Wednesday, November 16, 2011
Ang Alay ng mga Babaylan
by Jayson
Blog: www.bulonghangin.blogspot.com
Genre : Homo-erotic Fiction. Bisexual, MMF
Note: pasensya na po at minadali ang pagsulat nito...kulang sa time, pero sana magustuhan niyo.
Note: pasensya na po at minadali ang pagsulat nito...kulang sa time, pero sana magustuhan niyo.
*****************************************
Habol ang kanyang paghinga ng marating niya ang bungad ng kagubatan. Pinahiran niya ang pawis sa kanyang ulo sa pamamagitan ng dala niyang itim na balabal. Nangingintab ang kanyang katawan sa pawis na lalong nagpapatingkad sa napakagandang hubog ng kanyang katawan. Nilibot niya ng tingin ang kanyang paligid, hinanap ang mga nilalang na sabi ng pinuno ay sasalubong sa kanya sa bungad ng itim na kagubatan, ngunit wala na kahit isang tao ang naroon. Tanging mga awit ng ibon at halinghing ng hangin ang kanyang narinig. Sa pagod nya ay naupo muna siya sa isang bato at nagpahinga habang hinihintay niya ang mga taong sasalubong sa kanya. May ilang minuto lang siyang naupo ng may narinig siyang kaluskos sa kanyang likuran at ng lingunin nya ito ay nagulat siya sa kanyang nakita. Isang malaking lalaki na nasa pitong talampakan ang taas, napakalaki ng katawan na animoy bato sa tigas. Asul ang mga mata nito at kulay kayumanggi ang balat. Wala itong soot na pan itaas maliban sa kulay pilak na gayak pandigma na nakasabit sa dib-dib at braso nito. May hawak itong napakalaki at napaka talim na sandata.
“Banyaga… naliligaw ka ba ng landas?” tanong nito na may nakakatakot na boses.
“Ikaw po ba si Aris?” pagbalik niya ng tanong, “Kung kayo po si Aris, ako naman po ang pinadala ng pinunong babaylan upang maghatid ng mensahe sa mahal na reyna..”
Lumapit sa kanya ang malaking lalaki “Oo…ako nga si Aris. Halika, sumakay ka na sa kabayo at hinihintay ka na ng kamahalan.”
Tumango nalang siya at sumakay sa likod ng kabayo at agad nilang pinasok ang itim na kagubatan. Halos hindi na mapasok ng liwanag ang loob ng gubat at kailangan pang magsindi ng apoy ni Aris upang makita nila ang daanan. Nang marating nila ang pusod ng gubat ay halos wala na siyang makita sa kapal ng usok, tinakpan na lamang niya ang kanyang mukha ng dala niyang balabal at hinyaan niyang dalhin siya ni Aris sa kanilang patutunguhan.
“Tao, nandito na tayo”
Tinanggal niya ang balabal na nakatakip sa kanyang mukha at namangha siya sa kanyang nakita. Mula sa kawalan, nakita niya ang mga tent na may matitingkad na kulay. Dinala siya ni Aris sa pinakamaaking tent na kulay lilac. May mga malalaking tao na nagbabantay sa pintuan ng tent na iyon. Namangha naman si Leo sa laki ng mga iyon at sa boong buhay niya noon lang siya nakakita ng mga nilalang na ganoon kalaki. Bigla na lamang siyang nakaramdam ng panganib sapagkat siya ay nag-iisa, kasama ang mga mala higanteng nilalang sa loob ng itim na gubat. Alam niyang wala siyang kalaban laban sa ano mang gustong gawin ng mga taong iyon.
Dinala siya ni Aris sa isang silid kung saan nakaharap niya ang isang napakagandang dilag. Kumikislap ang kanyang mata na kulay asul, ang kanyang mga buhok ay mahaba at kulay pilak. Napakaganda ng hubog ng katawan nito na kapansin pansin sapagkat tanging dib-dib lang natakpan ng pulang balabal na soot nito.
“Maligayang pagdating, taga lupa.” Bati ng magadang dilag kay Leo. Ang kanyang tinig ay napakalamig at tila nagmula sa ilalim ng batis.
“Kamahalan,” lumuhod siya at yumuko sa harap ng napakagandang diwata. Mas nakatulong sa kanya ang pagyuko sapagkat nanginig ang kanyang tuhod sa nasilayan nitong ganda. ‘Pinadala po ako dito ng pinunong babaylan upang iparating sa inyo ang kanyang pagnanasa na magkaroon ng katahimikan at maging magkaibigang muli ang mga babaylan at ang mga enkantong itim.” Inabot niya ang hawak na liham sa diwata.
Tinaas ng diwata ang kanyang kamay at winagayway, hudyat ng pagtawag niya sa kanyang babaeng alipin. Lumapit ang alipin kay Leo at kinuha ang dalang liham saka tinungo ang reyna at inabot ito. Kinuha naman ng Reyna ang liham at nag wika “Batid kong salat sa kagandahang asal ang aking alipin, gusto mo bang parusahan ko siya?” tanong ng reyna kay Leo.
“Huwag po, wala naman pong ginawa ang alipin na hindi ko naibigan. Huwag nyo lamang siyang parusahan.” Pagtatanggol ni Leo sa alipin.
Ngumiti lamang ang reyna at binasa ang liham. “Ang sabi dito ay ikaw ang panganay na anak ng isang datu sa inyong pook.”
Napatingin si Leo sa reyna at nagulat kung bakit nabanggit sa liham ang bagay tungkol sa kanyang pagkatao, “Opo mahal na reyna…..”
Tingingnan siya nito ng daretsahan, isang tinging malagkit at nakakatunaw “At ano ang iyong pangalan?”
“Leo….” Naputol ang kanyang pagpapakilala sa sarili ng maramdaman niyang may humablot sa kanyang likuran. Dalawang gwardiya ang humawak ng mahigpit sa kanyang magkabilang bisig.
