Hello there... sorry sa mahabang paghihintay... my crappy USB got jammed and I had to re-type and re-think the whole chapter 5... at nagawa ko rin... so here you go... enjoy at pasensya na sa Typo ko gusto ko na kasing ibahagi sa inyo to matagal na.
Website: urikido.bogspot.com
5th Installment na and more to go and don't mind to leave a comment, i would highly appreciate it even if you go Anon :)
CHAPTER 5: Treachery
“Jay” tinawag siya nang coach nila sa basketball team na nasa labas nang locker room. Dalidali naman akong umalis at baka makita ako ni Jay.
Buong araw umulong sa isip ko ang ibig sabihin ni Jay. Hindi naman mawala sa isip ko ang pwede niyang magawa dahil parati silang magkasama ni Sophie, mag bestfriends sila. Pero alam kong mahal ako ni sophie, alam kong malalim ang pagtingin niya sa akin kaya kampante ako sa kanyang pag-aasta sa akin.
Lumipas ang ilang mga buwan naramdaman ko na medyo lumalamig na si Sophie sa akin, hindi ko alam pero malakas ang pakiramdam ko na I’m just becoming boring and boring by the days end. Di ko naman siya masisisi pero ganun talaga ako ka focused sa studies nakasanayan na since my last broken relationship, hindi na alam kung panu umasta sa minamahal.
It was my 18th birthday, malungkot ako pagkagising kasi out of all the text messages on my phone wala doon si Sophie. Di ko na binasa ang lahat nang text messages na nandoon. Umayos ako at umalis nang bahay para magsimba, naisipan ko nalang na magsimba nang ganoon ka aga kasi hindi ako sanay na makipaghalubilo sa napkaraming tao sa araw nang kaarawan ko.
Maganda ang daloy nang misa, tungkol sa pag-ibig ang sermon nang pari “Magmahalan ang bawat isa hindi dahil may gusto ka sa kanya, hindi dahil may gusto siya sa iyo kundi dahil kailangan ninyo ang isa’t isa para makabuo nang isang masaganang pagsasamahan, hindi pwedeng siya nalang palagi at hindi rin pwedeng ikaw nalang palagi dapat ay kayo, ikaw at siya” sabi pa nang pari.
Matapos ang misa ay nagsindi ako nang kandila, nagmunimuni sa kung ano man ang nangyari sakin buong taon, saan ba ako nagkulang, saan nagging mapagmataas, saan nagging matapang, saan nagging duwag, saan nagmahal. Nang maalala ko si Sophie.
Tinawagan ko siya, sinagot niya agad ang tawag ko.
“Caramel, nasaan ka ngayon? Alam mo namiss kita… hindi kita matiis” maluhaluha kong sabi habang nakatitig sa kandila na aking isinindi.
“I’m here sa altar” altar? Nandito din siya sa simbahan? “Kanina pa kita hinihintay… ang tagal mo naming magdasal.” Agad ko namanng tinignan ang altar, nandoon nga siya nakatayo sa gitnang isle. Napangiti ako bigla, nasurpresa na naman ako sa birthday ko.
Chapel lang ang sinisimbahan ko, at alam niyang ditto ako palagi nagsisimba, wala nang tao noong mga panahong iyon kaya kaming dalawa lang. parang ang layo nang altar hindi ko maabot, o baka bumagal lang ang paglakad ko. Bakit ba mabigat ang feeling ko, gusting gusto ko siyang yakapin pagdating ko pero nagtinginan lang kaming dalawa.
“Happy Birthday!” tapos may binigay siya sakin galing sa kamay niya, kinuha ko naman to at tinignan, isang kwintas, pamilyar na kwintas.
“Teka, birthday gift ko ba to? E kwintas mo to ah, diba napakahalaga nito sayo?”
“I was looking for the best birthday gift para mabigay sayo pero nabigo ako and came to finding this pendant, exactly the same as mine, naisip ko maybe it was meant to be, maybe dapat kong ibigay sayo iyan para naman may maalala ka about sakin, especially pag wala ako”
I just grabbed her hand, pulled her in and hugged her so tight “Wag, wag mo naman akong iiwan, di ko kayang mawala ka”
“Nasasakal ako Caleb” sabi niya nang binitawan ko siyang bahagya, pero magkadikit parin ang katawan naming hinawakan ko ang kaliwang braso niya “di ako mawawala, di kita iiwan” niyakap ko siya ulit.
Nang makauwi ako nang bahay doon ko nalang binasa ang mga text nang mga kaibigan ko, marami din ang nagtext kasama na diyan ang super friends kong FLiCK5. Masaya talaga ako at hindi ko na namalayang parati kong hinahawakan ang kwintas na binigay ni Sophie.
