkakataong iyon. Hay! Kung bakit ba naman ayaw tumigil sa pagrigidon ang puso niya. At kung bakit ayaw nitong tumigil sa ginaggawa nitong iyon. Kaya naman niyang harapin ng maayos ito, only if he'd stop being so charming, annoying and dangerously handsome all at the same time.
Napabuntong-hininga siya at ipinasya na sabihin na lang ang dahilan kung bakit niya ito ipinatawag para matapos na ang paghihirap ng kalooban niya. Torture na iyon na maliwanag.
"Anyway, ipinatawag kita dahil makikisuyo sana ako na sunduin mo ang mga ipina-kuha kong sasakyan sa States. Ayoko ng bumili ng bago at wala na akong panahon." pag-iiba niya ng usapan.
Nakataas ang kilay na umayos ito ng upo sa pasasalamat ng kalooban niya.
"Darating ang mga iyon bukas ng alas-dies. I've already asked my secretary for the authorization ng sundo na makarating hanggang sa tarmac. Nakontak ko na rin si Mr. Tan at sinabing iko-coordinate na lang daw niya kayo bukas sa mga tauhan niya. Here are the papers na kailangan with regard sa Customs, if ever, magkaroon ng questioning." business-like na ang tinig niya.
Iniabot niya ang papeles dito ngunit imbes na ang mga papel ang abutin nito ay ang mismong kamay niya ang hinawakan nito.
Napatitig siyang muli rito. His resolve was weakening moment by moment ng dahil sa lalaking ito. Parang may ilang-libong boltahe ng kuryente na dumaloy sa pagkakahugpong na iyon ng kanilang mga kamay sa kanyang katawan.
"Bakit mo ba ito ginagawa?" nanghihinang tanong niya. Wala na suko na siya.
Pancho just stared at him. Muli nitong inilapit ang mukha sa kanya. Napapraning na siya sa intimacy na ipinaparanas nito sa kanya. Di bale sana kung babae siya. Ang haba na siguro ng buhok niya. Naiinis na ibinaling niya ang mukha palayo rito para lamang pigilan iyon ng mga palad nito.
"Naniniwala lang ako na kapag gusto mo ang isang tao ay dapat na ipaglaban mo ito. Sa kaso nating dalawa, alam ko na alam mo na mayroong "tayo". bakit parang hirap kang tanggapin iyon at nilalabanan mo? Hindi ka ba napapagod sa kaka-iwas sa akin?"
Napaawang na lamang ang mga labi niya. Somehow, this man always managed to make him at a loss for words...
Itutuloy...
It was an excerpt from my favorite line in the Bible. I always believe that love should be something like that. It has made my daily routine quite bearable whenever I think of these lines.
Maaari nating tawagin ang Chapter na ito bilang "Ang Kalituhan ng Dalawang Puso". More of Pancho and Gboi's kilig portion sa mga susunod na akda.
This novel goes to my relatives sa Melbourne, Australia. To the Sanchez Family, Kung nagbabasa man kayo nito ay huwag sana kayong ma-eskandalo sa inyong mababasa. :))
NP: I Know Him So Well
________________________________________________________________________________
The kiss sent shivers down his spine. It made his knees even weaker. Good grief he wasn't standing. Isinisigaw ng isip niya na lumayo siya sa lalaking ito ngunit iba ang sinasabi ng kanyang katawan, ng kanyang puso. Ano ba ang mayroon ang lalaking ito at nagkakaganoon siya?
Umangat ang kamay niya para itulak ito ngunit hinuli lamang ni Pancho ang kamay niya.
"L-let me go" pagkaraan ng ilang sandali ay sabi niya ng pansamantalang bitiwan nito ang kanyang labi.
"You're free to go anytime,sweet. The question is do you want to?"
Noon niya naunawaan na binitiwan na nito ang kanyang kamay. Naka-alalay na lamang ng bahagya sa kanyang baba ang mga daliri nito. Anumang oras ay maari siyang umatras at tumayo upang makahakbang palayo rito, ngunit naroroon pa rin siya at parang naka-glue na sa pagkakaupo.
Inipon niya ang kanyang willpower para lamang manghina ulit ng bumaba ang mga labi nito sa mga labi niya upang siilin siya ng banayad na banayad na halik.
To put it simply - It was perfect.
Naalala tuloy niyang bigla ang mga reyalisasyon na nadiskubre niya noong gabi ng pagdiriwang para sa kanilang engagement ni Katrina.
Hindi siya makapaniwalang nagawa niyang makipaghalikan ng ganoon kapusok. Ganoon karubdob sa isang lalaki ng parang wala ng bukas.
Natuklasan niya na ang atraksiyon na nadarama niya para sa lalaking ito ay mas matindi pa sa sikat ng haring-araw. Nakakalula ang intensidad ng emosyong nakapaloob sa ginawa niyang pagka-alala sa halik na iyon.
Ikalawa ay ang kakaibang pakiramdam na ginising nito sa kanya na hindi pa rin niya magawang pangalanan hanggang ngayon. It was as if he wanted not just a kiss from him but the whole person as well. And everytime he tried to name the feeling, every effort was futile. Mas nahuhulog lang siya sa mas malalim na pag-iisip.
To put it simply. He's confused.
Hindi ganoon ang unang plano ni Panchito. Ngunit nauunawaan niyang ang kanyang mga naunang hakbang ay hindi na maaaring patagalin pa. Hindi na siya maaaring magpatumpik-tumpik pa at kailangan na niyang kumilos ng mabilis at umaksiyon sa kasalukuyang sitwasyon ngayon. Kailangan na niyang makapaglagay ng pagaalinlangan at pagdududa sa isip ni Gboi para sa gagawin nitong pagpapakasal kay Katrina.
Wala lang siyang ideya na bago ang gabi ng kanilang "sagupaan" na dalawa ay mag-eenjoy siya sa gagawin nang higit pa sa inaasahan niya. Gboi's lips were the sweetest he had ever tasted. Aminado na siya roon bagaman at may pagtataka pa rin ay tanggap na niya iyon. Siya ang uri ng taong madaling makatanggap ng mga pagbabago sa paligid at isa na roon ang instant na pagkahumaling niya sa labi ni Gboi. Gaano man iyon ka-wirdo at kasagwang pakinggan.
Marahil ay maswerte na rin siya at nagkataong ganoon ang naging epekto nila sa isa't-isa. Kung Katrina kasi ay hindi siya uubra sa taray ng babae. Masyado itong mapagmataas. Ni hindi siya makalapit ng hindi ito nakabulyaw. Swerte at silahis pala si Gboi.
Napakalakas ng tensiyon sa pagitan nilang dalawa. It was a kind of tension that no one could deny. It was sexual. It was physical. Nagtataka man kung paanong nangyari iyon ay ipinagkibit-balikat na lamang niya iyon. Tutal naman, it was not dirty or lewd. It was very natural.
Ngunit kailangan pa rin niyang mag-ingat. Hindi pa siya nakakapag-establish ng matinding emosyon dito para sa kanya. Kumbaga sa hagdanan, marami pa siyang aakyating baitang. Halik pa lamang ang sa kanila. Samantalang ang kina Katrina at Gboi ay isa ng opisyal na kasunduan.
He'll make sure this was going to be pleasurable for Gboi. Iyon ang isang bagay na malinaw na malinaw na maari niyang ibigay dito. At least. Para sa isang collateral damage.
Hinaplos niya ang pisngi nito. Bakas sa mga mata nito ang pag-asam. Parang batang humihiling. Hindi maiwas na mapangiti siya sa nakita habang hinahaplos ang makinis na pisngi nito.
"Alam mo bang kapag nakatingin ka sa akin ng ganyan sa akin ay gusto na lang kitang halikan ng halikan."
Nagkaroon ng pagdududa sa mga mata nito at alam ni Pancho na dapat niya iyong pawiin kaagad. Muli niya itong siniil ng halik. Nagtatanong tuloy siya kung paano nangyayari iyon.
Bakit ito nagpapahalik sa kanya ng basta na lang? Bakit naman gustong-gusto niyang halikan ito? Bakit naman hindi ito tumututol? Bakit parang nag-eenjoy na siya ng husto sa paghalik-halik dito? Hindi ba nito mahal kahit kaunti man lang si Katrina? Normal lamang ba ang lahat ng iyon? Kung ganoon ay bakit pa ito pumayag na magpakasal sa babae kung talagang mas malakas ang atraksiyon nito sa kapwa lalaki? Ahh!!! Nalilito na talaga siya.
Gusto niyang malaman ang lahat. Sa kabila ng kaalamang nagugustuhan na niya ang mga nangyayari ay mali pa rin iyon kung tutuusin. Hindi siya dapat na naaapektuhan sa halik ng kapwa lalaki.
"Magiging masaya ka ba sa kanya?"
Mga salitang nagpagising kay Gboi mula sa tila mahabang pagkakahimbing sa nakaka-hipnotismong halik ni Pancho. Kumalas siya rito at umatras bago tumayo at tuluyang humakbang palayo rito.
"God!" Sigaw ng isip niya. Ano bang nangyayari at nakita lamang niya ito ay ganoon na kaagad ang eksena sa kanilang dalawa? Nanatili lang siya sa pagkakatalikod dito. Naninigas pa rin ang kabahagi ng kanyang katawan sa pagitan ng kanyang mga hita. Nababaliw na nga siguro talaga siya.
Huminga siya ng malalim at pilit na ikinalma ang sarili at katawan. Narinig niya ang mahinang pagtawa nito sa kanyang likuran at ang pag-ingit ng upuan.
"Ipinatawag mo raw ako?"
Narinig niya ang mahinang pagtuktok nito sa lamesa niya.
Iniayos niyang muli ang pakiramdam bago ipinasyang humarap dito. Bahala na si Batman. Unit-unti siyang bumalik sa pagkaka-upo.
"Hindi ko alam na ikaw pala ang chief mechanic ng kumpanya." gusto niyang palakpakan ang sarili at nakisama ang kanyang boses habang nagsasalita. Nanginginig pa rin kasi ang kanyang kalamnan.
"Ako ang in-charge sa mga service vehicles natin. Under siyempre, ng supervision ng kapatid mo." matter-of-factly na turan nito.
Naalala naniya na dalawa nga pala ang departamento na hawak ni Elric. Ito nga rin pala ang naka-assign sa man-power at deployment ng kanilang mga agents sa probinsya at karatig-lugar.
"Hindi mo ba talaga alam o, paraan mo lang ito upang makita akong muli?" panunudyo nito sa kanya.
Napatanga siya rito at bahagyang namula sa sinabi nito. He replied indignantly. "Oh boy! Kasing-taas ng mga building dito sa Makati ang tiwala mo sa sarili, no?"
He twitched his lips in a facsimile of a smile. "Masyado kang defensive Gboi. Samantalang gustong-gusto mo naman na nadirito ako. Eh, kung hinahalikan kaya ulit kita riyan?"
"You have no scruples, Vergara!"
"So I've been told. Don't you want to find out just how decadent I am?"
Bahagya siyang napatanga rito. Hindi pa rin siya nasasanay sa lalaking ito. Naiilang pa rin siya sa pagsagot nito sa ingles. Mukhang napakahusay nito. Ipinasya niyang isatinig ang nasa isip.
"Mukhang magaling ka sa English. Anong kurso ang natapos mo?"
He heard him chuckled. Tiningnan niya ang mga ngipin nito. Pantay-pantay lahat iyon at parang sa commercial model ng toothpaste.
Hinawakan nito ang baba at sa pakunwaring pag-iisip ay pumorma ito. Tumiim ang mga mata nito na nakatitig sa kanya na bahagya niyang ikinailang.
"Mas magaling pa ako sa mas maraming bagay. Iyon lang ba ang gusto mong malaman? Sabihin mo lang at marami pa akong interesanteng kayang ipakita at gawin sa iyo." nanunukso ang tinig nito.
He suddenly felt hot all over again. Napa-iling na lamang siya.
"That didn't answer my question." He replied.
"It's irrelevant."
"It is not!"
"It is."
Naunawaan niyang kinukulit lamang siya nito sa pagkakataong iyon. Hay! Kung bakit ba naman ayaw tumigil sa pagrigidon ang puso niya. At kung bakit ayaw nitong tumigil sa ginaggawa nitong iyon. Kaya naman niyang harapin ng maayos ito, only if he'd stop being so charming, annoying and dangerously handsome all at the same time.
Napabuntong-hininga siya at ipinasya na sabihin na lang ang dahilan kung bakit niya ito ipinatawag para matapos na ang paghihirap ng kalooban niya. Torture na iyon na maliwanag.
"Anyway, ipinatawag kita dahil makikisuyo sana ako na sunduin mo ang mga ipina-kuha kong sasakyan sa States. Ayoko ng bumili ng bago at wala na akong panahon." pag-iiba niya ng usapan.
Nakataas ang kilay na umayos ito ng upo sa pasasalamat ng kalooban niya.
"Darating ang mga iyon bukas ng alas-dies. I've already asked my secretary for the authorization ng sundo na makarating hanggang sa tarmac. Nakontak ko na rin si Mr. Tan at sinabing iko-coordinate na lang daw niya kayo bukas sa mga tauhan niya. Here are the papers na kailangan with regard sa Customs, if ever, magkaroon ng questioning." business-like na ang tinig niya.
Iniabot niya ang papeles dito ngunit imbes na ang mga papel ang abutin nito ay ang mismong kamay niya ang hinawakan nito.
Napatitig siyang muli rito. His resolve was weakening moment by moment ng dahil sa lalaking ito. Parang may ilang-libong boltahe ng kuryente na dumaloy sa pagkakahugpong na iyon ng kanilang mga kamay sa kanyang katawan.
"Bakit mo ba ito ginagawa?" nanghihinang tanong niya. Wala na suko na siya.
Pancho just stared at him. Muli nitong inilapit ang mukha sa kanya. Napapraning na siya sa intimacy na ipinaparanas nito sa kanya. Di bale sana kung babae siya. Ang haba na siguro ng buhok niya. Naiinis na ibinaling niya ang mukha palayo rito para lamang pigilan iyon ng mga palad nito.
"Naniniwala lang ako na kapag gusto mo ang isang tao ay dapat na ipaglaban mo ito. Sa kaso nating dalawa, alam ko na alam mo na mayroong "tayo". bakit parang hirap kang tanggapin iyon at nilalabanan mo? Hindi ka ba napapagod sa kaka-iwas sa akin?"
Napaawang na lamang ang mga labi niya. Somehow, this man always managed to make him at a loss for words...
Itutuloy...
Tuesday, July 27, 2010
Chapter 7:Kung Kaya Mo ng Sabihing Mahal Mo Ako
I wrote the ideas for this chapter habang nasa taxi ako pauwi galing sa Sangkalan. Imagine me writing the excerpts from this story ay sinasabi ko ang mga linyang pumapasok sa isip ko. I can only imagine na tinitingnan ako ng masama ng driver at baka akalain na baliw na ako or something. Hahaha.. Ganoon kasi ang ako. Kapag may pumasok na ideya for a plot ay isinusulat ko agag iyon o di kaya ay sa cellphone ay ise-save ko agad para may reference ako kapag isinulat ko na.
Para sa mga nag-enjoy sa last chapter. Alam niyo na kung sino kayo. I won't mention names at baka may makalimutan ang lola niyo.
Sa nagtatanong kung bakit at paano ako naging Dalisay. Sa akin na lang po iyon. :))
NP: Little House - Amanda Seyfreid
__________________________________________________________________________________
It was his third day as president of their company. Dapat ay noong mga nakaraang araw pa siya nag-assume ng office subalit iminungkahi ng kanyang ama na magbakasyon muna siya.
So, he took the liberty of going on a week vacation sa grand villa nila sa isla ng Mindoro. Presko ang hangin doon at tiyak na makakapag-pahinga siya ng maayos from the stress. And so he's back and on his third exciting day as the new company president.
Nasa opisina siya at ngayon ay pinag-aaralan naman ang libro ng kumpanya. It was under Elric's department. Isa raw ito sa magagaling na empleyado doon ayon na rin sa matatandang department heads.
Natural na hindi siya agad maniwala at ipakuha ang evaluation reports nito kasabay ng sa iba pang department head. Para hindi halata. Pasable naman ang mga nabasa niyang reports tungkol dito.
Nahilot niya ang sentido sa pagkaka-alala ng naging sagutan nila ng kapatid pagkatapos ng kanilang meeting kanina. Hindi talaga maaaring magtapos ang linggong iyon na wala silang magiging pagtatalong magkapatid.
"I'd like to talk to you my dear brother." walang pakundangan nitong salita pagka-adjourn niya ng meeting nila.
Hindi na makapag-hintay ang kumag. "Alone." patuloy pa nito na patungkol naman sa sekretarya niyang nakatayo lang sa tabi niya na ni hindi nito tinatapunan ng sulyap.
"Yoly, excuse as for awhile." Tinanguan at nag-excuse sa kanila ang empleyado niya at lumabas na ng conference room.
"What is it this time?" hindi tumitingin na tanong niya rito.
"So the bummer suddenly became the president of Arpon Developers? Pati rin ba sa kabila ikaw rin ang mamamahala? I wonder kung hanggang kailan tatagal ang kumpanyang ito na itinatag at pinaghirapan ng ama mo bago pabagsakin ng walang alam na katulad mo." ratsada kaagad nito. Wala man lamang pause. Puro fast forward.
Amusingly, itinaas niya ang kilay and gave him a mocking smile. Hindi siya dapat magpa-apekto sa mga sasabihin nito. Alam na niyang nasira na ang ilusyon nito na maging presidente ng kanilang kumpanya. Elric always resented the idea of being under his supervision since time immemorial.
"You know what? For a certified player and a stud like yourself. You seemed to talk too much. Are you...? pambibitin niya sa sabi habang naka-upo sa mesa. Pikon-talo. Yung ang labanan nila. Iminuwestra pa niya ang isang kamay na nakapameywang at ang isa ay nakalaylay paitaas.
Agad na namula ang mukha nito sa sinabi at ginawa niya. "Damn you!" wika nito at akmang susugod. Iniharang niya ang kamay dito at nagsalita.
"Hep, hep!" awat niya rito habang naiiling na nagpatuloy. "What? Tuning violent this time?" Nang-aasar na wika niya. "Baka nakakalimot ka dear brother. Hindi uubra ang stunts mong iyan sa akin. I studied martial arts in Tibet. Iyon ang natutunan ko sa pagiging bummer ko." nakangisi pa niyang wika rito. Hinahamon na pasubalian nito iyon at hamunin ang lakas niya.