“Mahal na reyna… nasisiguro kung kapayapaan lamang ang hangad ng aming punong babaylan.” Nauutal niyang sabi. Di niya maitago ang nararamdamang takot at pangamba sa maaring mangyari sa kanya.
Humalakhak lamang ang reyna at nagwika “ Huwag kang mag alala tagalupa…ang kahilingan na kapayapaan sa pagitan ng mga tao at itim na engkanto ay matutupad. Ang kabayarang iyong dala ang nagtakda ng aking pasya.”
Hindi maintindihan ni Leo ang mga pangyayari, at kinilibutan siya sa kanyang naisip “Hindi…..”
Tumingin ang reyna sa kanyang aliping babe at nagwika “paparusahan ko ba ang aking bagong alipin Lucina?”
Ngumiti lamang si Lucina at kinagat ang mapupulang labi nito “Huwag po kamahalan…..hayaan mong ako ang maggawad sa kanya ng kaparusahan.”
Lumapit ang alipin kay Leo at humugot ng ng matalim na kutsilyo mula sa tagiliran nito at mabilis nitong nahiwa ang soot na balabal ni Leo. Galit ang alipin at di mawari ni Leo ang dahilan. Nanatili lamang siya sa pagkakatayo at di gumalaw, wala naman siyang magagawa laban sa mga itim na engkanto.
Binaba ni Lucena ang dala niyang kutsilyo at dahan dahan nitong hinipo ang katawan ng binata. Parang nagsilab ang katawan ni Leo sa ginawang iyon ni Lucena. Pinagapang nito ang kanyang mga kamay mula sa dibdib, huminto sa may utong at sinalat ang mga ito sa pamamagitan ng kanyang daliri, pagkatapos ay dahan dahanng gumapang ang kanyang mga kamay sa may puson pababa. Habang ang isang kamay ng alipin ay nasa umbok ng pagkalalaki ni Leo ang isang kamay naman ay gumapang sa may likuran nito at bigla nalang tumirik ang mga mata ni Leo sa kiliting nadarama ng lumapat ang mainit na dila ni Lucena sa kanyang kaliwang utong. Sinuso niya ito ng banayad sabay kagat. Palipat lipat siya sa magkabilang utong hangang sa halos di na matiis ni Leo at tumigas na ang kanyang alaga na nagnanais na makalabas sa kapirasong tela na nakabalot dito.
Gumuhit ang isang mapanudyong ngiti sa mga labi ng reyna “tagalupa, ikaw ay isang mainam na pandagdag sa aking mga alipin, sadyang napakabait ng inyong punong babaylan at ikaw ang inalay niya sa akin.”
Gumapang ang dila ni Lucena mula sa utong ni Leo pababa sa makinis nitong puson. Walang masabi si Leo sa mga nagaganap, di niya sukat akalain na siya pala ang inalay ng punong babaylan upang magkasundo ang mga tao at itim na engkanto. Ang akala niya ay sinugo lamang siya upang magdala ng mensahe ng pakikipagsundo. Sa kabila ng sarap na nadarama niya sa ginagawa ng babaeng alipin ay tumulo ang kanyang luha. Batid niyang kinasangkapan lang pala siya. Bumaling ang kanyang paningin sa babaeng alipin na sa kasalukuyan ay dinidilaan ang kanyang puson. Tatanggallin na sana ni Lucena ang kaperasong tela na nakabalot sa kanyang pagkalalaki ng basagin ng isang malakas na boses ang katahimikan ng silid na iyon “Tama na iyan!!!” sigaw ng reyna.
Agad na tinigil ng alipin ang kanyang ginagawa at lumayo kay Leo.
Tiningnan siya ng Reyna at inutusan “Luhod!” binitawan siya ng mga gwardiya na nakahawak sa kanyang likuran, ngunit nagmamatigas siya.
“Luhod!” sigaw ulit ng reyna.
Lumuhod siya at nanginginig ang kanyang mga tuhod kahit hindi naman malamig ang silid. Naramdaman niya mula sa kanyang likuran ang dalawang pares ng malalaking kamay ang tumulak sa kanyang likuran upang maka tuwad siya. Nasa ganoong posisyun siya ng maramdaman niya ang malaking daliri ni Aris na marahas na pinasok ang kanyang pwerta. Napakagat labi siya sa sakit at lalong napasigaw ng maramdaman niyang dalawang daliri na ang ipinasok ng lalaki sa kanyang pwetan.
“Maawa ka…patigilin mo siya….” Pagmamaka-awa ni Leo habang ang lumuluha niyang mata ay nakatingin sa reyna. Ngunit ngiti lamang ang ginante ng reyna. Naramdaman niyang inalis na ni Aris ang malalaking daliri nito sa kanyang puwet, ngunit lumakas ang kabog ng kanyang dibdib ng makita niyang nakaluhod na ang malaking lalaki sa kanyang likuran habang ang malalaki nitong kamay ay hawak ang magkabilang pisngi ng kanyang puwet. Nakatutok sa kanyang lagusan ang napakalaking tarugo ni Aris, nasa sampung pulgada ang taas.
“Mahal na reyna….maawa ka…pakiusap….patigilan mo siya…!” pagsusumamo niya, ngunit hindi siya pinakingan ng reyna “ Arrrrggggghh…..! ahhhhhhhhhh!!!!” napasigaw na lamang siya ng maramdaman niyang parang mapupunit ang kanyang lagusan ng pasukin ito ng mala halimaw na tarugo ni Aris. Halos mawalan siya ng ulirat sa sakit at parang batang nagsisigaw, ngunit walang tumulong sa kanya. Binilisan ni Aris ang pag indayog sa likuran ni Leo….Taas..baba….labas-pasok…sarap na sarap si Aris kanyang ginagawa habang si Leo naman ay namimilipit sa sakit. Pinikit na lamang ni Leo ang kanyang mga mata hanggang sa kalaunan ay nararamdaman niya ang kakaibang sarap dulot ng gianagawa ni Aris sa kaniyang puwetan.