Nang biglang nag ring ang telepono ko.
“Hello”
“Happy Birthday parekoy!” sabi nang lalaki sa kabilang linya na parang ang husky na bagong gising ang dating.
“Oh Enzo, Salamat naman, nag abala ka pang tumawag para lang maka greet nang happy birthday.”
“Bibigay ko kasi gift ko sayo through phone eh”
“Ha? Panu yun?”
“Nakahubad na ako ngayon. ikaw? Gusto mu bang hubaran narin kita?”
“Phone sex? Yun ang gift mo?”
“Alam ko gusto mu din yun diba?” sabi niya sa isang malamig na boses. Kinakabahan ako dahil parang kinikilabutan ako sa mga pinagagagawa niya.
“Sige na maghubad ka na” dali dali ko ding nilock ang kwarto at ginawa ang paghuhubad.
(Pasensya na sa pag udlot… email nyo nalang ako)
“Salamat sa gift parekoy, nag enjoy ako!” sabi ko sa kanya, hingal na hingal at nakakalat na ang aking katas sa katawan.
“No problem parekoy!” tinapos din niya agad ang tawag. At biglang may malakas na kumakatok sa pintuan, nakakalat ang damit ko, basang basa ako nang pawis at tamod. Di ko na alam ang gagawin bubuksan ko ba? “Buksan mo ang pinto” teka sinu yun hindi pamilyar ang boses niya.
Nag dali-dali akong magbihis at binuksan ang pinto. “SURPRISE!!!” nakita ko sina Felix, Lester, Isa at Klea na may mga party hat at party poppers at may dalang chocolate cake na paborito ko. Does this day get any better. Pumasok sila nang kwarto at pinagsaluhan namin ang buong magdamag, tawanan, kulitan, kwentuhan. Umalis din naman sila after spending lunch at my house.
Nakatulog ako buong maghapon. Nang magising ako gabi na pala, kaya lumabas ako nang kwarto at paglabas ko napansin kong madilim ang paligid, bumaba ako at nakita ko si mama na bihis na bihis nang pula, inisip ko nab aka may surprise din sila sa akin, mahilig kasi ako sa surprise. Inaayos niya ang tie ni papa na naka tuxedo noong gabing iyon.
“Qù nǎlǐ (saan kayo pupunta?)” sabi ko.
“oh anak gising ka na pala…” sabi sa akin ni mama. “pupunta kmi sa birthday party nang tito Hamilton mo” agd naman silang nagpaalam at umalis. Ni hindi man lang nila makuhang mag greet sakin nang happy birthday. Ganoon naman sila palagi mas uunahin nila ang tradition kesa sa kanilang pamilya.
Dali dali akong bumalik sa itaas nagbihis at umalis nang bahay. Di dapat ako malungkot sa birthday ko dapat Masaya ako ngayon kaya dapat umalis ako at pupunta nang party.
Pagdating ko nang club nakita ko si Jay may kasayaw na babae sa hindi kalayuan napaka sexy nang sayawan nila. I didn’t mind at first kasi hindi ko din mamukhaan ang babae. Minabuti ko nang umupo sa bar at mag order nang maiinom.
Nakadalawang bote na ako nang biglang may lumapit sa akin. Yung babaeng kasayaw ni Jay kanina.
“Hi, pwede bang makipag friends?” sabi nong babae. At dahil gentleman naman ako inabot ko ang kamay niya at sabay sabi “Uri nlng”
“I’m Alyana…” then she started blabbing about things. I brought her a drink. I am not a beer drinker making me vulnerable to get intoxicated. Then snap she started making out with me, I tried to resist but the beer was all over my head. Then snaps. Flashin lights all over the place, camera phones started snaping pictures. At nakita ko ang kumukuha nito si Jay at mga kaibigan niya.
Nilapitan niya ako at binulungan “Stay away from Sophie kung ayaw mung makarating sa kanya ito” nagulat ako sa mga sinabi niya hindi ako makapaniwala na he had that courage to blackmail me untiunti na siyang nagpapabalik sa crowd at sinamahan na siya ni Alyana sabay halik dito. Hindi to dapat nangyayari. Dalidali akong lumabas nang bar. Medyo lasing naka anim na bote na ako noon. Nasusuka natutumba.
Nang biglang may humablot sa akin, isang bisig na minsan ko nang nakita at napagtanto, Felix.
“Aya(Kuya)?” sabi ko nang mahina. “Sinundan kita, alam kong wala kang magagawang maganda ngayon dahil galit ka” nagulat ako sa sinabi niya, alam niya talaga kung kelan ko siya kailangan.