Natigilan ito at huminto sa akmang paglapit. May dumaang bahagyang takot sa mga mata nito. Marahil ay naalala nito ang minsang pag-bugbog niya sa mga barkada nito who poorly picked a fight with him years ago.
Kumalma ito. Humugot ng malalim na hininga at inayos ang pagkakatayo. Muli itong ngumiti ng nakakaloko. His arms akimbo while saying, "Why don't you just give me the presidency Gboi. You always end up giving me everything I wanted since you don't have any options, remember? So bakit pa natin patatagalin ito since I always win anyway?" mayabang na wika nito.
Natawa siya. Hindi niya itinago ang pagka-aliw. Para itong batang nanghihingi lang ng kendi. Napaka-imposible talaga nito. He was actually referring to his golden days as a brat. Kung saan lahat ng mayroon siya ay kinukuha nito sa kanya.
Laruan, sasakyan, girlfriends at pati na ang atensyon ng ama ay kinukuha nito sa kanya noon. Well, almost lahat ng bagay. Dahil bukod-tanging si Katrina ang hindi nito maagaw-agaw sa kanya. For seven years, sa kabila ng pagporma nito ay nanatiling nobya niya ang dalaga at ngayon nga ay fiancee na niya.
Ibinalik niya ang tingin dito. "Not this time bro'. I've given you time para maging presidente dito pero di mo ginawan ng paraan. Siguro dahil at the back of Papas' mind you are not a capable President." sabay tawang nakakaloko ni Gboi.
Elric turned furious again but stayed on his ground. He would not dare pick a fight with him physically. But it was a sight to see him control his emotions sa kawalan ng magawa.
Still, the bastard don't know how to quit. "Kumpara sa iyo bro' ay mas karapat-dapat akong presidente dito. I'll make sure na magiging akin din ito sa takdang panahon. After all, pwede ko ng simulan ang pang-aagaw kay Katrina ngayong nandito ka na." nakangisi nitong sabi sa kanya.
"Naloloko ka na, Elric. Kaka-engaged lang namin. You witnessed it. Tapos sasabihin mong aagawin mo siya?" nakangisi ring balik niya rito."And besides, again, bakit di mo ginawa iyon habang wala ako dito? Ang tagal na panahon ang ibinigay ko sa'yo yet di mo man lang siya naagaw sa akin. Ngayon pa kaya?" dagdag pa niya.
Humalakhak ito. A sly one. Alam niya ang ganoong halakhak nito. Parang kay Cruella Devil. It was a knowing laugh. Parang siguradong-sigurado.
"Yeah, I know. You are getting married to Katrina. In spring... If I can't do something about it." nakakalokong turan nito.
There he was, blatantly telling him he was going to steal Katrina away. Napakalakas talaga ng loob nito. Maroon kayang pinagkukuhanan ito ng ganoon at gayon na lamang ang lakas ng loob nito na sabihin iyon sa kanya?
Bahagya tuloy siyang nangamba sa banta nito ngunit hindi siya nagpahalata. Maybe he was just bluffing. Out of desparation maybe. But he knew better. Nagpasya siyang umarteng nabo-bore na at bahagya pang humikab. " Again, why the long wait?" tanong niya rito at pakunwaring tumingin sa orasan.
"I would never have grabbed the opportunity to take her without you here. Where's the challenge in that? Now that you're back, I guess the game is on. You have the upperhand, brother. You've always had it. But watch me win. And no hard feelings when she's mine." nakaka-lokong wika nito na ikinahulagpos ng pagtitimpi niya. Oh! He was raving mad!
"You son of a bitch!" Sinugod niya ito at pinetsirahan. Isinalya niya ito at isinadsad sa pader. Nakahanda na ang kamao niya sa pagsayad sa mukha nito ng magsalita ito.
"Hep, hep! What now? Turning violent this time?" nanunuyang wika. That was a retaliation. Para siyang binuhusan ng malamig na tubig. Pasalya niya itong binitawan sa sahig.
Gboi composed himself. His lips pressed. Tinapunan niya ang walang-hiya ng makamandag na tingin. A kind of stare his employees abroad would not like to see. In a calm yet very dangerous tone he replied. "This time you're wrong asshole. You've always wanted her, she's never really liked you. I gave you years yet you weren't able to take her away from me. Maybe its time you accept the fact that you are for good times and I am for a lifetime. Now get the hell out of here before I wring your neck." his voice so low and cold.
Bahagya lang itong natinag at inayos ang sarili. Marahil ay dahil sa kaalamang nagawa nitong inisin siya ng husto. Gumuhit ang ngiti sa mga labi nito. "I'm not an asshole. Ikaw lang ang may ganyang opinyon sa akin. The rest of the world adores me. So why don yo..."
"Scram!!! You good for nothing son of a bitch!" sigaw niya rito at akmang susugurin ulit na ikanripas nito ng takbo at labas ng conference room.
Natalo siya sa naging engkwentro nilang iyon. Hindi siya makapaniwalang naiwala niya ang composure ng ganon-ganon na lang.
Nainis siya sa kaalamang parang mayroon itong alam na hindi niya alam. There is really something fishy about the situation.
Ah!!! Kailangan niyang malaman iyon.
Rrrriingggg!!! Ginambala siya ng tunog ng intercom.
"Sir, our chief mechanic is here. He said you ask for him to be summoned here." anang sekretarya niya sa linya.
"Yes. Send him in." sagot niya.
Kailangan niyang magpa-maintain ng sasakyan na ipina-deliver niya from states. It was his Hummer na paborito niyang sasakyan at ang Harley Elektra na binili niya when he earned his first millions. Ayaw niyang bumili ng mga bagong sasakyan bagaman ang halaga ng tax na binayaran niya ay spat na para bumuhay ng ilang pamily sa mga susunod na taon.
Hindi na ksi niya maaasikaso ang mga iyon sa dami ng ginagawa. Wala na siyang time na pumunta sa car shop. Pakiki-usapan na laman niya ang mekaniko nila to handle his cars. Ito kasi ang inirekomenda ng kanyang sekretarya ng magpahanap siya ng magaling na mekaniko.
Hindi nagtagal at narinig niya ang katok sa pintuan ng kanyang opisina.
"Come in." he said.
Nasa mga papeles ang kanyang atensyon at hindi na pinansin ang pagpasok nito. "Take a seat Mr. Vergara." utos niya rito habang nasa mga papeles pa rin ang mga mata.
Makalipas ang ilang segundo ay nakdama siya ng kakaiba. A commanding presence. He felt he's being watched. Marahas na napa-angat siya ng tingin and there he was.
Ang taong nagpapagulo ng isip at puso niya nitong mga nakaraang araw.
Ang taong nangahas na magpadama sa kanya ng iba't-ibang damdamin na nagpapalito sa kanya.
The only man who had kissed him that made him want and succumb to his arms wantonly.
There he was. His eyes were piercing through his soul. As if seeing the very heart of him. The brown of his eyes were igniting feelings that disturbed his senses.
Ayun na naman ang mga paru-paro sa kanyang tiyan. Parang may mainit na likidong tumatagos sa kaibuturan ng pagkatao niya. What is with this man, really? Tingin pa lang nito ay nag-aalburuto na ang kanyang puso.
He mentally shook all the feelings that this man had awaken from him. A fierce aura of passion was emanating from his stare. Bakit parang gusto niyang matunaw sa mga titig nito? At ang talipandas na puso niya ay nagwawala at parang gustong lumabas sa ribcage niya.
Umangat ang sulok ng labi nito. It formed a smile. "We meet again." anang baritonong tinig nito.
That woke him finally from his deep slumber. "I-ikaw s-si M-Mr. Vergara?" Damn! What's with the stammering? Napa-iling siya sa nasabi.
Bahagya itong lumapit sa lamesa niya. Nakatayo pa rin. "Yes. It's me." nakangiti nitong sabi. Then, he crossed the space between them by bending over his head towards him, lifted his chin and their lips meet.
He was now giving him an earth-shattering kiss with the table separating their bodies.
Itutuloy...
Para sa mga nag-enjoy sa last chapter. Alam niyo na kung sino kayo. I won't mention names at baka may makalimutan ang lola niyo.
Sa nagtatanong kung bakit at paano ako naging Dalisay. Sa akin na lang po iyon. :))
NP: Little House - Amanda Seyfreid
__________________________________________________________________________________
It was his third day as president of their company. Dapat ay noong mga nakaraang araw pa siya nag-assume ng office subalit iminungkahi ng kanyang ama na magbakasyon muna siya.
So, he took the liberty of going on a week vacation sa grand villa nila sa isla ng Mindoro. Presko ang hangin doon at tiyak na makakapag-pahinga siya ng maayos from the stress. And so he's back and on his third exciting day as the new company president.
Nasa opisina siya at ngayon ay pinag-aaralan naman ang libro ng kumpanya. It was under Elric's department. Isa raw ito sa magagaling na empleyado doon ayon na rin sa matatandang department heads.
Natural na hindi siya agad maniwala at ipakuha ang evaluation reports nito kasabay ng sa iba pang department head. Para hindi halata. Pasable naman ang mga nabasa niyang reports tungkol dito.
Nahilot niya ang sentido sa pagkaka-alala ng naging sagutan nila ng kapatid pagkatapos ng kanilang meeting kanina. Hindi talaga maaaring magtapos ang linggong iyon na wala silang magiging pagtatalong magkapatid.
"I'd like to talk to you my dear brother." walang pakundangan nitong salita pagka-adjourn niya ng meeting nila.
Hindi na makapag-hintay ang kumag. "Alone." patuloy pa nito na patungkol naman sa sekretarya niyang nakatayo lang sa tabi niya na ni hindi nito tinatapunan ng sulyap.
"Yoly, excuse as for awhile." Tinanguan at nag-excuse sa kanila ang empleyado niya at lumabas na ng conference room.
"What is it this time?" hindi tumitingin na tanong niya rito.
"So the bummer suddenly became the president of Arpon Developers? Pati rin ba sa kabila ikaw rin ang mamamahala? I wonder kung hanggang kailan tatagal ang kumpanyang ito na itinatag at pinaghirapan ng ama mo bago pabagsakin ng walang alam na katulad mo." ratsada kaagad nito. Wala man lamang pause. Puro fast forward.
Amusingly, itinaas niya ang kilay and gave him a mocking smile. Hindi siya dapat magpa-apekto sa mga sasabihin nito. Alam na niyang nasira na ang ilusyon nito na maging presidente ng kanilang kumpanya. Elric always resented the idea of being under his supervision since time immemorial.
"You know what? For a certified player and a stud like yourself. You seemed to talk too much. Are you...? pambibitin niya sa sabi habang naka-upo sa mesa. Pikon-talo. Yung ang labanan nila. Iminuwestra pa niya ang isang kamay na nakapameywang at ang isa ay nakalaylay paitaas.
Agad na namula ang mukha nito sa sinabi at ginawa niya. "Damn you!" wika nito at akmang susugod. Iniharang niya ang kamay dito at nagsalita.
"Hep, hep!" awat niya rito habang naiiling na nagpatuloy. "What? Tuning violent this time?" Nang-aasar na wika niya. "Baka nakakalimot ka dear brother. Hindi uubra ang stunts mong iyan sa akin. I studied martial arts in Tibet. Iyon ang natutunan ko sa pagiging bummer ko." nakangisi pa niyang wika rito. Hinahamon na pasubalian nito iyon at hamunin ang lakas niya.
Natigilan ito at huminto sa akmang paglapit. May dumaang bahagyang takot sa mga mata nito. Marahil ay naalala nito ang minsang pag-bugbog niya sa mga barkada nito who poorly picked a fight with him years ago.
Kumalma ito. Humugot ng malalim na hininga at inayos ang pagkakatayo. Muli itong ngumiti ng nakakaloko. His arms akimbo while saying, "Why don't you just give me the presidency Gboi. You always end up giving me everything I wanted since you don't have any options, remember? So bakit pa natin patatagalin ito since I always win anyway?" mayabang na wika nito.
Natawa siya. Hindi niya itinago ang pagka-aliw. Para itong batang nanghihingi lang ng kendi. Napaka-imposible talaga nito. He was actually referring to his golden days as a brat. Kung saan lahat ng mayroon siya ay kinukuha nito sa kanya.
Laruan, sasakyan, girlfriends at pati na ang atensyon ng ama ay kinukuha nito sa kanya noon. Well, almost lahat ng bagay. Dahil bukod-tanging si Katrina ang hindi nito maagaw-agaw sa kanya. For seven years, sa kabila ng pagporma nito ay nanatiling nobya niya ang dalaga at ngayon nga ay fiancee na niya.
Ibinalik niya ang tingin dito. "Not this time bro'. I've given you time para maging presidente dito pero di mo ginawan ng paraan. Siguro dahil at the back of Papas' mind you are not a capable President." sabay tawang nakakaloko ni Gboi.
Elric turned furious again but stayed on his ground. He would not dare pick a fight with him physically. But it was a sight to see him control his emotions sa kawalan ng magawa.
Still, the bastard don't know how to quit. "Kumpara sa iyo bro' ay mas karapat-dapat akong presidente dito. I'll make sure na magiging akin din ito sa takdang panahon. After all, pwede ko ng simulan ang pang-aagaw kay Katrina ngayong nandito ka na." nakangisi nitong sabi sa kanya.
"Naloloko ka na, Elric. Kaka-engaged lang namin. You witnessed it. Tapos sasabihin mong aagawin mo siya?" nakangisi ring balik niya rito."And besides, again, bakit di mo ginawa iyon habang wala ako dito? Ang tagal na panahon ang ibinigay ko sa'yo yet di mo man lang siya naagaw sa akin. Ngayon pa kaya?" dagdag pa niya.
Humalakhak ito. A sly one. Alam niya ang ganoong halakhak nito. Parang kay Cruella Devil. It was a knowing laugh. Parang siguradong-sigurado.
"Yeah, I know. You are getting married to Katrina. In spring... If I can't do something about it." nakakalokong turan nito.
There he was, blatantly telling him he was going to steal Katrina away. Napakalakas talaga ng loob nito. Maroon kayang pinagkukuhanan ito ng ganoon at gayon na lamang ang lakas ng loob nito na sabihin iyon sa kanya?
Bahagya tuloy siyang nangamba sa banta nito ngunit hindi siya nagpahalata. Maybe he was just bluffing. Out of desparation maybe. But he knew better. Nagpasya siyang umarteng nabo-bore na at bahagya pang humikab. " Again, why the long wait?" tanong niya rito at pakunwaring tumingin sa orasan.
"I would never have grabbed the opportunity to take her without you here. Where's the challenge in that? Now that you're back, I guess the game is on. You have the upperhand, brother. You've always had it. But watch me win. And no hard feelings when she's mine." nakaka-lokong wika nito na ikinahulagpos ng pagtitimpi niya. Oh! He was raving mad!
"You son of a bitch!" Sinugod niya ito at pinetsirahan. Isinalya niya ito at isinadsad sa pader. Nakahanda na ang kamao niya sa pagsayad sa mukha nito ng magsalita ito.
"Hep, hep! What now? Turning violent this time?" nanunuyang wika. That was a retaliation. Para siyang binuhusan ng malamig na tubig. Pasalya niya itong binitawan sa sahig.
Gboi composed himself. His lips pressed. Tinapunan niya ang walang-hiya ng makamandag na tingin. A kind of stare his employees abroad would not like to see. In a calm yet very dangerous tone he replied. "This time you're wrong asshole. You've always wanted her, she's never really liked you. I gave you years yet you weren't able to take her away from me. Maybe its time you accept the fact that you are for good times and I am for a lifetime. Now get the hell out of here before I wring your neck." his voice so low and cold.
Bahagya lang itong natinag at inayos ang sarili. Marahil ay dahil sa kaalamang nagawa nitong inisin siya ng husto. Gumuhit ang ngiti sa mga labi nito. "I'm not an asshole. Ikaw lang ang may ganyang opinyon sa akin. The rest of the world adores me. So why don yo..."
"Scram!!! You good for nothing son of a bitch!" sigaw niya rito at akmang susugurin ulit na ikanripas nito ng takbo at labas ng conference room.
Natalo siya sa naging engkwentro nilang iyon. Hindi siya makapaniwalang naiwala niya ang composure ng ganon-ganon na lang.
Nainis siya sa kaalamang parang mayroon itong alam na hindi niya alam. There is really something fishy about the situation.
Ah!!! Kailangan niyang malaman iyon.
Rrrriingggg!!! Ginambala siya ng tunog ng intercom.
"Sir, our chief mechanic is here. He said you ask for him to be summoned here." anang sekretarya niya sa linya.
"Yes. Send him in." sagot niya.
Kailangan niyang magpa-maintain ng sasakyan na ipina-deliver niya from states. It was his Hummer na paborito niyang sasakyan at ang Harley Elektra na binili niya when he earned his first millions. Ayaw niyang bumili ng mga bagong sasakyan bagaman ang halaga ng tax na binayaran niya ay spat na para bumuhay ng ilang pamily sa mga susunod na taon.
Hindi na ksi niya maaasikaso ang mga iyon sa dami ng ginagawa. Wala na siyang time na pumunta sa car shop. Pakiki-usapan na laman niya ang mekaniko nila to handle his cars. Ito kasi ang inirekomenda ng kanyang sekretarya ng magpahanap siya ng magaling na mekaniko.
Hindi nagtagal at narinig niya ang katok sa pintuan ng kanyang opisina.
"Come in." he said.
Nasa mga papeles ang kanyang atensyon at hindi na pinansin ang pagpasok nito. "Take a seat Mr. Vergara." utos niya rito habang nasa mga papeles pa rin ang mga mata.
Makalipas ang ilang segundo ay nakdama siya ng kakaiba. A commanding presence. He felt he's being watched. Marahas na napa-angat siya ng tingin and there he was.
Ang taong nagpapagulo ng isip at puso niya nitong mga nakaraang araw.
Ang taong nangahas na magpadama sa kanya ng iba't-ibang damdamin na nagpapalito sa kanya.
The only man who had kissed him that made him want and succumb to his arms wantonly.
There he was. His eyes were piercing through his soul. As if seeing the very heart of him. The brown of his eyes were igniting feelings that disturbed his senses.