Minulat niya ang kanyang mga mata ng maramdaman niyang hinatak siya ni Aris upang umangat ang kanyang katawan, ngayon ay nasa nakaluhod na posisyun na siya ngunit patuloy parin si Aris sa kanyang ginagawa sa likuran ni Leo. Nakita ni Leo na papalapit sa kanya si Lucena at sa pagkakataong iyon ay hubot hubad na ito. Napakakinis ng balat, napakaputi, ang suso nito ay maumbok at ang mga labi nito ay nanunukso. Lumuhod si Lucena sa kanyang harapan at agad na sinubo ang kanyang tarugo. Di maipaliwanag ni Leo ang sarap na nadarama habang kinakantot siya ni Aris sa likuran at chinuchupa naman siya ni Lucena sa harapan. Nararamdaman niya ang kuryenteng gumapang sa kanyang boong katawang habang naninikip ang kanyang likuran, si Aris ay habol ang paghinga at lalong binilisan ang pag indayog hanggang sa naramdaman ni Leo ang mainit na likido ang dumaloy mula sa tarugo ni Aris daretso sa Kaloob loban ng kanyang pwetan. Para siyang matatae ngunit di niya ito alintana dahil nasa rurok na rin siya ng kasarapan habang chinuchupa siya ng mainit at masikip na bibig ni Lucena. Nilunok lahat ni Lucena ang dagtang lumabas sa kanyang tarugo hanggang sa walan nang natira. Kasabay nun ay hinugot na ni Aris ang tarugo nito sa kanyang likuran at dahil sa wala nang nakasuporta sa kanyang likuran ay humandusay ang kanyang pagod na katawan sa sahig.
Habol ang kanyang paghinga, masakit ang boo niyang katawan at ang kanyang pwetan ay wasak at mula sa wasak na butas nito ay umagos ang putting likido. Hindi na siya gumalaw pa o nagsalita. Natatakot siya sa kung ano nanaman ang susunod na gawin sa kanya.
“”Linisin ninyo ang kanyang katawan at pagkatapos ay dalhin sa aking kama…” utos ng reyna sa kanyang mga alipin.
Walang magawa si Leo, hindi niya lubos akalain na ganun ang mangyayari sa kanya sa pagsunod sa utos ng kanilang punong babaylan.
- - WAKAS -
Sunday, November 13, 2011
Minahal ni Bestfriend (part 22)
Sa lahat ng readers at followers ng blog na ito, ako po sana ay may konting favor sa inyo. At sana pagbigyan nyo po ako dito.
Kasali po ang ating minamahal na writer na si MICHAEL JUHA, sa dinadaos na PEBA (Pinoy Expat Blog Awards), kaya gusto ko po sana hingiin ang inyong supporta. Si MICHAEL JUHA po ang may akda ng "Ang Kuya Kong Crush ng Bayan", at maraming pang storya na ating minahal at sinubaybayan. Sana po ay supportahan natin sya. I will give out instructions kung pano nyo po kami matutulungan. :)
Una, BASAHIN AT MAGCOMMENT: (This is a great story indeed! MUST READ!!)
PEBA ENTRY - PANTALAN
http://michaelsshadesofblue.bl
Pangalawa, BUMOTO sa POLL: (#24 Entry. Michael's Shades of Blue.)
POLL VOTING
Sana po ay pagbigyan nyo ang aking munting hiling. Ito po ay pakiusap ko sa inyo. Na sana ay pagbigyan nyo din po. Maraming salamat po. :)
>>>> Sya nga po pala, tulad ng ipinangako ko sa lahat, na magpapakilala ko sa inyong lahat. Well.. ito na po ako. :)
>>>>> dark_ken
Kasali po ang ating minamahal na writer na si MICHAEL JUHA, sa dinadaos na PEBA (Pinoy Expat Blog Awards), kaya gusto ko po sana hingiin ang inyong supporta. Si MICHAEL JUHA po ang may akda ng "Ang Kuya Kong Crush ng Bayan", at maraming pang storya na ating minahal at sinubaybayan. Sana po ay supportahan natin sya. I will give out instructions kung pano nyo po kami matutulungan. :)
Una, BASAHIN AT MAGCOMMENT: (This is a great story indeed! MUST READ!!)
PEBA ENTRY - PANTALAN
http://michaelsshadesofblue.bl
Pangalawa, BUMOTO sa POLL: (#24 Entry. Michael's Shades of Blue.)