“iuuwi na kita!” he insisted. “Aya wag! Ayo ko pang umuwi, ayaw ko pang harapin ang problema, please wag sa bahay” sabi ko naman na naghihina.
“Saan mu ba gustong dalhin kita?” huling sabi niya na naintindihan ko then I passed out. Hindi ko na namalayan ang nangyayari.
Nagising nalang ako sa isang hotel room, naka kumot walang saplot kundi ang boxers kong itim. Papano ako naka punta rito?Bakit ba nandito ako? Mga tanong na gumulo sa isipan ko. Nang biglang may lumabas sa banyo, si Felix, na nakatapis lang nang tuwalya, hubot hubad naligo siguro.
“AYA! Anung ginagawa mu ditto at bakit TAYO naka…” sabi ko nang pabulalas. “Shio… relax. Wag kang magi sip nang kabaklaan sinukahan kaya damit mo kagabi, at nilinis ko yung banyo na puno nang suka mo kaya nag amoy SUKA na ako kay naligo ako… walang nangyari sa atin matakot ka naman sa sinasabi” depensa niya.
“Naknampucha naman oh, wala akong matandaan sa mga nangyari kagabi huli kong matandaan nasa bar ako… may humalik sakin… tapos marami… maraming flash annag camera… si Jay. Anaknang mapapatay ko talaga ang hayop nay un, he doesn’t play the game fair.” Galit na ang namuo sa isip ko, pagkamuhi sa isang masama ang budhi.
“Easy ka lang Shio… Wala ka nang magagawa doon either way talo ka, and that’s it” sabi niya sabay punta sa cabinet. “Teka nga nasaan ba tayo?” tanong ko.
“Sa Hotel Suite mo… Di mo naman kasi ginamit yung regalo ko sayo… Lahat nandito, Damit, Pagkain, Inumin, TV, internet pwede kang mamuhay ditto kung gusto mo, free of charge pero ilang taon din tigang kasi hindi mo ginagamit.” Sabi niya.
“Sorry talaga bro… wala lang kasi pagagamitan eh, you know how much I respect you, kung ditto ko naman dadalhin ang pinipick-up ko noon eh di parang binababoy narin kita.” Sabi ko naman sa pag depensa. “ok lang yun sa akin bro, alam mo naming kaligayahan mu din ang hangad ko diba.” Sabi niya sa akin na ikinagalak naman nang puso ko.
Doon na ako nagpalipas nang buong araw, wala namang may nag bother na humanap sa akin. Napag-isip2 ko nalang ang nagyari sa akin kagabi at sa banta sa akin ni Jay. I can’t risk na mawala ang tiwala sa akin ni Sophie. Hindi sa pagduduwag pero I have to accept his offer. At gagawin ko ang lahat para mawala sa landas ko iyang si Jay.
Pero after months nabigo ako sa plano kong mawala si Jay sa buhay naming ni Sophie. He was like the devil naagaw na siyang tuluyan ni Jay, and I was slowly getting out of the picture.
Isang araw I decided to give it my try, wala na akong pakialam kung kakalat yung pictures na yun but I had to have Sophie back, she was my life. I decided to switch sections noong semestral break ganun ako ka lakas sa kay Dean, ginawa ko ang lahat para maging magkalapit kami ni Sophie.
First Day na magkakalase kami excited akong pumasok para makita siya pero mukha yatang napaaga ako wala pang tao sa classroom ilang minute lang dumating si Jay at mga kabarkada niya, hindi ko alam na magkaklase din pala kami, ngumiti lang ako sa kanya pero hindi niya pinansin. Nakasunod pala sina Sophie at Finny sa likuran. Nang makita ako ni Sophie laking gulat niya siguro kasi napaurong siya kinatatyuan.
Tumayo ako at lumapit sa kanya “una na ako sa upuan super bessy” sabi ni Finny.
“Anong ginagawa mo rito?” sabi niya.
“Caramel naman, Hindi ka ba Masaya na magkaklase na tayo? Magiging mas close na tayo sa isa’t isa” nagsipagdatingan narin yung iba naming mga ka klase. “And besides in wnt to mak up to all those times I spent wasting everything for school, gusto ko rin namang bigyan ka nang importansya” at binigyan ko siya nang nakakalibog na ngiti.
____________________________________________________________________________________
Sophie’s POV
Yung mga ngiting yun na hindi ko mapigilan na mahulog ulit sa kanya, kay tuloy hindi ko na sabi sa kanyang may namumuo na kaming maganda ni Jay, si Jay na bestfriend ko.