Ayun na naman ang mga paru-paro sa kanyang tiyan. Parang may mainit na likidong tumatagos sa kaibuturan ng pagkatao niya. What is with this man, really? Tingin pa lang nito ay nag-aalburuto na ang kanyang puso.
He mentally shook all the feelings that this man had awaken from him. A fierce aura of passion was emanating from his stare. Bakit parang gusto niyang matunaw sa mga titig nito? At ang talipandas na puso niya ay nagwawala at parang gustong lumabas sa ribcage niya.
Umangat ang sulok ng labi nito. It formed a smile. "We meet again." anang baritonong tinig nito.
That woke him finally from his deep slumber. "I-ikaw s-si M-Mr. Vergara?" Damn! What's with the stammering? Napa-iling siya sa nasabi.
Bahagya itong lumapit sa lamesa niya. Nakatayo pa rin. "Yes. It's me." nakangiti nitong sabi. Then, he crossed the space between them by bending over his head towards him, lifted his chin and their lips meet.
He was now giving him an earth-shattering kiss with the table separating their bodies.
Itutuloy...
Sunday, July 25, 2010
Chapter 6:Kung Kaya Mo ng Sabihing Mahal Mo Ako
This chapter is dedicated to my friend from Qatar. Erwin Tapalla, ingat ka dya kapatid. Huwag masyadong manlalaki. Baka maubos ang salapi at wala na namang maiuwi.
Of course ang inyong lingkod ay naturete naman at tinamad magsulat. Ang lamig ng paligid at nakakatamad gumalaw.
Salamat sa sumusubaybay sa kwentong ito. Wala nga lang masyadong ka-elyahan dito mga kababayan pero ito ang chapter na nagpadugo sa utak ko. Andito ang ilang rebelasyong tiyak kong ikagugulat ninyo.
To zach, salamat pa rin sa iyo.
Enjoy reading guys...
NP: Far Away
________________________________________________________________________________
Ninais magwala ni Pancho pagkatapos ng eksenang iyon sa pagitan nilang dalawa ni Gboi sa likod-bahay. Hindi siya makapaniwalang naapektuhan siya sa ginawa niyang paghalik dito. Walang-wala iyon sa hinagap niya na maaari siyang makaramdam ng atraksiyon sa paglalapat ng kanilang mga labi.
He could still taste his lips. Naaalala pa rin niya ang pakiramdam ng pagkakahugpong na iyon ng kanilang mga dila. It was divine! Divine?! What in the world was that? Anong nangyayari sa kanya?
Hindi kaya siya ang nababakla sa kanilang dalawa ni Gboi. Sigurado siyang lalaki siya. Hindi na rin mabilang ang naikama niyang babae. At lahat ng iyon ay siniguro niyang masasatisfy sa kanilang mga pagtatalik. So ano itong nangyayaring kakaiba sa kanyang damdamin? Isa itong malaking kalokohan!
Kalokohan nga ba? Kung ganoon nga, why in the world would he thought about Gboi's lips as sweetest and the softest pairs he ever tasted. There's nothing soft and sweet with the man in the first place dahil hindi mo aakalaing may nadarama itong atraksiyon sa kapwa lalaki. Nagawa na niyang pumatol sa mga katulad nito ng dahil lamang sa tawag ng pangangailangan at kuryosidad.
Hindi siya kailanman nagkaroon ng damdamin na ganoon kasidhi sa kapwa niya anak ni Adan kahit gaano pa kagaling ang mga ito na magpaligaya sa kanya. All of his male to male sexual encounters are for his benefit.
Hindi pa kagandahan ang buhay nila noon dahil hindi pa siya nakokontak ng kanyang ama. Nang magpangyaring nakita na siya ng ama na nasa Japan ay itinigil na rin niya ang pagpatol sa kapwa lalaki. There's no need for that anymore.
So what's with the erection? He could not believe how hard he was while kissing Gboi. He actually made him aware of that. Nagamit pa tuloy nito ang nalaman sa kanya. Mabuti na lang at napigilan niya ang sarili. Kung hindi, malamang na kung saan sila humantong. Mabuti na rin siguro ang ganoon.
Tinungo niya ang hardin kung saan nagaganap ang kasiyahan. All of the people there are the richest of the society. Kahit pa ilagay niya ang posisyon na dapat ay naroon din siya at nakikihalubilo sa mga ito, ay hindi niya magawa. Not that he is not allowed to do so, he could just not bring himself to.
Masyado kasi siyang nabababawan sa takbo ng usapan na naririnig niys sa madalas na pagpunta niya sa mga ganoong pagtitipon noon. Sinubukan naman niya na makihalubilo sa mga mayayaman. May kaya na rin naman siya kung tutuusin. Hindi nga lang talaga siya uubra sa mga ito dahil napakababaw ng kagustuhan ng mga may-kayang tao.
He let out a deep sigh. Hinamig niya ang sarili. Tigib pa rin ng pagnanasa ang ibabang bahagi ng kanyang katawan. Ipinuwesto niya ang jacket na dala sa harapan para takpan ang eskandalosong bukol sa harap niya. Kumuha siya ng alak na isine-serve ng mga arkiladong waiter na lumilibot. He needed that to calm his nerves.
Napansin ni Pancho ang amo niyang si Elric. Ito ang dahilan kung bakit siya naroroon ngayon. Kailangan niyang mag-isip ngayon ng paraan kung paano ito higit na magagantihan.
Minsan gusto na lang niyang hamunin ito ng suntukan at lamugin ang katawan nito sa bugbog. Ngunit talo siya doon. Kahit anong gulpi niya rito ay walang binatbat iyon sa ginawa nito kay Ara. The pig needs to feel the pain of losing something.
Inayos niya ang pagkakatayo. Nag-isip siyang mabuti. Pinag-aralan ang sitwasyon. Ngayong si Gboi na ang presidente ng kumpanya ay lalong nawalan ng tsansa ang pabagsakin niya si Elric.
Ngunit naisip rin niyang kung sakaling hindi na bumalik si Gboi at ang huli ang naging presidente, it would take time bago niya masakatuparan ang plano laban dito. At mukhang hindi iyon sapat para sa kanya. Kahit na alam na alam niyang matagal ng minimithi nito ang pamahalaan ang kumpanya ng amain.
Nakita niyang lumapit si Elric kay Katrina. Isang napaka-gandang babae. Kung ito lang ang pakakasalan ng una ay gagawin niya ang lahat para maagaw ang babaeng ito ng mapagbayaran na ng hayup na si Elric ang kawalanghiyaan nito. Tumatawang hinampas pa ni Katrina sa dibdib ang kapatid ng mapapangasawa. Itinaas nito ang kamay at ipinakita ang diamond ring na inilagay doon ni Gboi kani-kanina lang.
Sa hindi maipaliwanag na dahilan, lumapit siya ng kaunti sa dalawang nag-uusap. Itinago niyang bahagya ang sarili sa mga ito sa pamamagitan ng pagtayo sa halamanan sa likod ng mga ito. Keeping a tolerable distance enough for him to eavesdrop. Hindi ugali iyon ni Pancho pero sa pagkakataong iyon ay naku-curious siya sa maaaring pag-usapan ng mga ito.
"Look at this ring Elric. Napakaganda! Mukhang gumastos ng malaki ang kapatid mo rito." buong ning-ning at kasiyahan na pahayag ni Katrina sa kausap. Itinaas pa ng bahagya ang mga kamay na may suot ng sing-sing. Hinawakan ng kanyang amo ang kamay ng huli. Nakita niyang sumeryoso ito at bahagya lang sinulyapan ang ipinagmamalaking sing-sing dito ng kasama.
"Maganda nga siya Kat. Siguradong ang Tito Armand ang bumili niyan para sa iyo. Pero Kat, are you sure about this marriage?" puno ng panibughong wika ni Elric dito. Hmm.. Nagiging interesante ang kanyang mga naririnig. Napansin rin niya ang bahagyang pagbadya ng pag-aalinlangan sa mga mata ni Katrina. Ngunit sandali lamang iyon. She pouted her lips beautifully and replied.
"Hay naku. Ayan ka na naman sa pag-porma mo Elric. Hindi na tayo pwede. I'm already your brother's fiancee. Para namang hindi mo narinig at alam iyon." Sa ibang pagkakataon, matatawa si Pancho sa kanyang narinig at nakitang reaksiyon naman ng amo. Nalukot ang mukha nito at hinila ng bahagya ang braso ng kausap.
"Don't give me that crap Kat. At hindi ko siya "kapatid". Stepbrother ko lang siya. Namin ni Jorge. Alam kong alam mo iyan. At hindi ba, nauna naman ako sa kanya sa iyo. We were doing fine baby. Ibalik natin iyon. Choose me Kat. Please. Ditch Gboi on your wedding day. I know you know that I know the reason behind this marriage. It's only for the merger right? I'm the one who makes you happy, baby. I'm good in bed, aren't I? So why choose him when I'm better than that bastard stepbrother of mine." bakas na bakas ang desperasyon sa tinig na iyon ni Elric.
Napailing na lamang si Pancho sa naririnig at nakikita. Hindi siya makapaniwala sa mga nalalaman niya ngayon. This is indeed a revelation. Bahagyang ipiniglas ni Katrina ang braso mula sa pagkakahawak ng kausap. She hissed and moved her face an inch closer to Elric's face and spoke in a controlled voice.
"How dare you say that here! Kapag narinig ng lahat ang mga sinasabi mong iyan ay isang malaking kahihiyan ang aabutin ng mga pamilya natin. I don't think your mother and Tito Armand would be happy about it. At anong sinasabi mo? You're way better than Gboi? Oh! Maybe you're fucking right about that, but you know what? Gboi's way much better than you, you jerk! Kung sinasabi mong ikaw ang nauna ay bakit hindi mo agad sinabi sa Tito Armand na tayo ang may relasyon ng ipakilala ako ng mga magulang ko kay Gboi. At least Gboi had the decency to woo me and court me like you never did. Kung maka-asta ka ay parang inagawan kang batang inagawan ng candy, when you didn't have the balls to tell them the truth about us. Some nerve you got!"
Mahabang turan ni Katrina. Nakakabigla talaga ang mga nalalaman niya ngayon. Halatang sadyang hinihinaan nga lang ng mga ito ang mga boses at itinatago ang mga damdamin sa pamamagitan ng pagsasalita habang nakangiti. Sa malayo ay iisipin mong nagkakasayahan lamang ang mga ito.
He discreetly moved closer to the bushes behind them. He can't afford to be seen. Marami pa siyang gustong marinig. Bahagyang humalakhak si Elric. Muling hinawakan sa braso si Katrina at bahagya lang isinandal sa halamanan sa likod nito.
"I could have done that a long time ago baby. Alam mo iyan. Had it not been too obvious on your part to show interest when Gboi came in the picture. Alam mong dati pa ay ayaw na ng mga magulang mo sa akin dahil hindi ako tunay na anak ng Tito Armand. At baka nakakalimot ka? Hindi ba at ikaw ang unang kumalas sa relasyon natin ng magpahayag sa interes sa iyo ang magaling kong kapatid? Please don't do this Kat. I love you, you know that." desperadong pahayag ni Elric sa kausap.
Disimuladong pinakawalan ni Katrina ang sarili sa kamay ni Elric. Ngayon ay malinaw na nakikita niya ang pag-aagam-agam sa mga mata nito. Ibinuka nito ang mga labi. Ngunit muling isinara ang mga iyon and opted not to say something. Sa halip ay puno ng kalituhan na tumalilis ito sa bahaging iyon ng hardin at tumungo papasok ng mansiyon.
Naiwang desperado ang hitsura ng kanyang amo. He should be! Naisip niya. Ngali-ngaling humalakhak si Pancho sa pagkakataong iyon. Tingnan mo nga naman ang pagkakataon. Nang sa tingin niya ay wala ng pag-asa para makaganti rito, there came an idea na maaari niyang gamitin.
Muling niyang tinanaw ang umalis na babae. Sa mga sandaling iyon ay nakita niyang sinasalubong ito ni Gboi na papalabas naman ng pintuan. Nagyakap ang dalawa. That's it! Sigaw ng isipan ni Pancho. He could make use of the two as his collateral damage. An evil plan suddenly popped-up his brilliant mind.
Bibigyan niya ng pagkakataon si Elric na muling makasama si Katrina. That could be arranged. Kung paano niyang gagawin iyon ay siya na ang bahala. Ang mahalaga ay mabigyan niya ang una ng false hope na maaari nitong makuhang muli ang huli.
Alam niyang ang iniisip ng amo ay maagaw si Katrina kay Gboi and ask her to give the presidency to him as well kapag nakapag-merge na ang mga kumpanya ng mga ito. Of course, as for Gboi, aakitin niya ito. Kapg hulog na sa kanya ang loob nito ay ibubulgar niya sa madla ang kabadingan nito sa tulong ni Elric.
Susugalan niya ang eksena na maaring kalabasan niyon. Iyon ay ang akalain ni Elric na ibibigay dito ni Don Armando ang pamamahala sa kumpanya. He knew that the old man did not trust his boss. That because Elric is good for nothing SOB.
He could handle the department he's in sa kumpanya ng mga ito pero natitiyak niyang hindi ipagkakatiwala ng Don ang kumpanya rito. The Don believed in old school tradition. Only his son is the sole heir of his company.
Duon niya susulsulan ang amo na kumbinsihin ang amain na dito ipasa ang pagka-pangulo ng kumpanya kapag naisiwalat na niyang bading si Gboi. Siyempre, wala ng kasalang magaganap. Pero sigurado siyang si Gboi pa rin ang presidente.
Iyon ang tatayaan niya. Ang tsansa na patunayan na blood is still thicker than water. Maaring magalit ang Don pero ito lang ang anak niya.
A sly smile came formed his lips. Napapahalakhak na siya sa isip niya. This could work. Nakikita na niya ang pagbagsak ni Elric. Pasensiyahan na lang sa mga madadamay. Hindi talaga maiiwasan iyon. Oh boy! He would be the devil personified.
Itutuloy....
Of course ang inyong lingkod ay naturete naman at tinamad magsulat. Ang lamig ng paligid at nakakatamad gumalaw.
Salamat sa sumusubaybay sa kwentong ito. Wala nga lang masyadong ka-elyahan dito mga kababayan pero ito ang chapter na nagpadugo sa utak ko. Andito ang ilang rebelasyong tiyak kong ikagugulat ninyo.
To zach, salamat pa rin sa iyo.
Enjoy reading guys...
NP: Far Away
________________________________________________________________________________
Ninais magwala ni Pancho pagkatapos ng eksenang iyon sa pagitan nilang dalawa ni Gboi sa likod-bahay. Hindi siya makapaniwalang naapektuhan siya sa ginawa niyang paghalik dito. Walang-wala iyon sa hinagap niya na maaari siyang makaramdam ng atraksiyon sa paglalapat ng kanilang mga labi.
He could still taste his lips. Naaalala pa rin niya ang pakiramdam ng pagkakahugpong na iyon ng kanilang mga dila. It was divine! Divine?! What in the world was that? Anong nangyayari sa kanya?
Hindi kaya siya ang nababakla sa kanilang dalawa ni Gboi. Sigurado siyang lalaki siya. Hindi na rin mabilang ang naikama niyang babae. At lahat ng iyon ay siniguro niyang masasatisfy sa kanilang mga pagtatalik. So ano itong nangyayaring kakaiba sa kanyang damdamin? Isa itong malaking kalokohan!
Kalokohan nga ba? Kung ganoon nga, why in the world would he thought about Gboi's lips as sweetest and the softest pairs he ever tasted. There's nothing soft and sweet with the man in the first place dahil hindi mo aakalaing may nadarama itong atraksiyon sa kapwa lalaki. Nagawa na niyang pumatol sa mga katulad nito ng dahil lamang sa tawag ng pangangailangan at kuryosidad.
Hindi siya kailanman nagkaroon ng damdamin na ganoon kasidhi sa kapwa niya anak ni Adan kahit gaano pa kagaling ang mga ito na magpaligaya sa kanya. All of his male to male sexual encounters are for his benefit.
Hindi pa kagandahan ang buhay nila noon dahil hindi pa siya nakokontak ng kanyang ama. Nang magpangyaring nakita na siya ng ama na nasa Japan ay itinigil na rin niya ang pagpatol sa kapwa lalaki. There's no need for that anymore.
So what's with the erection? He could not believe how hard he was while kissing Gboi. He actually made him aware of that. Nagamit pa tuloy nito ang nalaman sa kanya. Mabuti na lang at napigilan niya ang sarili. Kung hindi, malamang na kung saan sila humantong. Mabuti na rin siguro ang ganoon.
Tinungo niya ang hardin kung saan nagaganap ang kasiyahan. All of the people there are the richest of the society. Kahit pa ilagay niya ang posisyon na dapat ay naroon din siya at nakikihalubilo sa mga ito, ay hindi niya magawa. Not that he is not allowed to do so, he could just not bring himself to.
Masyado kasi siyang nabababawan sa takbo ng usapan na naririnig niys sa madalas na pagpunta niya sa mga ganoong pagtitipon noon. Sinubukan naman niya na makihalubilo sa mga mayayaman. May kaya na rin naman siya kung tutuusin. Hindi nga lang talaga siya uubra sa mga ito dahil napakababaw ng kagustuhan ng mga may-kayang tao.
He let out a deep sigh. Hinamig niya ang sarili. Tigib pa rin ng pagnanasa ang ibabang bahagi ng kanyang katawan. Ipinuwesto niya ang jacket na dala sa harapan para takpan ang eskandalosong bukol sa harap niya. Kumuha siya ng alak na isine-serve ng mga arkiladong waiter na lumilibot. He needed that to calm his nerves.
Napansin ni Pancho ang amo niyang si Elric. Ito ang dahilan kung bakit siya naroroon ngayon. Kailangan niyang mag-isip ngayon ng paraan kung paano ito higit na magagantihan.
Minsan gusto na lang niyang hamunin ito ng suntukan at lamugin ang katawan nito sa bugbog. Ngunit talo siya doon. Kahit anong gulpi niya rito ay walang binatbat iyon sa ginawa nito kay Ara. The pig needs to feel the pain of losing something.
Inayos niya ang pagkakatayo. Nag-isip siyang mabuti. Pinag-aralan ang sitwasyon. Ngayong si Gboi na ang presidente ng kumpanya ay lalong nawalan ng tsansa ang pabagsakin niya si Elric.