POLL VOTING
Una sa lahat,PASENSYA NA PO TALAGA SA SOBRANG LATE UPDATE. sobrang busy po kasi talaga ngayon sa trabaho.. Halos wala na rin po ako time para sa sarili ko dahil po sa sobrang busy.. Pero eto po.. Sana magustuhan nyo po ang update ko.. Ahm, malapit na rin po pala ito matagpos, so sana, abangan nyo hanggang dulo.. Thanks po!! Mwah!! :)
Muli ay gusto ko pong magpasalamat kaila Sir Mike, Mama Dalisay, Rovi Yuno, ang utol kong si dhenxo, Jeffrey Paloma, Erwin Fernandez, yamiverde, MM, zekie, Archie, Jojie(Pare ko!!), at sa hubby nyang c chack!! J , Emray08, Rich, ace.vince.raven(BUNSOOOOO!!! J), 07, iNNOH, Jayzon13, RLM101, johndave, Soulburn, Kristofer Lein Ylagan, riku13, rei, bharbzz, flashbomb, jazzmotus, blue, RGEE, Coffee Prince, Free Movie Downloads, Andrei, jesome colagong, JhayCie, Jaro, John, Arl, Rue, Jack, Roan, o_0mack^2, psalm, sesylu, maakujon, bluecho13, Neon, nick.aclinen, Jhay L, rheinne, jesome, Uri_KiDo, dada, Cyrus Perez, Mars, wastedpup, mico, wisdom, jex, -SLUSHE_LOVE-, pisceskid06, Ernes aka Jun, ZILDJIAN, Dave17, Ako si 3rd, Steffano, Ross Magno, M.V, JC, roman (roohmen), kokey, Brian_stephens, pink 5ive, ram, alex tecala, J.C, , Jay, Erion, DM, Ace, russ, Jay, Jayfinpa, X, JV, my fb friends na naghihintay din.. at lalo na po kay “JEH”, sa bago kong kumapre na si “yos” (pare ko!! Apir!!!!), “Jayfinpa”, “Brent Lex” na lageng naghihintay at walang sawang nagcocomment ng ilang beses sa bawat chapter.. At sa mga Anonymous at silent readers ng story thanks po talga sa inyo.. Maraming maraming salamat po talaga.
Gusto ko din po magpasalamat sa aking “bembem” na walang sawang sumusuporta at nagbibigay pagmamahal sa akin. Salamat sa lahat ng tiwala na binigay mo sa akin. Alam ko andyan ka for me plagi.. And for that, I;m very very thankful. J Love lots!! J
COMMENTS AND VIOLENT REACTIONS HIGHLY APPRECIATED!!!!
>>>>> dark_ken
“Philip.. Can we pretend that I’m yours….? Even just for tonight….?”, sambit ni Jerry sakin.
Nagulat at nabigla ako sa sinabi ni Jerry na yun. Hindi ako nakaimik. Pero sa reaksyon at mga titig nya, alam kong seryoso nya. Naramdaman ko na lang na nangingilid ang mga luha ko hanggang sa napayakap ako sakanya. Niyakap ko sya ng pagkahigpit higpit. Yung tipong yakap na walang bukas. Kahit pa hindi ko maintindihan ang nangyayari ay napakasaya ako. Wala na kong paki kung for tonight lang. Kahit pa 1 hour lang yan. Kung makakanya ko sya ng buo buo ay kaya kong isugal ang kahit ano. Ginantihan naman nya ito ng isang mainit na yakap din.
Naging napakasaya ng bday kong ito. Ito na ata ang pinakamasayang regalo na naibigay sakin ng kahit nino man. Naalala ko na same date last year ng una kong nakumpirma na minamahal ko na ang kaibigan. At ito ngayon, bday ko ulit, at tuluyan syang naging akin. Kahit pa ngayong gabi lang…
Halatang halata ng lahat ang pagiging sadya kong mas pagkamasiyahin ng particular na gabing yun. Kahit pa ng mama ko at ng kapatid ko.
“James, bat ang saya saya ng kapatid mo?”, tanong ni mama ng nakatawa.
“Nako inlove yan ma! Jackpot yan ngaung gabi! Hahaha!”, tawa tawang tugon ni James.
“Mukha nga ee oh! Abot tenga ang ngiti ee oh! Tingnan mo nga yang ngiti ng anak ko oh! Kaganda! Hahahaha!”, masayang dagdag ni mama.
At totoo, ako na ata ang pinakamasayang nilalang ng gabing yun. Wala akong sinayang na oras para hindi iparamdam kay Jerry ang tunay kong nararamdaman para sakanya.
“Ma! Ito oh! Bat ako masaya!”, sabi ko kay Mama habang naka akbay kay Jerry.
“Oh, Jerry anak, nagkamali ka jan sa anak ko! Hahahaha! Sabihin mo pag niloko ka nyan, uumbagan natin! Hahaha!”, casual na sabi ng mama ko kay Jerry. Nang tingnan ko naman si Jerry ay halata ang pagtataka sa kanyang mukha. Natawa naman ako.
“Jerry, dito kasi sa bahay. Bawal magtago ng sama ng loob at ng sikreto. Kaya alam na nila lahat. Huwag ka magalala. Tanggap naman na nila.”, nakangiti kong pagpapaliwanag kay Jerry. Kita ko naman ang pamumula ni Jerry. Parang hiyang hiya to sa mga nangyayari.
“Jerry, I don’t care if its just for tonight. Mahal kita noon pa. At mas mamahalin pa kita bukas…..”, seryoso kong sinabi habang nakatingin sa mga mata ni Jerry.
Nagsimula at natapos ang party na sobrang saya ko. Wala na kong mahihiling pa. Even if it’s only a one night romance. Ang importante, akin sya.
Pagtapos ng party ay nagayos na kami ng mga kalat at dali daling nagpahinga. Time check, 3am. Niyaya ko na si Jerry sa kwarto ko para makapagpahinga. Binigyan ko sya ng twalya at damit pampalit. Agad agad naman sya naligo. Pagtapos nya ay ako naman. Kahit pa tapos na ko maligo ay ramdam ko pa rin ang pagkalasing. Hindi pagkalasing sa alak kundi ang pagkalasing sa emosyong aking nararamdaman.
Pagbalik ko ng kwarto ay nakita kong nakahiga na si Jerry sa kama sa tabi ng pader. Kahit pa pagod na ay ramdam ko pa rin ang energy dahil sa sayang nararamdaman. Agad akong humiga sa tabi ni Jerry.
“Philip..?”
“Oh?”
“Natatandaan mo ba nung last birthday mo na naglasing lasingan ka?”
“Hahaha! Lasing talaga ako nun noh! Ang dami nyo kayang pinainum samin ni kambal noon!”
“Simula nung gabing yun. Hindi ka na nawala sa isip ko..”, nararamdaman ko ang pagkagaralgal sa boses nya. Umiiyak ba sya?