Matagal tagal narin noong nagtapat si Jay sa akin at hindi ko maaiwasan na mahulog din sa kanya dahil sa absence ni Caleb. He has been thoughtful and kind at higit sa lahat sinabihan niya nkong “maghihintay ako Sophie hanggang sa ako nalang ang pipiliin mo” doon ako nahulog sa kanya.
Caleb had been inconsistent these past few months kaya akala ko sumuko na siya sa panliligaw. And now he is here in front of me asking for my forgiveness, hindi ko sukat akalain na sa ganito nalang hahantong ang lahat.
“that’s good caleb Masaya ako, teka parang tinatawag na ako ni Finny eh” pero sa totoo ay hindi naman. Umupo ako sa gitna nina Finny at Jay. At tinititigan ko lang si Caleb sa harapan walang kasama walang kaibigan. Gusto ko sana siyang samahan ngunit paano naman si Jay, siya na sumasaklaw halos kalahati nang puso ko ngayon. Ayaw ko rin naman siyang masaktan.
_____________________________________________________________________________________
Caleb’s POV
Ilang araw narin akong nalulungkot, iniwan ko ang mga kaibigan ko para makapiling ang isnag taong mahalaga sa akin pero wala din naman siya sa tabi ko, oras-oras ko nalang siya sinusulyapan sa kanyang upuan para makita kung tinititigan din niya ako. Ngunit hindi ako ang katabi niya, hindi ako ang kausap niya, hindi ako ang tinititigan niya, kung hindi si Jay.
Isang araw maaga na akong dumating sa school nang biglang may tumawag. “Hot Fudge!”
Napalingon talaga ako dahil alam kong si Sophie lang ang tumatawag sa akin nang ganun. Pero “Sabi ko na nga ba ikaw yun.” Sabi nang isa kong kakalaseng babae.
“Sayang naman talaga Caleb at hindi kayo nagkatuluyan ni Sophie, malungkot pero sana Masaya ka na para sa kanila” dugtong pa niya.
“Anu bang pinagsasabi mo? Nanliligaw pa kaya ako kay Sophie, parang hindi pa naman ako Busted ah” sabi ko na may medyo mataas na boses. Napatameme ang babae at umalis sa harap ko.
Hindi niya alam I was eavesdropping on her “Hala hindi ko alm friend na nililigawan niya pa si Sophie” “eh akala ko ba girl may Jay Ko naayun?” “Yun nga rin ang pagkakaalam ko girl. Pero ewan e parang buhay na buhay parin si Hot Fudge at Caramel paanu yun.
Naghihinala na talaga ako nagsususpetsa. Pero I still have to fight kasi hindi naman ako ang dapat magtapat dito kung hindi siya.
____________________________________________________________________________________
Sophie’s POV
Naghihinala na siguro si Caleb sa akin. I need to put an end to this.
Caramel”,): Magkita tayo sa simbahan this 4pm
HoTfUDge<3: What is this all about?
Caramel”,):Basta magkita nalang tayo doon.
HoTfUDge<3: Sige may sasabihin din naman ako sayong importante eh.
Alas quarto y media na nang dumating ako gusto ko talagang mauna siya sa akin. He was sitting on his favorite spot nung nadatnan ko siya. Looking blankly across the chapel. Tinabihan ko ito.
“Akala ko di kana dadating” sabi niya na hindi ko naman pinansin, nakatitig parin siay sa kawalan. Tahimik kaming dalawa walang may gustong mag-umpis. Kinakabahan ako sa mga nangyayari hindi ko alam kung saan maguumpisa.
“Anu nga pala yung sasabihin mo?” sabay naming nasabi. “sige ikaw na mag umpisa” sabi ni Caleb sa akin.
“Hindi ikaw na mag umpisa” I insisted. Then nagkahiyaan na naman kami, halos mga minute din ang binilang ko, puro kaba ang nasa isip ko. Uumpisahan ko na sana nang biglang.
“totoo ba?” atnong niya sa akin nang biglang tumodo ang kabog sa aking dibdib. “ang alin?” agad ko namang sinagot na para bang wala akong alam.
“Yung sa inyo ni Jay?” bigla niyang tanong habang tinitigan ako sa mga mata… aapila pa sana ako ngunit di ko na nagawa, tumango nalang ako sa pag aamin na kasalanan ko.