Ngunit naisip rin niyang kung sakaling hindi na bumalik si Gboi at ang huli ang naging presidente, it would take time bago niya masakatuparan ang plano laban dito. At mukhang hindi iyon sapat para sa kanya. Kahit na alam na alam niyang matagal ng minimithi nito ang pamahalaan ang kumpanya ng amain.
Nakita niyang lumapit si Elric kay Katrina. Isang napaka-gandang babae. Kung ito lang ang pakakasalan ng una ay gagawin niya ang lahat para maagaw ang babaeng ito ng mapagbayaran na ng hayup na si Elric ang kawalanghiyaan nito. Tumatawang hinampas pa ni Katrina sa dibdib ang kapatid ng mapapangasawa. Itinaas nito ang kamay at ipinakita ang diamond ring na inilagay doon ni Gboi kani-kanina lang.
Sa hindi maipaliwanag na dahilan, lumapit siya ng kaunti sa dalawang nag-uusap. Itinago niyang bahagya ang sarili sa mga ito sa pamamagitan ng pagtayo sa halamanan sa likod ng mga ito. Keeping a tolerable distance enough for him to eavesdrop. Hindi ugali iyon ni Pancho pero sa pagkakataong iyon ay naku-curious siya sa maaaring pag-usapan ng mga ito.
"Look at this ring Elric. Napakaganda! Mukhang gumastos ng malaki ang kapatid mo rito." buong ning-ning at kasiyahan na pahayag ni Katrina sa kausap. Itinaas pa ng bahagya ang mga kamay na may suot ng sing-sing. Hinawakan ng kanyang amo ang kamay ng huli. Nakita niyang sumeryoso ito at bahagya lang sinulyapan ang ipinagmamalaking sing-sing dito ng kasama.
"Maganda nga siya Kat. Siguradong ang Tito Armand ang bumili niyan para sa iyo. Pero Kat, are you sure about this marriage?" puno ng panibughong wika ni Elric dito. Hmm.. Nagiging interesante ang kanyang mga naririnig. Napansin rin niya ang bahagyang pagbadya ng pag-aalinlangan sa mga mata ni Katrina. Ngunit sandali lamang iyon. She pouted her lips beautifully and replied.
"Hay naku. Ayan ka na naman sa pag-porma mo Elric. Hindi na tayo pwede. I'm already your brother's fiancee. Para namang hindi mo narinig at alam iyon." Sa ibang pagkakataon, matatawa si Pancho sa kanyang narinig at nakitang reaksiyon naman ng amo. Nalukot ang mukha nito at hinila ng bahagya ang braso ng kausap.
"Don't give me that crap Kat. At hindi ko siya "kapatid". Stepbrother ko lang siya. Namin ni Jorge. Alam kong alam mo iyan. At hindi ba, nauna naman ako sa kanya sa iyo. We were doing fine baby. Ibalik natin iyon. Choose me Kat. Please. Ditch Gboi on your wedding day. I know you know that I know the reason behind this marriage. It's only for the merger right? I'm the one who makes you happy, baby. I'm good in bed, aren't I? So why choose him when I'm better than that bastard stepbrother of mine." bakas na bakas ang desperasyon sa tinig na iyon ni Elric.
Napailing na lamang si Pancho sa naririnig at nakikita. Hindi siya makapaniwala sa mga nalalaman niya ngayon. This is indeed a revelation. Bahagyang ipiniglas ni Katrina ang braso mula sa pagkakahawak ng kausap. She hissed and moved her face an inch closer to Elric's face and spoke in a controlled voice.
"How dare you say that here! Kapag narinig ng lahat ang mga sinasabi mong iyan ay isang malaking kahihiyan ang aabutin ng mga pamilya natin. I don't think your mother and Tito Armand would be happy about it. At anong sinasabi mo? You're way better than Gboi? Oh! Maybe you're fucking right about that, but you know what? Gboi's way much better than you, you jerk! Kung sinasabi mong ikaw ang nauna ay bakit hindi mo agad sinabi sa Tito Armand na tayo ang may relasyon ng ipakilala ako ng mga magulang ko kay Gboi. At least Gboi had the decency to woo me and court me like you never did. Kung maka-asta ka ay parang inagawan kang batang inagawan ng candy, when you didn't have the balls to tell them the truth about us. Some nerve you got!"
Mahabang turan ni Katrina. Nakakabigla talaga ang mga nalalaman niya ngayon. Halatang sadyang hinihinaan nga lang ng mga ito ang mga boses at itinatago ang mga damdamin sa pamamagitan ng pagsasalita habang nakangiti. Sa malayo ay iisipin mong nagkakasayahan lamang ang mga ito.
He discreetly moved closer to the bushes behind them. He can't afford to be seen. Marami pa siyang gustong marinig. Bahagyang humalakhak si Elric. Muling hinawakan sa braso si Katrina at bahagya lang isinandal sa halamanan sa likod nito.
"I could have done that a long time ago baby. Alam mo iyan. Had it not been too obvious on your part to show interest when Gboi came in the picture. Alam mong dati pa ay ayaw na ng mga magulang mo sa akin dahil hindi ako tunay na anak ng Tito Armand. At baka nakakalimot ka? Hindi ba at ikaw ang unang kumalas sa relasyon natin ng magpahayag sa interes sa iyo ang magaling kong kapatid? Please don't do this Kat. I love you, you know that." desperadong pahayag ni Elric sa kausap.
Disimuladong pinakawalan ni Katrina ang sarili sa kamay ni Elric. Ngayon ay malinaw na nakikita niya ang pag-aagam-agam sa mga mata nito. Ibinuka nito ang mga labi. Ngunit muling isinara ang mga iyon and opted not to say something. Sa halip ay puno ng kalituhan na tumalilis ito sa bahaging iyon ng hardin at tumungo papasok ng mansiyon.
Naiwang desperado ang hitsura ng kanyang amo. He should be! Naisip niya. Ngali-ngaling humalakhak si Pancho sa pagkakataong iyon. Tingnan mo nga naman ang pagkakataon. Nang sa tingin niya ay wala ng pag-asa para makaganti rito, there came an idea na maaari niyang gamitin.
Muling niyang tinanaw ang umalis na babae. Sa mga sandaling iyon ay nakita niyang sinasalubong ito ni Gboi na papalabas naman ng pintuan. Nagyakap ang dalawa. That's it! Sigaw ng isipan ni Pancho. He could make use of the two as his collateral damage. An evil plan suddenly popped-up his brilliant mind.
Bibigyan niya ng pagkakataon si Elric na muling makasama si Katrina. That could be arranged. Kung paano niyang gagawin iyon ay siya na ang bahala. Ang mahalaga ay mabigyan niya ang una ng false hope na maaari nitong makuhang muli ang huli.
Alam niyang ang iniisip ng amo ay maagaw si Katrina kay Gboi and ask her to give the presidency to him as well kapag nakapag-merge na ang mga kumpanya ng mga ito. Of course, as for Gboi, aakitin niya ito. Kapg hulog na sa kanya ang loob nito ay ibubulgar niya sa madla ang kabadingan nito sa tulong ni Elric.
Susugalan niya ang eksena na maaring kalabasan niyon. Iyon ay ang akalain ni Elric na ibibigay dito ni Don Armando ang pamamahala sa kumpanya. He knew that the old man did not trust his boss. That because Elric is good for nothing SOB.
He could handle the department he's in sa kumpanya ng mga ito pero natitiyak niyang hindi ipagkakatiwala ng Don ang kumpanya rito. The Don believed in old school tradition. Only his son is the sole heir of his company.
Duon niya susulsulan ang amo na kumbinsihin ang amain na dito ipasa ang pagka-pangulo ng kumpanya kapag naisiwalat na niyang bading si Gboi. Siyempre, wala ng kasalang magaganap. Pero sigurado siyang si Gboi pa rin ang presidente.
Iyon ang tatayaan niya. Ang tsansa na patunayan na blood is still thicker than water. Maaring magalit ang Don pero ito lang ang anak niya.
A sly smile came formed his lips. Napapahalakhak na siya sa isip niya. This could work. Nakikita na niya ang pagbagsak ni Elric. Pasensiyahan na lang sa mga madadamay. Hindi talaga maiiwasan iyon. Oh boy! He would be the devil personified.
Itutuloy....
Saturday, July 24, 2010
Chapter 5:Kung Kaya Mo ng Sabihing Mahal Mo Ako
Para sa aking dakilang taga-subaybay na kinukulit ako sa susunod na parte ng istoryang ito. Ang chapter na ito ay para lamang sa iyo Paul Sandoval. Maaga ang posting ko ng kabanatang ito dahil sa iyo. Pinaki-alaman mo ang usb ko! Hahaha!!
Again para sa lahat ito.
Enjoy reading guys. :))
____________________________________________________________________________
Pancho's lips is slowly descending on his. Napaatras siya ng husto, pinagana niya ang ng husto ang utak niya. Hindi maaring basta na lamang siyang halikan nito. Mabilis na umangat ang kamay niya. His fingers curled and splayed automatically, he wanted to hit his face hard with the heel of his hand. That would have hurt another man had his hand hit its target.
But he wasn't just another man. Ni hindi man lang nakuha ng kamao nya na makalapat sa mukha nito. He realized that a moment too late. Instead, strong fist grabbed his wrist and he was pulled and was rammed into chest that was massive as the rock of Gibraltar.
At bago pa makagawa ng kahit na anong ingay si Gboi, Pancho's mouth was on his, stealing the breath from his lungs. He stiffened. But, he's stillness is only temporary. Soon, Heat burned through him. Naramdaman niya ang mainit na likidong tila tumatagos sa kanyang mga buto. Mas matangkad lang ilang pulgada sa kanya si Pancho, ngunit sa pagkakataong iyon, tila tinakasan na ng lakas ang kanyang katawan at napaliyad na lamang siya sa sensasyon na kanyang nadarama.
He clung to him as soon as the kiss deepened. Namalayan na lamang niyang naka-kapit na ang kanyang kamay sa batok nito. His lips were soft yet firm. Bagay sa nagmamay-ari ng mga pares na iyon. He felt the muscles of his stomach contract as his slick and wet tounge slid erotically over his.
He is no amateur when it came to kissing. In fact, he kissed a lot that he lost count already. But the kisses that they're sharing right now is really a mind-boggling one. His hard body pressed against his. Nangamba siyang bigla na baka maramdaman nito ang kanyang arousal sa likod ng kanyang slacks.
To his horror and delight, one sinewy leg wedged between his as he rubbed his thigh against his sex. Biglaang pagkalito ang kanyang naramdaman. Marahil ay nadama rin ni Pancho iyon kaya biglang nag-iba ang paraan nito ng paghalik. He was now kissing him sweetly. A kiss he has never done before. His tongue delved deeply in his mouth. Searching. Begging. Seducing. As if asking him to abandon reality and be with him amidst the wilderness of fantasies.
A soft moan came out of Pancho's mouth. Was he aching too? As much as he ached for this man. He leveled with his kissing. Ignited by the fire that Pancho started, he returned his kisses with equal fire. His hands roamed the muscled back of the man that was kissing him. He didn't want him to stop. Not when desire already melted all his inhibitions and discarded the thought that someone might actually pop out of nowhere and see them kissing.
He's hot all over with desire he never felt before that numbed his mind. Tinutugon niya ang mga halik nito ng mas mapusok. Mas mainit. He's mad. Wild. Never had a man's or a woman's kiss affected him so much. And their kisses were unshamedly carnal.
He wanted him. Higit pa sa kung anupaman. Binago nitong muli ang paghalik sa kanya. As if making love to him right there and then. His tongue were mimicking the act. Withdrawing his tongue back and forth his mouth. Oh man! This is really crazy! His mouth was unapologetically hungry. Napasinghap siya sa natuklasan. He's also aroused like him! Isang nagbubunying kalooban sana ang kanyang mararamdaman ng biglang katulad sa mga pantasya at fairytale books. The fantasy had to end.
He abruptly ended the kiss. Leaving him hanging. Nakapikit pa siya at ang tanging nararamdaman ay ang hanging mabining humahaplos sa kanyang mukha. Napadilat siya. Bakas ang pagtataka sa mukha.
"Magpapakasal ka sa kanya pero sa akin ka nakakadama ng ganito. Does she kiss you like this?" nanunuyang tanong nito sa kanya. That hit him hard! Biglang parang binuhusan ng malamig na tubig ang kanyang pakiramdam. Nahimasmasan siyang bigla. So lahat ng iyon ay para lang pamukhaan siya?
Nag-igtingan ang mga ugat niya sa leeg. Alam niyang namumula siya sa labis na pagkakapahiya. "Kaya ka ba niyang pag-initin ng katulad ng ginawa ko sa iyo kanina lang?" pagpapatuloy nito. His warmth still affected him. Ngunit hindi niya hahayaan ang damuhong ito na magtagumpay sa pagpapahiya sa kanya. Hindi nito makukuha ang reaksyon na gusto nitong makuha.
His face went blank. Inayos ni Gboi ang sarili. Kinalma ang isipan. He wanted to hurl at him. Pero sa kadahilanang hindi niya alam ay hindi niya magawa. Tinapatan niya ang tingin nito. His face devoid of any emotions. "Have I failed you, Pancho? You also returned my kisses with equal passion. And from the looks of it, mukhang di ka pa rin nakaka-recover." At sinulyapan niya ang kayo ng maong na suot nito. Naroroon pa ang ebidensya ng pagpapa-init niya rito.
The bulge on Pancho's crotch is really amazing. He can only imagine what else it could offer. Tiningnan din ni Pancho ang sinusulyapan niya. Isang nang-iinsultong tingin at ngiti ang ibinalik nito sa kanya. "Ano? Gusto mo bang makita ito? Gusto mong hawakan?" Pancho referring to his member.
Gboi smirked. "I also have a thing like that." he retaliated. "Besides, you won't dare show it here. At mukhang maliit lang yan." pang-iinsulto pa niya.
Tumawa ng malakas ito. His laughter echoed in that portion of their backyard. Naaliw siyang bigla na pagmasdan itong tumawa. Parang bumata ng ilan taon ang edad nito. How old is he anyway? Thirty? Thirty-two? Nah!! Sinaway niya ang sarili. Muli niyang ibinalik sa pagiging blangko ang mukha ng magbalik ang tingin nito sa kanya.
Pancho's brows arched and lop-sided smile that's as deadly as viper formed in his lips. Ang talipandas. Hindi nauubusan ng pang-gayuma sa kanya. Ibinalik niya ang composure. Simula ng makilala niya ang lalaking ito, nasisira na ang kanyang resolve. Hindi siya ganoon kahina sa pakaka-alam niya.
Ngumiti ito. As saccharine as the sunrise at nagwikang "Hypocracy becomes you Gboi. Considering how you sucked my tongue a while ago. Or maybe you're doing some sort of reverse-psychology. Well, if you think that I would give you a fucking chance to see my dick. You had another think coming." diretsong pahayag nito sa kanya bago tumalikod at bumalik sa loob ng mansiyon sa gulat niya! That was a revelation. Napasinghap siya sa dalawang reyalisasyon niya ngayong gabi. At hindi iyon nakakatuwang pakinggan!
Itutuloy....
Again para sa lahat ito.
Enjoy reading guys. :))
____________________________________________________________________________
Pancho's lips is slowly descending on his. Napaatras siya ng husto, pinagana niya ang ng husto ang utak niya. Hindi maaring basta na lamang siyang halikan nito. Mabilis na umangat ang kamay niya. His fingers curled and splayed automatically, he wanted to hit his face hard with the heel of his hand. That would have hurt another man had his hand hit its target.
But he wasn't just another man. Ni hindi man lang nakuha ng kamao nya na makalapat sa mukha nito. He realized that a moment too late. Instead, strong fist grabbed his wrist and he was pulled and was rammed into chest that was massive as the rock of Gibraltar.
At bago pa makagawa ng kahit na anong ingay si Gboi, Pancho's mouth was on his, stealing the breath from his lungs. He stiffened. But, he's stillness is only temporary. Soon, Heat burned through him. Naramdaman niya ang mainit na likidong tila tumatagos sa kanyang mga buto. Mas matangkad lang ilang pulgada sa kanya si Pancho, ngunit sa pagkakataong iyon, tila tinakasan na ng lakas ang kanyang katawan at napaliyad na lamang siya sa sensasyon na kanyang nadarama.
He clung to him as soon as the kiss deepened. Namalayan na lamang niyang naka-kapit na ang kanyang kamay sa batok nito. His lips were soft yet firm. Bagay sa nagmamay-ari ng mga pares na iyon. He felt the muscles of his stomach contract as his slick and wet tounge slid erotically over his.
He is no amateur when it came to kissing. In fact, he kissed a lot that he lost count already. But the kisses that they're sharing right now is really a mind-boggling one. His hard body pressed against his. Nangamba siyang bigla na baka maramdaman nito ang kanyang arousal sa likod ng kanyang slacks.
To his horror and delight, one sinewy leg wedged between his as he rubbed his thigh against his sex. Biglaang pagkalito ang kanyang naramdaman. Marahil ay nadama rin ni Pancho iyon kaya biglang nag-iba ang paraan nito ng paghalik. He was now kissing him sweetly. A kiss he has never done before. His tongue delved deeply in his mouth. Searching. Begging. Seducing. As if asking him to abandon reality and be with him amidst the wilderness of fantasies.
A soft moan came out of Pancho's mouth. Was he aching too? As much as he ached for this man. He leveled with his kissing. Ignited by the fire that Pancho started, he returned his kisses with equal fire. His hands roamed the muscled back of the man that was kissing him. He didn't want him to stop. Not when desire already melted all his inhibitions and discarded the thought that someone might actually pop out of nowhere and see them kissing.
He's hot all over with desire he never felt before that numbed his mind. Tinutugon niya ang mga halik nito ng mas mapusok. Mas mainit. He's mad. Wild. Never had a man's or a woman's kiss affected him so much. And their kisses were unshamedly carnal.
He wanted him. Higit pa sa kung anupaman. Binago nitong muli ang paghalik sa kanya. As if making love to him right there and then. His tongue were mimicking the act. Withdrawing his tongue back and forth his mouth. Oh man! This is really crazy! His mouth was unapologetically hungry. Napasinghap siya sa natuklasan. He's also aroused like him! Isang nagbubunying kalooban sana ang kanyang mararamdaman ng biglang katulad sa mga pantasya at fairytale books. The fantasy had to end.