Pagtingin ko sakanya ay nakita kong umiiyak nga sya.
“Bat ka umiiyak?”, pagaalala kong tanong.
“Masaya lang ako ngayon. Hindi ko kasi akalain na makakatabi pa kita sa kamang to. Ang tagal kong hinintay tong sandaling to ulit.”, umiiyak nyang sinabi.
Sa sinabi nyang yun ay di ko na din napigilang hindi umiyak. Hindi ko akalain na maririnig ko ang mga salitang to mismo galing kay Jerry. Isang taon ang sinayang ko. Pero sulit na rin ang isang taong paghihintay kahit pa sa isang gabing magiging akin sya.
Tumagilid ako sa direksyon ni Jerry at nilapit ang mukha ko sakanya. Kinakabisado ko ang bawat hugis ng kanyang mga kilay, mata, ilong, mukha, pisngi, bibig, baba at ang buong kabuuan nito. Kahit pa ngayong gabi ay ayaw ko kalimutan ang sandaling ito. Nakita ko itong nakangiti ng bahagya habang dumadaloy pa rin ang luha sa kanyang mga mata. Nagtitigan kami ng umiiyak.
At doon, dahan dahan ko sya hinalikan. Pagtapos ng matagal na panahon, nahalikan ko ulit ang mga labing yun. Ang mga labing akala ko ay di na muling dadampian ng aking mga labi. Punong puno ng emosyon ang pagkakahalik kong yun. Banayad, swabe, punong puno ng pagmamahal. Hanggang sa naramdaman ko din ang paghalik nya sakin at ang paghawak nya sa aking mga mukha.
Gumapang ang mga halik ko papunta sa kanyang pisngi, sa baba, sa bagang paakyat sa likod ng tenga, hanggang sa leeg. Ramdam at rinig ko ang pagdaing ng emosyon sa bawat isa. Ang romansang binuro ng panahon na ngayon aming pinagsasaluhan.
Pinagsaluhan naming ang gabi na punong puno ng pagmamahal at emosyon. Nararamdaman ko parin ang mga kamay nya sa aking mga mukha. Hinahaplos haplos ito ng buong pagkaswabe. Napakasarap sa pakiramdam.
Maya maya ay tumahimik ito at narinig ko na lang ang mahihinang hikbi.
“Anong problema Jerry?”
“Philip, pwede humingi ng favor sayo?”
“Kahit ano Jerry…”
“Pwede bang ihatid mo ko?”
“Sa inyo? Bukas nlng. Pwede ka naman matulog dito.”
“Hindi Philip.”
“E san ka pupunta?”, kinakabahan kong tanong.
“Mamaya ang flight ko papuntang Japan.”
“Huh!? Aalis ka?!”
“Oo. Dun ako magcecelebrate ng xmas with my family. Don’t worry ill be back first week ng January.”
“Babalik ka ha….”, malungkot kong sabi.
“I will.. Sunduin mo ko ha…”
Malungkot man ay nagbihis na kami para ihatid sya sa airport. Yun ba ang ibig sabihin nya sa one night only romance namin?
Magkahawak kamay naming tinahak ang daan papuntang airport. Magkatingin lang aming mga mata at ito na ang naguusap para saming dalawa. Madaling araw yun kaya mabilis lang ang byahe ng taxi papuntang airport. Pero it was the longest 20 mins of my life.
Bumaba kami ng taxi at dali daling naglakad. Still, hindi nya binitawan ang mga kamay ko. Maya maya ay nagulat ako sa nasaksihan. Nakita ko si coach, may dalang maleta at tila ay hinihintay si Jerry.
“Phil, kilala mo na si coach diba?”, casual na tanong ni Jerry.
“WTF?! Anong eksena to?! So this what he meant by one night only. Kasi after, babalik na sya muli sa piling ni coach.”, masakit na sinasabi ng utak ko sa sarili.
“Yeah, ofcourse.”, banggit naman ni coach sabay abot ng kamay na parang nakikipagkilala. Inabot ko ang kamay nya and we just gave each other a firm handshake.
“Kasama sya?”, kinakabahan kong paguusisa.
“Hahaha! Hindi noh! We just agreed na magkita dito. E hassle naman kung may dala akong maleta sa bday party mo. So pumayag sya na sya na lang ang magdadala ng gamit ko dito sa airport.”, natatawang sagot ni Jerry.
“Oh, Jerry, nagsiksik pala si mama ng menudo sa check in luggage mo. Para naman di mo mamis ang pinas at si mama. Hihintayin namin ang pagbabalik mo.”, nakangiting sabi ni Coach kay Jerry. I felt very uneasy. Bat pa ba ko sumama sama dito kung ito din pala ang eksenang aabutan ko.
“Wow! Ang sweet talaga ng mom mo. Thanks paki sabi. Anyways, I have to get inside. Magchecheck in pa ako.”, simpleng sagot ni Jerry.
Hindi ko ba alam. Pero those words alone are enough para durugin ang puso ko. To think na kilala na rin pala ng parents ng lintik na Coach na yan si Jerry. Ano pang laban ko? E mukhang tight na sila. I was just a one night affair.
Bago tuluyang umalis si Jerry ay lumapit ito sa akin. Nakita ko ang mga mata nyang namumuo ng luha. At the same time, nakangiti sya. Hindi ko alam ang ibig sabihin ng mga ngiti at luhang yun. Could it be his sad goodbye and thank you for what happened tonight? Or is it something else? Hindi ko na alam. Ayaw ko na mag expect. Masyado nang masakit para sakin ang mga nasasaksihan ko. Napaluha na rin ako. Hinawakan nya ang mga mukha ko.