Lumipas din ang ilang Segundo bago siya nagsalita ulit. “kasalanan ko ang lahat” nagulat ako sa sinabi niya kaya hindi ko ito sinang-ayunan. “hindi ako ang may kaslanan, you trusted me with my yes na ligawan mo ako pero nagpaligaw din naman ako sa iba”
“no its not you! Its me… I wasn’t consistent with my thoughts and my feelings for you… kaya siguro nakahanap ka nang ibang taong makapagbibigay sa iyo noon. I was the one who pushed you away, wala kang kasalanan Sophie, ako ang nagkulang… pinaubaya ko sa iba ang dapat ay sa akin” he grabbed my hand at nangiyakngiyak.
“bago ka pa mag desisyon please give me a chance… please let me win your heart again this time gagawin ko ang lahat para mabalik ka sa akin… I won’t loose you without giving a fight!” nagulat ako sa sinabi niya, akala ko ay he will give me up that easily, yun pala ay hindi.
Caleb’s POV
“Hinding hindi ako papaya na mawala ka sa akin, ngayon pa na may namumuo nang pagmamahal sa puso ko” tinignan niya lang ako. I know ngayon palang I lost the fight. Wala na akong magagawa, pero susulong parin ako na parang tanga.
Matapos noon she went more colder than before at marami pa akong nalamang hindi maganda tungkol sa kanya, mga kissing on unexpected events, at nagsama pa sila buong gabi sa isang room sa resort kung saan nag summer party yung iba pa nilang kabarkada. I totally felt that I lost the fight at last chance to tell her how I feel was her birthday sa susunod na linggo.
I prepared a lot for today, now this is it. Sinundo ko siya sa bahay niya. Nang magkita kami hindi parin niya ako tiningnan sa mga mata, alam ko guilt yung nararamdaman niya.
“thank you!” sabi ko.
“Sa alin?” sagot niya.
“Sa pagpayag na samahan mo ako ngayong araw?”
Blanko ang emotion niya, pero parang bubuhos na ako ngayon, sa lungkot… di ko man aminin pero alam ko mahal na mahal ko na siya higit pa sa kahit ano o sino man sa mundong ito.
“halika na!” sabi niya sa akin sabay lakad papalayo. Hinawakan ko ang kaliwang kamay niya at hinila siya pabalik.
Sinuot ko ang regalo ko sa kanya, isang singsing “Happy Birthday!” nakita ko ang namuong luha sa mga mata niya. Tinitigan niya ang singsing.
Hinawakan ko ang kanyang baba para paharapin siya sa akin.
“let’s stop pretending now, ayokong nasasaktan ka sa mga ginagawa ko, I know I lost this fight… matagal na, gusto ko lang isauli sayo ang mga nagawa mu sa aking kabutihan, at kung meron man eh pagmamahal narin”
“Caleb…” at bigla kong hininto ang pagsasalita niya nang aking mga kamay.
“Stop it… masasaktan lang ako kung anu man iyang sasabihin mo (namumuo na ang luha sa mga mata ko hindi ko na siya napigilan)… maraming salamat sa lahat lahat Sophie”
Tumalikod na ako at naglakad papalayo, marami akong nararamdaman noon mixed emotions kumbaga galit, hinagpis, pagmamahal. Tumalikod ako sa kanya “Goodbye Sophie!”
At tuluyan na akong umalis na pumapatak ang mga luha. Dumiretso ako sa bar parati kong pinupuntahan at sinundo na naman ako ni Felix, alam niya talaga kung kalian ako nandoon. Sasamahan daw niya ako buong gabi, ilalabas ko daw lahat nang galit ko sa mga panahong iyon, pero maghahapunan daw muna kami treat niya, na siya ko din sinangayunan.
Nang dumating kami sa restaurant na pinaka malapit sa bar ay agad kong nakita si Sophie sa window pane may kasama, si Jay. Hinahawakan nito ang kamay niya, hindi ko alam kung anu man ang gusto nang tadhana pero kitang-kita nang dalawang mata ko ang pag-alis nito sa singsing na binigay k okay Sophie at pinalitan nang singsing niya, at naghalikan sila.
“I didn’t just lost the fight Felix, I died because of it” Sabi ko na wala nang puwersa at lakas para sa kung anu man.
Tinuturing ko na ang sarili ko bilang isang patay.
_Abangan_
2 comments:
buti naman po at ngawan m ng paraan na mkpgupdate :)
naawa naman aq ky caleb dun :(
awa ako kay caleb.... pero d naman masisi si sophie sa mga nangyari...kung tuusin si caleb din ang may kasalan pinabayaan nya lang...love will find a way talaga kung sila talaga... wehhhh i jaz remember sumting nakautlad nyan,,,,, cuz masakit talaga ang mabigo....
ramy from qatar
Post a Comment