He abruptly ended the kiss. Leaving him hanging. Nakapikit pa siya at ang tanging nararamdaman ay ang hanging mabining humahaplos sa kanyang mukha. Napadilat siya. Bakas ang pagtataka sa mukha.
"Magpapakasal ka sa kanya pero sa akin ka nakakadama ng ganito. Does she kiss you like this?" nanunuyang tanong nito sa kanya. That hit him hard! Biglang parang binuhusan ng malamig na tubig ang kanyang pakiramdam. Nahimasmasan siyang bigla. So lahat ng iyon ay para lang pamukhaan siya?
Nag-igtingan ang mga ugat niya sa leeg. Alam niyang namumula siya sa labis na pagkakapahiya. "Kaya ka ba niyang pag-initin ng katulad ng ginawa ko sa iyo kanina lang?" pagpapatuloy nito. His warmth still affected him. Ngunit hindi niya hahayaan ang damuhong ito na magtagumpay sa pagpapahiya sa kanya. Hindi nito makukuha ang reaksyon na gusto nitong makuha.
His face went blank. Inayos ni Gboi ang sarili. Kinalma ang isipan. He wanted to hurl at him. Pero sa kadahilanang hindi niya alam ay hindi niya magawa. Tinapatan niya ang tingin nito. His face devoid of any emotions. "Have I failed you, Pancho? You also returned my kisses with equal passion. And from the looks of it, mukhang di ka pa rin nakaka-recover." At sinulyapan niya ang kayo ng maong na suot nito. Naroroon pa ang ebidensya ng pagpapa-init niya rito.
The bulge on Pancho's crotch is really amazing. He can only imagine what else it could offer. Tiningnan din ni Pancho ang sinusulyapan niya. Isang nang-iinsultong tingin at ngiti ang ibinalik nito sa kanya. "Ano? Gusto mo bang makita ito? Gusto mong hawakan?" Pancho referring to his member.
Gboi smirked. "I also have a thing like that." he retaliated. "Besides, you won't dare show it here. At mukhang maliit lang yan." pang-iinsulto pa niya.
Tumawa ng malakas ito. His laughter echoed in that portion of their backyard. Naaliw siyang bigla na pagmasdan itong tumawa. Parang bumata ng ilan taon ang edad nito. How old is he anyway? Thirty? Thirty-two? Nah!! Sinaway niya ang sarili. Muli niyang ibinalik sa pagiging blangko ang mukha ng magbalik ang tingin nito sa kanya.
Pancho's brows arched and lop-sided smile that's as deadly as viper formed in his lips. Ang talipandas. Hindi nauubusan ng pang-gayuma sa kanya. Ibinalik niya ang composure. Simula ng makilala niya ang lalaking ito, nasisira na ang kanyang resolve. Hindi siya ganoon kahina sa pakaka-alam niya.
Ngumiti ito. As saccharine as the sunrise at nagwikang "Hypocracy becomes you Gboi. Considering how you sucked my tongue a while ago. Or maybe you're doing some sort of reverse-psychology. Well, if you think that I would give you a fucking chance to see my dick. You had another think coming." diretsong pahayag nito sa kanya bago tumalikod at bumalik sa loob ng mansiyon sa gulat niya! That was a revelation. Napasinghap siya sa dalawang reyalisasyon niya ngayong gabi. At hindi iyon nakakatuwang pakinggan!
Itutuloy....
Wednesday, July 21, 2010
Chapter 4:Kung Kaya Mo ng Sabihing Mahal Mo Ako
Again, this is FICTION. J
Hello sa mga nakaka-chat ko sa BOL Chatbox. This Chapter is for you guys.
___________________________________________________________________________
Chapter 4
Isang mahinang katok ang gumambala sa pananahimik niya sa kanyang silid. ¨Senyorito, bumaba na raw po kayo sabi ng Papa ninyo.¨anang isang kasambahay nila mula sa pinto.
¨Pakisabi na susunod na.¨at agad niyang tinapos ang iniinom na isang shot ng Jack Daniels mula sa bar counter ng kanyang kwarto.
Bumungad ang malamyos na tugtugin ng banda na inarkila para sa gabing iyon. Isang jazz band ang kasalukuyang nagpe-perform. Paborito niya ang awitin.
Hinayon niya ng kanyang tingin ang mga naging bisita nila para sa gabing iyon. Nakita niya mula sa pintuan ng kanilang mansiyon ang kanyang ama na malapit sa entablado katabi ang kanyang madrasta.
Pamilyar na mga mukha ang nakikita niya ngayon. But somehow , It bore him to know that these familiar faces are actually the plastics of their so-called ¨Elite Society¨ .
Nagpakawala siya ng malalim na hininga at tuluyang lumabas ng mansiyon. Napuno ng mga bisita na magwe-welcome sa kanya ang kanilang bakuran. Sa laki niyon, hindi pa rin nakuhang magsiksikan ng mga tao sa kanilang hardin. Why, kahit na may fountain sa gitna ng garden nila ay di pa rin ito mukhang crowded. Maganda ang pagkaka-ayos ng setting.
¨There you are, Sweetheart.¨si Katrina iyon. Ang kanyang nobya ng pitong taon. Nakangiti niya itong sinalubong. He didn’t expected what she would do next. She kissed her full on the lips. Isang malalim na halik na kanya namang agad na tinugon.
¨I missed you, Sweetheart. How was your flight ?¨nakangiti nitong sambit pagkatapos ng kanilang halikan. ¨I missed you more sweetie, and my flight is always like that. Tiring.¨pabiro niyang tugon dito. Niyuko niya ulit ito at kinintalan ng halik sa mga labi. Not that he wanted everyone to know na miss na miss niya ito. It was all for a show actually. All for Elric’s eyes.
Nginitian niya ang nobya. Alam niyang pinopormahan ito ng stepbrother niya. For the same lame purpose. For the merger and so he can be President of their company, once married to her. Katrina is very beautiful tonight. She wore a body-hugging mint-green gown of Vera Wang that showed her slender body a very provocative view for Adam species. It was a serpentina style creation that was accentuated by sequins from her chest downwards. It has not-so-tolerable slit that allowed men to think various of not-so-wholesome thoughts about this girl.
But, tonight. She is going to be his fiancee. He encircled his hands to Katrina’s waist. He guided her to the dance floor. ¨My, my ! You’re so full of energy tonight sweetheart. We never dance before.¨ naiiling na wika nito bagaman at nababakas ang kasiyahan sa mukha.
¨Then, let me dance with you forever Katrina.¨bulong niya rito. Gboi lifted Katrina’s hands up and turn her around. ¨You look so lovely tonight.¨he added. She giggled. ¨And so are you, Handsome.¨malanding wika nito.
Gboi thought it was an endless dance already. Tiningnan niya ang paligid. Pahapyaw ay nakita niya ang mukha ni Elric. Still for the show, he maneuvered Katrina to his body and kiss her fully on the mouth.
On the other hand, Katrina seemed to be enjoying it. In one quick move, he slipped a ring on her hand to her amazement and excitement. Gboi sighed inwardly. This is it. Tiningnan niya ang mata ng kasintahan.
¨Would you let me dance with you forever sweetie ?¨madamdamin niyang pahayag. Sa kabila ng konsentrasyon niya ay may nahagip siyang pigura mula sa di kalayuan. Isang pigurang madilim ang mukha ngunit nagbabadya ng panganib. Nag-angat siyang bahagya ng paningin, ngunit nawala na ito. Maaring guni-guni lamang iyon.
Ibinalik niya ang mata sa nobya. Namamasa ang mata nito. Tanda ng kaligayahan. Oh Great ! Sigaw ng isip niya. ¨This is really beautiful darling. I did not expected you to do this tonight. But yes ! ¨naluluhang sambit nito.
¨Will you marry me Katrina Menandrez ?¨nakangiti niyang tanong dito. ¨Of course, sweetheart. Why wouldn’t I ?¨sabay yakap nito sa kanya. They kissed again. As if on cue. His father and stepmother approached them, alongside his new fiancee’s parents.
¨I guess this calls for a celebration.¨nakangiting bati ng ginang ng mga Menandrez. Pumunta silang lahat sa entablado at pinatigil sandali ang kumakantang jazzer after exchanging pleasantries to each parties.
Kinuha ni Don Armando ang mikropono. ¨Ladies and gentlemen, may I have your attention please.¨nakangiting wika nito habang di maalis ang abrisiyete ng magaling na esposa sa tabi.
¨Tonight dear guest is a very special night for I have three important announcements. One is to welcome my dear son Gboi Arpon as he stays here for good.¨the crowd applauded. Some greeted Gboi who is at the stage this time.
¨Second, is a very wonderful news. For my son, Gboi Dela-cruz Arpon is finally engaged, with his long-time girlfriend Katrina Menandrez. The only heir Menandrez Shipping Lines.¨pagpapatuloy na anunsiyo ng Don sa kagalakan ng lahat. Well wishers almost went wild for their shouts are intolerable. Parang di mayayaman.
Don Armando scanned the crowed and showed a big grin from his face as he make the final announcement. ¨Lastly Ladies and Gentlemen. My son Gboi Arpon. Is now the new President of Arpon Developers and Arpon Telecoms !¨mataginting na pahayag ng matandang Don.
Lalong umugong ang palakpakan ng iabot sa kanya ng Don ang mikropono. Gboi swallowed a lump in his throat as if he would be reciting in front of his high school homeroom subject. He scanned the familiar faces in front of him. Kanina pa naka-plaster ang ngiti sa kanyang labi. Napapagod na siya ngunit hindi niya pa maaring itigil ang palabas.
¨I would like to thank everyone whose gathered here tonight. Salamat sa pagpunta at sa mga pagbati. The announcement of my wedding details would be on the papers tommorow. But as the new President, It is really a big surprise. You caught me there Old man.¨he said grinning to his father.
He looked for his stepbrothers face after receiving a slur from Mildred, his stepmother kahit na bahagya lang nitong naitago ang pag-ilap ng mata. He matched Elric’s fake smile. Then, he continued. ¨To Elric, Bro, I really would need the help of a trustworthy Vice-President like you.¨nakangiti rin niyang sambit dito.
Elric nodded and mouthed ¨Anything , Bro !¨he knew better that it was a sarcastic remark. Wala lang itong magawa sa ngayon. ¨Thank you again guys and Enjoy.¨he ended. Kinamayan siya ng mga partidos ni Katrina at ng ama pati na ng Madrasta. Sinubukan niya itong asarin. ¨Really Papa, I can’t believe I’m President now. Isn’t it sweet Tita Mildred ?¨nakangiting baling niya rito.
Bahagyang tumalim ang mga mata nito. Ngunit nakangiti pa ring sumagot sa kanya. ¨You deserve it darling. I knew you’d take care of the business just like my sweet Elric.¨plastik talaga ang hitad at nakuha pang isingit ang anak.
Nag-excuse siya sa mga ito at sa nobya na gagamit siya ng banyo. Pumasok siya sa mansiyon at dumiretso sa kusina. Hindi na siya umakyat sapagkat sa backdoor ng mansion ay may CR din.
Napapa-iling na hinagod niya ang mukha ng dalawang palad. Hindi siya makapaniwalang nalusutan na niya ang gabing iyon. Ah… Hindi pa pala. May problema pa siya.
Nagsindi siya ng yosi mula sa bulsa ng coat niya. Pagbugha niya ng hangin ay ginulantang siya ng isang baritonong tinig.
¨Anong ginagawa mo rito ? May party para sa iyo sa loob at nagtatago ka rito ?¨si Pancho na naka-upo sa isa sa mga upuang kahoy na nanduon.
Nabosesan niya lang ito. Hindi niya gaanong makita ang mukha nito bagamat ang suot nito ay naaaninag niyang kaunti. Naka-moccasin shoes ito. Pantalong maong at simpleng polo-shirt na white. Nakasandal ito sa upuan with legs stretched like logs in the forest.
Napatagal na naman ang titig niya rito na pinutol lang ng magsalita ito. ¨Pasado ba ?¨Tanong nito. Napahiya siyang bahagya at kahit alam niyang madilim sa kinatatayuan niya ay alam niyang namumula siya. What the… ? What’s with the blushing ? sigaw ng isip niya.
Nilapitan niya ito. ¨Hindi ka talaga marunong lumugar sa pwesto mo no, Pancho ?¨nakataas-kilay na bawi niya rito. Tumayo ito. Napaatras siyang bahagya. ¨Talaga bang pakakasalan mo siya ?¨tanong nito sa kanya.
¨What kind of stupid question is that ? Of course I will !¨kulang sa kumbiksyon na sagot niya. Hay naku ! Taksil na puso ! Bakit ang lakas ng tibok ng puso niya ngayon. Parang bullet train sa bilis ng pagpintig. Was he palpitating ? Sure there are men na ka-excite sa kanya before. But not like this. Para siyang school girl na nilalapitan ng crush niya. Damn !! Erase !! Erase !! Erase !!
¨Oo nga naman pala. I-nannounce mo nga pala kanina. May paluhod-luhod ka pang nalalaman. Parang tunay Gboi.¨saad nito habang patuloy na lumalapit sa kanya at patuloy naman siya sa pag-atras. Oh my !! How come his name sounded so sweet in his lips.
Speaking of lips. Parang doon na yata napagkit ang mata niya. Naramdaman niya ang lamig sa likod. Pader ?! Hala ! Mukhang wala na siyang kawala. Nasa harap na niya ito in an instant.
Panco looked in his eyes firmly. Parang ayaw siyang paibahin ng tingin. Parang nanghi-hipnotismo. Inaakit siya ng kumag. At ang talipandas na tuhod niya ay parang gustong matunaw. Letse ! Parang may mga paru-paro siya sa tiyan. Kaloka !
He decided to close his eyes. But to his dismay, ang amoy naman nito ang napagdiskitahan ng senses niya. Why in the world his senses worked double time everytime this man is near.
He opened his eyes. Errr !! Wrong move. He was now an inch closer. His breath fanning to his face. He looked down his lips. Man ! Wrong move again. He looked up. Then looked down his lips again. Darn ! He felt his member hardened. What ? Just a mere sight of him gave him a hard-on ? This is insane.
¨Magpapakasal ka sa kanya pero ito ang gusto mo ?¨then his lips descended on his. And his damned !….
Itutuloy
Hello sa mga nakaka-chat ko sa BOL Chatbox. This Chapter is for you guys.
___________________________________________________________________________
Chapter 4
Isang mahinang katok ang gumambala sa pananahimik niya sa kanyang silid. ¨Senyorito, bumaba na raw po kayo sabi ng Papa ninyo.¨anang isang kasambahay nila mula sa pinto.
¨Pakisabi na susunod na.¨at agad niyang tinapos ang iniinom na isang shot ng Jack Daniels mula sa bar counter ng kanyang kwarto.
Bumungad ang malamyos na tugtugin ng banda na inarkila para sa gabing iyon. Isang jazz band ang kasalukuyang nagpe-perform. Paborito niya ang awitin.
Hinayon niya ng kanyang tingin ang mga naging bisita nila para sa gabing iyon. Nakita niya mula sa pintuan ng kanilang mansiyon ang kanyang ama na malapit sa entablado katabi ang kanyang madrasta.
Pamilyar na mga mukha ang nakikita niya ngayon. But somehow , It bore him to know that these familiar faces are actually the plastics of their so-called ¨Elite Society¨ .
Nagpakawala siya ng malalim na hininga at tuluyang lumabas ng mansiyon. Napuno ng mga bisita na magwe-welcome sa kanya ang kanilang bakuran. Sa laki niyon, hindi pa rin nakuhang magsiksikan ng mga tao sa kanilang hardin. Why, kahit na may fountain sa gitna ng garden nila ay di pa rin ito mukhang crowded. Maganda ang pagkaka-ayos ng setting.
¨There you are, Sweetheart.¨si Katrina iyon. Ang kanyang nobya ng pitong taon. Nakangiti niya itong sinalubong. He didn’t expected what she would do next. She kissed her full on the lips. Isang malalim na halik na kanya namang agad na tinugon.
¨I missed you, Sweetheart. How was your flight ?¨nakangiti nitong sambit pagkatapos ng kanilang halikan. ¨I missed you more sweetie, and my flight is always like that. Tiring.¨pabiro niyang tugon dito. Niyuko niya ulit ito at kinintalan ng halik sa mga labi. Not that he wanted everyone to know na miss na miss niya ito. It was all for a show actually. All for Elric’s eyes.
Nginitian niya ang nobya. Alam niyang pinopormahan ito ng stepbrother niya. For the same lame purpose. For the merger and so he can be President of their company, once married to her. Katrina is very beautiful tonight. She wore a body-hugging mint-green gown of Vera Wang that showed her slender body a very provocative view for Adam species. It was a serpentina style creation that was accentuated by sequins from her chest downwards. It has not-so-tolerable slit that allowed men to think various of not-so-wholesome thoughts about this girl.
But, tonight. She is going to be his fiancee. He encircled his hands to Katrina’s waist. He guided her to the dance floor. ¨My, my ! You’re so full of energy tonight sweetheart. We never dance before.¨ naiiling na wika nito bagaman at nababakas ang kasiyahan sa mukha.
¨Then, let me dance with you forever Katrina.¨bulong niya rito. Gboi lifted Katrina’s hands up and turn her around. ¨You look so lovely tonight.¨he added. She giggled. ¨And so are you, Handsome.¨malanding wika nito.
Gboi thought it was an endless dance already. Tiningnan niya ang paligid. Pahapyaw ay nakita niya ang mukha ni Elric. Still for the show, he maneuvered Katrina to his body and kiss her fully on the mouth.
On the other hand, Katrina seemed to be enjoying it. In one quick move, he slipped a ring on her hand to her amazement and excitement. Gboi sighed inwardly. This is it. Tiningnan niya ang mata ng kasintahan.
¨Would you let me dance with you forever sweetie ?¨madamdamin niyang pahayag. Sa kabila ng konsentrasyon niya ay may nahagip siyang pigura mula sa di kalayuan. Isang pigurang madilim ang mukha ngunit nagbabadya ng panganib. Nag-angat siyang bahagya ng paningin, ngunit nawala na ito. Maaring guni-guni lamang iyon.