“Im not crying because I’m leaving. We both know na babalik ako agad. Umiiyak ako dahil masaya akong andito ka.”, puno ng emosyon na sabi sakin ni Jerry sabay naramdaman ko na lang ang pagdampi ng labi ni Jerry sa mga labi ko. Napapikit ako. This must be it. Its his farewell kiss..
“Ahem! Jerry, oras na. Baka malate ka pa.”, biglang epal ni Coach. Lintik na! Badtrip!
“Yeah, I know. I’ll see you when I get back. Thanks Ming.”, nakangiting sabi ni Jerry kay Coach.
“I’ll see you when I get back…..”, paulit ulit na umiikot sa utak ko. I wish sakin nya sinabi yun. Pero hindi, kay coach nya sinabi. Masakit sa damdamin. Pero wala akong karapatang magreklamo. Wala akong lugar.
Kitang kita ko si Jerry na naglakad palayo at pumasok na ng tuluyan sa airport. Napapahid ako ng luha. Alam ko halos 2 weeks and half lang sya mawawala, pero malungkot pa rin. Ganto pala ang feeling ng may umaalis na kamag anak o minamahal sa buhay. Kahit pa alam mong babalik sya ay nakakalungkot panoorin ang pag alis nila.
“Okay, lemme get this clear. Show’s over.”, matigas at maangas na sabi ni Coach sakin.
“Huh?!”, matigas na sagot ko kay coach.
“Narinig mo ko diba?! What ever happened tonight, was just for tonight. He just felt bad for you dahil bday mo! Pero lets get things straight. Kami na ni Jerry. So better stay out of our way.”, sabay walk out ni Coach.
Tameme at tulala ang reaksyon ko. “Ganun na lang yun? After nitong gabing to? Ganun ganun na lang yun?! Pinaglaruan ba ko? Was it because pa birthday lang sakin ni Jerry ang lahat?! Pinaglaruan nya lan ba ang damdamin ko?”, paulit ulit na sabi ko sa sarili hanggang sa narealize ko na nakaupo ako sa sahig at umiiyak.
“But everything seemed so real. Every touch, hug, and kiss.. It all felt real. Pero why does it have to be like this? Why does it have to be for one night only?”, malungkot na tanong ko sa sarili.
Naglakas loob ako tumayo at ipunin ang lakas ko para umuwi. Kailangan ko magpakatatag. Hindi ito ang lugar para gumawa ako ng eksena. Sumakay ako ng taxi pauwi ng lumuluha. Wala na kong paki.
Pagkauwing pagkauwi ko ay dumirecho ako sa kwarto. Sariwa pa ang amoy at pakiramdam ng lahat. Napaupo ako sa sahig at nagsimula nanamang mapaiyak. Hindi pa rin kasi mawala sa isip ko ang mga nangyari kanina lang. Kung paano naming inangkin ang mundo na sya ring nagtapos agad. Masarap at masakit isip isipin. It was my Ironic Romance…..
Araw araw ay tila parusa at pahirap sakin. Dahil araw araw sa twing umuuwi ako ng bahay at pumapasok ng kwarto ko ay sumasariwa sakin lahat ng nangyari samin ni Jerry. Kung gaano kasarap sariwain ito ay ganun din kasakit isipin na pang isang gabi lang ang lahat ng nangyari.
Nalugmok ako sa kalungkutan. Hanggang dumaan ang araw ng paguwi ni Jerry sa Pilipinas. Gusto ko syang sunduin tulad ng napagsunduan at itanong sakanya lahat lahat. Gusto ko itanong lahat ng “bakit” ko sakanya. Pero binantaan na rin ako ni Coach na wag na sila guluhin dahil masaya na sila. Masaya na si Jerry ngayon. Hindi na daw sya nasasaktan di tulad ng ginawa ko sakanya noon. Mas napanghinaan ako ng loob. Dahil kung tutuusin ay tama si Coach. Simula’t sapul ay puro problema at sakit na lang ang binigay ko kay Jerry. Lage ko na lang sinasabi sa sarili ko na mahal ko sya pero I always end up hurting him. Siguro nga tama na pabayaan ko na sya sa piling ni Coach.. Kung saan.. Hindi na sya masasaktan pa……
Si Jerry..
Excited akong dumating ng airport ng Pilipinas. Ibang iba sa pakiramdam since malamig sa Japan ng umalis ako pero pagdating ko ay sobrang init naman. Nakakatawa pero namis ko tong init at lagkit ng hangin na to. Pero mas sabik akong makita si Philip.
Paglabas ko at kuha ng bagahe ko ay naghintay ako sa waiting area at naghintay ng sundo. Nagtingin tingin ako sa mga taong naghihintay din at hinanap ang mukha ni Philip. Nang matanaw ko ang isang pamilyar na mukha na tumatakbo palapit sa kinatatayuan ko.
“Welcome home!!”, masayang bungad sakin ni Ming.
“UY! Salamat!! Kamusta?!”, nagulat ako dahil di sya ang ineexpect ko na makita. Nagmamasid masid pa din ako sa paligid. Hinahanap ang mukha ni Philip. Mukhang napansin ata to ni Ming.
“Hindi daw sya makakarating. Kaya ako ang pumunta dito. Sabi ko nga, hindi ka man lan ba nya masingit kahit sandali lang? Pero sabi nya may training pa daw sya ngayong oras mismo na to kaya hindi sya pwede.”, sabi ni Coach.
“Ahh. Ganun ba….”, nalungkot ako sa narinig. Hindi man lan ba nya kaya ipagpaliban ang araw na to? Kahit ngayon lang? Pero kahit ganun pa man din ay inintindi ko. Baka naman kailangan nya talaga tong araw na to kaya di sya makakapunta. Malungkot man ay di ko pinahalata. Ayaw ko naman din ma offend si Mingming.
Hinatid ako ni Coach hanggang sa bahay. Medyo tahimik ako simula kanina dahil medyo disappointed pa rin ako. Pero sat wing tinatanong naman ako ni Coach ay sinasagot ko ay pagod lang ako sa byahe. Kaya paguwi ay umuwi na rin ito agad at hinayaan akong magpahinga. Agad din naman akong nakatulog.
Kinabukasan, araw ng linggo ay tinext ko agad si Jenny at niyaya ito magsimba. Ngunit di ito nagreply kaya pinagpasyahan ko na tawagan sya ngunit dir in sya sumasagot. Baka busy sya.
Pagtapos ng misa ay di pa rin ako mapakali dahilsa di pag reply ni Jenny. Hindi naman kasi sya ganun. Usually ay mabilis pa sa alas quarto kung magreply si Jenny. Pero this time, wala talaga syang reply. Kaya nagpasya akong pumunta sa bahay nila.
Pagdating ko sa bahay nila ay agad akong pinapasok ng katulong nila Jenny. Agad agad naman akong kumatok at pumasok sa kwarto nya. Naabutan ko syang naglalaro sa laptop nya.
“Hi! Im back!”
Pero di ako pinansin ni Jenny. Medyo nagtaka ako. I know something is wrong.
“Bat di ka nagrereply sa text ko? May problema ba tayo Jen?”
“Wala akong load, senxa na.”, sinabi nya na di man lan ako tiningnan.
“Walang load? E naka plan ka kaya?”, pagtataka kong sinabi. Biglang tumayo si Jenny.
“You know what, fine! I also have to get this out of my head!”, mataray na sabi ni Jenny. Ngayon ko lang syang nakitang ganun. Or atleast sakin.
“What the fuck is your problem Jerry?!”
“Huh? Problem? Ano bang nangyayari?”, gulong gulo at taking taka kong tinanong.
“Oh come on Jerry! Of all people! Alam mong ako ang pinaka nakakaalam ng lahat!”
“Hindi ko maintindihan Jenny..”
“Asan ba ang utak mo? Saan mo ba nilagay ang utak mo nung sinabi mong gusto mo makipag affair for one night?!”, iritableng sagot ni Jenny.
Natameme ako sa sinabi ni Jenny. Actually, di ko din alam kung bakit yun din ang sinabi k okay Philip that night before I left.
“Oh, ano?! Nagulat ka?! Jerry, gago ka ba?! Ineentertain mo si Coach tapos sasabihin mo kay Philip na gusto mo makipag on for one night?! Kakaiba ka din noh!!”, inis pa rin nyang sabi.
“Look.. I don’t know bat yun ang nasabi ko. Pero sya nam..”
“You know what. I don’t wanna hear your bullshit anymore! Youll always be my bestfriend and I’ll always love you for that. Pero ayusin mo to Jerry.”
“Paano..?”
“Jer, you were clever enough to come up with that idea so good luck getting out of it. Matalino ka diba? Gamitin mo naman yang utak mo oh!”
Para kong biglang binuhusan ng malamig na tubig sa sinabi ni Jenny. Tama sya.. Mali nga ang ginawa ko. And I must set things straight. Panahon na rin. Panahon na rin para mamili..
At ikaw yun.. Philip..
Hindi ako nakapasok ng halos buong linggong yun dahil nilagnat ako dahil sa biglaang palit ng weather. Pero Thursday ng gabi ay napagdesisyunan kong kailangan ko ng pumasok. Wala na naman akong lagnat, kayak o na siguro pumasok bukas. Gusto ko na rin makausap agad si Philip.
Kinabukasan pagpasok sa school ay agad kong hinanap si Philip. Hinintay ko mag lunch break. Halos di ako nakakain ng maayos dahil gustong gusto ko ng makausap si Philip. Dapat di ko na pinatagal to. Dapat hindi ko na sinabi na one night lang ang gusto kong mangyari. Dapat binaon ko noon pa ang sakit at pabayaan sya tuluyang bumawi sakin. I realized nung nasa malayo ako at hindi sya nakikita ay sya pa rin pala talaga ang tinitbok ng puso ko..
Agad kong nakita si Philip at nilapitan sya at tinanong sya kung pwede ba syang makipagusap. Hinila nya ko sa isang lugar kung saan wala masyadong taong dumadaan.
“Philip….”
“Oh, nakabalik ka na pala.”
“Oo. Diba dapat ikaw pa susundo sakin? Bat hindi ka nakarating?”
“Ah, umalis kasi kami ng kambal ko. Nagpasama sya sakin.”
“Umalis?”, takang taka kong tanong. Naalala ko ang sinabi ni Coach na may training daw ito kaya di ito makakarating. Pero bahala na..
“Oo nga. Tsaka sinundo ka naman ni Coach mo diba?”
“Hah.. Ah.. Oo…. Pero Philip..”
“Ano?!”, halata ang inis sa boses nya.
“Gusto ko sana pag usapan yung nangyari nung gabing yun…. Gusto ko din mag sorry……”, kaba kaba kong sinabi kay Philip.
“JERRY TAMA NA! Please! Nagmamakaawa na ko sayo! Nasasaktan na din ako! Hindi mo alam kung gaano kahirap sakin lahat ng to! Please! Ayoko na masaktan pa! I don’t deserve you! Dun ka na lang sa coach mo! Sumusuko na ko!”
“Philip.. Please let me explain..”, pagmamakaawa ko.
“No. Jerry. Tama na. Ayoko na.”
“Ayaw mo na? So, ganun ganun na lang sayo yun?!”, umiiyak kong sinabi.
“Oo Jer. Ganun na yun. Ayoko na.”