Ibinalik niya ang mata sa nobya. Namamasa ang mata nito. Tanda ng kaligayahan. Oh Great ! Sigaw ng isip niya. ¨This is really beautiful darling. I did not expected you to do this tonight. But yes ! ¨naluluhang sambit nito.
¨Will you marry me Katrina Menandrez ?¨nakangiti niyang tanong dito. ¨Of course, sweetheart. Why wouldn’t I ?¨sabay yakap nito sa kanya. They kissed again. As if on cue. His father and stepmother approached them, alongside his new fiancee’s parents.
¨I guess this calls for a celebration.¨nakangiting bati ng ginang ng mga Menandrez. Pumunta silang lahat sa entablado at pinatigil sandali ang kumakantang jazzer after exchanging pleasantries to each parties.
Kinuha ni Don Armando ang mikropono. ¨Ladies and gentlemen, may I have your attention please.¨nakangiting wika nito habang di maalis ang abrisiyete ng magaling na esposa sa tabi.
¨Tonight dear guest is a very special night for I have three important announcements. One is to welcome my dear son Gboi Arpon as he stays here for good.¨the crowd applauded. Some greeted Gboi who is at the stage this time.
¨Second, is a very wonderful news. For my son, Gboi Dela-cruz Arpon is finally engaged, with his long-time girlfriend Katrina Menandrez. The only heir Menandrez Shipping Lines.¨pagpapatuloy na anunsiyo ng Don sa kagalakan ng lahat. Well wishers almost went wild for their shouts are intolerable. Parang di mayayaman.
Don Armando scanned the crowed and showed a big grin from his face as he make the final announcement. ¨Lastly Ladies and Gentlemen. My son Gboi Arpon. Is now the new President of Arpon Developers and Arpon Telecoms !¨mataginting na pahayag ng matandang Don.
Lalong umugong ang palakpakan ng iabot sa kanya ng Don ang mikropono. Gboi swallowed a lump in his throat as if he would be reciting in front of his high school homeroom subject. He scanned the familiar faces in front of him. Kanina pa naka-plaster ang ngiti sa kanyang labi. Napapagod na siya ngunit hindi niya pa maaring itigil ang palabas.
¨I would like to thank everyone whose gathered here tonight. Salamat sa pagpunta at sa mga pagbati. The announcement of my wedding details would be on the papers tommorow. But as the new President, It is really a big surprise. You caught me there Old man.¨he said grinning to his father.
He looked for his stepbrothers face after receiving a slur from Mildred, his stepmother kahit na bahagya lang nitong naitago ang pag-ilap ng mata. He matched Elric’s fake smile. Then, he continued. ¨To Elric, Bro, I really would need the help of a trustworthy Vice-President like you.¨nakangiti rin niyang sambit dito.
Elric nodded and mouthed ¨Anything , Bro !¨he knew better that it was a sarcastic remark. Wala lang itong magawa sa ngayon. ¨Thank you again guys and Enjoy.¨he ended. Kinamayan siya ng mga partidos ni Katrina at ng ama pati na ng Madrasta. Sinubukan niya itong asarin. ¨Really Papa, I can’t believe I’m President now. Isn’t it sweet Tita Mildred ?¨nakangiting baling niya rito.
Bahagyang tumalim ang mga mata nito. Ngunit nakangiti pa ring sumagot sa kanya. ¨You deserve it darling. I knew you’d take care of the business just like my sweet Elric.¨plastik talaga ang hitad at nakuha pang isingit ang anak.
Nag-excuse siya sa mga ito at sa nobya na gagamit siya ng banyo. Pumasok siya sa mansiyon at dumiretso sa kusina. Hindi na siya umakyat sapagkat sa backdoor ng mansion ay may CR din.
Napapa-iling na hinagod niya ang mukha ng dalawang palad. Hindi siya makapaniwalang nalusutan na niya ang gabing iyon. Ah… Hindi pa pala. May problema pa siya.
Nagsindi siya ng yosi mula sa bulsa ng coat niya. Pagbugha niya ng hangin ay ginulantang siya ng isang baritonong tinig.
¨Anong ginagawa mo rito ? May party para sa iyo sa loob at nagtatago ka rito ?¨si Pancho na naka-upo sa isa sa mga upuang kahoy na nanduon.
Nabosesan niya lang ito. Hindi niya gaanong makita ang mukha nito bagamat ang suot nito ay naaaninag niyang kaunti. Naka-moccasin shoes ito. Pantalong maong at simpleng polo-shirt na white. Nakasandal ito sa upuan with legs stretched like logs in the forest.
Napatagal na naman ang titig niya rito na pinutol lang ng magsalita ito. ¨Pasado ba ?¨Tanong nito. Napahiya siyang bahagya at kahit alam niyang madilim sa kinatatayuan niya ay alam niyang namumula siya. What the… ? What’s with the blushing ? sigaw ng isip niya.
Nilapitan niya ito. ¨Hindi ka talaga marunong lumugar sa pwesto mo no, Pancho ?¨nakataas-kilay na bawi niya rito. Tumayo ito. Napaatras siyang bahagya. ¨Talaga bang pakakasalan mo siya ?¨tanong nito sa kanya.
¨What kind of stupid question is that ? Of course I will !¨kulang sa kumbiksyon na sagot niya. Hay naku ! Taksil na puso ! Bakit ang lakas ng tibok ng puso niya ngayon. Parang bullet train sa bilis ng pagpintig. Was he palpitating ? Sure there are men na ka-excite sa kanya before. But not like this. Para siyang school girl na nilalapitan ng crush niya. Damn !! Erase !! Erase !! Erase !!
¨Oo nga naman pala. I-nannounce mo nga pala kanina. May paluhod-luhod ka pang nalalaman. Parang tunay Gboi.¨saad nito habang patuloy na lumalapit sa kanya at patuloy naman siya sa pag-atras. Oh my !! How come his name sounded so sweet in his lips.
Speaking of lips. Parang doon na yata napagkit ang mata niya. Naramdaman niya ang lamig sa likod. Pader ?! Hala ! Mukhang wala na siyang kawala. Nasa harap na niya ito in an instant.
Panco looked in his eyes firmly. Parang ayaw siyang paibahin ng tingin. Parang nanghi-hipnotismo. Inaakit siya ng kumag. At ang talipandas na tuhod niya ay parang gustong matunaw. Letse ! Parang may mga paru-paro siya sa tiyan. Kaloka !
He decided to close his eyes. But to his dismay, ang amoy naman nito ang napagdiskitahan ng senses niya. Why in the world his senses worked double time everytime this man is near.
He opened his eyes. Errr !! Wrong move. He was now an inch closer. His breath fanning to his face. He looked down his lips. Man ! Wrong move again. He looked up. Then looked down his lips again. Darn ! He felt his member hardened. What ? Just a mere sight of him gave him a hard-on ? This is insane.
¨Magpapakasal ka sa kanya pero ito ang gusto mo ?¨then his lips descended on his. And his damned !….
Itutuloy
Chapter 3:Kung Kaya Mo ng Sabihing Mahal Mo Ako
This chapter is for my friend/anak/sister/confidante at namesake ng hero sa story, Gboi Arpon. Hindi po siya kasing-yaman ng nasa istoryang ito ngunit mayaman naman sa kaibigan. Stay as sweet as you are friend. Gandahan natin angmga story na i-po-post natin dito.
To Zach, salamat sa iyo.
To my readers.. alam nyo na kung sino kayo.. Salamat sa mga puna at pagpuri. Lahat po ng iyan nasa puso ko at isipan.
To my love… This one is for you.
Just a reminder… This is fiction.
_____________________________________________________________________________________
Chapter 3
Isang nakaka-binging katahimikian ang namagitan sa kanilang dalawa ni Gboi. Alam na niyang nakuha niya ang atensyon nito ng husto. Hindi niya akalaing ganoon kadaling makakapag-establish siya ng panibagong plano para sirain ang kapatid nito. Kailangang magbayad si Elric sa kahit na anong paraan.
“Ay!! Aym su-re Ser por ay hab islep her. Ay dedn’t min tu bi isleyping her.” Tinig iyon ni Britney mula sa likuran. Muntik ng makapag-preno ng wala sa oras si Pancho kung hindi niya naalala na kasama nila ang talipandas na iyon sa likuran.
“Ano ka ba naman Britney! Nakakagulat ka! Sa susunod, mag-inat ka naman muna.” Naiiling na sambit ni Pancho. Tiningnan ni Gboi ang bading sa likuran. Mukhang pinagprituhan na ng itlog ang mukha nito. Bahagya tuloy siyang napangiwi sapagkat sa kanya ito nakatingin.
“Haw ar yu ser?” nakangiting sabi nito sa kanya. Napansin niya ang bahagyang pagsulyap ng katabi niya sa kanya kaya hindi niya maangilan ang nagsalitang monster.
“I’m okay, Britney.” At bahagya itong nginitian bago umayos ng upo.
“Ser, wud yo like to eat? Ayl by Mcdu.” Biba pa nitong pakikipag-usap muli sa kanya.
“No, I’m okay.” At bahagya lang itong nilingon. “Sigi na Ser. Ayl buy Mcdu por yo.” Muli nitong paanyaya.
Sasagot sana siya kung hindi lang siya inunahan ng nagmamaneho. “Hindi kumakain si Sir ng Mcdo, Britney.” Nang-iinis na wika nito. Hindi niya pinatulan ang pang-iinis sa kanya nito at sinagot si Britney. “No, I’m still full Britney. And besides, He’s right. I don’t eat fastfood. But, maybe next time.” Sabay ngiti rito.
Nakita pa niya ang bahagyang pagsinghap nito sa pagngiti niyang iyon. Noon niya naunawaan na nagpapa-cute ito at mayroong crush sa kanya.
Tiningnan niya si Pancho na katabi niya. Nakita niya ang pagtaas ng sulok ng labi nito na parang sa isang nang-uuyam na ngiti. Hindi niya napigilang punahin iyon. “What is your problem?” nakakunot-noong tanong niya rito. Nilingon siya nito ng nakangiti pa rin. “Wala po akong problema Sir. Bakit kaya parang mainit ang dugo mo sa akin Sir?” tanong nito sa kanya kapag-kuwan.
Hindi siya naka-imik sa naging tugon nito sa kanya. OO nga naman? Bakit nga ba siya masyadong apektado sa mga kilos nito. Pinili niya ang manahimik na lang.
Maya-maya lang ay nasa bahay na nila sila sa Quezon City. Iyon ang lumang mansion nila sa New Manila. Ilan sa mga naunang residente doon ang pamilya nila. Iginala niya ang paningin sa buong paligid. Wala pa ring nagbago sa lugar na iyon. Maliban sa ibang renovation na ginawa, walang naging malaking pagbabago ang lugar na kinalakihan niya.
“Magandang araw po Senyorito Gboi.” Bati sa kanya ng mayordoma. “Magandang araw din Manang. Kamusta nap o kayo rito?” nakangiti niyang sabi then looked at the old woman fondly. Isa ito sa mga naunang katiwala doon. “Ay, okay lang ako at ang mga kasama ko rito Senyorito Gboi. Maayos naman ang lahat. Umakyat na muna kayo sa library at nandoon ang inyong Papa. Nagbilin siya na doon kayo dumiretso pagkarating ninyo.” Sabay talikod nito sa kanya.
Pagpasok niya ay nagging nostalgic na naman ang kanyang pakiramdam. Iginala niya ang kanyang paningin at hinanap ang paboritong lugar sa mansion. Nakita niya ang portrait ng kanyang Mama. Hindi niya maiwasang ang pagpapakawala ng isang mahabang buntong-hininga.
“So the prodigal son is back!” Isang tinig na punong-puno ng sarkasmo ang kanyang narinig. Mula iyon kay Mildred. Ang kanyang madrasta. Nakangiti ito ngunit batid niyang peke ang ngiting iyon na maaring ihalintulad sa isang bulok na mansanas. Pula sa labas. Brown sa loob. Tiningnan niya ito hanggang sa makababa sa grand staircase nila.
Donyang-donya na ang hitsura nito samantalang 15 years ago ay napaka-submissive ng dating nito at hindi makabasag-pinggan kasama ang dalawang anak nito sa unang asawa. Isa itong dating manggagawa sa kanilang kumpanya. Bagamat ikinagulat ng lahat ang pagpapakasal nitong muli matapos mabiyuda sa kanyang ina ay walang ni isa man ang tumutol sa naganap.
“I’m glad you’re here to welcome my return Tita Mildred. Had I known that you’ll be taking the time to come down here and talk to me, I should’ve chosen to stay in a hotel than to suffer the intolerable minutes talking to you.” Mahaba ngunit banayad niyang pagkakasabi bagaman nakaplaster ang kanyang ngiti sa mga salitang iyon.
Naningkit ang mga mata nito sa sinabi niyang iyon. “Kahit kalian talaga, bastos ka Gboi. You always talk like you’re some drag queen who is always trying to make ends meet. Nakakatawang isipin na ganoon ka umakto sa harap ng pamilya. Nakakahiya ka!” magkadikit ang labing wika nito. Halos ayaw iparinig ang nais iparating. Hindi maiwasang maamuse siya sa sinabi nito.
“Oh! Now I’m a drag queen. You see tita, you can brand me everything you want, But, Frankly my dear. I don’t give a damn. Mas gugutuhin ko pang kausapin ang mga katulong sa mansiyon na ito kaysa ang makipag-plastikan sa inyo. Baka kasi makalimutan kong “asawa” kayo ng Papa ko.” Mas maanghang na wika niya rito sabay talikod paakyat ng hagdanan. Through the years ay nadevelop na niya kung paano tatapatan ang kawalang-hiyaan ng mga ito sa kanya kapag siya lang ang kaharap.
Nang-uuyam na muling nagsalita ito. “So, you’ve suddenly developed an instant affection to the hired help here. Hindi ko alam na mahilig ka palang makipag-usap at kinaaliwan mo ang mga hampas-lupa.” Nakataas-kilay na salita nito.
Nilingon niya ito ng akmang hahakbang na sana siya paakyat sa library. Tiningnan n’ya ito mula ulo at paa at binalikan ang mukha nito sabay sabi kalakip ang mas nang-uuyam na ngiti. “Sa totoo lang, Ikaw lang ang hampas-lupang hindi ko kailanman kaaaliwan.” Sabay talikod sa madrasta.
Narinig pa niya ang mahinang pag-singhap nito sa likuran niya bago ipinagpatuloy ang pag-akyat. Mukhang magiging napakahirap ng pagbabalik niyang iyon.
“Dad, I’m here.” Kasunod ng isang mahinang katok niya sa pintuang iyon ng kanilang library. “Come in.” boses iyon ng kanyang ama.
“Welcome back Gboi” pagbati sa kanya ng kanyang ama kasabay ng isang mahigpit na yakap sa kanya.
Tinapatan niya iyon ng mas mahigpit na yakap. “Kamusta kayo Papa?” tanong niya sa ama.
“I’m good. I’m perfectly fine, hijo.” Nakangiti siya nitong iginiya sa isang mesa doon. “Bakit dito ninyo ako pinapunta agad Papa? May sasabihin ka bang importante?” bungad niya rito ng maka-upo. Napatingin ito sa kanya. Napa-iling. “Ha, ha.. Talagang kilala mo ako Gboi. Alam mo kung kailan kita kakausapin ng seryosohan. Pasensiya na kung hindi kita mapapag-pahinga muna. The Menandrez are asking kung kailan nga ba ang kasal ninyo ni Katrina. You see, you’ve been engaged for more than eight years now. When do you plan to tie the knot?” tuloy-tuloy na sabi nito.
Bagaman at alam niyang iyon ang maririnig niya sa ama ay hindi pa rin siya makasagot dito ng kongkretong kasagutan. Hindi sa wala siyang planong pakasalan si Katrina. In fact, ito lang ang nakikita niyang babaing pwedeng pakasalan niya. They’re even good in bed. Dahil nasubukan na nilang minsan ang magniig. Ang tanging pumipigil sa kanya ay ang dahilan sa pagpapakasal nilang iyon.
“Some mergers happen in Church, son. Hindi kayo ang unang gagawa noon. Besides, She’s a perfect catch for you.” May kasama pang panunudyo ang pangungumbinsing iyon ng kanyang ama. Napabuntong-hininga siya sa narinig. Parang nabasa pa nito ata ang naisip niya.
Damn! Sabi ng isip niya. “Okay Papa. Gagawin ko. I think it’s time na rin para tuldukan na ang katanungan ng lahat at ang kanilang paghihintay. May be we can marry in December. Tatanungin ko si Katrina mamaya.” Sabi niya sa ama. Mas maganda ng ganito. At least. Teka? Bakit parang ang sarili niya ang kinukumbinsi niya?
Napahugot na naman siya ng hininga.
“Magaling. Sabagay, naghahanda na sa ibaba ang lahat para sa Welcome party mo. Magpahinga ka muna hijo. May sorpresa pa ako sa iyo mamaya. Pupunta rin dito sina Katrina mamaya. Get yourself a rest. And, Welcome back ulit hijo!” Bakas ang katuwaan sa mukha nito. Iyon ang matagal na niyang inaasam. Ang matuwa ang ama sa kaniya. Nagpaalam na siya rito pagkabitiw nito sa kanya.
Habang nasa silid ay hindi mapigilan ni Gboi ang mapag-isip. Sumasaglit sa isipan niya ang ibang mukha. Imbes na ang kay Katrina ang kanyang makita ay ang mukha ni Pancho ang nakikita niya.
“Shit!” sambit niya. Kailangan alisin ang talipandas na iyon sa kanyang isipan. Nasaan na nga pala iyon? Pagkababa niya ng sasakyan kanina ay hindi na niya ito tiningnan pa. Dumiretso na siya pagpasok at iyon nga ay nagka-iringan sila ng madrasta.
Pinili na lang niyang mahiga at magpahinga. Ipinikit niya ang mata at salamat sa malamig na klima ng kwarto ay nakatulog na siya pagkalapat ng kanyang likod sa higaan…
Itutuloy….
To Zach, salamat sa iyo.
To my readers.. alam nyo na kung sino kayo.. Salamat sa mga puna at pagpuri. Lahat po ng iyan nasa puso ko at isipan.
To my love… This one is for you.
Just a reminder… This is fiction.