Tiningnan ko sya sa kanyang mukha. Umiiyak din ito. Ang hirap nyang tingnan sa ganung katayuan. Pero nasaktan ko na sya ng sobra. Naging selfish ako. Nasobrahan ata ko sa pagmamahal sa sarili. Nakalimutan ko naman ata isipin ang mararamdaman nya at ang magiging resulta ng ginawa ko. Umalis sya at nakita ko syang nagpunas ng mga luha. Naglakad ako papunta sa gym at umupo sa dulo. Nakakatawa dahil pag gantong oras ay kadalasan ay maraming tao. Pero today, it was unusually quiet. Walang katao tao ang gym.
Sa pagkakaupo ko ay umiyak ako sa sarili ko. Nilapat ko ang mukha ko sa kandungan ko at nagisip habang umiiyak. Kung di lang sana ako nagpakatanga at kung sana mas naging malakas pa ang loob ko. Edi sana.. Sana noon pa.. Sana noon pa lang.. Masaya na kaming dalawa…..
“Jerry”, sabay tawag sakin ng isang pamilyar na boses. Napatungo ako at nagulat sa nakita.
“Art…..?”
“Pwede bang umupo sa tabi mo?”
Tumungo lang ako at nagpatuloy sa pag iyak.
“Alam mo.. hindi ko alam exactly bat ka umiiyak ngayon. Pero ang sigurado ako ay kung ano ang dapat gawin mo.”
Napatingin ako kay Art.
“Jerry, lumaban ka. Yun ang di ko ginawa sayo noon. Kaya tumigil ako. Pero hindi ibig sabihin noon na tumigil na ang pagmamahal ko sayo. Dahil ang totoo, hanggang ngayon. Mahal pa rin kita.”
“Art……”
“Oh, wag ka magalala. Hindi ako pumunta dito para sabihin sayo na ako na lang ang piliin mo. Mahal kita Jerry kaya gusto ko sumaya ka. Alam kong mahal mo si Philip, Jer… Masakit man pero tanggap ko na yun.”
“Im so sorry Art.. Sorry sa lahat lahat..”
“No Jerry. Nagpapasalamat pa nga ako sayo. Ang gusto ko nalang sana ngayon is sana maging magkaibigan pa rin tayo. Hindi magiging madali para sakin pero mas magiging maluwag ang pakiramdam ko kung magiging magkaibigan man lang tayo. Mas madali kong matatanggap. Atleast, masasabi ko pa rin, na akin ka.. Akin ka bilang matalik kong kaibigan..”, sabay akbay sa balikat ko.
“Art.. tulad ng sabi ko sayo noon.. Maswerte ako na naging kaibigan kita. At dahil doon, nagpapasalamat ako sayo.”, mas naiyak ako. Nakita ko rin na namumuo na ang luha sa mga mata nya.
“Ganun ba.. Pero mas maswerte ako sayo. Dahil pinayagan mo ko makilala ka at maging parte ng buhay ko. At hanggang ngayon ay araw araw kong ipinagpapasalamat yun.”,luha luha nyang sinabi.
Niyakap ko sya sa sobrang tuwa at pasasalamat. Kahit papano ay nacomfort ako. Atleast ngayon, I have Art back. Kami na ulit.. as bestfriends.. :)
“Oh Jerry, lumaban ka ha.”
“Pero Art, sinuko nya na ko..”, umiiyak ko pa ring sabi.
“Ikaw naman.. Para namang di mo pa kilala yan si Philip. E parehas lang kau ng ugali nyan. Nasabi nya lang yun. Pero alam ko… mahal na mahal ka din nya..”
Tama si Art. Hindi porket na sinabi nyang sinuko nya na ako ay isusuko ko rin lang sya. At isa pa, oo nga naman, para nga namang di ko kilala ang ugali ni Philip. Nakakatawa dahil parehas kami halos ng ugali. Naalala ko rin ang sabi ni Jenny, alam ko naman talaga ang dapat gawin pero mas pinipili ko magpakatanga. Tama din si Philip. Tama na. Tama na in a way para sakin na itigil na ang pagkatakot o pagkatanga. Kailangan nya na malaman.
Medyo gumaan na ang loob ko pagtapos nun. Nakipagusap na rin ako kay Jenny at sinabi ko ang paliwanag ko. Maayos naman nyang tinanggap dahil na rin sa sinabi ko na sakanya ang plano ko. Plano ko sabihin at magpakatotoo na sa nararamdaman ko para kay Philip. Do or die na to.
Pagtapos ng klase ay agad kami dumirecho ni Jenny sa training naming para sa Pep. Plano ko na rin sabihin kay Coach lahat. Alam ko hindi magiging madali para sakanya yun. Pero ayaw kong isipin nya na pinaglaruan ko lan din sya. Ayoko na in paasahin sya. Kung ano man naramdaman ko noon, totoo yun. Pero di ito sapat. Alam ko na masasaktan ko sya, pero I have to do it one way or another. Mas maganda na rin na agad agad kaso naman palalain ko pa ang sitwasyon.
Natapos ang training namin at nag final water break kami bago mag meeting at mag uwian. Ang iba ay nag cr muna. Ako naman ay kinuha ang pasalubong ko sa mga kasamahan at inayos para ipamigay sa lahat. Hanggang sa nakuha ko sa bag ko ang box na may pangalan ni Ming. Kinabahan ako dahil ngayong gabi ko din balak sabihin sakanya ang lahat. Alam kong di nya na tatanggapin ang pasalubong ko sakanya kaya balak ko nlng na ilagay yun sa bag nya.
Dahan dahan akong lumapit sa bag nya para ilagay ang pasalubong ko sakanya at para masorpresa na lang sya. Pero ng buksan ko ang bag nya. Natulala ako sa nakita. Gulong gulo ako sa nakita. Isang cattleya notebook. Kulay blue na cattleya notebook. Kinuha ko ito at mas nagulat pa ko ng buksan ko ang unang pahina. Hindi ako makapagsalita sa nabasa. Gulong gulo at takang taka kong binasa.
Personal Property of: Philip Sanchez
Subscribe to:
Posts (Atom)