_____________________________________________________________________________________
Chapter 3
Isang nakaka-binging katahimikian ang namagitan sa kanilang dalawa ni Gboi. Alam na niyang nakuha niya ang atensyon nito ng husto. Hindi niya akalaing ganoon kadaling makakapag-establish siya ng panibagong plano para sirain ang kapatid nito. Kailangang magbayad si Elric sa kahit na anong paraan.
“Ay!! Aym su-re Ser por ay hab islep her. Ay dedn’t min tu bi isleyping her.” Tinig iyon ni Britney mula sa likuran. Muntik ng makapag-preno ng wala sa oras si Pancho kung hindi niya naalala na kasama nila ang talipandas na iyon sa likuran.
“Ano ka ba naman Britney! Nakakagulat ka! Sa susunod, mag-inat ka naman muna.” Naiiling na sambit ni Pancho. Tiningnan ni Gboi ang bading sa likuran. Mukhang pinagprituhan na ng itlog ang mukha nito. Bahagya tuloy siyang napangiwi sapagkat sa kanya ito nakatingin.
“Haw ar yu ser?” nakangiting sabi nito sa kanya. Napansin niya ang bahagyang pagsulyap ng katabi niya sa kanya kaya hindi niya maangilan ang nagsalitang monster.
“I’m okay, Britney.” At bahagya itong nginitian bago umayos ng upo.
“Ser, wud yo like to eat? Ayl by Mcdu.” Biba pa nitong pakikipag-usap muli sa kanya.
“No, I’m okay.” At bahagya lang itong nilingon. “Sigi na Ser. Ayl buy Mcdu por yo.” Muli nitong paanyaya.
Sasagot sana siya kung hindi lang siya inunahan ng nagmamaneho. “Hindi kumakain si Sir ng Mcdo, Britney.” Nang-iinis na wika nito. Hindi niya pinatulan ang pang-iinis sa kanya nito at sinagot si Britney. “No, I’m still full Britney. And besides, He’s right. I don’t eat fastfood. But, maybe next time.” Sabay ngiti rito.
Nakita pa niya ang bahagyang pagsinghap nito sa pagngiti niyang iyon. Noon niya naunawaan na nagpapa-cute ito at mayroong crush sa kanya.
Tiningnan niya si Pancho na katabi niya. Nakita niya ang pagtaas ng sulok ng labi nito na parang sa isang nang-uuyam na ngiti. Hindi niya napigilang punahin iyon. “What is your problem?” nakakunot-noong tanong niya rito. Nilingon siya nito ng nakangiti pa rin. “Wala po akong problema Sir. Bakit kaya parang mainit ang dugo mo sa akin Sir?” tanong nito sa kanya kapag-kuwan.
Hindi siya naka-imik sa naging tugon nito sa kanya. OO nga naman? Bakit nga ba siya masyadong apektado sa mga kilos nito. Pinili niya ang manahimik na lang.
Maya-maya lang ay nasa bahay na nila sila sa Quezon City. Iyon ang lumang mansion nila sa New Manila. Ilan sa mga naunang residente doon ang pamilya nila. Iginala niya ang paningin sa buong paligid. Wala pa ring nagbago sa lugar na iyon. Maliban sa ibang renovation na ginawa, walang naging malaking pagbabago ang lugar na kinalakihan niya.
“Magandang araw po Senyorito Gboi.” Bati sa kanya ng mayordoma. “Magandang araw din Manang. Kamusta nap o kayo rito?” nakangiti niyang sabi then looked at the old woman fondly. Isa ito sa mga naunang katiwala doon. “Ay, okay lang ako at ang mga kasama ko rito Senyorito Gboi. Maayos naman ang lahat. Umakyat na muna kayo sa library at nandoon ang inyong Papa. Nagbilin siya na doon kayo dumiretso pagkarating ninyo.” Sabay talikod nito sa kanya.
Pagpasok niya ay nagging nostalgic na naman ang kanyang pakiramdam. Iginala niya ang kanyang paningin at hinanap ang paboritong lugar sa mansion. Nakita niya ang portrait ng kanyang Mama. Hindi niya maiwasang ang pagpapakawala ng isang mahabang buntong-hininga.
“So the prodigal son is back!” Isang tinig na punong-puno ng sarkasmo ang kanyang narinig. Mula iyon kay Mildred. Ang kanyang madrasta. Nakangiti ito ngunit batid niyang peke ang ngiting iyon na maaring ihalintulad sa isang bulok na mansanas. Pula sa labas. Brown sa loob. Tiningnan niya ito hanggang sa makababa sa grand staircase nila.
Donyang-donya na ang hitsura nito samantalang 15 years ago ay napaka-submissive ng dating nito at hindi makabasag-pinggan kasama ang dalawang anak nito sa unang asawa. Isa itong dating manggagawa sa kanilang kumpanya. Bagamat ikinagulat ng lahat ang pagpapakasal nitong muli matapos mabiyuda sa kanyang ina ay walang ni isa man ang tumutol sa naganap.
“I’m glad you’re here to welcome my return Tita Mildred. Had I known that you’ll be taking the time to come down here and talk to me, I should’ve chosen to stay in a hotel than to suffer the intolerable minutes talking to you.” Mahaba ngunit banayad niyang pagkakasabi bagaman nakaplaster ang kanyang ngiti sa mga salitang iyon.
Naningkit ang mga mata nito sa sinabi niyang iyon. “Kahit kalian talaga, bastos ka Gboi. You always talk like you’re some drag queen who is always trying to make ends meet. Nakakatawang isipin na ganoon ka umakto sa harap ng pamilya. Nakakahiya ka!” magkadikit ang labing wika nito. Halos ayaw iparinig ang nais iparating. Hindi maiwasang maamuse siya sa sinabi nito.
“Oh! Now I’m a drag queen. You see tita, you can brand me everything you want, But, Frankly my dear. I don’t give a damn. Mas gugutuhin ko pang kausapin ang mga katulong sa mansiyon na ito kaysa ang makipag-plastikan sa inyo. Baka kasi makalimutan kong “asawa” kayo ng Papa ko.” Mas maanghang na wika niya rito sabay talikod paakyat ng hagdanan. Through the years ay nadevelop na niya kung paano tatapatan ang kawalang-hiyaan ng mga ito sa kanya kapag siya lang ang kaharap.
Nang-uuyam na muling nagsalita ito. “So, you’ve suddenly developed an instant affection to the hired help here. Hindi ko alam na mahilig ka palang makipag-usap at kinaaliwan mo ang mga hampas-lupa.” Nakataas-kilay na salita nito.
Nilingon niya ito ng akmang hahakbang na sana siya paakyat sa library. Tiningnan n’ya ito mula ulo at paa at binalikan ang mukha nito sabay sabi kalakip ang mas nang-uuyam na ngiti. “Sa totoo lang, Ikaw lang ang hampas-lupang hindi ko kailanman kaaaliwan.” Sabay talikod sa madrasta.
Narinig pa niya ang mahinang pag-singhap nito sa likuran niya bago ipinagpatuloy ang pag-akyat. Mukhang magiging napakahirap ng pagbabalik niyang iyon.
“Dad, I’m here.” Kasunod ng isang mahinang katok niya sa pintuang iyon ng kanilang library. “Come in.” boses iyon ng kanyang ama.
“Welcome back Gboi” pagbati sa kanya ng kanyang ama kasabay ng isang mahigpit na yakap sa kanya.
Tinapatan niya iyon ng mas mahigpit na yakap. “Kamusta kayo Papa?” tanong niya sa ama.
“I’m good. I’m perfectly fine, hijo.” Nakangiti siya nitong iginiya sa isang mesa doon. “Bakit dito ninyo ako pinapunta agad Papa? May sasabihin ka bang importante?” bungad niya rito ng maka-upo. Napatingin ito sa kanya. Napa-iling. “Ha, ha.. Talagang kilala mo ako Gboi. Alam mo kung kailan kita kakausapin ng seryosohan. Pasensiya na kung hindi kita mapapag-pahinga muna. The Menandrez are asking kung kailan nga ba ang kasal ninyo ni Katrina. You see, you’ve been engaged for more than eight years now. When do you plan to tie the knot?” tuloy-tuloy na sabi nito.
Bagaman at alam niyang iyon ang maririnig niya sa ama ay hindi pa rin siya makasagot dito ng kongkretong kasagutan. Hindi sa wala siyang planong pakasalan si Katrina. In fact, ito lang ang nakikita niyang babaing pwedeng pakasalan niya. They’re even good in bed. Dahil nasubukan na nilang minsan ang magniig. Ang tanging pumipigil sa kanya ay ang dahilan sa pagpapakasal nilang iyon.
“Some mergers happen in Church, son. Hindi kayo ang unang gagawa noon. Besides, She’s a perfect catch for you.” May kasama pang panunudyo ang pangungumbinsing iyon ng kanyang ama. Napabuntong-hininga siya sa narinig. Parang nabasa pa nito ata ang naisip niya.
Damn! Sabi ng isip niya. “Okay Papa. Gagawin ko. I think it’s time na rin para tuldukan na ang katanungan ng lahat at ang kanilang paghihintay. May be we can marry in December. Tatanungin ko si Katrina mamaya.” Sabi niya sa ama. Mas maganda ng ganito. At least. Teka? Bakit parang ang sarili niya ang kinukumbinsi niya?
Napahugot na naman siya ng hininga.
“Magaling. Sabagay, naghahanda na sa ibaba ang lahat para sa Welcome party mo. Magpahinga ka muna hijo. May sorpresa pa ako sa iyo mamaya. Pupunta rin dito sina Katrina mamaya. Get yourself a rest. And, Welcome back ulit hijo!” Bakas ang katuwaan sa mukha nito. Iyon ang matagal na niyang inaasam. Ang matuwa ang ama sa kaniya. Nagpaalam na siya rito pagkabitiw nito sa kanya.
Habang nasa silid ay hindi mapigilan ni Gboi ang mapag-isip. Sumasaglit sa isipan niya ang ibang mukha. Imbes na ang kay Katrina ang kanyang makita ay ang mukha ni Pancho ang nakikita niya.
“Shit!” sambit niya. Kailangan alisin ang talipandas na iyon sa kanyang isipan. Nasaan na nga pala iyon? Pagkababa niya ng sasakyan kanina ay hindi na niya ito tiningnan pa. Dumiretso na siya pagpasok at iyon nga ay nagka-iringan sila ng madrasta.
Pinili na lang niyang mahiga at magpahinga. Ipinikit niya ang mata at salamat sa malamig na klima ng kwarto ay nakatulog na siya pagkalapat ng kanyang likod sa higaan…
Itutuloy….
Wednesday, July 14, 2010
Chapter 2 : Kung Kaya Mo ng Sabihing Mahal Mo Ako
CAN YOU HANDLE WHAT I’M ABOUT TO DO? I’M HERE FOR YOUR ENTERTAINMENT….
-Adam Lambert
CHAPTER 2
Hindi inasahan ni Pancho na isang makisig na lalaki ang kanyang susunduin. Hindi niya kasi ito nakita kahit sa larawan man lang. Pinagmasdan niya ito ng husto habang may kausap ito sa cellphone nito. Hindi nakaligtas sa kanya ang panaka-nakang pagsulyap nito sa kanya partikular sa pagitan ng kanyang mga hita. Alam na niya ang ibig sabihin nun at hindi siya tanga para hindi mahinuhang isa itong bading.
Walang kabakas-bakas sa mukha nito na maaari itong magkagusto sa kapwa lalaki. Paano’y napakaraming babae ang na-link na dito. Patunay lamang nun ang kausap nito ngayon na sa balita niya ay siyang pakakasalan nito.
Ah, marahil ito ay isang silahis. Marami na siyang na-engkwentro na katulad nito. Mayroong hayagan ang pang-iimbita sa kanya at ang iba ay talagang hanggang tingin lamang ang paanyaya. Hindi sa pagmamayabang ay may hitsura naman kasi talaga siya. Siya raw ang epitome ng tall, dark and handsome.
Hindi niya alam kung paano iyon pakikitunguhan sa simula ngunit nabatid niyang sa adbentahe niya na rin ang pagkakaroon ng isang magandang mukha. He had tan skin na sa pagkabilad niya madalas sa araw ay hindi nasusunog ng husto. Mapalad siguro siya. Ang katawan niya ay alaga sa gym at sa pagbabanat ng katawan simula pagkabata.
Ngunit ang pinaka asset niyang matatawag ay ang kanyang kulay tsokolateng mata. Marami ang nagsasabing ang mga mata pa lang niya can speak volume of expressions just by staring to anyone in particular. Pwede na niyang iparating agad ang ibig niyang makuha sa titig pa lamang.
Subalit ang pinakasentro ng pansin niya ngayon ay kung paano maisasagawa ang kanyang plano laban sa kapatid ng katabi. Siya si Ito. Panchito ang kanyang tunay na pangalan. Ngunit sa paghahanap niya kay Elric na siyang sumira sa buhay ng kanyang kapatid na naging sanhi ng maagang kamatayan nito ay nagpalit siya ng pangalan.
Madali lang sa kanya ang gawin iyon. Isa sa mga ugali ni Elric ang maging mapagtiwala sa mga aong kinabibiliban nito. Ginusto na niyang saktan ito pagkakita pa lamang niya rito. Ngunit sa kasamaang palad. Naisip niya na mas magandang pagdusahin ito ng matindi para sa kapatid. An eye for an eye ika nga.
Nang makatapos siya ng kolehiyo ay may ipinagtapat sa kanya ng kanyang Tatay Ben ang tunay na pangalan ng kanyang ama. Buhay pa pala ito at nasa Japan lang kasama ng bagong pamilya. Sinulatan niya ito at hindi inaasahang sasagot kaagad. Nagpadala ito ng emisaryo at inayos ang papeles niya upang mapasunod siya ng mabilis sa Japan.
Naka-alis siya ng bansa at nag-aral habang nasa piling ng ama. Ang kanyang madrasta ay isang purong haponesa na napakabait at talaga namang inacknowledge siya ng husto. Hindi niya inaasahan iyon bagamat walang anak ang mga ito sa panahon ng pagsasama.
Nakapagtapos siya sa Japan at pinagtrabaho ng ama sa car dealership business nito. Mayroon iyong limang sangay sa buong metro ng bansang iyon at limang sangay rin sa Pilipinas. Tatlo sa Luzon at dalawa sa Cebu.
Nang mamatay ang ama ay ipinamana sa kanyang lahat ang mga iyon at hindi kinontesa ng madrasta. Nararapat daw iyon sa kanya dahil matagal siyang napabayaan ng ama. From time to time ay binibisita na lang niya ang kanyang madrasta kapag kinakailangan niyang asikasuhin ang mga negosyo sa Japan.
Hindi siya umalis bilang Chief Mechanic ni Elric. Hindi porke’t naging maalwan na ang buhay nila ng Tatay Ben ay kakalimutan na lang nila ang bagay na ginawa nito. Hinding-hindi. Lalo na siya. Nasobrahan yata siya sa pag-iisp at hindi napansin na napabilis na sila ng takbo. Muntik na niyang hindi mapansin ang nag-overtake na truck kaya nag-swerve ang kanilang sasakyan pakanan. Mabilis niyang naapakan ang preno tiyempong wala silang kasunod.
“What the… Anong klaseng pagmamaneho ba ang alam mo? Hindi mo ba alam na maari tayong mapahamak sa kapabayaan mo?” nanggagalaiting sigaw sa kanya ni Gboi. Namumula ang mukha nito sa galit at bahagyang takot na nakita niyang gumuhit sa mga mata nito.
“Ipagpaumanhin mo Sir. Medyo wala pa kasi akong tulog at hindi ko napansin na bumubilis na pala tayo. Huwag kang mag-alala at hindi na mauulit.” Maamong sagot niya rito sabay ngiti ng pagkatamis-tamis. Ipinasya niyang huwag patulan ang paninigaw nito sapagkat maaring hindi makapag-pigil ang isa sakanila at magkasakitan sila. Ayaw niyang ibuko ang sarili ng ganito kaaga. Tutal, alam naman niyang isa itong “pa-mhin”, agamitin na lang niya iyon sa kanyang bentahe.
Napansin niyang napalunok ito. At napatingin sa mga labi niya. “Ayos!!” napapangiting sabi niya sa isip. Hindi ligtas sa appeal niya ang isang ito. Mukhang may naisip na siyang magandang gawin para gantihan si Elric.
“Ayos ka lang ba Sir?” sabay hawak sa balikat nito at ininspeksiyon ang katawan nito. “May masakit ba sayo?” may papisil-pisil pa siyang nalalaman. Naaliw na tiningnan niya ito sabay sabing, “Okay ka naman pala. Huwag kang mag-alala Sir, kapag ako ang kasama mo hindi ko hahayaan na may mangyaring masama sa’yo.” Sabay kindat dito. Napamaang na lamang ang amo.
“What the heck is that?” sigaw ng isip ni Gboi. Hindi niya mapaniwalaan na ganoon na lamang ang mangyayari pagkatapos niyang sigawan ito kanina. Nakahanda na siyang sapakin sana ito ngunit napigil iyon ng ngumiti at humingi ng pasensiya. Buti na lang at tapos na siyang makipag-usap kay Katrina sa cellphone niya kaya hindi na nito narinig pa ang pagmumura niya.
Nakakalito rin ang mga sinabi ng Panchong ito sa kanya. “Huwag kang mag-alala Sir, kapag ako ang kasama mo hindi ko hahayaan na may mangyaring masama sa’yo.” Was it a come on? How come it did not sounded gay? Did he see through him? Alam kaya nito na silahis siya?
Ahhh!! Napapasigaw na siya sa frustration sa isip niya. Ang dami niyang tanong. Ngunit hindi maaring hindi niya malaman kung bakit ganoon ang aktwasyon nito sa kanya. Kailangan niyang malaman kung lumalandi ito sa kanya, one way or another.
Ipinasya na lang niya na gawin ang naiisip. “Bakit mo naman nasabi yan? Ano ka super-hero ko?” nakakalokong tiningnan niya ito.
Naglapat ng isang linya ang mga labi nito habang tutok na tutok sa daan ang mga mata. “Dahil ayokong makitang may nasasaktan na katulad mo.” Walang lingong tugon nito sa kanya.
An “O” formed his lips. Bahagya pa siyang napatulala rito. Hindi siya makapaniwalang itutugon nito ang eksaktong inaasahan niyang sagot.
Bago pa siya makapag-salita ulit ay inunahan na siya nito. “Alam ko kung ANO ka. Pero huwag kang mag-alala at safe ang sikreto mo sa akin.” Nakangiti na ito ngunit hindi pa rin ito tumitingin sa kanya.
A mutter of expletives should be going out of his mouth right now kung hindi lang siya nag-alala na lingunin ang kasama nilang si Britney na sa kabutihang-palad ay nakatulog nap ala sa likuran.
Tiningnan niya ng masama si Pancho sabay sabing. “Anong pinagsasasabi mo dyan? Anong alam mo tungkol sa akin?” Mapanganib ang tono niyang ginamit ditto. Mahina lang iyon bagama’t tiniyak niyang maipararating niya rito ang lahat ng ibig niyang sabihin sa katanungan niyang iyon.
Tumaas lang ang kilay nito at walang anu-ano’y inihinto ang sasakyan sa isang tabi. Pinindot nito ang signal para sa Hazzard at binalingan siya. “Gusto mo bang ipaliwanag ko pa sa’yo Sir kung ano ang ibig kong sabihin? Alam natin pareho na ang umbok sa pagitan ng mga hita ko ang tintingnan mo kanina sa airport. Alam ko ang uri mo Sir, bagama’t hindi isang masamang bagay iyon ay ikinabigla kong malaman.” Sagot nito sa kanya sa napakalapit na posisyon ngmukha nito sa mukha niya na hindi niya kailanman inaasahan.
Napatingin agad siya kay Britney at mukhang tulog pa rin. Ibinaling niya agad ang mata pabalik rito at hindi inatrasan ang nanghahamong tingin nito at nang-uuyan na ngiti. “Alamin mo kung saan ka nakalugar Pancho. Bagama’t wala akong alam na ginawa para malaman kung paano mo nalaman ang pagkatao ko ay isina-suggest kong manahimik ka na lang tungkol rito.” Walang paki-usap sa tinig na sabi niya.
Wala ring silbi kung itatanggi niya dahil kung ng itinago niya ay nalaman pa rin nito. Ano pa kaya kung inihantad niya. “Maari ba, Pancho?” dugtong niya ng hindi ito tuminag. Nagbago ang ekspresyon nito at ngumiti ulit at nagwika ng “Nasa sa iyo yan Sir. Kung hindi ka magiging pasaway sa akin, baka hindi ako magsalita.” Nakakalokong sagot nito.
Napailing siya sa sagot nito. “Hindi iyan ang inaasahan kong isasagot mo Pancho.” Nagsimula na itong paandarin ang sasakyan ulit. Tiningnan siya nito ng hindi inaalis ang ngisi sa labi. Ngali-ngaling sapakin na talaga niya ito. “Sige.” “Hindi ko ipagsasabi, nangangako ako. Pero..” nakabitin ang hininga niya sa isinagot nito.
Akala niya okay na, may pahabol pa pala. Kaasar. “Pero ano?” sagot niya.
“Pero, di ko ipapangakong hindi na kita lalapitan at kukulitin. Kasalanan mo kasi, ang cute-cute mo!” sinserong pahayag nito habang nakatingin ng diretso sa daan.
Again, an “O” formed his lips. He ought to say something. But. That rendered him speechless!!!
Itutuloy…..
|
Chapter 1: Kung Kaya Mo ng Sabihing Mahal Mo Ako
For Sweet… J
CHAPTER 1
“G-L-A-M-O-R-O-U-S. We flyin’ first-class, up in the sky. Poppin’ champagne, livin’ my life…” Gboi took a deep sigh and turn the iPod’s volume even louder. He couldn’t stand flying at iyon mismo ang idinahilan niya sa ama. Hangga’t maaari ay ayaw niyang bumalik ng Pilipinas ngunit isang insidente ang nagpabago sa kanyang desisyon.
Bumisita siya noong nakaraang buwan lang sa kanyang ama para kamustahin ito. Sa durasyon ng pananatili niya sa mansion ay hindi sinasadyang narinig niya ang pag-uusap ng kanyang ama at madrasta.
“You know very well that Elric would like to be the President of the company. Why can’t you give him that? It’s not as if you didn’t know how much he loved and worked hard for the company.” Litanya ng kanyang stepmother.
“And you know very well that I am giving it to my son Gboi.” Sagot ng kanyang ama na si Don Armando Arpon sa esposa.
Sumimangot na sumagot ang maybahay nito at hindi man lang ikinaila ang disgusto sa kanya sa sumunod na sinabi. “Your son doesn’t seem to be interested in joining the company, Armando. Why, he would love to travel here there and everywhere just so he could get away with your persistence. Unlike my Elric, He didn’t give you any headache from day one up until these last fifteen years. Why couldn’t you just give him the presidency” mahabang litanya ng bruhildang stepmother niya sa ama.
Bumuntong-hininga ang matandang don. “Your right about that Mildred. I could’t seem to know my son anymore. Lagi na lang kaming nagtatalo nitong mga nakaraang taon. Ngayong umuwi na siya, inaasahan ko na ang pagkukusa niya sanang tumulong ngunit parating hindi ko siya mahagilap. Last I heard, He’s in Amanpulo.” Nahahapong sambit ng ama.
Nakita niya ang kislap ng kasakiman sa mata ng madrasta na bahagy na lang naitago ng nag-angat g paningin ang ama. Yumapos ito sa esposo at nagsabing, “Give Elric a chance sweetheart. It won’t hurt because we’re family. Don’t you worry a thing about the business once his there.” Ngiting aso ito mula sa tanaw niya habang nakayakap sa ama.
That incident cemented his decision to come back home for good. Hindi maaring mapunta kay Elric ang lahat ng pinaghirapan ng ama. Inayos niya ang lahat ng dapat ayusin sa America at muling nagbalik ng bansa upang markahan ang teritoryo na dapat ay sa kanya.
Hindi niya habol ang mana. Sa edad niyang bente-kwatro, he earned his first millions. In dollars. Pagkatapos niya ng kolehiyo sa America ay nag-apply siya bilang isang graphic designer sa isang prestihiyosong kumpanya sa bansang iyon.
Dahil sa husay at galling nakuha niya agad ang mga pinakamataas na posisyon sa nakalipas na tatlong-taon. Sa dami ng nagtiwala sa kanya, naisipan niyang magtayo ng sariling kumpanya kung saan ang mga kliyente nila ay ang mga dati na niyang kilala at loyal sa kanya. Nakakalula kung iisipin na ang mga kumpanyang katulad ng Dreamworks Animation, Nugget Market at Qualcomm ay hindi binitiwan ang serbisyo niya.
Kaya maaaring hindi maintindihan ng sinoman kung sakaling habulin niya ang pwesto sa kanilang kumpanya. Why, his company’s even bigger than that of Arpon Developers at ang Arpon Telecoms’ assets. He have all the money in the world so what more could he ask for. Pwede niya na iyong ipaubaya sa kanyang mga stepbrothers. Kina Elric at Jorge. Ngunit hindi maari.
Aminado siyang matagumpay na siya sa larangan ng karera niya ngunit hindi sa aspetong pampamilya. Itinago niya ang lahat ng success sa kanyang kumpanya mula sa ama at maging sa mga kakilala niya. Para sa mga ito, isa lamang siyang spoiled rich kid at bummer sa isang tabi.
Hindi naman kasi niya ipinagkalat sa lahat ang pag-asenso. Sa ibang bansa ay maaring kilala siya. Ngunit mangilan-ngilan lamang ang mga nakakakilala sa kanya. Mga business conglomorates lamang at ang kanyang immediate team ang nakakakita sa kanya. Kahit kasi ngayon siya pa rin ang gumagawa ng mga designs at nakikipag-coordinate na lang siya sa team niya na binubuo ng mga copywriters, photographers, website designers at marketing specialists.
Ang dahilan niya ay simple lang, at thirty, he needs to have his fathers trust and respect. Nakakatawang isipin na sa edad niyang iyon ay umaamot pa rin siya ng atensiyon sa ama niya na umabot na halos ang tagal katumbas ng kalahati ng kanyang existence.
Pinatay niya ang iPod ng makita niya ang sensyas ng ilaw sa eroplano. Nasa tarmac na sila t anytime ay lalanding na ito. Nang makalapag ang eroplano ay hinintay niyang maaubos ang mga lumalabas. Ayaw niyang makipagsiksikan sa mga ito bagama’t kahit first-class ang kanyang sinakyan ay marami-rami sila na sakay niyon.
Habang daan sa eksklusibong pasilyo ng VIP Lounge ng airport ay nakaramdam siya ng tawag ng kalikasan. Ipinasya niya na pumunta muna sa restroom upang makapagbawas. Malinis na malinis ang comfort rooms sa parting iyon ng airport. Dapat lang. Naisip niya. Mahal ang bayad sa ganitong mga lugar.
Siya lamang ang tao doon kaya pinili niya ang pinakadulong urinal. Maya-maya pa ay sumasabay na ulit siya sa saliw ng tugtugin sa iPod na binuksan niya pagkababa ng eroplano. Nakapikit siya habang napapangiti pa ng makarinig siya ng isang pagtikhim.
Nakita niya ang isang Caucasian na nakatingin sa kanya at waring naa-amuse. Binawi niya ang tingin ngunit pinakiramdaman ito. Pagkatapos niyang umihi ay naghugas siya ng kamay ngunit ang atensiyon ay nasa banyaga. Muli itong tumingin sa kanya namay kasamang ngiti.
Ngiting alam na niya ang ibig sabihin. Isa pang lihim na itinatago niya ay angpagiging bisexual niya. Ipinagpapaka-discreet niya iyon ng husto sa maraming kadahilanang hindi niyama-justify. He always dated and bedded women para maitago ang malaking sikreto. Ngunit minsan ay pinagbibigyanniya ang sarili na makaniig ang kapwa lalaki sa kundisyon hindi ito dapat Pilipino. Mahirap na at medyo kilala siya sa social circle ng Pilipinas bilang babaero.
Binati niya ang lalaki. “Yo! Is this your first time here in the Philippines?” umaasa siyang hindi ito naestupiduhan sa tanong niyang yon.
Ngumiti ito bilang tugon. “No. But would you like to show me around?” nang-eenganyo ang ngiti ng damuho. Infairness at type niya ang tipo nito. Medyo bulky na katawan ngunit hindi masyadong malaki. Toned ika nga. Muscles in right places.
“Sure.” Sagot niya. That was the cue. He pulled the strangers hand, opened the nearest cubicle and slammed him inside. He tried kissing him full in the mouth but resisted, saying “ I don’t kiss.” He ignored it and replied mockingly “Yeah.” And then kissed him.
It was a very hot and wet kiss. He pressed his hardness in his equally hard shaft. Mas matangkad siya rito ng kaunti. He took the strangers hands and placed it in his buldge, He seemed to like it very much that he toyed with it while it’s still inside his pants. He unbuckled his belt and twisted the foreigners’ body facing the wall. He pulled his pants down including the briefs ang pulled down his. He put on his rubber and lifted the man’s hands with his right hand. One swift thrust and he was inside him. Moments later, moans of equal passion and haggard breathing can be heard to that part of the airport.
Nagmamadaling tinungo niya ang luggage area para kuhanin ang mga gamit niya na sa kabutihang palad ay nakita at nakuha rin niya agad. Man,that was one hell of a quickie! Napapa-iling na sambit niya sa isip. Hindi niya inasahan na ang unang-una niyang gagawin pagkababa ng eroplano ay ang makipag-dyug.
Noon tumawag ang kanyang ama sa kanya. Sinagot niya iyon. “Dad. Kanina pa ako rito, sino bang susundo sa akin?” nayayamot na sabi niya.
Tumawa ang don sa kabilang linya. “Hindi kita masusundo hijo, pero ipinadala ko dyan si Pancho. Siya ang mekaniko ng kapatid mong si Elric. Mabait yan. Mag-ingat kayo anak.” Yun lang atnawala na ito sa linya bago nya pa ito nasagot.
“Thanks, Daddy.” Sagot niya sa kawalan kasabay ngbuntong hininga.
Medyo marami ang dala niya sapagkat iniwan niya na ang bahay niya sa Amerika. Ang PC na gamit niya ay ang pinaka-iingatan niyang posesyon dahil hindi siya ganoon kasanay humawak ng mga mas bago pang gadget. Bagama’t may mga naka-install na program doon para sa trabaho niya, nananatiling sanay siya sa pag-gamit niyon.
Hinanap niya ang Pancho na sinasabi ng ama. Kaunti na lang ang mga naghihintay namga kamag-anak doon ng mga pasahero kaya madali niyang nakita ang pangalan niya.
Nawindang siya sa nakita niya. He expected Pancho to be an old man probably with salt and pepper hair but not like this!
Standing in the crowd was heavens’ biggest mistake of a creature. Paano ba naman, mukhang kamag-anak pa ata ni Petra ang isang ito. He expected the driver to be someone not good-looking but not this mess.
Hawak nito ang isang karton na sinulatan ng pangalan niya habang hindi niya alam kung saan nito napulot iyon. It goes with the hobbits face. Ang sundo niya ay isang bakla. Naloka siya sa nakita niya. Nakasuot ito ng tight fitting jeans matched with spaghetti strap na kulay neon green at may scarf pa sa leeg. Who the hell is she? Freakin’ Britney Spears?
Nakapang-Luz Clarita pa ang buhok nito at ang kutis! …..grrr. Nanggigigil na nilapitan niya ito. Tinampal niya ang balikat nito kahit pa ang gusto niya ay agawin ang karatula na dala nito na may pangalan niya at ihampas iyon sa pagmumukha nito.
“Hey faggot! Are you Pancho?!” sa kanyang kalmadong lohika ay umaasam siyang hindi sana ito ang Pancho na driver na ipinadala ng ama. He’d better not be the driver or else… sinaway niya ang sarili.
Mukhang nakabawi ito sa pagkabigla at sumagot. “Ay nu ser, ser nu. Aym Bretney. Wit her, Aym kuleng Ser Panchu.” Bibang-bibang sagot ng hitad sa kanya sabay nagmamadaling umalis at tinawag ang Pancho na hinahanap niya.
Hindi niya alam kung makakahinga siya ng maluwag sa nalaman ngunit parang mas nahihiya siya sa kaalamang naging malupit siya sa pobreng baklita. Feeling mo stragight ka! Nang-iinsultong tugon ng isip niya.
Hinimas niya ang sentido at hinilot iyon. Sana lang ay dumating na ang driver at ng maka-uwi na siya. Sigurado kasing knock-out siya mamaya dahil sa jet-lag.
Hindi niya alam kung ilang sandal na siyang nakatayo roon ng paglingon niya ay nakita niya ang hitad na si Britney kasunod ang isang lalaki. Oh my God! Is that Pancho? The drviver? Hiyaw ng isip niya.
Paano’y ang kasunod ni Britney ay isang lalaking matangkad sa karaniwan. Ginintuan ang kulay at may…….. Mantsa sa t-shirt? Ngunit ganoon pa man, hindi nakabawas iyon sa gandang lalaki nito na mukhang ang suot na mga damit ay dalawang beses na mas maliit sa katawan nito. Alam niyang malaki ang t-shirt nito ngunit parang hapit na hapit iyon sa dito. At ang pantalon nito. It hugged his thighs like second skin. Like a woman’s legs wrapped in his. Ngunit higit sa lahat ang malaking buldge sa gitna ng mga hita nito nakatuon ang kanyang pansin. Buti na lang at nakayuko siya at hindi nito nahalata na pinagnasaan, este! Pinagmasdan niya ng husto ang katawan nito.
So much for staring at the man’s crotch. Baka mamaya ay kagaya ito ni Britney magsalita na speaking of the devil ay iyon na at binubuhat ang kanyang mga gamit. May kabigatan angmga iyon kaya kinuha niya ang briefcase na mahalaga sa kanya.
“Okay ka lang ba dyan Britney? Baka hindi mo kaya yung iba balikan na lang natin. Paki-hintay na lang po kami rito Sir.” Sabi ng baritonong tinig nito. Muntik na siyang mapanganga sa narinig niya. So the voice matched the face. Hmmm, hindi na masama.
Ngunit walang indikasyon na bisexual ito. Hindi rin niya natiis na tingnan ang pang-upo nito na sa kasamaang palad ay naging sentro ng atensyon niya ng tumalikod ito habang buhat ang mga gamit niya. Nakaka-gigil ang mga muscles nito. Hindi niya maintindihan ang reaksiyon ng sariling katawan dito.
He’s already hard just by staring from the man’s behind. Probably the most gorgeous butt he ever laid his eyes on. Ipinuwesto niya ang briefcase sa harapan niya para itago ang namumuong “sama ng panahon” doon. Nakakahiya at naka-slacks siya.
Nakakapagtaka talaga ang atraksiyon niya dito. Ganoong ba ang lahat ng mekaniko? Ganoon ka-gwapo? Parang hindi rin makatarungan na Pancho ang pangalan nito. The man could be named Apollo. Minus nga lang ang mantas sa t-shirt nito. Hindi ba nito napansin iyon at dumiretso na rito para sunduin siya?
Panalik na ang mga ito ng hindi niya matiis na isatinig ang nasa isip niya. “Ahm, Pancho. Nagmadali ba kayo sa pagpunta ninyo rito? Mukhang di ka na nakapag-palit ng damit.” Sabay turo sa mantas nito sa bandang laylayan ng t-shirt.
Tiningnan lang nito iyon. Nagkibit-balikat at sumagot na, “Napakisuyuan lang po kami rito Sir, nagmamadali ho kami kanina papunta rito. Hindi lang ho namin natanggihan si Sir Elric dahil kapamilya raw ang darating. Pasensiya na po kung nakakahiya ang itsura namin.” Paliwanag nito sa kanya.
Hindi niya nagutuhan ang na-detect niyang sarkasmo sa tinig nito. Hindi na lang siya sumagot. Baka isipin pa nito ang lalong mas masama sa kanya. At isa pa, naninigas pa rin ang ibabang bahagi ng katawan niya.
Grabe! Ang hilig mo talga Gboi! Sigaw ng isip niya. Pati driver ba naman ay pinagpapantasyahan mo? Inayos niya ang sarili at pinilit na ilagay sa ibang bagay ang atensyon niya. Noon tumunog ang cellphone niya at napangiti sa nakitang nakarehistrong pangalan.
“Katrina! Sweetie, how are you?!” nakangiting sagot nya sa aparato.
Itutuloy…..
Subscribe to:
Posts (Atom)
